مبارزان کمونیست
در حاشیه اخبار کارگری!
دو هفته اعتراضات برجسته کارگران!
دادخواهی (پیرامون بخشنامه اخیرحوزه قضائی بندرامام درممنوعیت تجمعات کارگران پتروشیمی)
نسان نودینیان
دو هفته اعتراضات برجسته کارگران
در راس اخبار کارگری دو هفته گذشته اعتصاب و اعتراضات کارگران فضای اعتراضی در جنبش کارگری را منعکس کرد. ١ــ دو روز تجمع اعتراضی ١٠٠٠نفر از بازنشستگان صنعتی و معدنی فولاد، ٢ــ اعتصاب بیش از ٣٠٠٠نفر از کارگران پتروشیمی بندر ماهشهر، ٣ــ تجمع بازنشستگان دانشگاه‌ها مقابل مجلس در اعتراض به تبعیض درپرداخت حقوق و مزایا، ٤ــ اعتراضات مدارم کارگران واگن پارس اراک، ٥ــ تجمع اعتراضی صدها نفر از آتش نشانان تهران، ٦ــ تجمع اعتراضی کارگران حمل و نقل پالایشگاه آبادان، ٧ــ تجمع اعتراضی بازنشستگان صندوق فولاد اصفهان، ٨ــ اعتصاب کارکنان و کارگران شهرداری سی‌سخت، ٩ــ تجمع اعتراضی کارگران شهرداری سردشت، ١٠ــ تجمع اعتراضی کارگران پیمانی مجموعه ورزشی آزادی، ١١ــ اعتراضات کارگران شرکت عرف ایران، ١٢ــ تجمع کارگران شرکت مهندسی خط ابنیه فنی شمالغرب (تراورس)، ١٣ــ تجمع کارگران اخراجی دربال میاندورود مقابل فرمانداری، ١٤ــ تجمع کارگران شرکتی سازمان پارکها و فضای سبزمقابل شهرداری آمل، ١٥ــ اعتصاب و تجمع دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اراک، ١٦ــ سریال تجمع اعتراضی مربیان پیش دبستانی مقابل مجلس، ١٧ــ تشکیل زنجیره انسانی کارکنان پتروشیمی خلیج فارس زیر مجتمع پتروشیمی هلندینگ خلیج فارس ــ کارگران مجتمع‌های بندرامام، بوعلی سینا، تندگویان، اروند، فجر خوز تشکیل زنجیره انسانی کارکنان پتروشیمی خلیج فارس واحدهای زیر مجتمع پتروشیمی هلندینگ خلیج فارس ــ کارگران مجتمع‌های بندرامام، بوعلی سینا، تندگویان، اروند، فجر خوزس،
در هفته های اخیر اعتراض کارگران در اشکال اعتصاب و تجمعات اعتراضی مداوم خودنمایی کرده است. تجمعات و اعتصابات در محل کار و کارخانه، در اشکال سراسری و در چند مورد تجمعات اعتراضی مقابل مجلس در تهران انجام، شده است. اعتراضات عموما برای افزایش دستمزدها، امنیت شغلی، علیه اخراج و بیکارسازی ها، و اغلب برای تحقق و دریافت حقوق های پرداخت نشده، اعلام شده است.
جدال بر سر تعیین دستمزدهای ١٣٩٥ در راه است. دولت و کارفرماها بطور زودهنگام مساله تعیین دستمزدهای ١٣٩٥ را پیش کشیده اند. تداوم اعتراضات کارگران در دو هفته گذشته برای رفاه و تامین معیشت برای تحقق حقوق و دستمزدهای پرداخت نشده، برای امنیت شغلی و علیه بیکارسازی ها، عرصه های مهم به میدان آمدن کارگران برای تحمیل دستمزدهای مکفی بالای خط فقر را فراهم کرده است.
جدال بر سر افزایش دستمزدها در شرایط کنونی، مبارزه ابژکتیو کارگران است. جنبش کارگری در ایران در سه دهه گذشته کارنامه ای پر از اعتراضات برای تحمیل مطالبات فوری خود دارد. در چند سال گذشته کارگران در بیش از هشت استان و با جمع آوری بیش از چهل هزار امضا برای افزایش دستمزدها، یکی از نمونه های برجسته مبارزات کارگران بوده است.
