مبارزان کمونیست
فرا خواندن کارگران زندانی سابق توسط رژیم اسلامی ایران، قویأ محکوم است!
اقدامات اخیر رژیم جمهوری اسلامی ایران در رابطه با فرا خواندن جمعی از کارگران و نمایندگان صنفی معلمان که سالهای گذشته را در زندان به سر برده اند محکوم است. اقدامی ضد بشری و ضد دمکراتیک و ضد کارگری است که تعرض و زیر پا گذاشتن حقوق ابتدایی هر انسانی را هدف قرار می دهد. در دو سه هفته گذشته رضا شهابی، اسماعیل عبدی، جعفر عظیم زاده، محمود بهشتی لنگرودی و شاپور احسانی راد و ……. از طرف دادستانی رژیم فرا خوانده شده اند. در صورتیکه همه آنها سالیان سال را با مشقات و تحمل شکنجه های روحی و جسمی فراوان و اعتصاب غذاهای طولانی و تا پای مرگ پیش رفتن را در زندان به سر برده اند و حتی حکم زندان آنها به پایان رسیده است. جای کارگران در پشت میله ها و دیوارهای سیم خاردار زندان نیست. آنها کماکان در زندان بزرگ ۸۰ میلیونی ایران جمهوری اسلامی با مشقات روزمره زندگی سپری می کنند! جای کارگرانی که خواستار گرفتن حق و حقوق کارگری خود هستند زندان نیست.
بیش از ۳۷ است که رژیم به جان و مال کارگران ایران تعرض کرده است. این رژیم اسلامی است که مسئول و بوجود آورنده همه نابسامانیها، بیکاریهای میلیونی، اعتیاد، فحشا، حلق آویز کردن مردم و دست و پا قطع کردن، کارتن خوابی، خودکشی جوانان، زندگی حلبی آبادی و حاشیه نشینی، ترک تحصیل کودکان دانش آموز، بیسوادی، رانت خواری و فسادهای کهکشانی دست اندر کاران خود رژیم و سازماندهی و گسترش بربریت اسلامی در منطقه و جهان و غیره ……. می باشد، آنوقت کاسه کوزه را بر سر کارگران و مزدبگیران زیر خط فقر می شکند. کارگران را شلاق می زند و جریمه نقدی می کند و یا از کار بیکار می کند. ماها حقوق و حق بیمه آنها به تعویق می افتد و یا آنها و نمایندگانشان را به زندان می اندازد. به کارگران اتهامات پوچ و واهی امنیتی می زند و به شدت صدای هر اعتراض و خواسته ای را با سرکوب جواب می دهد. این خود سردمداران رژیم می باشند که باید محاکمه مردمی بشوند و جواب اعمال خشونت آمیز و جنایتکارانه خود را در سی و هشت سال گذشته بدهند.
کارگران و معلمان و دیگر اقشار مردمی که برای احقاق حقوق کار مزدی خود که نیروی بازوی خود را به سرمایه داران می فروشند، حق دارند که اعتراض کنند و خواستار دستمزد بیشتر و شرایط و تصحیلات کاری بهتری از کارفرما و دولت باشند. کارگران حق دارند در ثروتی که بوجود می آورند شریک باشند و در نحوه توزیع و خرج و مدیریت آن نظارت داشته باشند. تمام اصناف و قشرهای کاری حق دارند که تشکلهای آزاد و مستقل خود را داشته باشند.
ما باید صدای رسای کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و مردم در بند ایران در سراسر جهان باشیم و اعمال و سیاستهای رژیم را قویأ افشا کنیم. با اتحاد و یکپارچگی پرولتری، باید این رژیم ددمنش و ضد مردمی را به زباله دان تاریخ بفرستیم. جای کارگران در زندان نیست. سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران.
بهمن یوسفی ۱۲ آبان ۱۳۹۵
