مبارزان کمونیست
حمله به كارتن خوابها،
ریختن آب به آسياب جمهورى اسلامى
همايون گدازگر
حمله شنيع و برخورد غير انسانى جمعى از ساكنين محله هرندى تهران به كارتن خوابها و معتادين در پارك اين محله در روز دوشنبه ١٨ آبان، از طرف هركس و با هر نيت و بهانه اى صورت گرفته باشد، مورد تنفر و انزجار است. عمل قبيح اين بخش از ساكنين محله هرندى كمك مستقيم به جمهورى اسلامى و منحرف كردن اذهان جامعه از مسئول مستقيم اين مصائب اجتماعى يعنى جمهورى اسلامى است .
رژيم جنايتكار و فاسدى كه تمام مكنت و ثروت جامعه را در اختيار دارد، بايد آتش زده شود، نه كارتن و چادر قربانيان بىعدالتى و چپاول رژيم سرمايه دارى اسلامى. در اينجا در جامعه اى همدرد و گرفتار در چنگال يك رژيم مرتجع مذهبى، بديهى ترين انتظار اينست كه در دفاع از زن فرارى از تبعيض خانواده، كودك خيابانى بى سرپرست و بى آينده، معتاد مصيبت زده و در بن بست، اعتراض و تظاهرات خيابانى راه بيفتد. در اين فصل سرما برايشان غذا و لباس گرم و امكانات خواب فرآهم شود. چنين انتظارى ابتدائی ترين توقع در برخورد به همنوعان در جامعه است. حس همدردى و انساندوستى در مقابل اين قربانيان درجه اول رژيم تبهكاران اسلامی معنا دارد. معلوم نيست آن عده از ساكنين محله هرندى به چه وسيله اى مىخواهند اين لكه ننگ را از دامان خود پاك كنند؟ سگ و گربه آواره و خيابانى هم در قرن بيست يكم از طرف مردم متمدن پناه داده مى شوند و از آسيب دور مى مانند. راستی حاكميت ٣٧ ساله ارتجاع مذهبى در ایران، چه بلايی سر اين بخش از جامعه آورده كه بجاى كمك به اين قربانيان آتش به هستى و زندگى شان مى اندازند؟
رژيم سرمايه دارى اسلامى كه براى ميليونها انسان بيكار و دهها ميليون خانواده آنها كار و منبع درآمد و امكانى براى زندگى تهيه نمى كند، خود مسئول و مسبب مستقیم به بن بست رسيدن و استيصال ميليونها انسان و ريختن شان در ميدان اعتياد و تن فروشی و سرقت و جنايت است. جمهورى اسلامى بعنوان يك رژيم مذهبى كه ضديت با زن يكى از پايه هاى هويت آن است، مسبب فشار و تضیيق سيستماتيك بر زنان در خانواده و محيط كار و امكان عمومى و به اين وسيله فرارى دادن آنها در خيابان هاست. جمهورى اسلامى بغير از تحميل فقر به خانواده كارگران و زحمتكشان و از اين طريق مجبور كردن كودكان به كار، همچنين با ناديده گرفتن حقوق كودكان و عدم تهيه امكانات آموزشى براى آنها مسؤل پديده هزاران كودك خيابانى است. دامنه فشار روحى و جسمى به كودكان كه اين اواخر حتى به ماجراى تكاندهنده خودكشى آنان هم كشيده شده است، بحدى وسيع است كه براى رسانه های خود رژيم نیز قابل پرده پوشى نيست.
سيماى واقعى جامعه ايران كه ٣٧ سال است زير حاكميت يك رژيم سركوبگر و ضد آزادى زندگى و مبارزه مى كند، نه حمله و تعرض به قربانيان رژيم، بلكه تنفر و استفاده از هر فرصتى براى اعلام انزجار و بيزاريشان از جمهورى اسلامى بوده است. توده هاى ميليونى مردم مى دانند تا جمهورى اسلامى هست، جامعه روى رفاه و آسايش و آزادى بخود نخواهد ديد. همه كس مى داند اين جمهورى اسلامى است كه مزاحم آسايش و امنيت جامعه است. جمهورى اسلامى عليرغم بيش از سه دهه سركوبگرى و فساد و دزدى و چپاول، همواره مبارزه و اعتراض مردم كارگر و زحمتكش را در مقابل خود داشته است. روزى نيست كه در گوشه اى از جامعه اعتراض و نارضايتى از سركوبگرى و بيعدالتى رژيم صورت نگيرد.
در مقابل اين مبارزات، يكى از سياستهاى جمهورى اسلامى، در كنار سركوب و زندان و شكنجه و ترور، تفرقه انداختن در بين مردم با هدف به بيراهه كشاندن مبارزات آنان است. تفرقه مذهبى و قرار دادن مذاهب و فرقه هاى مختلف در مقابل يكديگر، تفرقه جنسى با استفاده از شرع و عرف ارتجاعى اسلام عليه زنان و به اين وسيله در مقابل يكديگر قرار دادن زن ومرد، تفرقه قومى و دامن زدن به احساسات قومى به بهانه هاى مختلف هميشه يكى از شگردهاى رژيم براى ايجاد شكاف در صف مردم معترض بوده است. اما تعرض به كارتن خوابها و قربانيان نظم موجود تحت حاكميت مذهبى ايران، حتى اگر دست دسيسه مزدوران رژيم هم در پشت آن باشد، مو بر اندام هر انسان شرافتمند و نوعدوستى سيخ مى كند. این اقدام به اندازه به تماشاى اعدام در ملا عام رفتن عده معدودى كه گاه و بيگاه به آن مبادرت مى ورزند، تنفر انگيز و محكوم است .
جمهورى اسلامى در شرايط كنونى، تلاش میکند جامعه را با وعده سر و سامان دان به اوضاع منتظر نگاه دارد. اما خودشان هم اقرار مى كنند كه وضعشان حتى به نسبت قبل از توافق هسته اى با غرب خراب تر است. اختلاف هميشگى در بالاى رژيم در طول عمر رژيم اسلامى علامت و انعكاس ترس از انفجار از پائين جامعه و نگهداشتن وضع موجود است. دور جديد اختلافات كنونى و به بهانه انتخابات مجلس اسلامى و خبرگان هم بر متن اقتصاد ويران و سياست رياضت كشى و سركوب مخالفان و معترضين، مثل دوره هاى قبل به منظور عبور دادن رژيم از شرايط فعلى است. در چنين شرايطى جمهورى اسلامى براى خنثى كردن عكس العمل مردم سعى خواهد كرد با سياست شناخته شده تفرقه اندازانه خود، بخشهائی از مردم را در مقابل يكديگر قرار دهد. مردم و صف مبارزين و آزاديخواهان بايد با هوشيارى اين دسيسه ها را خنثى كنند.
سرنگونى جمهورى اسلامى براى كارگر و معلم و دانشجو و دانش آموز، براى كارتن خواب و كودك كار و خيابانى، براى زن فرارى داده شده توسط ارتجاع مذهبى، برای میلیونها تن فروش و قربانیان مواد مخدر، اولين پيش شرط براى قدم گذاشتن در راه جامعه اى آزاد، برابر و مرفه است. شكاف و تفرقه در اين صف تحت هيچ بهانه اى قابل قبول نيست.
۱۲ نوامبر ۲۰۱۵
