مبارزان کمونیست
اخبار کارگری
١٨ اسفند ١٣٩٤
نسان نودینیان. داوود رفاهی
کانون نویسندگان ایران ٨مارس، روز جهانی زن، گرامی باد!
٨ مارس، یادآور اعتراض زنان کارگرِ کارخانه های نخ ریسیِ شیکاگوی ایالات متحدآمریکا در سال ۱٨۵۷ میلادی است. در این روز جمعی از زنان مبارز در اعتراض به شرایط غیرانسانی ِکار به خیابان آمدند و خواستار کاهش ساعت کار، دستمزدهای عادلانه و برابر با کارگرانِ مرد و برخورداری از حق رای برای زنان شدند. پس ازآن بود که با کوشش های پیگیر زنان و مردان آگاه و ترقی خواه جهان، روز ٨ مارس به عنوان روز جهانی زن، ثبت و به رسمیت شناخته شد. حضور اجتماعی زنان در ایران از انقلاب مشروطیت شروع شد و در انقلاب ۱٣۵۷ باشرکت گسترده و توده گیر زنان عمومیت یافت امّا بلافاصله بعد از انقلاب، با وجود اراده ی زنان برای شرکت در فعالیت های اجتماعی، تبعیض و نابرابری نسبت به زنان تشدید و تحکیم شد و سیاست های زن ستیزانه با ابزارهای واپسگرایانه مانند وضع قوانین ارتجاعی و تبعیض آمیز، آشکارترین ستم ها را درحق زنان روا داشت. همچنین با تحمیل پوشش اجباری، تبعیض در اشتغال و تفکیک جنسیتی در ادارات، دانشگاه ها، اتوبوس ها، قطارهای مترو و دیگر عرصه ها به سلب حقوق زنان برخاست و کوشید تا زنان را از حضور فعال در جامعه باز دارد و آنان را به درون خانه ها براند و در یک جمله نه تنها حق زنان را نصف حق مردان تعیین کردند بلکه کمر به انکار حقوق طبیعی زنان بستند امّا زنان با آگاهی به حقوق انسانی و اجتماعی خود از پای ننشستند و در مقابل فشارها و ستم و سرکوب مقاومت کردند. از جمله ی این مقاومت ها می توان و باید از ایستادن در مقابل لایحه ی “تکریم خانواده”، لایحه ی فرزند خواندگی، لایحه ی طلاق، لایحه ی ممنوعیت خروج از کشور بدون اجازه ی شوهر و ایستادگی در مقابل اسید پاشی های هدایت شده و… اشاره کرد. همچنین فعالیت ها و مقاومت های زنان درسال های اخیر به رغم فشارهای بسیار در راه به دست آوردن آزادی بیان و اندیشه، ستودنی است. کانون نویسندگان ایران این روز فرخنده را به زنان شادباش می گوید و پیگیرانه از مطالبات برابری خواهانه ی زنان در تمام عرصه های اجتماعی، اقتصادی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی پشتیبانی می کند و معیارِ آزادی جامعه را در گروی آزادی زنان می داند. کانون نویسندگان ایران اسفند ۱٣۹۴
گرامی باد ٨ مارس روز جهانی زن
روز ٨ مارس که به روز جهانی زن، روز اعلام اعتراض بین المللی علیه تبعیض و نابرابری جنسیتی شناخته شده است، خود ریشه در مبارزه طبقاتی میان یک درصدیهای صاحب ثروت و ٩٩ درصدیهای فاقد هر گونه دارائی دارد. نابرابری و ستم بر زن بخشی از همان ستمی است که توسط طبقات حاکمه صاحب ابزار تولید و غاصبان دست رنجهای طبقات فرو دست، بر فرودستان آفریننده جهان ،روا داشته اند. از این رو مبارزه برای رفع تبعیض به معنای وسیع و جامع آن و برقراری برابری در همه سطوح، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ربط مستقیم و ناگسستنی به مبارزات طبقه کارگر، علیه ستم بر خود که از جانب سرمایه داری اعمال می گردد، دارد. مبارزاتی که برای اعاده انسانیت و دفاع از شأن و منزلت همه انسانها بخصوص از انقلاب کبیر فرانسه تا حالا با جدیت و فداکاری، تاریخی پر از حماسه آفریده است. اگردر گوشه هائی ازدنیای امروز بویژه در غرب، قوانین نیم بندی دردفاع از حقوق زن موجود است و زنان طبقه حاکمه نیز از آن برخوردارند، این حاصل نبرد تاریخی تا به امروز ما زنان و مردان کارگر است. طبقات حاکمه منافعشان در نابرابری، تبعیض و تفرقه است و هر ادعائی مبنی بر طرفداری از مساوات حتی در بین لایه های خودشان بی اساس و خالی از واقعیت است. دستیابی به شرایط برابر و عاری از تبعیض از هر نوع آن، فقط از کانال مبارزه طبقه ی ما امکان پذیر خواهد بود. اتحادیه آزاد کارگران ایران ٨ مارس روز جهانی زن را به همه زنان آزادیخواه و برابری طلب و به طبقه کارگر جهان تبریک می گوید و اعلام می دارد تنها راه خلاصی همه زنانی که از نابرابری در رنج هستند و زندگیشان دستخوش تلاطمات و ناهنجاریهای خارج از اراده خود آنهاست، بخصوص زنان کارگر و مهمتر از آنها زنان بیکاری که از سر فقر، نداری و گرسنگی و نداشتن توان دیدن به تحلیل رفتن فرزندانشان در اثر گرسنگی و بیماری به تن فروشی و تحمل تحقیر تن می دهند ، اتحاد و همبستگی با مردان کارگر برای تغییر وضع نابرابر و غیر انسانی است. اتحادیه آزاد کارگران ایران. ١٥ اسفند ٩٤
اعتراضات
١٥ اسفند؛ تجمع اعتراضی ١٠٠٠نفر از کارگران نی شکر هفت تپه.
