مبارزان کمونیست
در حاشیه اخبار كارگری
نسان نودینیان
اعتراضات کارگری در این هفته (اول ژانویه تا هفت ژانویه) در اشکال متنوع شامل تجمعهای کوچک تا تجمعهای ١٢٠٠نفر ببالا بوده اند. در شهرهای؛ ١ـ قزوین (کارگران ابر صنعت) ٢ـ ساوه (نورد لوله صفا) ٣ـ سنندج (کارگران کنتور خوان شرکت گاز) ٤ـ شهرک صنعتی البرز (لامپ الوند) ٥ـ پاوه (کارگران کشتارگاه) ٦ـ قائم شهر(کارگران شهرداری) ٧ـ تبریز (کارگران بازنشسته) ٨ـ تکاب (تجمع کارگران و راننده ها) ٩ـ تهران (تجمع اعتراضی کارکران بازنشسته کارخانه های صنایع فلز) ١٠ـ اصفهان (ادامه اعتراضات بازنشستگان)١١ـ اصفهان (تجمع اعتراضی کارگران فضای سبز) ١٢ـ ماهشهر(اعتصاب کارگران پیمانی کارخانه پتروشیمی فجر) ١٣ـ اهواز (تجمع اعتراضی کارگران کارخانه قند) ١٤ـ مریوان (تجمع کاسبکاران). محوریترین خواست و مطالبات (عدم پرداخت دستمزدها از شش ماه تا دو سال ببالا). (پایین بودن دستمزدها). اخراج سازی و بیکاری های گسترده). (نداشتن ایمنی محیط کار). (عدم پرداخت سنوات و بی توجهی به اجرای وعده های کارفرما و دولت). هفته گذشته در واقع هفته اعتراض کارگری در اشکال اعتصاب و تجمع بوده و عملا در ١٤ شهر و کارخانه ها این اعتراضات برگزار شده اند. و چند تشکل، سندیکا و اتحادیه کارگران (سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران وحومه؛ هیات موسس سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمانی؛ اتحادیه کارگران پروژه ای؛ اتحادیه آزاد کارگران ایران؛ کانون مدافعان حقوق کارگر؛ سندیکای کارگران فلزکار و مکانیک) طی اطلاعیه ای پیرامون بی توجهی به زندگی کارگران و کودکان اعلام کرده اند؛ «ضمنن حمایت از بیانیه انجمن صنفی معلمان یادآور می شویم که مسوولان مملکتی باید به وظایفشان عمل کنند و از کارگران و خانواده های آسیب دیده این حوادث می خواهیم یکدیگر را دریابند، به هم بپیوندند و برای درمان این دردهای مشترک تشکل های خود را تشکیل دهند. برای رسیدن به آینده ای بهتر برای زندگی و کار، چاره ای جز وحدت، تشکیلات و اتحاد سراسری نداریم. پیش به سوی تشکل مستقل و سراسری کارگران ایران». تخاصم طبقاتی در چند هفته گذشته در اعتراضات كارگری و زحمتكشان برجسته بوده است. محسن رضایی مدتی قبل گفته بود؛ رقیب اصلی دولت آینده فقر و تحریمهای اقتصادی است. فقر بشكل وسیع و بی سابقه ای زندگی میلیونها خانوار از كارگران و جوانان را در به تباهی كشانده است. تعداد بیكاران نزدیك به چهار میلیون گزارش شده (آمار دولتی). و هر روز بیكارسازی و تعدیل نیرو هم اعلام میشود. محسن رضایی در نظام دزدان و قاتلین جمهوری اسلامی از فرماندهی سپاه به رشته اقتصاد آمده و برنامه هایش را با پلاتفرم اقتصادی تعریف كرده است. احمدی نژاد هم با “مستضعف” پناهی رئیس جمهور شد. اما، مساله فقر و پایین بودن دستمزدها و بیكارسازی های وسیع در شرایط كنونی، در محور جدل های اجتماعی طبقات زحمتكش و كارگر قرار گرفته است. پایین بودن دستمزدها و گرانی و تورم غیر قابل كنترل (نرخ برخی از اجناس در طول روز در حال نوسان است) عرصه اصلی مبارزه میباشد. انفجار اجتماعی علیه فقر این “رقیب” میلیونی دولت، یكی از محتمل ترین هاست. صف بندی طبقه كارگر؛ همین اندازه از اعتراض به پایین بودن دستمزدها و اعتراض