مبارزان کمونیست
اطلاعیه‌ی گروه مائوئیستی شورش در خصوص مرگ نابهنگام رفیق بهروز نوایی
متاسفانه به‌تاریخ یکم تیرماه 1394 و پس از چندی بی‌اطلاعی از وضعیت رفیق بهروز نوایی(کامران محجوب) از طریق فیس‌بوک شخصی ایشان و آنچنان که برادر ایشان اظهار داشته بودند، مطلع گشتیم وی در حالی که از مسئله‌ی شدید جسمی رنج می‌برد، برای همیشه چشم بر این جهان آکنده از درد و رنج جامعه طبقاتی بسته، اما کولباری از آرمان‌ها و دانش و پراتیک انقلابی را برای ما بر جای گذاشتند.
رفیق بهروز نوایی از کوشندگان جنبش کمونیستی بوده و تا آخرین لحظه‌ی زندگی برای پیشبرد آرمان‌های انقلابی تلاش نموده و در مسیر پیروزی انقلاب پرولتاریای جهانی لحظه‌ای فعالیت بی‌امان انقلابی خود را متوقف ننمودند. این رفیق با دانش تئوریک از تجارب انقلابات جهانی، سابقاً از هواداران سازمان چریک‌های فدائی خلق بوده که گویا در حین دستگیری مغز ایشان مورد اثبات گلوله قرار گرفته و برای همین‌امر دهه‌ها به دلیل درد‌های شدید عصبی دارو مصرف می‌نمودند؛ و در نهایت به‌توسط گلوله‌ای که دهه‌ها پیش نوکران امپریالیسم برای ضربه‌زدن به جبهه‌ی انقلابی پرولتاریا به او شکلیک کرده بودند، وی جانفشان آرمان رهایی پرولتاریا و نوع‌بشریت گردید.
رفیق بهروز نوایی(کامران محجوب) با تسلط به زبان فارسی، انگلیسی و کوردی در رسانه‌های انقلابی ایران، هند، نپال، فیلیپین، فلسطین، کردستان و امریکا به عنوان چهره‌ای شاخص و انترناسیونالیست شناخته شده و بسیار محبوب بودند. این امر یعنی شناخته شدن بودن این رفیق گرامی، در سرتاسر جهان و در هر آنجا که جبهه‌ی کمونیسم انقلابی به‌پیش می‌تازد از آن روی برای ما مسلم گردید که پس از جان‌باختن این رفیق، پیام‌های تسلیت انقلابیون از چهارگوشه‌ی جهان روانه‌ی صفحه‌ی فیس بوکی ایشان گشت، اما چه ناگوار که این رفیق آنچنان که نیروهای انقلابی جوان او را رفیق و برادر بزرگوار خود خطاب قرار میدادند، همانقدر که در سطح جهانی شناخته شده بود، در سطح جنبش کمونیستی ایران ناشناخته باقی ماند.
در خصوص خدمات ارزنده‌ی ایشان و تا آنجا که ما مطلع هستیم می‌توان به‌تمرکز فعالیت‌های ایشان بر انقلابِ در حال وقوعِ هند در قالب جنگِ خلقی اشاره داشت که به‌توسط حزب کمونیست مائوئیست هند در حال رهبری شدن است و این رفیق ترجمه‌هایی نیز در همین خصوص به زبان فارسی از جمله “سخنان صریح صدر حزب کمونیست هند(میم لام ناکزالباری) رفیق آژیت درباره‌ی مقاومت علیه عملیات شکار سبز” و نیز “مصاحبه با گاناپاثی رهبر حزب کمونیست هندوستان(مائوئیست)” اشاره داشت که با کلیک کردن بر روی عناوین می‌توانید به‌آنها دسترسی داشته باشید. همچنین ایشان ترجمه‌ای منتشر نشده و در دست انتشار به نام “یک سال بعد: نان‌دیگ‌رام و مبارزه علیه جابجایی اجباری در هند” دارد که به زودی مانند متون قبلی در قسمت مربوط به “جنگ خلق” سایت گروه مائوئیستی شورش در دسترس قرار خواهد گرفت(لازم به ذکر است که متاسفانه انتشار ادامه‌ی آثار این رفیق بنابر توافق، منوط گردید براعلام مواضع گروه با تأکید بر مارکسیسم-لنینیسم-مائوئیست و نقد خط مشی رویزیونیستی و دگماتیستی آواکیانیسم). از جمله‌ی دیگر آثار مهم ترجمه شده به‌توسط ایشان “نه “نامه به رفقا برای فراروی از سنتزهای نوین باب آواکیان” به قلم مایک ایلی در جهت افشای رویزیونیسم مدرن اشاره داشت که امیدواریم اینها نیز در کنار دیگر آثار ترجمه شده توسط رفیق بهروز، به‌زودی و با مقداری ویرایش منتشر گردد.