بیش از هزار کارگر مجتمع نی شکر هفت تپه در واکنش به واگذاری مجتمع و زمینهای آن به بخش خصوصی بار دیگر در محوطه مجتمع تجمع کردند. این زمینه یکی از کارگران حاضر در تجمع گفت: سازمان خصوصی سازی، اخیرا سهام مجتمع نی شکر هفت تپه را با همه مستغلات وزمین‌های تحت مالکیت به صورت ۹۵ درصدی به بخش خصوصی واگذار کرده است، این درحالیست علاوه بر آنکه این واگذاری بدون اطلاع کارگران صورت گرفته است در آن وضعیت شغلی ومطالبات کارگران دیده نشده است. حقوق و دستمزدهای کارگران نیشکر هفت تپه توسط کارفرمای سابق هنوز پرداخت نشده. او با بیان اینکه کارگران مجتمع نی شکر هفت تپه مطالبات مزدی زیادی از کارفرمای سابق خود دارند افزود: اگر موضوع خصوصی سازی مجتمع به اطلاع کارگران می‌رسید بیش از هزارو ۵۰۰ کارگر شاغل می‌توانستند بجای مطالبات سنواتی خود بخشی از این مجتمع واملاک آن را با شرایطی که برای سرمایه گذار جدید در نظر گرفته شده است مطالبه کنند. به گفته وی، با وجود آنکه در چندین نوبت از مسئولان استانی وشهرستانی از سوی کارگران خواسته شده است مانع خصوصی سازی این مجتمع کشاورزی وهکتار‌ها از زمینهای این واحد به بخش خصوصی شوند اما آنان نسبت به این موضوع بی‌توجه بوده وسکوت آنان موجب گسترش اعتراضات کارگری در این واحد شده است.
١٣ اسفند؛ سنوات کارگران بازنشسته البرز شرقی سرانجام پرداخت شد.
در پی تجمع روز ١١ اسفند حدود ۳۰ کارگر بازنشسته معدن البرز شرقی به نمایندگی از سوی ١٣٠ همکار خود در تهران، سرانجام کارفرمای این واحد معدنی بابت سنوات پایان کار تسویه حساب کرد. این کارگران پیش از این در روز ٢٤ بهمن در اقدامی مشابه برای پیگیری خواسته‌های خودبرای نخستین بار به تهران آمده بودند. و به آنها وعده داده شده بود که سنواتشان را تا دهم اسفند خواهند پرداخت. اما چون این وعده عملی نشده بود، کارگران دوباره به تهران آمد و سرانجام موفق به دریافت سنوات خود شدند. بنا بر اخبار منتشر شده در معدن البرز شرقی هر کدام از کارگران رسمی بابت سنوات پایان کار خود بصورت میانگین از ۹۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان و کارگران قراردادی بازنشسته نیز بین ۳۰ تا ۴۰میلیون تومان سنوات خود را دریافت کرده‌اند.
١١ اسفند؛ تجمعاعتراضی بازنشستگان ذوب آهن مقابل استانداری اصفهان
بازنشستگان ذوب آهن در اعتراض به عدم پرداخت ٣ ماه حقوقشان مقابل استانداری اصفهان اجتماع کردند.
٩اسفند؛ تجمع اعتراضی کارگران کارخانه ماشین‌سازی تبریز
بدنبال درج آگهی واگذاری کارخانه ماشین‌سازی تبریز در روزنامه ها، کارگران این کارخانه دراعتراض به به واگذاری کارخانه به بخش خصوصی و خطر بیکار شدن از کارشان، مقابل فرمانداری تبریز تجمع کردند
١١ اسفند؛ کارگران فاز ١٩ عسلویه موفق شدند بخشی از مطالباتشان را بگیرند.
کارگران فاز ١٩عسلویه بدنبال چند روز اعتراض با گرفتن دستمزدهای عقب افتاده ماههای مهر و ابان موفقا به سر کارشان بازگشتند. دستمزدهای سه ماه دی، بهمن واسفند نیز قرار است تا آخر سال پرداخت شود.
١١ اسفند؛ تجمع اعتراضی کارگران کارخانه تولید ماشین آلات کشاورزی هپکو در اراک
کارگران کارخانه تولید ماشین‌آلات کشاورزی هپکو در اراک در اعتراض به پرداخت نشدن دو ماه حقوق درمقابل استانداری دست به تجمع زدند.
١١ اسفند؛ تجمع اعتراضی جمعی از کارگران شرکت افق پلاست
کارگران شرکت افق پلاست در شهرک صنعتی روانسر دراعتراض به نگرفتن ۴ ماه حق اضافه کاری وهمچنین عیدی آخر سال خود درمحل شرکت واقع درشهرک صنعتی روانسر خیابان ایثار تجمع کرده و خواهان گرفتن مطالبات خودشان شدند.
١١ اسفند؛ تجمع اعتراضی کارگران شرکت سپید شور
کارگران کارخانه سپید شور در اسلام آباد غرب دراعتراض به تعویق پرداخت ۳ ماه حقوق درمحل این شرکت تجمع کردند.
١١ اسفند؛ تجمع اعتراضی کارگران شرکتی شهرداری منطقه ۵
کارگران شرکتی شهرداری منطقه ۵ کرمانشاه دراعتراض به تعویق پرداخت مزد بهمن ماه خود در محل شهرداری منطقه ۵ در بلوار موسوم به شیرودی تجمع کردند.
١١ اسفند؛ تجمع اعتراضی معلمین حق التدریسی در ایلام
معلمین حق التدریسی درایلام دراعتراض به نگرفتن حقوق بهمن ماه ونگرفتن عیدی درمحل اداره اموزش وپرورش این شهر واقع درخیابان ولیعصر تجمع کردند .
