مبارزان کمونیست
جنبش کارگری و سم پاشی های بورژوایی
طبقه کارگر جهانی به دلیل بحران هویت یابی طبقاتی و سلطه ی ایده های بورژوایی در تشتت و پراکندگی بسر می برد و هنوز قادر نیست تشکل مشخص و انقلابی خویش را در مبارزات سیاسی ـ اجتماعی ارایه دهد. بنابراین تحقق هدف ایجاد تشکل های کارگری مستلزم افشای همه جانبه ی فرصت طلبان و اصلاح طلبانی است که سالوسانه یک پای خود را در جنبش کارگری و پای دیگر را که بیانگر ماهیت واقعی آنهاست با دشمنان طبقه کارگر یعنی طبقه بورژوازی نمایان می سازند. با اینکه مبارزات پرشور، سخت و دشوار کارگران که با استقامت و شهامت وصف ناپذیری همراه است، توسط همین طیف مخدوش می شود و نظام سرمایه داری، از جمله بیکار سازی و فقر روزافزون، با شدت هرچه بیشتر تداوم می یابد.
با اشاره به اینکه سامان یابی متشکل کارگران، نظم سراسر ننگین سرمایه داری را پرمخاطره می کند، طبیعی است که روند مبارزات کارگری ایران نیز دستخوش تهاجم همان گرایشی شود که کارگران جهان با آن مبارزه می نمایند. استقلال تشکل طبقاتی یعنی مبارزه ی کارگران، مستقل از دولت ها و قدرت ها برای دفاع قاطعانه و خالصانه از منافع کارگری با در نظر گرفتن اهداف سیاسی، اقتصادی در بستر اجتماعی هر جامعه است. فرصت طلبانی که خود را در چارچوب گرایش اکونومیستی کارگری محدود می کنند و از نظر سیاسی پیرو افسانه ی دمکراسی بورژوازی هستند؛ سرانجام سوار بر ارابه ی سیاست های فریبکارانه ی خویش، سم پاشی های بورژوایی را به درون طبقه وارد می سازند که منجر به مخدوش شدن منافع طبقه ی کارگر می شود. در نتیجه باید گفت که طبقه کارگر ایران و جهان با چنین معضلاتی دست به گریبان است.
امروزه روز، آسیب های جنبش کارگری در عرصه های متفاوتی تظاهر می یابند، به طور مثال پیوستن آقای منصور اسانلو به رسواترین طیف بورژوازی، و یا مشارکت برخی فعالان به اصطلاح چپ در آلترناتیوسازی های رنگارنگ امپریالیستی که آخرین آن در پراگ بود، همچنین می توان به حضور برخی دیگر در پارلمان فرانسه و مذاکره با نمایندگان امپریالیسم فرانسه و آمریکا اشاره کرد. به هر روی، عاشقان سینه چاک سوسیال دمکراسی، در پی توهم های تخیلی خویش، جنبش کارگری را از آسیب های به اصطلاح دمکراسی بورژوایی در امان نمی گذارند.
ولی مبارزات طبقاتی کارگران در سطح جهانی از ضربه های فرصت طلبان گذر خواهد کرد و با صلابت و پیروزی شکوفا خواهد شد و سرانجام تشکل انقلابی خویش را با هویت کارگری را بر فراز آن ایجاد خواهد نمود. جنبش کارگری ایران نیز همچون بخش تفکیک ناپذیر جنبش جهانی کارگری در همین مسیر، گام های پرتوان خود را در جهت تقویت تشکل های خویش به پیش خواهد راند و همه ی طیف های رفرمیستی ـ بورژوایی را افشا خواهد ساخت.
زنده باد سوسیالیسم
زنده باد آزادی
همبستگی با جنبش طبقاتی کارگری ــ پاریس
14 اسفند 1391
