مبارزان کمونیست
دولت تروریست ترکیه:
شکستهای تاکنونی، ماجراجویی های فعلی
رحمان حسین زاده
هدف فوری حمله نظامی به پایگاههای پ.کا.کا در کوهستانهای قندیل و اقدامات نظامی در سوریه توسط دولت ترکیه در وهله اول سرکوب مبارزه آزادیخواهانه و چپ گرایانه مردم در ترکیه و در وهله دوم تلاش برای برهم زدن سه کانتون خود مدیریتی در کردستان سوریه است. تحقق این هدف فوری اما در خدمت پروژه وسیعتر دولت فاشیست اسلامی ترکیه به سرپرستی اردوغان- داود اوغلو برای جبران شکستها و ناکامیهای سیاسی این دولت و حزب آ.ک.پ در معادلات داخلی و منطقه ای است. از این زوایه، علت و اهداف فوری و بلند مدت حملات نظامی و اقدامات سرکوبگرانه اخیر دولت ترکیه را لازمست بررسی و افشاء کرد.
اهداف دولت ترکیه و حزب آ.ک.پ
شکست حزب آ.ک.پ که بیش از یک دهه به تنهایی دولت در ترکیه را تشکیل میداد، در انتخابات پارلمانی اخیر ترکیه (هفتم ژوئن ۲۰۱۵) تنها نتیجه ناکامی و شکست موردی به سبک رایج در یک انتخابات پارلمانی بورژوایی نبود. شکستها و ناکامیهای چند لایه جمع شده روی هم حاصل خود را در ناکامی بزرگ حزب آ.ک.پ در این انتخابات نشان داد. اردوغان و حزب او با تکیه بر عقب گرد سیاسی که بر دنیای امروز و خاورمیانه و خود جامعه ترکیه تحمیل شده بود و با اتکا به ایجاد اندک بهبود مقطعی وضع اقتصادی در سالهای اول عمر دولتش، دوره مستمری به عنوان حزب اول پارلمانی موفق به تشکیل دولت و پیگیری پروژه های اسلامی ارتجاعی خود شد. بلندپروازیهای منطقه ای دولت آ.ک.پ با خیال خام “احیای امپراتوری عثمانی اسلامی” در بطن تحولات بزرگ کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقا در سال ۲۰۱۱ به بعد به اوج رسید. به وجد آمدن از به قدرت رسیدن مقطعی اخوان المسلمین در مصر، به هم خوردن اوضاع در سوریه و سهم خواهی ترکیه در جریان تحولات سوریه و تلاش برای تاثیرگذاری بر آینده سیاسی آن کشور، امکان دخالت آن در اوضاع عراق و هم پیمان شدن با عربستان سعودی در مجادلات منطقه ای، مبنای استراتژی و سیاست و تاکتیکهای بعضا تهاجمی ۴ ساله اخیر اردوغان و دولت ترکیه در سطح منطقه بود. در دو سال اخیر در هریک از این عرصه های منطقه ای و داخلی سیاستهای دولت ترکیه با عقب نشینی و ناکامی بزرگ روبرو شد. بسیار زود دولت اخوانی و محمد مرسی هم پیمانش ساقط شد. در جریان تحولات سوریه و سناریوی سیاه ایجاد شده در آنجا سیاستهای دولت ترکیه در جهت ساقط کردن دولت بشار اسد و جایگزین کردن آن با آلترناتیو باب طبع ترکیه تاکنون میسر نشده، بر عکس در کردستان سوریه عروج جنبش مقاومت رادیکال و مترقی علیه داعش و ایجاد کانتونهای خود مدیریتی متکی به اراده مردم به خاری در چشم دولت ترکیه تبدیل شده است. در تحولات عراق از دیگر رقیبان منطقه ای بازمانده است، از ناسازگاریهای مقطعی با آمریکا در تحولات خاورمیانه نفعی نبرد. حاصل شکست این سیاستها معنای فراوانی درمعادلات منطقه ای و بازتاب جدی در داخل کشور ترکیه داشت. در سطح داخل کشور نیز دوران کوتاه رشد اقتصادی به پایان رسید، در اسلامی کردن جامعه ترکیه و در گسترش ایده “احیای امپراتوری عثمانی” ناکام ماند، بر عکس در صف مقابل، سکولاریسم و چپ گرایی و آزادیخواهی گسترش بیشتری پیدا کرد. فشار و سرکوبگریها علیه اعتراضات رادیکال و آزادیخواهانه، بگیر و ببندها و زندان و آزار مبارزین سیاسی تاکنون راه به جایی نبرده است. پروسه آشتی با پ.کا.کا رابه جایی نرسانده و در این پروسه جریان پ.کا.کا فرصت عرضه ابتکارات و بسیج نیروی اجتماعی بیشتری را حول پروژه ها و اقدامات خود به دست آورده است.