کارگران
پروین محمدی:پرده آخرنمایش تکراری تعیین مزد ٩٥ درحال اتمام است
درماههای آخرهرسال مضحکه ی تلاش نمایندگان سه جانبه (کارگران،کارفرمایان ودولت ) درشورایعالی کارجهت تعیین مزدسال بعد به نمایش درمیآید ورسانه هاپوشش خبری سنگینی ازاین تلاش رامنعکس میکنند.هرروزه،بدون دخالت واعمال اراده میلیونهاکارگر،هم نظریهای سه بخش شورای عالی کار که همگی در پائین نگه داشاتن میزان دستمزد متفق القولند راباسخن گفتن ازارقام غیر واقعی میزان تورم وتوجیه احراز از معیار قرار دادن سبدهزینه معیشت خانواربه عنوان مبنای تعیین مزد به نمایش میگذارند. بالاخره به رسم وشیوه هرساله آخرین رقمی که ازسوی این به ظاهر مذاکرات بیخاصیت(در واقع همفکری بر سر به قهقرا ی بیبشتر بردن کارگران) برای کارگران بیرون میآید،کماکان دستمزدناچیزوتوهین آمیزچندین برابرزیرخط فقراست که درروزهای پایانی اسفنداعلام وبعدازسال نوبرای این پیروزی شان کف میزنند که بهترین دستمزدراتعیین کرده اند. درآخرین خبرمنتشرشده ازشورایعالی کاراعضای کارفرمایی باارقام داده شده برای هزینه سبدمعیشت خانوارآشکاراگفته‌اندکه درشرایط موجودحاضرنیستندحتی باافزایش مزدسال ٩٥ به میزان یک ریال بیشترازنرخ تورم رسمی موافقت کنند.حتی بیشرمی رابه جایی رسانده که عنوان کرده اندکارگران باروزی ٤٠٠٠ هزارتومان هم میتوانند زنده بمانند. درشورایعالی کار،به زعم خودشان تمامی دوستان “شرکای اجتماعی” گردهم آمده اندتامیزان مزدراتعیین کنندوطوری به اذهان عمومی القاءتصویرمیکنندکه دراین مملکت همه گروهها و نمایندگان طبقات اجتماعی میتوانندآزادانه پای میزمذاکره بنشینندوحرفشانرابامنطق به کرسی بنشانند. از همین تلاش مبلغان و عوامل شورای عالی کار که می کوشند واژه “شرکای اجتماعی” را جایگزین واژه “طبقات اجتماعی” در فرهنگ جامعه کنند، می شود براحتی فهمید که سه طرف شورای عالی کار در خدمت چه بخشی از جامعه هستند. اینها با تلاش برای قلم گرفتن ضدیت منافع طبقات اجتماعی یعنی طبقه کارگر و طبقه سرمایه دار،می خواهند این ضدیت در دنیای واقعی را تبدیل به هم منافعی و هم صفی در دنیای ذهنی کنند و به کارگر بقبولانند به همان مقیاس که کارفرما ذینفع درسرعت بخشیدن به چرخ تولیدوخارج ساختن اقتصادازبحران است، او هم نفع خواهد برد. در نتیجه نباید زیاد بر به اصطلاح شریک اجتماعیش برای افزایش دستمزد فشار بیاورد. درسال ٩١ تلاش چشمگیروفراوانی ازسوی ماکارگران جهت رساندن صدای اعتراضمان به این مضحکه تحت عنوان طوماراعتراضی به تعیین دستمزدباچهل هزارامضاء وتجمعات مکرردربرابروزارت کارومجلس صورت گرفت که این فشاروحرکت واعتراضات،صف مدافعین سرمایه رامجبورکردتارقمی ١٠درصدبیشترازتوافقشان رابرای سال ٩٢ اعلام کنند. امادرسال ٩٣و٩٤ بادستگیری وزندانی کردن سه نفرازشش نفرهماهنگکننده ی این طوماراعتراضی (جعفرعظیم زاده وشاپوراحسانی رادوجمیل محمدی ) وصدوراحکام سنگین برای آنان نشان دادندکه کوچکترین تلاشی ازطرف ماکارگران برای بهبود شرایط زندگیمان را برنمیتابندوحاضرنیستندازسودسرشارشان ذره ایی بکاهند. دراین طوماراعتراضی ٤٠ هزارکارگرامضاکننده،جهت تعیین مزدبه درستی خواستارافزایش حداقل دستمزدهابراساس تورم واقعاموجودوتامین زندگی مناسب مطابق باهزینه معیشت یک خانوار ٤نفره بادخالت نماینده های منتخب مجامع عمومی کارگران کارخانه هاومراکزتولیدی وخدماتی شدند. اکنون جعفرعظیم زاده رئیس اتحادیه آزادکارگران ایران ویکی ازهماهنگ کننده های این طوماراعتراضی به خاطراعتراضات گسترده اش درجهت تأمین منافع کارگران بویژه تلاشهای بیوقفهاش برای تعیین مزدواقعی،باحکم ظالمانه شش سال حبس درزندان به سرمیبرد. ما کارگران بی اعتناءبه نمایش ومصوبات “شرکای دولتی ” وبرای برخوداری ازیک زندگی مناسب مطابق بااستاندارهای معیشتی جهان امروز،ازتلاش برای کسب سهم خودازارزش عظیم مادی که درجامعه تولیدمیکنیم،قدمی عقب نخواهیم نشست. ١٣ اسفند ٩٤
چانه زنی محجوب با \”کاری تاپیولا\” (قسمت اول) نویسنده: جوانمير مرادي