…………………………………
دادخواهی (پیرامون بخشنامه اخیرحوزه قضائی بندرامام درممنوعیت تجمعات کارگران پتروشیمی)
در سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران متن پیام ای میلی یکی از کارگران پتروشیمی – ماهشهر
منتشر شده است. این پیام عمق ضدیت دولت با اعتراضات کارگران را برملا کرده است. در این پیام ما گفتمان اعتراضی و فضای سیاسی کارگرانی را شاهدیم که قصد دفاع از مبارزات و از کرامت انسانی خود را دارند.
ایمیل ارسالی به اتحادیه آزاد کارگران ایران!
تعرض به حق طبیعی کارگران با دخالتگری غیرمسئولانه! (پیرامون بخشنامه اخیرحوزه قضائی بندرامام درممنوعیت تجمعات کارگران پتروشیمی)
“حوزه قضائی دادگاه عمومی بندرامام” در یک حرکت غیرمتعارف وارد عرصه حق وحقوق طبیعی کارگران شده است. رئیس این حوزه درهراس از مبارزات روبه گسترش این منطقه، حتی بدون در نظرگرفتن شرایط و موارد قانونی موجود، بخشنامه ای تهدیدآمیزبرای ممنوعیت تجمعات صنفی کارگران منطقه ویژه پتروشیمی بندرامام صادرکرده است. طبق این بخشنامه کارگران برای پیگیری مطالبات خود حق تجمع را ندارند و توصیه شده که برای اعتراض خود به دادگاه مراجعه نمایند. ایشان دراین بخشنامه تهدید نموده که تجمع در شرکتهای پتروشیمی خلاف قانون ومقررات است وبا هرگونه تجمع برخوردخواهد شد. این همان حوزه قضائی ست که یکبار دیگر دراعتراضات صنفی کارگران پیمانکاری پتروشیمی رازی در دفاع علنی وآشکاراز کارفرما علیه کارگران ، مداخله کرده وبا دستگیری چهارنفرازنماینده کارگران ومحکوم کردن آنان به شلاق خشم گسترده ای را در میان کارگران ومحافل کارگری بوجودآورد که پس از روبرو شدن با موج این خشم واعتراض گسترده ، عملا” مجبور به عقب نشینی واجراء نشدن حکم گردید. اکنون بار دیگر در واکنش به اعتراضات و تجمع های حق طلبانه ی کارگران در مقابل تعرضات دائم کارفرمایان ، با زیرپاگذاشتن همین قوانین موجودنیز تمام قد درکنارصاحبان سرمایه قرارگرفته است. تعرض به منافع کارگران ومعلمان با اتکاء به ابزارهای شناخته شده قوه قضائیه وبگیر وببندهای امنیتی مدتهاست که به سیاست غالب در برخورد با کارگران ومعلمان تبدیل شده است و طی ماههای اخیر آشکارا شتاب بیشتری بخودگرفته وچهره های بسیاری از فعالین را احضاریا به بند کشیده اند. سیستم موجود به این سرکوب ها قناعت نکرده ومیخواهد با صدور اینگونه بخشنامه ها، تجمع وگردهمائی های کارگری هم که برای رساندن صدایشان به کارفرماها ومسئولین بصورت یک سنت معمول دراکثر کارخانجات ومراکز کاری درآمده است رانیز مورد حمله و تعرض قراردهد. واین تعرض را ازمنطقه پتروشیمی های ماهشهر آغاز کرده اند. ازآنجا که منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی بندرامام (یکی از قطب های بزرگ صنعتی و کارگری درجنوب ایران )، درسالهای اخیر محل کشمکش های بسیار کارگران با کارفرمایان در پتروشیمی های این منطقه وعرصه پایمال شدن گسترده ومستمرحق و حقوق کارگران توسط کارفرماها بوده، این مرجع قضائی درهراس از گسترش مبارزات کارگران برای دستیابی به مطالباتشان، به حمایت آشکار ازمنافع صاحبان ثروت وسرمایه واردعمل شده است. دولت با خارج کردن هزاران کارگراین مجتمع ها از شمولیت قانون کار وبا تدوین “قوانین ویژه این مناطق” که محدود و محروم کردن بیشترحقوق