این مجموعه ناکامیهای منطقه ای و داخلی، در شکست مهم انتخاباتی هفتم ژوئن ترجمه شد. حزب آ.ک.پ اکثریت پارلمانی را از دست داد و از تشکیل دولت به تنهایی و یکه تازی در صحنه سیاست ترکیه بازماند. در چنین وضعیتی دولت آ.ک.پ در فکر جبران شکستها و ناکامیها و تغییر تناسب قوا به نفع خود در ترکیه و در معادله منطقه ای است.
تروریسم دولت ترکیه: هدف وسیله را توجیه میکند!؟
دولت کنونی ترکیه و حزب حاکم آ.ک.پ برای بازگرداندن اوضاع به نفع خود در ترکیه و در سطح منطقه سیاست ماکیاولیستی “هدف وسیله را توجیه میکند!”، را در پیش گرفته است. روز روشن و در تلاشی واهی اقدامات تروریستی را تحت نام “مقابله با تروریسم” توجیه میکند. به زعم خود برای مخدوش کردن افکار عمومی در اقدامی مزورانه و وارونه حملات وسیع نظامی علیه پ.کا.کا را با اقدامات محدودی علیه داعش در کنار هم قرار میدهد. دستگیری وسیع فعالین سیاسی چپ و آزادیخواه و سکولار و از جمله فعالین حزب ه.د.پ که مدتی قبل به پارلمان این کشور راه یافته با دستگیری عناصری از داعش گره میزند. رسوایی این سیاست بسیار زود عیان شد. همگان میدانند مسئله دولت ترکیه داعش نیست. افکار عمومی دنیا و مردم حق طلب در سراسر جهان و منطقه و ترکیه، ادعای مقابله با داعش را از دولت اردوغان به عنوان مهمترین حامی نیروی تروریستی داعش نمیخرند. بدون حمایت دولت ترکیه، داعش نمیتوانست به چنین موقعیتی در سوریه و عراق دست پیدا کند. اقدامات جعلی تروریستی را شاید بتواند به قدرتهای ارتجاعی، به آمریکا و ناتوی هم پیمان برای بده بستانهای مرسوم در میانشان بفروشد، اما در افکار عمومی و نزد مردم حق طلب چیزی بیش از رسوایی نصیبش نشده است. آنچه مسلم است، دولت اردوغان- داود اوغلو با داعش مشکلی ندارد، بلکه از کانال حملات نظامی علیه پ.کا.کا و اقدامات سرکوبگرانه اخیر اقدامات ارتجاعی زیر را تعقیب میکنند.
۱- سرکوب صف آزادیخواه، چپ و مترقی و سکولار در ترکیه که در سالهای اخیر پیشروی اجتماعی جدی داشته است. گسترش مبارزات اجتماعی رادیکال در فضای سیاسی ترکیه به خاری در چشم بورژوازی ترکیه و دولت حاکم تبدیل شده و در انتخابات پارلمانی اخیر حامی مهم حزب ه.د.پ بودند. با سرکوب و تحمیل عقب نشینی به جنبشهای رادیکال و مترقی در صددند در سطح اجتماعی و پایه ای تناسب قوای سیاسی را به نفع ارتجاع تغییر دهند.