روز ٢٧ بهمن ملاقاتی بین “کاری تاپیولا” مشاور عالی مدیر کل سازمان جهانی کار و محجوب دبیر خانه کارگر که محور بحث آن بهبود شرایط قانونی فعالیت نهادهای صنفی کارگری بود، انجام گرفت. در این دیدار محجوب مانند همیشه پا روی واقعیات گذاشت وبرای غالب کردن نهادهای جعلی دست به گزافه گوئی زد. این گونه چک و چانه زدنها توسط کسانی مانند محجوب که سابقه طولانی ای برای مجاب کردن سازمانهائی همچون سازمان جهانی کار به پذیرش نهادهای ضد کارگری خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار به عنوان تشکلهای کارگری دارد، اتفاق جدیدی نیست. بیش از سه ده است این ماجرا ادامه دارد.اما چرا هنوز این گزافه گوئی ها و قلب واقعیات از طرف یک نهاد بین المللی شنونده و خریدار دارد، باید به ماهیت و اساس کار چنین نهادی رجوع کرد. سازمان جهانی کار سازمانی کارگری یا مدافع حقوق کارگر نیست. این سازمان یکی از نهادهای وابسته به سازمان ملل است که به منظور تنظیم و تدوین قوانین و مقررات جهانی درجهت بهینه‌سازی استانداردهای بین‌المللی کاروحصول اطمینان ازبکارگیری آنها ایجادشده که سازمان سه جانبه گرایی با شرکت نمایندگان دولت،کارفرمایان وکارگران رادریک نقطه سامان‌دهد. بنابراین روشن است که سازمان جهانی کار، نه یک سازمان کارگری، که تشکیلاتی است متشکل از نمایندگان دولتها، کارفرمایان و کارگران کشورهای عضو که در آن مانند بنگاهها و مؤسسات معاملاتی بر سر نحوه و شرایط خرید و فروش نیروی میان کارگران به عنوان فروشندگان نیروی کار و سرمایه داران به عنوان خریداران نیروی کار زیر نظر دولت که خود دولت نیز مدافع و در خدمت سرمایه داران است، قوانین تدوین و تصویب می گردند. وظیفه اصلی سازمان جهانی کار همانطور که در نظام نامه اش تأکید شده، تدوین مقررات و قوانین برای ایجاد شرایطی تا حد ممکن کم تنش (ممانعت از شورشها و انقلابات و غیره)برای سرمایه گذاری و بهره کشی از کارگران است. بی تردید آن چه که در قوانین سازمان جهانی کار به عنوان حقوق کارگر به رسمیت شناخته شده اند، همان دستاوردهای طبقه کارگر جهانی بواسطه مبارزاتش برای تغییر شرایط هستند که بردولتها تحمیل گردیده و امروز تثبیت شده اند، که با این وجوددر حال حاضر در تعدادی از کشورهای عضو از جمله ایران این الزامات نادیده و زیر پا گذاشته می شوند. بنابراین تعجب آور نیست کسی مثل “کاری تاپیولا” تا این حد سراپا برای شنیدن حرفهای محجوب، گوش باشد و به نحوی با لفاظی توهم آفرینانه جعلیات را بپذیرد. رؤسا و مسؤلین سازمان جهانی کار ده ها سال است نظاره گرپایمال شدن حقوق کارگران در ایران هستند، ده ها سال است سرکوب، ضرب و شتم و لت و پار کردن، زندانی کردن و کشتار کارگران ایران به خاطر اعتراضشان به وضعیت غیر انسانی معیشت، بیکاری و فقر و نداری و ده ها و صدها مصائب دیگر و به خاطر ایجاد تشکلهای واقعی و مستقل از دولت را مشاهده می کنند. بارها شاهد افشاگریهای تشکلها و فعالین کارگری در مورد نقش تشکلهائی مانند خانه کارگر و شوراهای اسلامی در سرکوب کارگران معترض بوده اند. در بیخ گوششان از جانب تشکلها، فدراسیونها و کنفدراسیونهای کارگری در سراسر جهان از مورد تعقیب قرار گرفتن و زندانی کردن فعالین و اعضاء تشکلهای کارگری در ایران شکایت شده است. مقابل چشمانشان روز یازده اردیبهشت سال جاری (٩٤) روز جهانی کارگر، روزی که کارگران جهان علیه بی عدالتی و برای تغییر شرایط غیر انسانی ای که نظام سرمایه داری ایجاد کرده به خیابان می آیند تا اعلام اتحاد و همبستگی کنند، عوامل خانه کارگر حتی در این روز نتوانستند ضدیتشان با منافع طبقه کارگر را اعلام نکنند و در نمایشی مشمئز کننده پرچم تفرقه افکنی و نفرت پراکنی نسبت به کارگران افغانی ای که در ایران به وحشتناک ترین شیوه مورد سؤاستفاده و بهره کشی واقع می گردند را بلند کردند. اما سازمان جهانی کار بنا به رسالتش درنظم دادن به مراودات نظامهای سرمایه داری در سطح جهان، چنین اعمالی توسط سرمایه داری ایران به عنوان یکی از شرکای این نظام جهانی را همواره نادیده گرفته است.
