نادر بکتاش تشکل

تشکل

نادر بکتاش01/03/15

ارتباط, گفتگو و مباحثه و کم کمک سازمانیابی و سازمان دهی/تشکل/انسجام و سرانجام تداوم در مبارزه وانقلاب. این‌ها الزاماً مسیری قابل تعمیم برای همه و در همه شرایط متفاوت و حتی متناقض نیستند. اما اجزایی ضروری و غیر قابل حذف هستند.

در حوالی چهارشنبه سوری و عید و بعد سیزده بدر جمهوری اسلامی رعشه می‌گیرد و قبض روح می کند. مساله صرفاً مراسم و حتی تجمع عده‌ای زیاد نیست, این اشتیاق عمیق برای شادی و خوشبختی و ازادی است که در طول قرون شکل گرفته و با تقویم به آدم‌ها حمله می‌کند تا با نو شدن دنیا به نو شدن زندگی های شان فکر کنند. چیزی شده است تقریباً جسمانی و زنتیک.

مردمان همدیگر را بیشتر و با احساساتی انسانی تر و همبستگی هایی عمیق‌تر می‌بینند و ملاقات می کنند. روابط بیش از مواقع معمولی گسترش دارد. درد مشترک را نه که فقط حس کنند, روی سفره های خالی و بر چهره‌های مغموم و در چشم های خشمگین همدیگر می بینند.

اوقات خوبیست که شماره تلفن‌ها و قرار ملاقات ها رد و بدل شود و سازمانیابی پیدا کند.

وقت خوبیست که در رابطه با سروته کردن دنیایی سروته شده فکر و بحث شود و از درون این معماری جمعی احساسات و افکار و کلمات, مهندسی هماهنگی عملی و سازمانی و برپا کردن تشکیلاتی بیرون بیاید.

در ارتباط تنگاتنگ با حزب و جنبشی که امال را برای دنیایی نو و بهتر نمایندگی می‌کند و حرف‌هایش پخش می‌شود و حرف‌ها را می‌شنود و پخش می کند.

http://mobarez-k.com/nader52/%D9%85%D8%B4%D8%A7%DB%8C%DB%8C.pdf