۲- مقابله با حزب ه.د.پ که به پارلمان ترکیه راه یافته به دلیل نزدیکی این حزب با پ.کا.کا. دولت ارتجاعی ترکیه معادله کنونی را حتی در چهارچوب پارلمانتاریسم مورد مباهات بورژازی هم برنمی تابد. با توطئه در فکر برهم زدن این معادله هستند. با شگرد یکی خواندن حزب ه.د.پ و پ.کا.کا قصد طی کردن مسیر غیر قانونی اعلام کردن ه.د.پ و بیرون کردن نمایندگانش را از پارلمان ترکیه و سپس دستگیری آنها را دارند. اگر در این زمینه موفق نشوند، احتمال برگزاری انتخابات زودرس با امید به حد نصاب نرسیدن ورود دوباره این حزب به پارلمان را در سردارند.
۳- اقدامات محدود نظامی علیه داعش، بهانه ای برای ورود نظامی به جغرافیای سوریه و اساسا علیه نیروهای مبارز و مسلح مدافع سه کانتون خود مدیریتی کردستان سوریه است. شبهه ای وجود ندارد که دولت ترکیه به ویژه در یکسال گذشته خصم و دشمنی آشکار خود را با مقاومت درخشان کوبانی علیه نیروی سیاه داعش نشان داد و برای شکست این مقاومت روزشماری کرد. اقدام مسلحانه روزهای اخیر علیه “یگانهای مدافع خلق” در اطراف کوبانی ادامه این دشمنی آشکار است. شکل گرفتن سه کانتون کردستان سوریه که به درجه زیادی توانسته تجربه مثبت اراده مردم را در اداره امور جامعه و در دفاع از خود نشان دهد، مایه نگرانی عمیق ترکیه و ارتجاع منطقه است و برای به شکست کشاندن این تجربه از هیچ توطئه ای کوتاهی نمیکنند. اقدامات نظامی در سوریه و تلاش برای ایجاد منطقه حائل در داخل کشور سوریه با حمایت دولت آمریکا و ناتو بخش مهمی از این توطئه است.
دولت ترکیه و حزب آ.ک.پ با پیگیری این اقدامات زیر پوشش دروغین “مقابله با تروریسم” به امید حمایت ناسیونالیسم ترک در داخل کشور و کسب حمایت دولتها و قدرتهای ارتجاعی منطقه و جهانی برای تغییر تناسب قوا در داخل کشور و در منطقه تلاش میکند. بده بستانهای اخیر با دولت آمریکا و کسب حمایت ناتو در این راستا است. با این وجود حزب آ.ک.پ و دولت کنونی آن به ماجراجویی و ریسک بزرگی دست زده است. نقشه ارتجاعی آنها در کشور ترکیه آبستن تحولات بزرگ و تقابلهای قدرتمند اجتماعی، در سوریه و در خاورمیانه به هم ریخته که بازیگران قوی دیگری هم در صحنه هستند، نه تنها به آسانی پیش نمیرود، بلکه برعکس میتواند به ضربه خوردن هر چه بیشتر آ.ک.پ و دولت ارتجاعی آن تبدیل شود و راه را برای رویدادهای مهمتر هموارکند. خوشبختانه یکی از بازیگران مهم تحولات سیاسی در ترکیه و در کردستان سوریه وجود نیروی مردم خودآگاه و سازمانیافته و مقاوم در مقابل ارتجاع و دولت ترکیه و هم پیمانان ضد مردمی آن است. سئوال اینست این نیروی خود آگاه و سازمانیافته مردم چکار خواهد کرد؟
ماجراجوییهای دولت ترکیه و آ.ک.پ را میتوان شکست داد