در مقابل مجلس شورای اسلامی و گفتگو با وزیر کار در باره دستمزدها و تغییرات در قانون کار، عملا توازن قوا را تغییر داده و توقع آنها برای ادامه اعتراضات بزرگتر را بیشتر كرده است. اقدام ابتكاری سی هزار امضا برای افزایش دستمزدها دستاورد بزرگی است كه در قطعنامه اول ماه مه ١٣٩١ استارت آن زده شد. سخنگویان سی هزار امضا در صحن مجلس از موضع منافع كل طبقه كارگر، به اصلاحیه قانون كار اعتراض كردند و مصوبات مجلس را بی پایه و فاقد مشروعیت خواندند. حمایت و پشتیبانی از رضا شهابی وارد فاز جدید و مهمی شده است. دخالت بخشهایی از جنبش كارگری از اتحادیه اتوبوسرانی و اتحادیه آزاد كارگران ایران، دوره جدیدی از ابراز وجود جنبش كارگری را رقم میزند. حمایت از رضا شهابی با استقبال تشكل، فعالین و اتحادیه های بین المللی پیش میرود. حمایت از رضا شهابی برای آزادی فوری او و درخواست از او بمنظور پایان دادن به اعتصاب غذا در یك هفته گذشته، نظر افكار عمومی در سطح داخل و خارج از كشور را به اذیت و آزار فعالین كارگری توسط جمهوری اسلامی را بخود جلب كرده است. جمهوری اسلامی زیر فشار بین المللی و داخل كشور قرار گرفته است. حمایت و پشتیبانی از فعالین كارگری در بند، سابقه ای بسیار طولانی در دو دهه گذشته را دارد. این عرصه در دو دهه گذشته بیشتر از جانب اتحادیه ها و سندیكاها و فعالین و رهبران شوارهای كارگری در خارج از كشور انجام میشد. تعیین بخشی به سخنگویان و فعالین كارگری نتیجه و دستاورد آندوره است. اما، اكنون پدیده مهم و جدید دخالت سخنگویان و تشكلهای كارگری در داخل كشور، بیش از هر دوره ای است. نامه مشترك ٢٢تن از فعالین كارگری و امضا چندین نفر از كارگران در حمایت از رضا شهابی و درخواستهای مسئولانه آنها برای پایان دادن به اعتصاب غذا، كارگران جنبش کارگری را یك گام بزرگ بجلو برده است. اقدامات یك هفته گذشته چسب اتحاد نیروهای فعال جنبش كارگری را مهیا و از موانع سنتی عبور داده است. در شرایطیكه طبقه كارگر و تشكلهای كارگری از امكانات میدیا، روزنامه و تلویزیون و رسانه های سریع با انعكاس میلیونی محروم اند، هر اندازه زیر پوشش قرار دادن اخبار جنبش كارگری و اقدامات حمایتی و پشتیبانی از رضا شهابی از كانال امكانات اینترنتی، فیس بوك، تویتر وسایتها و تی وی، ضروری و الزامی شده است.
سنت سی هزار امضا و طومارهای اعتراضی به سایر بخشهای تولیدی و كاركنان جامعه تسری پیدا كرده است. ٧٠٠ نفر از اعضای تعاون مسکن (کارگران تعمیرکار) در ارتباط با بی توجهی دولت به مطالباتشان، به رئیس قوه قضائیه نامه نوشته و اعلام کرده اند در صورت عدم رسیدگی به خواستهایشان دست به اقدامات اعتراضی خواهند زد. از طرف ٢٣٤٢ نیروی کار پروژه ای ( مهندسان ، تکنسین ها و کارگران فنی – صنعتی ) نامه ای خطاب به مجلس ارسال شده است. در این نامه به مطالبات و خواستهایی اشاره شده است كه در چند سال گذشته در محور رو در رویی طبقه كارگر با دولت و كارفرما قرار داشته است. رئوس این مطالبات و اعتراضات:
