خدامراد فولادی – شعر طلوع ِ انسان

خدامراد فولادی

طلوع ِ انسان

وقتی طلوع می کند / انسان

از غرب یا شرق

مثل ِ خورشید ِ آگاهی

که می گشاید

پنجره های حقیقت را

بر تاریکی ِ زمین

فرقی نمی کند

کجا ایستاده ای

به نظاره ی جهان.

وقتی رها می شود / انسان

از بندهای ضرورت

و می رود به سرعت ِ نور

تا بنشاند

بیرق ِ آزادی را

بر دورترین افق ِ باورهای اش

فرقی نمی کند

اهل ِ کدام نقطه ی زمینی

در روزگاری که

با هم متحد کرده است

تاریخ و جغرافیای انسان را.