جوانمیر مرادی:چانه زنی محجوب با “کاری پیولا”(قسمت دوم)
محجوب که به دنبال شکل گیری تنفر از نام خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار به خاطر اعمال ضد کارگرانه آنها و افشایشان در سطح جهانی پدید آمده،اکنون در صدد است با چانه زنی تصویر را از طریق کسی مثل “کاری تاپیولا” تغییر دهد و به او بقبولاند که این ارگانها، تشکلاتی کارگری و مستقل از دولت هستند و به این طریق برایشان مشروعیت بخرد.او می کوشد ثابت کند با وجود اینکه خواست سازمان جهانی کار مبنی بر اصلاح فصل ششم قانون کار به منظور باز کردن فضا برای ایجاد تشکلهای مستقل کارگری که سال ٨٣ تفاهمنامه آن در حضور نماینده آن سازمان (سازمان جهانی کار) به امضاء رسید،اجراء شده است و از آن زمان به بعد تشکلهای به اصطلاح کارگری دیگری مانند کانون عالی انجمن های صنفی و مجمع عالی نمایندگان کارگران تشکیل شده اند، ولی کماکان خانه کارگر و شوراهای اسلامی کارمحبوب ترین و پر طرفدار ترین تشکلها در میان کارگران ایران هستند. استدلال محجوب از اینکه خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار هنوز محبوب کارگران! (کارگرانی که با تهدید و یا تطمیع به عضویت این ارگانها در آمده اند) هستند، کم توجهی همین دست از کارگران به تشکلهائی(ارگانهای ضد کارگری) دیگر مانند کانون عالی انجمنهای صنفی و مجمع عالی نمایندگان کارگران است. ایجاد این دو ارگان که بعد از سال ٨٣ اتفاق افتاده است، از نظر محجوب مصداق همان گشایش فضا در ایران برای ظهور تشکلهای مستقل است که تفاهم نامه آن با حضور نماینده سازمان جهانی کار به امضاء رسید و حالا دبیر خانه کارگر متواضعانه آن را به “کاری پیولا” یاد آور می شود. آقای”کاریتاپیولا” ظاهرا با حرفهای محجوب قانع گردیده و می گوید:هرچه قوانین(منظور “کاری پیولا” قوانین دولتی ) کمتری داشته باشیم تشکلات کارگری عملکرد بهتری خواهندداشت؛ و ادامه می دهد:من ازابتدا اصرارداشتم که همین قوانین میتوانند تشکلات کارگری رامحدودکنند. ازاینروهروقت صحبت ازتغییرقوانین است؛تشکلات کارگری می‌توانندخودرابهترساماندهی کنندوجلوی دخالت دولت رابگیرند. “کاری پیولا” اینجا مصلحت می داند که در ظاهر هم شده ادعای استقلال نهادهای یاد شده از دولت را بپذیرد! محجوب علت به زعم خودش اقبال بیشتر کارگران! به خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار نسبت به کانون عالی انجمنهای صنفی و مجمع عالی نمایندگان کارگران را اینطور توضیح می دهد: خانه کارگر به واسطه پایگاه مردمی که در میان طبقه کارگر دارد همچنان در تصمیم گیریهای روابط کار حضور دارد و با گرفتن ژست وحدت گرائی ولی در عین حال تأکید بر مقبولیت شوراهای اسلامی کار در میان کارگران، درادامه می گوید: انحصار فعالیت صنفی کارگری باید درجهت ایجاد واتحادتشکل‌های متنوع صنفی کارگری باشد،به‌صورت مسلم باورداریم که درحالت ایده‌آل باید سازمان‌های کارگری ایران براساسا لگوی انجمنهای صنفی وسندیکاهای کارگری تعریف شونداما درحال حاضرجامعه کارگری بیشترمتقاضی افزایش فعالیت تشکل‌شوراهای اسلامی کاراست. شاهکار و خدمت ارزنده ارگانهای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار علاوه بر دخیل بودن در سرکوب، ضرب و شتم و معرفی فعالین کارگری به مراکز امنیتی، حضور در تصمیم گیریهای روابط کار یعنی عضویت در شورای عالی کار که هر ساله دستمزدهای چند برابر و برای سال ٩٤ پنج برابر زیر خط فقر را تأیید و امضاء کرده اند، می باشد. با نگاه به همین خدمت بی نظیر که ارگانهائی مانند خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و کانون عالی انجمنهای صنفی و غیره به کارگران ایران عرضه داشته اند و مصوبه راندن هر ساله بیش از 40 میلیون انسان به موقعیت پله هائی پائین تر به زیر خط فقر را امضاء می کنند، روشن است که ادعای محجوب مبنی بر افزایش استقبال از خانه کارگر و تقاضای بیشتر برای فعالیت شوراهای اسلامی کار از سوی کارگران چقدر بی اساس است. آیا ممکن است بر روی این کره خاکی انسانهائی را یافت که خواهان بدبختی، گرسنگی و سیه روزی خود باشند و برای تقویت و گسترش ابزارهای ایجاد شرایطی که به تباهی و نابودی بکشاندشان سر و دست بشکنند؟ اگر چنین بود، می شد به حرف های محجوب باور کرد. ولی واقعی نیست که انسانها آزادانه و از روی میل و رغبت بر ضد خود و منافعشان هیچ کاری بکنند. اگر تعداد معدودی از میان ده ها میلیون کارگر که با توجه به امکانات تبلیغاتی، مالی و حمایتهای همه جانبه دولتی که در اختیار این ارگانها قرار دارد، عضو آنها شده اند، از راه تهدید و تطمیع جذب گردیده اند. ١٣ اسفند ٩٤
محمود بهشتی معلم زندانی حاضر به ملاقات با خانواده اش با لباس زندان نشد