اقدامات نظامی و ماجراجوییهای اخیر دولت ترکیه نه از سرقدرت، بلکه انعکاس ضعف و ناتوانی این جریان و قابل شکست دادن توسط صف آزادیخواه و رادیکال سازمانیافته مردم است. به شکست کشاندن اقدامات این دولت در داخل ترکیه از کانال مقابله به مثل نظامی در مقابل بمبارانها و ارابه جنگی ارتش ترکیه میسر نیست. بلکه در تداوم مبارزات اجتماعی تاکنونی با تشخیص درست و با تامین رهبری هوشیار و متعهد به منافع مردم بیش از پیش لازمست نیروی خودآگاه و سازمانیافته مردم را به میدان کشید. طیف متنوعی از جنبشهای اجتماعی حق طلب و رادیکال اعم از جنبش کارگری قوی، نیروهای چپ و سوسیالیستها، سکولارها و آزادیخواهان مترقی در صحنه هستند، که میتوانند با قدرت اجتماعی خود علیه تروریسم و سرکوبگری دولت ترکیه در صحنه باشند، با تظاهرات و اعتصابات و دیگر اقدامات اعتراضی – اجتماعی در شهرهای ترکیه عرصه را بر دولت حاکم و دم و دستگاه آن تنگ کنند و سیاستهای ضد مردمی آن را به شکست بکشانند. در این راستا رهبران و فعالین چپ و آزادیخواه میتوانند رسالت مهمی در سازماندهی و رهبری چنین مبارزه اجتماعی در مقابل دولت هار ترکیه ایفا کنند. در این میان حزب ه.د.پ که اکنون زیر فشار و تعرض و توطئه دولت ترکیه است با حفظ ارتباط محکم با جنبشهای اجتماعی رادیکال و مترقی و با اتکا به آنها نه تنها میتواند فشارهای فعلی را پس بزند، بلکه این حزب با هوشیاری میتواند قدرت از پایین مردم و تلاش و فشار سیاسی از بالا و در پارلمان را با هم توام کند، ورق را برگرداند و به سهم خود عقب نشینی به دولت ترکیه را تحمیل کند.
مسئله مهم دیگر، گسترش ماجراجوییهای ترکیه در سوریه و مشخصا در سه کانتون کردستان سوریه واضح است با مقاومت نظامی و غیر نظامی مردم آبدیده و جسور و سازمانیافته آن منطقه روبرو خواهدشد. زنان و مردان آزادیخواه و مسلح در سوریه و در سه کانتون کردستان سوریه که با فداکاری بی نظیر اداره امور مناطق زیست و کار خود را به دست گرفته و در مقابل نیروی اسلامی داعش تا دندان مسلح از آن حفاظت کردند، در مقابل توطئه های کوچک و بزرگ دولت ترکیه و متحدانش با هر چه در توان خواهند داشت مقابله خواهند کرد. دولت ارتجاعی اردوغان- داوداوغلو آرزوی برهم زدن این کانتونها را در سر دارند، اما شواهد نشان میدهد، چنانکه با محاسبه غلط خود ماجراجویی نظامی خود را به این سه کانتون گسترش دهند، به احتمال قوی بعد از داعش این ترکیه و ارتش آن است درس عبرت بزرگی خواهند گرفت.
در خاتمه، همگام و در کنار مبارزات و مقابله صف آزادیخواه مردم در ترکیه و سوریه و کانتونهای کردستان سوریه، همسرنوشتی مبارزاتی و همبستگی بین المللی و منطقه ای با مقاومت و مبارزه جاری در مقابل دولت ارتجاعی ترکیه و متحدانش یک اهرم قدرتمند پیشروی در تقابل با ارتجاع و وظیفه مبرم کمونیستها و آزادیخواهان و همه جنبشهای رادیکال و مترقی در منطقه و در سطح جهان است. در این چهار چوب کمونیستها و آزادیخواهان در ایران هم میتوانند و باید سهم شایسته خود را ایفا کنند.
ژوئیه ۲۰۱۵
***
