مبارزان کمونیست
به درود رفیق
حسن رحمان پناه
خبر کوتاه و دردناک بود. یک خانوادە مبارز سیاسی در مسیر ترکیە به یونان غرق شدند و هر ٤ عضو خانوادە ، هیبت فیضی ، همسرش گلنار اسدی ، دختر جوانش هانا فیضی و نوزاد ٣ ماهەاشان ژینو فیضی ، همراه با چند پناهجویی دیگر طعمه آب های دریای “اژە” گردیدند.
هیبت فیضی ، از مبارزین سیاسی شهر مریوان ، از مخالفین رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ، به منظور محفوظ ماندن از زندان، شکنجە و اذیت و آزار و بعد از مصادرە خانه و اموالش راهی کردستان عراق گردید. هیبت از نوجوانی به مبارزە سیاسی روی آورد و از مخالفین رژیم اسلامی حاکم بر ایران در شهر مریوان بود. در جریان اعتصاب شکوهمند ٢٣ اردیبهشت سال ٨٩ کە به فراخوان کومەلە و دیگر احزاب و سازمانهای سیاسی در کردستان و در اعتراض به اعدام پنج زندانی سیاسی ، فرزاد کمانگر و همراهانش سازماندهی شد، از رفقای بود کە لحظه به لحظه اخبار و گزارشات اعتصاب مردم مبارز شهر مریوان را برای کومەله ارسال و از مبارزین این حرکت عظیم اجتماعی بود. مزدوران رژیم او را شناسایی و تحت آزار و تعقیب قرار دادە بودند کە ناچار به ترک محل کار و زندگیش شد. بعد از آمدنش به کردستان عراق ، در آنجا هم در آمان نبود. نیروهای امنیت محلی مدام ازارش می دادند و به ناچار ٣ ماه قبل راهی ترکیە گردید. در طول این مدت دختر کوچک و خردسالش نیز به دنیا آمد . عاشق نوزاد کوچکش بود و در آخرین مکالمەای کە با هم داشتیم ، گفت ” نمی خواهم بچەهایم سرنوشت من و هزاران انسان محروم امثال من را داشتە باشند” . خود و خانوادەش را به خطر انداخت تا زندگی امن را برای همسر و فرزندانش دست و پا کند ، اما متآسفانه موفق نشد. “هیبت فیضی” عزیز، بسان هزاران انسان رنج دیدە دیگر از جنگ ، کشتار، استبداد و دیکتاتوری گریخت ، آما خود و خانوادەاش همچون خانوادە “ایلان کوردی” کودک خردسال “کوبانی” کە عکس های غرق شدنش در همین دریا، وجدان های دنیا را تکان داد ، طعمه دریا گردید. اما آیا کسی برای این خانوادە مبارز سیاسی ، برای دختر کوچک سە ماهەاش اشک خواهد ریخت ؟ آیا کسی از حاکمان قدرتمدار در جهان کنونی، عکس های این خانوادە را روی میز سران قاتل جمهوری اسلامی خواهد گذاشت و انگشت اتهام بسوی آنان بعنوان عاملین این مرگ ها دراز خواهد کرد؟ یا بوی خوش نفت ارزان و بازار مصرف عظیم جامعە ٧٥ میلیونی ایران و نیروی کار ارزان، بعد از “برجام” ، آنچنان همه را سرمست کردە، کە اعدامهای روزانه ، مرگ های خاموش در زندان، غرق شدن در دریا و جانباختن در کنار ویرانهای شهرها را ، نه به پای حاکمان مستبد و قاتل ، بلکە در کارنامه قربانی می نویسند؟ هیبت از زندان ، شکنجە ، مصادرە اموال و دسترنجش نجات یافت ، اما قربانی سرکشی دریایی “اژه” در راە رسیدن به زندگی آسودەتر شد کە حق ایشان و هر انسان دیگری در این جهان نابرابر و اکندە از ستم و بیعدالتی است .
هیبت و خانوادەاش ، دختر کوچک ٣ ماهەاش کە هیچ احساسی از جهان پیرامونش نداشت ، به شکل غم انگیز قربانی دریا شدند ، اما در واقع آنان قربانی نظام نابرابر و سودپرست سرمایەداری و حکومت هار و جنایتکار مدافع آن جمهوری اسلامی حاکم بر ایران گردیدند کە زندگی فقیرانه را به “هیبت فیضی” و میلیون ها انسان مشابه ایشان روا نمی دارد.
هیبت فیضی و خانوادەاش از دست جانیان “داعش” صفت حاکم بر ایران نجات یافتند، اما متآسفانه همچون هزاران انسان دیگر طعمه دریا شدند و زندگی آنان پایان غم انگیزی داشت. پایانی کە حتا یک وجب خاک بعنوان محل دفن و یادبود نیز از آنان دریغ شد.
یاد عزیز هیبت فیضی ، گلنار اسدی ، هانا فیضی و دختر شیرخوار و ٣ ماەاش ژینو فیضی را با گرامیداشت زحمات و فداکاری هیبت مبارز در خدمت به رهایی انسان از ستم ، سرکوب ، بیعدالتی ، جنگ و اوارگی را ارج می نهیم و مرگ غم انگیزشان را به نیرو ، توان و اتحاد، برای به گور سپردن عاملا جنگ، سرکوب و اوارگی تبدیل می نمائیم .
به درود رفیق . یاد عزیز خود و خانوادە زجردیدەات را کە مظلومانه جان سپردید ، عزیز و گرامی می داریم .
حسن رحمان پناه
٢٤/١٢/٢٠١٥