ــ دولتهای پس از جنگ با مصوبات خود قانون کاری را که مورد نقد و اعتراض جنبش کارگری بوده است، هر روز از سر و دم همان قانون کار زده اند. مانند : معاف کردن کارگاههای زیر ده نفر از قانون کار، تایید و اجرای بند ” ز ” و هم اینک با پیشنهاد کارمزد منعطف بوسیله دولت احمدی نژاد . و بدین صورت هر روز بیشتر زندگی کارگران را به سراشیب فقر ، بیکاری و نداری می اندازند. نیروی کار پروژه ای از هیچ امتیازی که کارگران و کارمندان دیگر برخوردارند، برخوردار نیست مانند تعاونی مسکن ، تعاونی مصرف و عدم پرداخت وام مسکن به نیروهای کار پروژه ای است
ــ ساعات كار طولانی ١٢تا ١٦ساعت و دور بودن از خانواده ها گاها یك ماه و شرایط سخت ساعات كار: ” نیروی کار پروژه ای در حالی که اقماری نیست و همه ی تعطیلات رسمی و روزهای جمعه را کار می کنند . بخش خصوصی علاوه بر این که هیچ مزایایی بابت این شرایط نمی پردازد از پرداخت بیمه کارگران طبق حقوق دریافتی شان خودداری می کند . و بیمه آنها را با حداقل حقوق محاسبه میکند. با این شرایط اگر نیروی کار در اثر حادثه دچار ازکارافتادگی گردد . تامین اجتماعی تنها حداقل حقوق را به کارگر می پردازد در حالیکه به خوبی آگاه هستند که پیمانکاران چگونه حق کارگران را بدین صورت پایمال می کنند . ولی شرکتهای پیمانکاری دست دوم و سوم از این هم فراتر می روند در حالی که می دانند با ٢٤ روز کار نیروی کار پروژه ای ساعت کاری اش به ٢٨٨ رسیده است که مقدار ١١٢ ساعت کاری بیش از یک ماه است ، ٦ روز مرخصی را برای کارگر غیبت رد می کند و بدین طریق سوابق بیمه او را دچار اشکال جدی می کنند. در حالی که اگر روزهای تعطیل و تعطیلات رسمی را محاسبه کنند نیروی کار پروژه ای نزدیک به ٢ ماه ساعت کاری را در یک ماه انجام می دهد آنهم بدون محاسبه ساعات اضافه کاری بعد از ١٢ ساعت که گاهی تا ١٦ ساعت ادامه می یابد . چنانچه نمایندگان محترم به هر دلیل با اقماری شدن نیروی کار پروژه ای موافق نباشند با توجه به اینکه این نیروی کار طی هر ماه ٢٨٨ ساعت کاری ، انجام می دهد با روزی ١٢ ساعت و طی هر سال ٣٤٥٦ ساعت کاری ، و طی ٢٠ سال معادل ٦٨١٢٠ ساعت کاری صورت می گیرد که نسبت به ٣٠ سال کار یک کارگر و کارمند معمولی ٦٠٣٦٠ ساعت کاری ؛ ٧٧٦٠ ساعت کار بیشتر کار می کند که معادل ٣ سال و ٨ ماه می باشد از این رو کارگران انتظار دارند این واقعیتها مورد بررسی قرار گیرند و نیروی کار پروژه ای پس از ٢٠ سال کار با ٦٨١٢٠ ساعت کاری بازنشسته گردند البته با حقوق کامل ٣٠ سال کار . این تقاضا نه بدلیل سختی کار است که وجود دارد . یا آلودگیهای صوتی و گازی مرگبار و یا عدم ایمنی و حوادث ضمن کار . بلکه چون ما عملا” طی این مدت معادل ٣٠ سال و ٧٧٦٠ ساعت کاری بیشتر کار انجام می دهیم درخواست بررسی این واقعیت را داریم”
ــ سنوات در طی یک سال و ٥/٢ روز مرخصی ماهانه که معادل یک ماه حقوق کارگر در طی یک سال است و پاداش و عیدی ، هیچ کدام در شرکتهای دست دوم و سوم پرداخت نمی گردد. و زمانی که کارگر را اخراج می کنند یک چک به او می دهند که حداقل سه ماه بعد قابل دریافت است.
ــ بیمه بیکاری که باید شامل حال ما شود که نوع کارمان موقت است، از آن محروم هستیم و ادارات کار می گوییند شامل حال شما نمی شود . ولی ٣% بیمه بیکاری را از حقوقمان کسر می کنند .
اعتراض و طرح مطالبات توسط مراكز مختلف تولیدی و نیروی كار پروژه ها در شكل طومار و جمع آوری امضا، سنتی دیرینه در جنبش کارگری است. خصلت و نقطه قدرت این سنت شرکت تعداد هر چه بیشتر کارگران در این نوع اعتراض است.
