مبارزان کمونیست
بیاد مگ سی ننی نوکی
رهبر کارگران معدنچی ماریکانا
آذر ماجدی
در سال 2012 موجی از اعتصابات کارگری آفریقای جنوبی را دربرگرفت. اخبار اعتصاب معدنچیان سریعا انعکاس جهانی داشت. کسانی که سیستم آپارتاید را بیاد داشتند، بی اختیار بیاد سرکوب اعتصابات معدنچیان در زمان نظام آپارتاید می افتادند. در آن زمان اتحادیه سراسری معدنچیان رادیکالترین سازمان توده ای کارگری در آفریقای جنوبی و حتی جهان بود. بیست سال پس از سرنگونی نظام آپارتاید، این بار پلیس سیاه پوست به دستور دولت سیاه پوست قهرمان مبارزه با نظام آپارتاید، ای ان سی (کنگره ملی آفریقا) معدنچیان را به گلوله می بست. تاریخ یک بار دیگر به تلخ ترین و خشن ترین شکلی تکرار می شد؛ رنگ، نژاد، ملیت، قومیت، جنسیت هیچکدام دره عمیق میان طبقه سرمایه دار و کارگر را پر نمی کند. طی این بیست سال امیدهای بسیاری به یاس بدل شده است. توهمات بسیاری فرو ریخته است.
اعتصاب معدنچیان معدن پلاتین ماریکانا با کشتار 34 کارگر در این سال به پایان رسید. اما تصویر و نام رهبر این اعتصاب، کارگر جوانی که طی این اعتصابات به مقام رهبری اعتصاب ارتقاء یافت؛ اعتصاب را به پیش برد؛ علیه صاحب کاران آژیتاسیون کرد؛ و با پلیس و کارفرما مذاکره کرد در اذهان طبقه کارگر آفریقای جنوبی نقش بسته است.
مگ سی ننی نوکی 30 ساله از نوجوانی کارگر معدن بود. ابتدا در معدن طلا و پس از مجروح شدن سر کار در معدن پلاتین اپراتور سوراخ کردن (دریل) سنگ بود. پدرش را قبل از تولد از دست داده و یک بچه دو ساله داشت. برای اولین بار در اعتصاب شرکت کرده بود. خشم علیه سرمایه داران و اتحادیه سراسری معدنچیان که به بازوی کارفرما بدل شده و در این اعتصاب در تعقیب و ضرب و جرح و حتی تیراندازی به اعتصابیون دست داشت، او را که درست روز اعتصاب عموی جوانش را در اثر بیماری سل از دست داد (او هم معدنچی بود) به آژیتایتور و موتور اصلی اعتصاب بدل کرد. خواست کارگران که در فقر مطلق زندگی می کنند افزایش دستمزد از 5000- 4000 رند در ماه (430- 340 دلار) به 12500 رند (1070 دلار) بود.
سرمایه داران با همکاری کامل دولت ای ان سی و اتحادیه سراسری معدنچیان (قهرمانان مبارزه علیه آپارتاید) اعتصابیون را به گلوله بستند. مگ سی ننی نوکی با 14 گلوله در بدنش درجا جان باخت. و سرنوشت کودکش نیز مانند خودش بزرگ شدن در یک جامعه خشن، نابرابر و مختنق بدون پدر است.
این دوران قبل از تاریخ را باید به پایان رساند. این دنیای خشن، نابرابر و ناعادلانه را باید واژگون کرد. تاریخ آفریقای جنوبی مملو از درسهای ارزشمند مبارزۀ طبقاتی است. این حقیقت تلخ که چگونه سرمایه نژاد، ملیت، قومیت و جنبش اتحادیه ای کارگری را به خدمت می گیرد. آفریقای جنوبی دارای یکی از رادیکالترین جنبش های اتحادیه ای در زمان مبارزه با نظام آپارتاید بود. اکنون تمام آن ساختار اتحادیه ای و رهبران رادیکال قبلی به یک بخش مهم نظام سرکوب و استثمار خشن سرمایه داری بدل شده اند. کارگر و زحمتکش سیاه یا سفید، چینی یا ایرانی، فرانسوی یا عرب، تنها با سرنگونی سرمایه داری و برقراری سوسیالیسم رها می شوند. رهایی بشریت از فقر و فلاکت، سرکوب و اختناق، نابرابری و بی عدالتی در گرو یک انقلاب کارگری پیروز و برپایی سوسیالیسم است. تاریخ آفریقای جنوبی به بهترین شکلی این حکم پایه ای “سرمایه” و مانیفست کمونیست را به اثبات می رساند. *