بنا اتحادیه آزاد کارگران ایران, محمود بهشتی لنگرودی، برای حفظ کرامت و منزلت انسانی خود به عنوان معلم و فعال صنفی زندانی، امروز با امتناع از پوشیدن لباس زندان برای ملاقات، از حق خود برای ملاقات صرفنظر کرد. طبق روال معمول زندان اوین، روزهای شنبه و یکشنبه هر هفته، روز ملاقات خانواده ها با زندانیان بند ۷ است. این هفته نیز خانواده محمود بهشتی راس ساعت مشخص برای ملاقات حضوری که هر ماه یک بار میسر است به زندان مراجعه کردند و بعد از طی روال اداری معمول و پس از حدود یک ساعت و نیم انتظار در سالن ملاقات، از طرف مسوولین سالن ملاقات خبر رسید که ملاقات لغو شده است. بعد از پرس و جوی خانواده بهشتی از مسوولین زندان و پاسخ مسوولین مبنی بر عدم اطلاع از علت لغو ملاقاتی که به وضوح، انتظار یک ماهه هر زندانی و خانواده اوست، پس از تماس محمود بهشتی لنگرودی با خانواده، بهشتی علت لغو این ملاقات را امتناع خودش از پوشیدن لباس زندان، برای حفظ کرامت و منزلت انسانی خود به عنوان معلم و فعال صنفی زندانی عنوان کرد. طبق اصل ۱۶۸ قانون اساسی و تعاریف جرم سیاسی، شرایط محاکمه، نگهداری، امکانات و پوشش متهم سیاسی باید با سایر زندانیان متفاوت باشد و التزام پوشش لباس زندان در مورد این متهمان وجود ندارد. پیش از این نیز محمود بهشتی لنگرودی از ابتدای ورود به زندان، در اعتراض به حکمی که شرایط دادگاهش را ناعادلانه و غیر قانونی میخواند، دست به اعتصاب غذای خشک ۶ روزه و اعتصاب غذای تر ۲۱ روزه زده بود. هشتم اسفند ۹۴
سندیکای نقاشان استان البرز:سرکوب فعالین کارگری راه به جایی نخواهد برد
دولت سرمایه داری حاکم بر ایران، به روال سالیان گذشته و این بار در گیرودار تبلیغات پرتب و تاب «انتخابات»، با صدور یک سال حبس تعزیری برای رضا شهابی، ۵ سال حبس برای داود رضوی، ۶ سال حبس برای اسماعبل عبدی و برگزاری دادگاه برای تعیین حکم ابراهیم مددی، فشار بر فعالین جنبش کارگری و معلمان را شدت بخشیده است. فشارها و سرکوب روزمرۀ اعتراضات کارگری، از خاتون آباد گرفته تا معلمین، بیش از آن که بتواند منجر به «ارعاب» کارگران و مزدبگیران شود، خشم کارگران ایران را برانگیخته و جنبش کارگری را متحدتر خواهد کرد. دستگیری کارگران به «جرم» درخواست دریافت «حقوق معوقه» و ایجاد «تشکل مستقل»، یا ترتیب دادن مانور برای سرکوب «اغتشاشات کارگری» شاید بتواند مبارزه را برای چند صباحی موقتاً پس بزند یا مهار کند، اما هرگز قادر به محو آن نبوده و نخواهد بود آزادی بی قید و شرط رضا شهابی، داود رضوی، اسماعیل عبدی و تمامی فعالین کارگری دربند و زندانیان سیاسی، همراه با پرداخت غرامت بابت لطمات مادی و معنوی به آن ها، یکی از خواست های محوری و کلیدی ما است، و اتکای ما برای تحقق این مطالبه بر جنبش کارگری بین المللی و ایران است. نیروی عظیم کارگران است که ما را در مبارزه با شرایط موجود، با وجود فشارها و باج گیری هایی نظیر پرونده سازی و حبسهای تعزیری و تعلیقی، بُردبارتر و سخت تر می کند.! پیش به سوی آزادی فعالین کارگری در بند! پیش به سوی تشکل مستقل کارگری!
زنده باد اتحاد و همبستگی جهانی کارگران! سندیکای نقاشان استان البرز ١٠اسفند ٩٤
کارگران در هفته ای که گذشت
گزارش
پسا برجام! سلامتی صاحبان دفترجه بیمه نا امن تر شد! عدم تحویل دارو با دفترچه بیمه
یک مسئول انجمن داروسازان گفت: عدم پرداخت مطالبات این سازمان بیمه‌گر یعنی اینکه داروخانه‌ها دیگر قادر نخواهند بود داروی بیماران را با دفترچه‌های بیمه تحویل دهند و نسخه‌های بیماران باید نقدی محاسبه شود. داروخانه‌ها ٦ماه است که از سوی بیمه سلامت دریافتی نداشتند و این موضوع منجر شده در هفته‌های پایانی سال امکان تسویه حساب چک داروهایی خریداری شده را نداشته باشند و این به معنای آن است که دیگر قادر نخواهند بود داروی بیماران را با دفترچه‌های بیمه تحویل دهند.
بیش از ٥هزار شکایت کارگری دراستان اردبیل!
مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اردبیل گفت: بیش از ٥ هزار فقره شکایت کارگران در بخش‌های مختلف کارگری در سطح استان در مراجع قانونی در حال بررسی و رسیدگی است.
۴۲۰ هزار معلول به خدمات تخصصی دسترسی ندارند
در حال حاضر یک میلیون و ۲۰۰ هزار معلول شناسایی شده و ۳۰۰ هزار معلول نیز پشت نوبت قرار دارند و در حقیقت با جامعه یک و نیم میلیون نفری معلولان مواجهیم که نیازمند دریافت خدمات آموزشی، توانبخشی و لوازم کمک توانبخشی هستند
اخراج و بیکارسازی
اخبار بین المللی
مقدونیه – اعتراض پناهجویان بلاتکلیف به هفته ها انتظار پشت مرزها
حدود چهارصد پناهجوی متوقف شده در پشت مرزهای مقدونیه صبح شنبه ۲۷ فوریه دست به اعتراض زدند و از مقامات مقدونیه خواستند مرزها را باز کنند تا آنها امکان یابند به سفرشان در اروپا ادامه دهند. هفته پیش دولت مقدونیه اعلام کرد تنها پناهجویان عراقی و سوری می توانند از خاک این کشور عبور کنند با این وجود از عصر روز پنجشنبه ۲۵ فوریه تا کنون تنها ۱۵۰ مهاجر توانسته اند از مرز یونان وارد مقدونیه شوند. ندال، زنی از دمشق می گوید: ” ما سه روز است که اینجاییم. در سرما و باران و بدون غذا. مردم تمام پولی را که داشتند خرج کردند. ما فقط می خواهیم به آرامی از اینجا عبور کنیم.” رمضان، مهاجری از حلب نیز می گوید: ” ما نمی توانیم اینجا منتظر بمانیم و کاری انجام ندهیم. شب گذشته من بدون هیچ سرپناهی خوابیدم. آب نداریم و من دیدم که خانواده های بسیاری چادر ندارند تا شبها زیر آن بخوابند.” این اعتراضات یک روز پس از آن روی می دهد که چهار کشور بالکان برای عبور مهاجران از سرزمینهایشان سهمیه تعیین کردند. کشورهای اسلوونی، کرواسی، صربستان و مقدونیه اعلام کرده اند روزانه تنها ۵۸۰ نفر اجازه عبور از خاکشان را دارند درحالیکه هم اکنون بیش از ۵ هزار مهاجر در یونان، پشت مرز مقدونیه در انتظار اجازه عبورند. تصمیم چهار کشور منطقه بالکان یک هفته پس از آن اتخاذ شد که دولت اتریش نیز پذیرش مهاجران توسط کشورش را به هشتاد نفر در روز و عبور مهاجران از اتریش را به ۳۲۰۰ نفر در روز محدود کرد.
