در حاشیه اخبار کارگری

در حاشیه اخبار کارگری

نسان نودینیان

اعتصاب در آلمان!          

از اواخر سال ٢٠١٤ و شروع  سال ٢٠١٥ چند اعتصاب  مهم جامعه و مردم در  آلمان را با چالش بزرگ کارکنان و کارگران علیه سیاست های ریاضت کشی دولت آئتلاف در آلمان  درگیر کرد. اعتصاب خلبانان هواپیمایی، لوکوموتیو رانان، کارگران اداره پست، معلمان پیش دبستانی و پرستاران، بزرگترین اعتصابات یک دهه گذشته را به نمایش گذاشتند. اعتصاب  لوکوموتیو رانان قطار، که خواست بیش از  ٣٤ هزار نفری از اعضای آن را نمایندگی میکرد، قوی ترین اعتصاب در آلمان بود. در دوره اعتصاب بیش از شش میلینون نفر از سفر باز ماندند. و روزانه بیش از شش صد(٦٠٠) هزار تن از مواد خام  و محموله های کالا را متوقف ساخت. هزینه فقط یک روز اعتصاب شرکت راه آهن، در حدود ١٠ میلیون یورو بود، در حالیکه کل ضرر آن برای اقتصاد آلمان، روزانه تقریبا به ١٠٠ میلیون یورو میرسید. اعتصاب به دلیل خصوصی سازی بخشی از شرکت راه آهن، کارگران لوکوموتیو ران کمتر از همتایان اروپایی خود دستمزد دریافت می کردند. مطالبات آنها برای ٥% افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار، بهبود شرایط کار و داشتن حق نمایندگی از سوی دیگر کارکنان راه آهن، اعلام شد. اعتصاب دو روزه کارگران بیمارستان چاریته در برلین بزرگترین اعتصاب بیمارستانی را در تاریخ آلمان را رقم زد. مطالبه آنها تناسب بهتر بین تعداد بیماران و کارکنان بود.
بعلاوه، این اعتصاب از اقدامات قبلی کارگران حرکت کرد، اقداماتی که توسط کارکنان اداری، باربرها و سایر پرسنل هدایت شده بود.

اعتصابات مداوم و سازمانیافته معلمان پیش دبستانی و کودکستان ها خود نیز از بزرگترین اعتصابات یک دهه گذشته بود. معلمین خواهان؛ برسمیت شناختن اجتماعی کارهایشان، افزایش ١٠ الی ١٥ درصدی دستمزدها بودند. قبل از شروع اعتصاب معلمین همراه فعالین اجتماعی یک بحث عمومی را براه انداختند در مورد اینکه یادگیری در دوران اولیه کودکی چگونه باید باشد، و چرا بر نابرابری دستمزد سماجت میشود؟ چرا یک کارگر مرد ماهر بیشتر از یک آموزگار زن ارزش دارد؟ و اگر انگلا مرکل صدراعظم، بر اهمیت آموزش دوران اولیه کودکی تأکید دارند، چرا آموزگاران به همان نسبت دستمزد دریافت نمی کنند؟ و کارگران پست در «دویچه پست» یکی دیگر از بزرگترین و طولانی ترین اعتصابات در آلمان را به نمایش گذاشتند.

این اعتصاب سیاست مالی ریاضت کشی معروف به صفر سیاه (Schwarze Null) که توسط مرکل و وزیر دارایی ولفگانگ شویبله، اتخاذ شده است را نیز مورد سئوال قرار داد. هدف دولت برای اجتناب از بدهی به هر قیمتی، هزینه عظیمی را در بر داشته است. هزینه های خدماتی را به حداقل رسانده و امکانات رفاهی و عمومی را بیش از همیشه کم کرده اند. اعتصابات مداوم انعکاسی از اعتراض اجتماعی کارکنان و مزدبگیران جامعه المان بود.

٢٣تیر ١٣٩٤

١٤ژوئیه٢٠١٥