خدامراد فولادی
طلوع ِ انسان
وقتی طلوع می کند / انسان
از غرب یا شرق
مثل ِ خورشید ِ آگاهی
که می گشاید
پنجره های حقیقت را
بر تاریکی ِ زمین
فرقی نمی کند
کجا ایستاده ای
به نظاره ی جهان.
وقتی رها می شود / انسان
از بندهای ضرورت
و می رود به سرعت ِ نور
تا بنشاند
بیرق ِ آزادی را
بر دورترین افق ِ باورهای اش
فرقی نمی کند
اهل ِ کدام نقطه ی زمینی
در روزگاری که
با هم متحد کرده است
تاریخ و جغرافیای انسان را.