سوئیس – مخالفت شهروندان با تسهیل اخراج خارجی‌ها
شهروندان سوئیس روز یکشنبه به پای صندوق‌های رای رفتند و در یک همه‌پرسی با خواست حزب ملی‌گرای دست‌راستی موسوم به “حزب مردم سوئیس” مبنی بر ایجاد تسهیلات برای اخراج خارجی‌های متخلف در این کشور مخالفت کردند. شهروندان سوئیس روز یکشنبه (۹ اسفند / ۲۸ فوریه) با شرکت در یک همه‌پرسی با اخراج خارجیان متخلف از کشورشان مخالفت کردند. تلویزیون سوئیس اعلام کرده اشت که اکثریت شهروندان ۲۶ ایالت (کانتون) سوئیس با طرح این قانون مخالفت کرده‌اند. پس از شمارش آرای ۲۰ کانتون از مجموع ۲۶ کانتون در سوئیس، مشخص شده است که ۷/ ۵۶ درصد مردم مخالف سخت‌گیری بیشتر در ارتباط با خارجیان این کشور هستند. تنها ۳/ ۴۳ درصد از رای‌دهندگان موافق چنین سخت‌گیری‌ای بوده‌اند. حزب ملی‌گرای دست‌راستی موسوم به “حزب مردم سوئیس خواستار تصویب قانونی بود که برمبنای آن خارجیان سوئیس را بتوان حتی به اتهام تخلف‌های کوچک به طور خودکار از این کشور اخراج کرد و به کشورهای‌شان برگرداند.
سوریه – هشدارسازمان ملل درمورد احتمال بروزقحطی در سوریه
کمیسرعالی سازمان ملل درامورحقوق بشردر مورد احتمال وقوع یک فاجعه انسانی ناشی ازقحطی وگرسنگی در سوریه هشدارداد. بگفتۀ وی ادامه محاصره برخی از مناطق مسکونی در سوریه، از یکسو توسط نیروهای ارتش و از سوی دیگرتوسط شبه نظامیان مخالف رژیم اسد، این کشور را بطور جدی با خطر بروز قحطی روبرو کرده است. زاید رعد الحسین، رئیس کمسیاریای عالی سازمان ملل برای حقو ق بشر، دراین رابطه گفته است: محروم کردن قهرآمیز مردم از مایحتاج اولیهٔ حیاتی هم اکنون می‌تواند به قربانی شدن هزاران نفرمنجر شود. وی گفت : محروم کردن عامدانۀ مردم از دارو و مواد غذائی به عنوان ابزار جنگی ممنوع است و در محاصره قرار دادن مناطق مسکونی نیز مشمول همین ممنوعیت می شود. رئیس کمسیاریای عالی سازمان ملل برای حقو ق بشر در سخنان خود افزود: بیش از ۴۵۰۰۰۰ شهروند سوری درروستاهای محاصرشده این کشوردرتله فقرو گرسنگی گرفتارآمده‌اند که این فاجعه حتی سال هاست که ادامه دارد. رعد الحسین افزود: رساندن مواد غذایی ودارویی و دیگرنیازهای فوری و مبرم برای مردم این مناطق به طورمداوم متوقف می‌شود، ازاین رو احتمال مرگ و میرهزاران نفر ازقربانیان این محدویت‌ها وجود دارد. سازمان ملل متحد اعلام کرده است با آغاز اجرای آتش بس مامورین سازمان سعی میکنند طی پنج روز آینده کمک‌های اولیه غذایی و دارویی را برای ۱۵۰۰۰۰ هزار نفر از محاصره شده گان تامین نمایند. به گزارش خبرگزاری فرانسه سازمان ملل درانتظارچراغ سبز گروهای متخاصم درسوریه بسرمی برد تا بتواند کمک‌های حداقل غذایی و دارویی را به ۱ میلیون ۷۰۰۰۰۰ قربانیان محاصره که در نقاط دور افتاده سوریه گرفتارآمده‌اند برساند. سازمان ملل می‌گوید: درمجموع شمار نیازمندان به غذا ودارو درمناطق دورفتاده سوریه به ۴ میلیون و ۶۰۰ هزارنفربالغ می‌گردد.
