مبارزان کمونیست
کامنتهای کارگری
ناصر اصغری
درباره انقلاب حرف می زنند!
شاید آن آهنگ ترسی چپمن یادتان باشد “Talking about Revolution”. می گه: “خبر نداری، درباره انقلاب حرف می زنند، صداش مثل زمزمه است.” (Don’t you know, They’re talking bout a revolution, It sounds like a whisper)
مادلین آلبرایت، از مهندسین مهم دم و دستگاه هیأت حاکمه آمریکا که در دوره ای وزیر کابینه هم بود، روز ٦ فوریه به کمک هیلاری کلینتون رفت. در بخشی از سخنانش گفت که “می شنوم که مردم از انقلاب حرف می زنند. …” طنز تلخ در این نیست که مادلین آلبرایت اقرار می کند مردم از انقلاب حرف می زنند. واقعیت شیرین این است که دیگر زیرگوشی این را نمی گویند. با صدای بلند، چنان که با دیوار چین آلبرایت هم برخورد کرده و منعکس می شود. درباره انقلاب حرف می زنیم!
زندگی و آمار در تهران
خبرگزاری دولتی “مهر” در گزارشی نوشته است: “جدیدترین آمارها نشان می‌دهد از ۱۰.۹ میلیون تهرانی در سن کار تنها ۳.۶ میلیون نفر شاغل بوده و ۶.۹ میلیون نفر هیچگونه فعالیتی ندارند. در عین حال، ٣٣١ هزار پایتخت نشین بیکار هستند.” در بخش دیگری از این گزارش که به آمار بیکاران پرداخته می نویسد: “نرخ بیکاری پایتخت در تابستان سال ٩٣ به میزان ۵.۱ درصد بوده اما این نرخ در تابستان ٩٤ تقریبا به دو برابر افزایش یافته و به ۹.۲ درصد رسیده است.” معلوم نیست که “مهر” از چه ریاضیاتی استفاده می کند که از آمار ۶.۹ میلیون بیکار در میان جمعیت ۱۰.۹ میلیون نفر آماده به کار، به رقم ۹.۲ رسیده است؟ و باز معلوم نیست که چگونه از ۶.۹ میلیون نفری که هیچگونه فعالیتی ندارند، به رقم ٣٣١ هزار نفر بیکار رسیده است!
اما آمار را به هر شیوه‌ای که می‌خواهند تفسیر کنند و در آن دست ببرند، واقعیات زندگی روزمره در تهران دست از سر این رژیم برنمی‌دارد. این رژیم کشت و کشتار و فقر روی یک بمب ساعتی خوابیده که هر آن امکان انفجارش می رود.
یونان: کارگران اجازه نمی‌دهند!
سایت http://revolution-news.com/ روز ٤ فوریه در خبری از یونان نوشت که به دعوت اتحادیه‌های کارگری در یونان، بیش از ٥٠ هزار نفر به خیابانها ریخته و به طرح دولت سریزا برای از بین بردن نظام تأمین اجتماعی اعتراض کردند. آی تی یوسی هم در یک اطلاعیه خبری گفته است “کنفدراسیون عمومی کارگران یونان” GSEE در فراخوان به این اعتصاب، این تصمیم دولت را “تصمیمی نفرت انگیز” خواند. گفته است دولت این تصمیم را به دنبال ملاقات با انجمن کارفرمایان اتخاذ کرده، بدون اینکه مشورتی با اتحادیه‌های کارگری بکند. در بخشی از فراخوان این کنفدراسیون آمده است: “آن امید که دولت سریزا سیاستهای مترقی و رو بجلو و سیاستهایی را اتخاذ خواهد کرد که معیشت و زندگی انسانی را به جامعه بازگرداند، امیدی کاذبی بیش نبود.” سایت “اخبار انقلاب” نوشته است که این سومین باری است که کارگران و توده‌های معترض یونان در عرض یک ماه گذشته دست به اعتراض در سطح وسیع زده‌اند که در برابر حملات دولت سریزا مقاوت کرده‌اند.
جنبش کارگری و توده‌های معترض یونان دیگر امیدی به دولت سریزا که باند دیگری است در پیاده کردن سیاستهای نئولیبرالی ترویکا ندارند؛ اما امید به زندگی و دنیائی بهتر را از دست نداده و برای آن در مقابل سیاستهای ضدانسانی سرمایه‌داران و دولتشان همچنان ایستاده‌اند.
مصر: حساسیت به جنبش کارگری و جنایات ضدانقلاب
جسد شکنجه شده دانشجوی دکترا، Giulio Regeni که برای روزنامه کمونیستیIl Manifesto نیز مطلب می‌نوشت، روز ٣ فوریه در دور و بر قاهره پیدا شد. بی‌بی‌سی نوشته است که Giulio دانشجوی دکترای حقوق سیاسی و بین المللی بود و در قاهره روی اتحادیه‌های کارگری و حقوق کارگران در مصر که موضوع حساسی است، تحقیق می‌کرد. بخاطر همین حساسیت مسئله است که Il Manifesto مطالب او را با نام مستعار منتشر می کرد. آخرین مطلب او که درباره جنبش مستقل کارگری است، بعد از مرگ او در این روزنامه منتشر شده که از همدستی دولت السیسی و کنفدراسیون اتحادیه‌های دولتی برای خفه کردن صدای تشکل و نهادهای مستقل کارگری خبر می‌دهد. می‌نویسد فعالین کارگری، در فضای سرکوب و توطئه همچنان در حال سازماندهی اعتراض هستند.
هنوز جنگ جنبش کارگری با سرکوبگران انقلاب مصر به پایان نرسیده. قتل و اذیت و آزار محققین و فعالین کارگری نمی تواند جنبش کارگری را به دوران قبل از مبارک براند، چرا که کارگرانی که برای ” نان، عدالت و کرامت انسانی” انقلاب کرده بودند می دانستند که بر سر راه شان مزاحمت و اذیت و آزارهایی هم خواهد بود. به انقلاب در مصر عقب نشینی هائی تحمیل کردند. این را باید به حساب گامی در راه آموزش برای به پیروزی رساندن انقلاب بعدی، که در راه است، گذاشت. جنبش کارگری این بار با دستی پرتر و با سلاحی مجهز به میدان می آید.