رفیق بهروز علیرغم درد‌های بسیاری که متحمل بود، اما لحظه‌ای از تلاش باز نایستاد و آنچنان که به‌ما اعلام داشت وی تلاش بود تا مقدمه‌ای را بر ترجمه‌ی اثری از مائوئیست‌ِ کبیر هندی یعنی رفیق آزاد(از رهبران جنبش جنگ انقلابی خلق هند) -که بیش از پنجاه سال پیش در خصوص اهمیت جهانی انقلاب هند نوشته بود- به جهت نشر در سایت شورش تهیه نماید. وی همچنین مترجم آثار دیگری تحت عناوین “راه رفتن با رفقا” نوشته‌ی آرونداتی‌روی، “چشمان دوخته به مائوبادی” نوشته‌ی مایک ایلی، “انقلاب در هندوستان: جرقه‌ی امید لالگاره” نوشته‌ی سام شل و … بودند و که در قالب یک ویژه نامه از طرف انتشارات گروه مائوئیستی شورش در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.
همچنین این رفیق گویا در شکل‌گیری بسیاری از پراتیک‌های روزمره‌ی انقلابی در حمایت از انقلاب هندوستان و آسیای جنوبی و شکل‌گیری حلقه‌های جوانان انقلابی در امریکا نقشی موثر و دلسوز بازی کرده و بر روند آغاز مبارزه‌ی ما برعلیه رویزیونیسم دگماتیستی باب آواکیان که رهبر را تا سرحد یک پیامبر بالا برده‌اند بی‌تاثیر نبودند. هرچند که مدت زمان فعالیت مشترک ما با این رفیق کوشا و انقلابی چندی بیش نیست، اما ضربه‌ی ناشی از فقدان حضور ایشان آنچنان است که واقفیم به‌سختی بتوان جای شخصی انقلابی با این میزان بالای قابلیت‌ها و فداکاری‌های بی‌ادعا و بی‌امان را پر کرد.
در پایان اندوه عمیق از دست دادن رفیق بهروز نوایی از کوشندگان جنبش کمونیستی را به تمامی رفقا تسلیت گفته و باید با نهایت تاسف ابراز داریم که جنبش ما بار دیگر و هنوز از منجلاب اکونومیسم و پاسیفیسم بیرون نیامده، یکی دیگر از اعضای انقلابی و اصیل خویش را از دست داد تا روزگار به‌کام مرتجعین نظام سرمایه‌داری امپریالیستی و رویزونیست‌ها شاد گردد، ولیکن پیام با به این ببرهای آهنین که در برابر اراده‌ی خلق انقلابی ببرهای کاغذینی بیش نیستند این است که رفیق ما می‌دانیم کسی برای مرگ تو شعری نخواهد سرود، اما ما آتش اولین سنگر رهایی خلق‌های ایران را با نام تو برخواهیم افروخت.
گروه مائوئیستی شورش
لینک مطلب در وبسایت شورش: http://www.shouresh-iran.com/2015/06/blog-post_24.html
