مبارزان کمونیست
بار سنگین اقتصاد ویران جمهوری اسلامی بر کودکان!
نسان نودینیان
نهادهای پژوهشی در نظام جمهوری اسلامی اعلام کرده اند؛ “یکی از نتایج فشارهای اقتصادی بر خانوارهای محروم، این بوده است که اکثریت این خانوارها هزینه مربوط به آموزش فرزندان خود را به حدود صفر رسانده‌اند. “برای مثال محاسبات ما برمبنای داده‌های بودجه خانوار مرکز آمار ایران در سال‌های ١٣٨٩ تا ١٣٩٢ نشان می‌دهد که هم‌زمان با حاکمیت رکود اقتصادی سنگین بر کشور، به‌طور میانگین حدود ١٢ درصد خانوارهای دارای فرزند ٦ تا ١٨ ساله در استان تهران، رقمی نزدیک به صفر (کمتر از ماهانه ١٠٠٠ تومان) برای آموزش فرزندان خود خرج کرده‌اند. … در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان، بوشهر و کردستان، بالغ بر ٦٥ درصد خانوارها چنین وضعیتی داشته‌اند”.
دولت مسئول است؛ مزد کمتر از یک میلیون تومان و خط فقر بالاتر از سه و نیم میلیون تومان عامل اصلی هزینه صفر در خانواده های مزدبگیر است.
دولت مسئول است؛ بیکاری میلیونی، عدم اشتغال و اخراج های گسترده سبب افت تعداد کودکان در مدارس و ادامه تحصیل، است.
دولت مسئول است؛ در نظام جمهوری اسلامی مدارس و ادامه تحصیل طبقاتی است. مدارس درجه ١ـ ٢ـ ٣ـ و٤ نمونه های برحسته ای از طبقاتی شدن مدارس است.
اعمال فشار بر کودکان و فقر تحصیلی فراتر از اینها است. نتایج سرشماری سال ١٣٩٠ نشان می دهد، ٩ میلیون و ٧١٩ نفر در ایران در بی سوادی مطلق قرار دارند که سه میلیون و ٤٥٦ هزار نفر از آنان بین ٦ تا ٤٩ سال هستند، در حالی که پنج درصد از افراد ٦ تا ١٩ سال و دو درصد از کودکان ٦ تا ٩ سال هرگز به مدرسه راه نیافته‌اند. این آمار حاکی از آن است که ١٧٢ هزار و ٨٠٠ نفر از افرادی که بین شش تا نوزده سال سن دارند و ٦٩ هزار و ١٢٠ نفر از کسانی که شش تا نه سال دارند در نقاط مختلف کشور از تحصیل محروم هستند. بعلاوه تفکیک جنسیتی درمدارس و حجاب اجباری عامل دیگریست که شرایط تحصیل را برای ملیونها دانش آموز دختر سخت میکند است.
در مملکتی که میلیاردها دلار خرج میشود تا بقدرت نظامی تبدیل شود. در مملکتی که دزدی های میلیاردی علنی است و دزدان و قاتلین مردم در حاکمیت هستند، فشار سنگین اقتصادی بر روی کودکان امری عادی تلقی شده و بی شرمانه در سایتهای خبری اعلام میشود.
قطعنامه مشترک هفت تشکل کارگری در روز جهانی کارگر علیه طبقاتی شدن تحصیل، اعلام کرده اند؛ “هرگونه کار کودکان مطلقا باید لغو و آنان می باید از تامین اجتماعی کامل، امكانات آموزشی رفاهی و بهداشتی یكسان و رایگان جدا از جنسیت، موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانوادگی و وابستگی های ملی، ن‍‍ژادی و مذهبی برخوردار شوند”.
شورای مرکزی تشکل های صنفی معلمان در بیانیه های خود بر چند خواست کلیدی و مهم انگشت گذاشته است. افزایش حقوق بالاتر از خط فقر، تحصیل رایگان و جلوگیری از خصوصی کردن مدارس، آزادی و بازگشت به کار معلمان زندانی، بهبود کیفیت آموزش واعمال سیاست های حفاظتی از دانش آموزان درقبال آسیب های اجتماعی از جمله مواردی بوده که معلمان در اعتراضاتشان بر آنها تاکید کرده اند.
صف بندی طبقاتی علیه شرایط تحمیلی ریاضت کشی اقتصادی و علیه فقر در گرو هماهنگی اعتراضات گسترده است. کلید اصلی در نپذیرفتن خط فقر زیر سه و نیم میلیون تومان است. دستمزدهای بالای خط فقر افق ادامه تحصیل، و تامین هزینه مناسب برای کودکانی است که در شرایط کنونی مجبورند در پایین ترین استاندارد امکانات تحصیلی به مدارس بروند. اعتراضات مداوم کارگران و معلمین پشتوانه مهم گسترده شدن اعتراضات توده ای علیه فقر است.
٩خرداد ١٣٩٤
٣٠ مه ٢٠١٥
