خدامراد فولادی
به یاد ِ جانباختگان ِ راه ِ آزادی، تقدیم به زندانیان سیاسی
در جدال ِ باد و باغ
بیهوده بود شکفتن ِ گل
در مسیر ِ غارت ِ باد؟
نسیم ِ صبح
در گوش ِ باغ / به پچپچه گفت
جوانه های تازه روییده گریه سر دادند.
قطره
قطره
انبوه کرده ام آب را
بر شانه های خویش
از دورترین افق ِ باورتان
تا به اینجا
که آبشخور ِ زندگی کنم
آن انبوه ِ بار ِ رنج
که بر دوش کشیده ام هر بار
بیهوده بود آیا؟
ابر ِ بارنده گفت
به گوش ِ گندمزار
یال ِ خوشه های جوان خم شد
به شانه های افسوس
بارها و بارها
گلی شکفته شد
و در جدال باد و باغ
بارها
تسلیت به گوش ِ باغ گفته شد
حسرت ِ شکفتگی
به یال ِ ترد ِ خوشه ها آویخت
پیغام یاٴس
بارها
از دهان ِ باد
نوحه خوان ِ بد پیغام
شنفته شد
درخت های ایستاده دیده اند اما
به غارت اگر که رفت
به طرز ِ تازه تر شکفته شد / هر بار
باغ و گندمزار.