مبارزان کمونیست
دانشگاه مکان رشد کمونیسم و آزادیخواهی و برابری طلبی است
تلخیصی از مصاحبه رادیو پرتو با رحمان حسین زاده
رادیو پرتو: حزب حکمتیست در رابطه با شانزدهم آذر روز دانشجو اعلامیه ای صادر کرده است. جایگاه ۱۶ آذر در مبارزات آزدیخواهانه و برابری طلبانه مردم ایران چیست؟
رحمان حسین زاده: شانزدهم آذر به یک روز اعتراضی مهم در فضای سیاست ایران تبدیل شده است. طبعا شانزدهم آذر سابقه و پیشینه طولانی دارد. به دوران سلطنت و حتی دو یا سه دهه قبل از اینکه رژیم سلطنت سرنگون بشود، برمیگردد. فکر کنم اواخر دهه شصت میلادی بود زمانی که نیکسون معاون وقت ریاست جمهوری آمریکا به ایران آمد در فضای اعتراض ضد استبدای، ضد سرکوبگری آن وقت در اعتراض به سفر او اعتراض دانشجویی شکل گرفت. سه نفر از دانشجویان همان موقع به دست نیروهای سرکوبگر رژیم سلطنت جان باختند و از آن دوره به بعد ۱۶ آذر به عنوان روز دانشجو مناسبت پیدا کرد. چه در دوران رژیم سلطنت و چه در دوره جمهوری اسلامی روز دانشجو مناسبتی بوده که در آن دانشجویان مبارز و آزادیخواه صف خودشان را متحد و ابراز وجود کرده اند. در عین حال در مناسبتهای مختلف، اگر نه همه سالها اما در بسیاری سالها روز ۱۶ آذر به روز اعتراض علیه سرکوبگری و استبداد تبدیل شد. تفاوتی که بوجود آمده اینست که در یک دهه اخیر به ویژه دانشجویان چپ و کمونیست یک محتوا و مضمون دیگری به روز ۱۶ آذر بخشیدند و آنهم زمانی بود که دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب فراتر از اعتراض علیه استبداد و نظام حاکم دست به ریشه بردند و علیه نظم سرمایه مطالبات بسیار اساسی تری که از اعماق جامعه سرچشمه میگیرد مطرح کردند. در دفاع از آزادی و برابری، در دفاع از حقوق کارگران، در دفاع از آزادی زن، تاکید بر برابری زن و مرد، در دفاع از آزادیهای بی قید و شرط سیاسی، در تاکید بر اتحاد و همبستگی دانشگاه و دانشجویان با جنبش کارگری، جنبش زنان و با جنبشهای اعتراضی رادیکال در آن جامعه پافشاری کردند. به این معنا مناسبت ۱۶ آذر در یک دهه اخیر، یک کیفیت دیگری به خود دید. طبعا ما واقفیم در محیط دانشگاه و درمیان دانشجویان مثل جامعه گرایشات مختلف هست، خطوط سیاسی مختلف هست، جنبشهای مختلف هست و هر کدام مسیری را در این مبارزات تعقیب میکنند. مسئله این است که همیشه در دانشگاه و به ویژه در یک دهه اخیر دانشجویان چپ و کمونیست نقش مهمی داشتند و این فرصت و این مناسبت را به یک روز اعتراضی مهم در فضای سیاست ایران علیه جمهوری اسلامی، علیه نظم حاکم و علیه سرمایه داری تبدیل کرده اند.
رادیو پرتو: به نقش دانشجویان آزدیخواه و برابری طلب در مبارزات دانشجویی اشاره کردید. برای کسانی که آشنایی زیادی با سابقه این طیف از دانشجویان ندارند، لطف کنید کمی از پیشینه دانشجویان آزدیخواه و برابری طلب برای شنوندگان رادیو بیان کنید. بگویید که ویژگی اعتراض این دانشجویان چه بوده است؟
رحمان حسین زاده: شاید مناسب باشد این را از فعالین آن دوره دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب پرسید. در فرصت کوتاه اینجا باید اشاره کنم، دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب از سالهای دهه هشتاد شمسی بر اساس سابقه و زمینه چپ گرایی موجود در محیط دانشگاههای ایران شروع به سر و سامان دادن به یک صف چپ و کمونیستی در دانشگاههای اصلی ایران کردند که نهایتا به دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب (داب) مشهور شدند. بعد از یک فشار و تعرض طولانی مدت جمهوری اسلامی بر محیط دانشگاهها، بعد از اینکه از همان اوایل جمهوری اسلامی با انقلاب فرهنگی کذاییش یک سکوت و سکونی را بخشا به چپ دانشگاه تحمیل کرده بود، بعد از اینکه معلوم شد تحکیم وحدت، لیبرالها و … جواب حق طلبی محیط دانشگاه را ندارند، دانشجویان چپ و کمونیست در قالب دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب به میدان آمدند، صاحب تریبونهای متعددی در دانشگاهها بودند، نشریات متعدد داشتند، ادبیات خاص خودشان را داشتند، گردهمایها و جلسات و اجتماعات مهمی را در آن دوره داشتند، سایتها و نهادهای آگاهگری در محیط دانشگاه سر و سامان دادند و به ویژه یک رابطه محکم و یک همبستگی بین دانشجویان چپ و کمونیست تقریبا در همه دانشگاههای ایران ایجاد شد و اگر درست یادم باشد از سال ۸۲ و ۸۳ به بعد تا سال ۸۶ هر سال در مناسبت ۱۶ آذر