کارگران را درپی دارد، شرایط استثمار بیشتر کارگران این منطقه را بنفع سودآوری گسترده کارفرمایان ، پوشش قانونی داده است. بربستر تدوین چنین قوانین ضدکارگری، آنچنان بهشت سرمایه ای برای کارفرمایان دراین منطقه فراهم شده که با جسارت وکمترین دغدغه ، به حقوق و دسترنج کارگران با خیال راحت تعرض میکنند. آنان درمقابل مقاومت و اعتراض وتجمع کارگران مطمئن به پشتگرمی و حمایت اینگونه بخشنامه هاهستند. دنبال کردن اخبار کارگری این مرکز بزرگ اقتصادی طی سالهای اخیر نشان میدهد که چه شرایط برده وار و بیحقوقی وسیعی بر شرایط کار وزندگی کارگران حاکم است. وهرسال این شرایط محدودتر و بدترشده است. اخبارکارگری این سالها مملو از واکنش های حق طلبانه کارگران به شرایط کار و نادیده گرفتن حقوقشان بوده که به شکل نامه های دست جمعی، شکایت و اعتراض و تجمع و اعتصاب به گوش مسئولین رسیده که اغلب موفق به وصول مطالباتشان شده اند. کارگران بخوبی میدانند که توصیه رئیس این حوزه قضائی برای پیگیری مطالبات از طریق دادگاه و اداره کار و فرمانداری و امامان جمعه و از این قبیل مسیرهای به اصطلاح قانونی بارها و بارها پیموده و آزموده شده ونتایج این راههای رفته شده بی نتیجه و بیهوده بجز اتلاف وقت و هزینه واخراج نمایندگان پیگیرآنان و خشم و نومیدی ثمره دیگری برای کارگران نداشته است. سالها تجربه به ما کارگران آموخته است که این مسیر های به اصطلاح قانونی اساسا” برای خنثی کردن ظرفیت های متحدانه کارگران ، سرد کردن اراده اعتراضی آنان ، بهم ریختن صفوف متحدشان و به نتیجه نرسیدن شکایت کارگران طرح ریزی شده است. این است که وقتی کارگران نومید ازحمایت های قانونی واقدامات عملی مسئولین در دفاع از منافع خودهستند، ودرحالیکه همین سیستم ،مانع ایجاد تشکل های مستقل کارگری برای دفاع از منافع کارگران میشوند، چاره ای جزمتوسل شدن به قدرت یکپارچه خود واتحاد و همبستگی همکارانشان بشکل تجمع واعتصاب را ندارند. و از اینطریق بارها به منافع قانونی و طبیعی خود دست یافته اند. کارگران این سنت را حق خودمیدانند این بخشنامه مخالفت آشکار و تعرض به حقوق اولیه کارگران است. اعتراض وتجمع کارگران برای دستیابی به حقوق پایمال شده اشان نه تنها مخل نظم وامنیت عمومی نیست، بلکه برعکس ، این کارفرمایان و صاحبان شرکتها وسرمایه دارهاهستند که با زیرپا گذاشتن همین قوانین حداقلی موجود نیز با تعرض به زندگی و معیشت کارگران ، زمینه را برای برهم زدن نظم عمومی فراهم میکنند وباید تحت پیگرد قراربگیرند. سنت تجمعات و اعتصابات کارگران در محل کار و مراکز مرتبط، هم براساس قوانین داخلی و هم براساس مقاوله نامه های سازمان جهانی کارامری طبیعی و از حقوق اولیه کارگران است. درنتیجه صدور چنین بخشنامه هائی تعرض به منافع و حقوق کارگران است. به رسمیت نشناختن این حق پایه ای و مسلم اعتراض،تجمع و اعتصاب برای ما کارگران ، و جرم تلقی شدن این اقدامات که بعنوان ابزاری برای طرح مطالبه و کسب حقوق پایمال شده مان بکارمیرود موضوعی است که کارگران تحمل نخواهند کرد. کارگران با مبارزات مداوم خود برای رسیدن به خواسته هایشان به این ابزارهای کارگری مشروعیت طبیعی بخشیده و بخش جدائی ناپذیراز زندگی و سوخت وسازجنبش کارگری درسراسرجهان است. کارگر پتروشیمی – ماهشهر ٢١ آذر ٩٤