مجارستان – اعتراضات علیه نظام آموزشی دولت
انتقاد و اعتراض به نظام آموزش دولتی در مجارستان افزایش یافته و در این خصوص معلمان و دانش آموزان با هم همراه شده اند. روز دوشنبه ۲۹ فوریه در روز اعتراض والدین و دانش آموزان نام داشت و معلمان از اینکه شاهد حمایت آنان هستند ابراز خوشحالی می کنند. با این حال دولت، این اعتراض را “سیاسی” می داند و می گوید که دانش آموزان نباید نقشی در آن داشته باشند. هانا، دانش آموزی است که روز دوشنبه به مدرسه نرفته است. پدر هانا می گوید که کودکان در مدرسه چیزهایی می آموزند که ضروری نیست و مدارس هم امکانات کافی ندارند. هانا می گوید: “آن ها در مدرسه فقط چند نمونه مساله به ما نشان می دهند و ما زیاد تمرین نداریم. به جایش، سریع توضیحی می دهند و می گویند که ما باید یاد بگیریم و بعد هم بلافاصله به موضوع دیگری می پردازند. ” پدر هانا نیز می گوید: “ما خبر داریم که گچ و کاغذ در مدرسه ندارند و معلمان هم با حجم بالایی از کار رو به رو هستند. آن ها نمی توانند در چنین نظام آموزشی، موضوعات را به طور کامل تدریس کنند. برنامه های آموزشی بسیار زیاد است و بچه ها نمی توانند آن را فرابگیرند. او در خانه به من و مادرش می گوید که درس ها را نمی فهمد. ” در اعتراض به نظام آموزش دولت، عده ای با تبلیغ در فیسبوک، باشگاهی را برای آموزش زبان انگلیسی به دانش آموزانی که نمی خواهند به مدرسه بروند، راه انداخته اند. ۳۰ هزار تن به صفحه این باشگاه در فیسبوک پیوسته اند. این باشگاه برنامه های متنوعی دارد. همچنین در فیسبوک صفحه ای به نشانه همبستگی با معلمان به نام کمپین پیراهن چهارخانه راه اندازی شده و توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. معلمان در مجارستان باید هفته ای ۲۶ موضوع درسی را تدریس کنند. علاوه بر نظام بوروکراتیک پیچیده، مدارس حق تصمیم گیری درباره محتوا و چگونگی آموزش مواد درسی را ندارند. استفان که معلم دبیرستان است می گوید: “خودمختاری مدارس به طور کامل از دست رفته است. ما باید بر اساس برنامه های درسی متمرکز تدریس کنیم. به این ترتیب فقط تا سقف ۱۰ درصد از برخی از بخش ها را می توانیم تغییر دهیم و این بسیار کم است.”
چین – بیکاری ۶ میلیون نفر طّی دو تا سه سال آینده
دولت چین قصد دارد در دو تا سه سال آینده شش میلیون نفر از شمار کارکنان شرکت‌های دولتی بکاهد. به گزارش خبرگزاری رویترز، دو میلیون نفر از این افراد در صنایع فولاد و معادن زغال سنگ مشغول بکار هستند. این تصمیم دولت چین به دلیل مازاد تولید در صنایع گرفته شده است. کاهش مشاغل در مناطقی از چین که اکنون با کاهش نقدینگی مواجه هستند باعث نگرانی زیادی شده است. بر اساس آخرین آمار منتشره رشد، اقتصادی چین همچنان رو به نزول است و این روند بر اقتصاد جهان نیز تأثیر گذاشته است. به همین دلیل چین قصد دارد صنایع خود را کوچک کند و این کار را با بخش فولاد و زغال سنگ آغاز خواهد کرد. صنایع چین اکنون با مشکل مازاد تولید روبرو هستند و این امر دولت را مجبور کرده تا با کاهش نیروی کار، این صنایع را سودآور کند. تغییرات ساختاری که چین در سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ در شرکت‌های دولتی ایجاد کرد باعث بیکار شدن ۲۸ میلیون نفر شد.
خبر‌های کوتاه
فرانسه! روز شنبه هشتم اسفند، جمعی از کشاورزان و دامداران همزمان با حضور رئیس جمهوری فرانسه در نمایشگاه کشاورزی دست به اعتراض زدند. بنا به گزارشات منتشره، کشاورزان و دامداران سراسر فرانسه از یک ماه اخیر در اعتراض به سیاست های دولت این کشور در خصوص پایین نگه داشتن قیمت محصولات کشاورزی و دامی دست به اعتراضات گسترده زده اند، معترضان به محض ورود “فرانسوا اولاند” به نمایشگاه کشاورزی، وی را مورد حملات لفظی قرار داده و خواستار استعفایش شدند.
روسیه! براساس گزارش منتشره، در جریان ریزش یک معدن در شمال روسیه دهها کارگر کشته و زخمی و شماری نیز ناپدید شده اند. این حادثه که روز پنجشنبه ششم اسفندماه، در شهر “ورکوتا”ی روسیه روی داد، منجر به کشته شدن ۲ کارگر، زخمی شدن ۸ نفر و گرفتار شدن ۲۸ تن دیگر گردید. در زمان وقوع این حادثه ۱۱۰ کارگر در عمق معدن مشغول به کار بوده اند.
مقدونیه! به گزارش خبرگزاری فرانسه، روز دوشنبه ۱۰ اسفند، پلیس مقدونیه با استفاده از گاز اشک آور به پناهجویان معترض در مرز مقدونیه یورش برد. براساس این گزارش، پناهجویان معترض در پشت مرزهای مقدونیه – یونان، با عبور از صف ماموران اقدام به شکستن نرده های آهنی و تخریب سیم خاردارهای مرز مقدونیه کردند. پلیس مقدونیه با پرتاب گاز اشک آور از حرکت پناهجویان جلوگیری کرد. قابل ذکر است این حرکت اعتراضی پناهجویان پس از آن آغاز شد که ماموران مقدونیه روز دوشنبه تنها به ۳۰۰ پناهجوی سوری و عراقی اجازه عبور از مرز را داده و مجددا مرز خود را بستند. این در حالی است که تصمیم اتریش و کشورهای بالکان برای محدود کردن ورود تعداد پناهجویان به خاک خود، تجمع پناهجویان در امتداد مرزهای یونان با مقدونیه را به سرعت افزایش داده است.
عراق! در ادامه اعتراضات و اعتصابات دامنه دار حقوق بگیران در اقلیم کردستان، روز چهارشنبه ۱۲ اسفند، معلمان شهر سلیمانیه دست به تظاهرات زدند. بنا به گزارشات منتشره، معلمان معترض در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات شان ابتدا در مقابل اداره آموزش و پرورش شهر سلیمانیه تجمع نمودند. معترضان در ادامه به سوی خیابان “سالم” راهپیمایی کرده و خواستار پرداخت ماهها حقوق معوقه خود شدند.