به برافراشتن پرچم آزادی و برابری، اعلام اینکه دانشگاه پادگان نیست، تحرک بالای نسل جوان چپ و کمونیست را نمایندگی کردند و الهام بخش صف رادیکال در اصلی ترین دانشگاههای ایران بودند. قطعا تاثیرگذاریشان در محیط دانشگاه محدود نماند بر اساس جهت انقلابی و رادیکالی که داشتند ارتباطات محکمی با محیط های کارگری و جنبش کارگری پیدا شد. مدافع بی اما و اگر حقوق زنان و آزادی و رهایی زن بودند. با پلاتفرمهای روشن و تاکید بر ایجاد همبستگی محکم بین جنبش دانشجویی، جنبش کارگری، جنبش زنان به هر حال یک حرکت نوینی را راه اندازی کردند. تاثیر گذاریشان در فضای سیاست ایران برجسته شد. برای چند سال آکسیونهای موفق متعدد و رادیکال در دانشگاههای تهران، مازندران، اصفهان، تبریز، شیراز، مشهد، ارومیه، سنندج، و غیره سازمان میدادند. به نظرم یک تحول بسیار مهمی بود. طبعا به همین دلیل بود جمهوری اسلامی به شدت از این پدیده نگران بود و سال ۸۶ بعد از برگزاری آکسیون ۱۶ آذر رهبران اصلی و فعالین اصلی این حرکت دستگیر شدند و طبعا یک ضربه و یک عقب نشینی به جنبش دانشجویان آزدیخواه و برابری طلب و چپ کمونیستی در دانشگاهها وارد شد. برای یک دوره شاهد عقب نشینی بودیم. خوشبختانه بار دیگر چپ گرایی و تحرک رادیکال آزادیخواهانه دارد خودش را سر وسامان می دهد و دوباره قد علم می کند. تاریخ درخشان دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در یک دوره با پیامهای آزادی و برابریشان، با محتوای جدیدی که به روز اعتراض دانشجویی بخشیدند، نقش مهمی در آن دوره از حیات مبارزات دانشجویی و دانشگاههای ایران داشتند و در تاریخ این مبارزات ثبت شده و هیچ وقت هم فراموش نمی شود و دستاوردهای مهمش حتما نسل جوان دانشگاه به آن متکی خواهند شد.
رادیو پرتو: فراخوان حزب حکمتیست در مناسبت ۱۶ آذر روز دانشجو خطاب به دانشجویان به طور کلی و دانشجویان رادیکال و کمونیست چیست؟
رحمان حسین زاده: حزب حکمتیست در اعلامیه ای خطاب به دانشجویان و مشخصا دانشجویان چپ و کمونیست اعلام کرده، امسال در شرایطی به استقبال ۱۶ آذر میرویم که جمهوری اسلامی عقب نشینی در مقابل آمریکا و دول غربی در جریان “توافق هسته ای” را میخواهد با ارعاب جامعه و تشدید سرکوب کارگران، زنان، جوانان و مردم معترض پاسخ دهد. با این هدف ارتجاعی و سرکوبگرانه رژیم جنایتکار اسلامی میتوان و باید مقابله کرد. نسل جوان و دانشگاه مثل همیشه میتواند پرچمدار این مبارزه مهم باشد. میتوان ضعف و عقب نشینی جمهوری اسلامی در پروژه هسته ای را به عقب نشینی جدی رژیم اسلامی در جامعه و مقابل مردم حق طلب و معترض تبدیل کرد. این بار بهانه “تحریم و تهدید جنگ” برای تعرض معیشتی به حقوق کارگران و اردوی کار و تعرض به حقوق سیاسی و اجتماعی شهروندان جامعه را ندارند و بدون هیچ توجیهی باید پاسخگوی مطالبات اقتصادی و سیاسی کارگران و مردم حق طلب باشند. در این شرایط ادامه اعتصابات و اعتراضات کارگری، تحرک سراسری و گسترده جنبش معلمان، جنب و جوش اعتراضی در میان زنان و جوانان علیه تعرض معیشتی و سرکوب سیاسی و فرهنگی و علیه مرعوب کردن جامعه ادامه داشته و میتواند با اتحاد و سازمانیافتگی و خودآگاهی بالاتر گسترش یابد.
در این شرایط مناسبت ۱۶ آذر امسال بار دیگر میتواند پرچمدار تداوم اعتراضات متحدانه علیه ارعاب جامعه، علیه سرکوب و اختناق، علیه تعرض معیشتی و سیاسی جمهوری اسلامی و الهام بخش اعتراضات جاری باشد. تحرک دانشجویی امسال میتواند با طرح مطالبات و شعارهای: “ارعاب ممنوع”، “آزادی فوری کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی”، “نه به تروریسم”، “نه به تفکیک جنسیتی”، “دانشگاه پادگان نیست”، “اخراج دانشجویان و اساتید مبارز موقوف”، “زنده باد برابری زن و مرد” و “زنده باد آزادی و برابری”، کماکان صدای رسای اعتراض آزادیخواهانه و برابری طلبانه جامعه ایران باشد.
ما این انتظار را داریم، دانشجویان چپ و کمونیست در مناسبت ۱۶ آذر صفوف محافل چپ و کمونیستی را آگاه تر، متحد تر و متشکل و منسجم کنند. در عین حال پرچمدار تحرک اعتراضی رادیکال علیه همه این فشارها و محدودیتها باشند که جمهوری اسلامی بانی آن است. باید کاری کرد اعتراضات رادیکال در فضای سیاسی ایران از کانال دانشگاه تقویت بشود و گسترش پیدا کند. فرصتی است تا بار دیگر نسل جوان کمونیست در دانشگاهها مهر خود را برفضای اعتراضی امروز جامعه ایران بکوبند.
***
