گاردهای سرخ شوروی: اتحادشوروی به «مائوزِدون» نیاز دارد
بخشی از مقدمهی گروه مائوئیستی شورش: بعد از آنکه کودتای رویزیونیستی در میانهی دهه 1950 در اتحاد شوروی به احیای سرمایهداری منجر گردید، مبارزهی طبقاتی در این کشور میبایست شکل و شمایلی نوین بهخود میگرفت؛ از آنجا که حاکمیت جدید چیزی جز سرمایهداری ملبس و متظاهر بهکمونیسم نبود، مبارزهی طبقاتی نیز نمیتوانست هیچ افقی بهجز سرنگونی حاکمیت ستمگران و استثمارگران نوکیسه از طریق انقلابی تودهای داشته باشد. بدیهی است که عهدهدار این امر نیرویی بود که نهتنها میبایست بهجمع بندی صحیحی نسبت بهسرنگونی سوسیالیسم و احیای سرمایهداری در کشور شوراها رسیده باشد، بلکه همچنین باید بهواسطه پراتیک انقلابی تسلیم ناپذیر، وارد کارزار فوری برای تغییر انقلابی نظم موجود، سرنگونی دیکتاتوری بورژوازی و برقراری مجدد دیکتاتوری پرولتاریا میگردید. چنین نیرویی بهطور قطع و مسلم میبایست کمونیست باشد، حساب خود را از آن دسته از مخالفان راست و «چپ» دولت شوروی که تنها آن را از منظر عدم رعایت موازین دموکراتیک بورژوایی بهچالش میکشیدند، جدا کرده و حاکمیت شوروی را بهمثابه حاکمیت طبقات استثمارگر و مبارزه جاری را اساساً بهمثابه مبارزه برای سرنگونی سیادت طبقهی بورژوا بر پرولتاریا و دیگر اقشار زحمتکش خلق تشخیص دهد؛ از سوی دیگر لازم بود تا این نیرو خود را از «کمونیست»هایی که اتحاد شوروی را بهواسطه مواضع ضد غربی و ضد امپریالیستیاش و حفظ ساختارهای دولت-حزبی بهسبک سابق و اهتزاز پرچم سرخ، اساساً سوسیالیستی ارزیابی میکردند، و بهعبارتی از کمونیستنماهایی که شکل سوسیالیستی را بدون ماهیت سوسیالیستی و حرف کمونیستی را بدون عمل کمونیستی میخواستند، مبری داند.
لینک مطلب در سایت گروه مائوئیستی شورش
http://www.shouresh-iran.com/2015/12/blog-post.html