مبارزان کمونیست
در تدارک اول مه
(تاکید بر چند اقدام فوری)
رحمان حسین زاده
کمتر از سه هفته دیگر روز جهانی کارگر است. فرصت زیادی برای تدارک مراسمها و اجتماعات شایسته روز کارگر باقی نیست. شواهد نشان میدهد در میان کارگران و فعالین کارگری و نهادهای کارگری تحرک و جنب و جوش برای گرامیداشت این روز در دستور کار است. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی موانع زیاد و شناخته شده است. در نتیجه تاکنون هرکاری کردیم، باید متوجه بود و درفرصت محدود باقیمانده بیشترین ابتکارات را در راستای گرامیداشت این روز به کار بست. در نتیجه آستینها را بالا بزنیم و کمبودهای احتمالی کار تاکنونی را جبران کنیم. تجارب گذشته و همفکریها و همگامیهای کنونی میتواند بسرعت، اقدامات سیاسی و عملی لازم را روی غلطک بیندازد. اما عامل تعیین کننده آن وجود شبکه همبسته رهبران و فعالین کارگری در سطح هر شهر و در سراسر کشور است. چنین شبکه ای از رهبران و فعالین کارگری با حمایت کارگران نهادهای کارگری مستقل موجود و حمایت کارگران مراکز کارگری میتواند مبتکر فعالیتهای موثر در بیست روز آینده باشند. لازمست اقدامات ردیف شود و گروههای کاری فعالیت جدی را ادامه دهند. در این راستا برچند اقدام مهم باید تاکید گذاشت.
۱- ادعامانه کارگری امسال در اول مه را باید آماده کرد. ناهنجاریها و مصائب دوران متاخر نظم وارونه سرمایه و با برجستگی اتفاقات و زشتی های سبعانه سال گذشته ماحصل این نظم ضد انسانی را به مصاف طلبید. همبستگی بین المللی کارگری را تاکید کرد. طبقه کارگر ایران را به حضور فعال در همبستگی بین المللی کارگری فراخواند. در ایران، طبقه کارگر را به بیشترین اتحاد و همبستگی علیه بورژوازی و ترفندهای هیئت حاکمه فراخواند. مشخصا تاکید بر ایجاد سنگربندی محکم و سازمانیافته و خودآگاه کارگری علیه “حداقل دستمزد” تعیین شده، علیه فقر و گرانی و علیه سیاست انتظاری که بخواهند به بهانه “برجام” به طبقه کارگر و جامعه تحمیل کنند، لازمست در چنین ادعانامه ای تاکید شوند. مطالبات فوری چون افزایش دستمزدها، پرداخت بیدرنگ دستمزدهای معوقه، بیمه بیکاری مکفی، حق اعتصاب و تشکل، آزادی فوری کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی، از هم مطالبات فوری کارگران است که در بیانیه و قطعنامه های اول مه لازمست بر آنها تاکید شود.
۲- اول مه ، تنها روز به رسمیت شناخته شده ما کارگران در سراسر جهان است. به دور از دخالت دولت و نهادهای ضد کارگری، جشن و مراسم کارگری را محقیم برگزار کنیم. نقطه عزیمت ما برپایی اجتماعات بزرگ و علنی کارگران و خانواده های کارگری و همه انسانهایی است که در این روز در کنار کارگران در سطح شهر صف می بندند. در نتیجه نباید تن داد فشار و محدویت دم و دستگاه حاکم ما را به بیرون شهر و دشت و کوهپایه براند. درست مثل بخش اعظم کشورهای امروز دنیا محقیم و در شهر و در مکانی که کارگران خود تعیین میکنند، جشن و مراسم روز کارگر را برگزار کنیم. همزمان باید تاکید کرد کار و کارخانه و محل کار تعطیل است. کشاندن کارگران به محل کار به بهانه مراسم نقص غرض است. به بیرون شهر و گل گشت و کوهپایه بردن کارگران، غیر اجتماعی گری و به محل کار برگرداندن، چیزی جز صنفی گری و محدود نگری نیست. روز اول مه روز همبستگی کارگری به دور از هر نوع تفرقه، از جمله تفرقه شغلی و صنفی است. کارگران همه رشته ها و محل های کار و خانواده های کارگری آنها و همه انسانهای متحد کارگران در این روز و در محلی در سطح شهر میتوانند اجتماع کنند و مراسم روز کارگر را برگزار کنند. تصمیم مشخص و چند و چون چنین اقدامی با در نظر گرفتن تناسب قوا و شرایط امنیتی توسط رهبران و فعالین کارگری در محل تعیین میشود.
۳- واضح است، مراسمهای دولتی و شوراهای اسلامی و خانه کارگر از طرف کارگران تحریم میشود. ترفند و ریاکاری جنبش ها و احزاب بورژوایی اپوزیسیون در برخورد به اول مه امسال باید از هم اکنون افشاء شود.
۴- در پروسه تدارک اول ماه مه و روز اول ماه مه فرصتی است تا وسیعا آزادی کارگران زندانی را خواستار شد. همه جا لیست و نام کارگران زندانی لازمست برجسته شود.
۵- در روز کارگر بخشهای معترض و رادیکال جامعه، همه فعالین سیاسی، زنان و جوانان و تشکلهای آنها را فرا میخوانیم تا در روز اول ماه مه همراه با کارگران این روز را بهر شکلی که مناسب میدانند برگزار کنند.
۶- در سطح بین المللی نیروهای چپ و کمونیست و از جمله تشکیلات خارج کشور حزب حکمتیست، و کمیته ها و نهادهای متعددی که دفاع از حقوق کارگران ایران را وظیفه خود میدانند، فعالیتهای جدی خود را در گرامیداشت اول مه، در همبستگی با طبقه کارگرجهانی و کشورهایی که در آن حضور دارند، اعلام کنند. مهمتر کسب حمایت از جنبش کارگری را در این مناسبت لازمست سازمان دهند.
فرصت کوتاه باقیمانده را نباید از دست داد. به امید گرامیداشت هرچه بهترو موثراول مه، روزجهانی کارگر. زنده باد اول مه!
***
