مبارزان کمونیست
اخبار کارگری
نسان نودینیان
داوود رفاهی
٢٢ اردیبهشت ١٣٩٤
اعتراضات
ویژه اعتراعتصاب کارگران نورد لوله صفا
کارگران نورد لوله صفا متحدانه تصمیم به ادامه اعتصاب گرفتند
اتحادیه آزاد کارگران ایران: صبح امروز کارگران نورد لوله صفا در بیست و یکمین روز اعتصاب برای تصمیم گیری در مورد پیشنهادات کارفرما اقدام به برگزاری یک مجمع عمومی در سالن کوتینگ کارخانه کردند. در این مجمع ابتدا نماینده های کارگران گزارش کاملی از مذاکرات دیروز خود با کارفرما در تهران و پیشنهادات وی ارائه کردند و بدنبال آن، قبول یا رد این پیشنهادات به رای گذاشته شد. در این رای گیری کارگران اعتصابی نورد لوله صفا بطور متحدانه ای با رد پیشنهادات کارفرما، رای به ادامه اعتصاب دادند و اعلام کردند تا زمانیکه پولی به حساب شان واریز نشود به اعتصاب پایان نخواهند داد. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، در جلسه دیروز نماینده های کارگران و مسئولین عالی رتبه کارخانه که در دفتر مرکزی کارفرما در تهران برگزار شد کارفرما خواستهای زیر را به عنوان مطالبات کارگران قبول و اعلام کرد آنها را به مرحله اجرا خواهد گذاشت: ١– چکی به مبلغ پانصد میلیون تومان جهت پرداخت بخشی از حقوق یکماهه کارگران صادر شد ٢– مابقی یکماه حقوق کارگران حداکثر تا روز پنج شنبه هفته جاری پرداخت شود ٣– ١٦ ماه بیمه معوقه کارگران تا آخر خرداد ماه تسویه شود ٤– سیصد میلیون تومان پول تعاونی کارگران که توسط کارفرما برداشت شده است همزمان با اولین پرداخت حقوق، عودت داده شود ٥– تمامی حقوقهای معوقه کارگران تا آخر شهریور ماه تصفیه شود ٦– از اول خرداد ماه، دستمزدهای کارگران در اول هر برج پرداخت گردد ٧– بیمه تکمیلی کارگران توسط مدیر کارخانه پیگیری شود بنا بر این گزارش، کارگران اعتصابی نورد لوله صفا پس از استماع پیشنهادهای کارفرما، با توجه به خلف وعده های مکرر وی که چندین سال است ادامه دارد، اعلام کردند تا زمانیکه یکماه از حقوق مان بطور کامل واریز نشود و ضمانتهای لازم برای تحقق دیگر خواستهایمان داده نشود حاضر به خاتمه اعتصاب نخواهیم شد. بنا بر این گزارش بدنبال اعلام این تصمیم از سوی کارگران، مدیریت کارخانه در یک رو در روئی کینه توزانه با کارگران و چرخش ١٨٠ درجه ای از وعده های دیروز مسئولین عالی رتبه شرکت، اعلام کرد ما قبول نکرده ایم که در اول خرداد حقوق یکماه دیگر نیز پرداخت شود وی همچنین اعلام کرد وضعیت همین است که هست، هر کسی نمیخواهد کار کند برود شکایت کند. بدنبال این اظهارات از سوی مدیریت، فضای کارخانه بشدت متشنج شد و کارگران خشم گینانه اعلام کردند ما اداره کار نخواهیم رفت بلکه در صورت تداوم وضعیت موجود همراه با خانواده هایمان در مقابل مجلس شورای اسلامی دست به اعتراض خواهیم زد. بنا بر آخرین گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران(ساعت ١٥)، در حال حاضر کشمکش و بگو مگو میان کارگران و مدیریت کارخانه در فضای ملتهبی ادامه دارد و کارگران اعتصابی در مواجه با زور گوئی های مدیریت کارخانه برای بکار واداشتن شان، هنوز در مورد چگونگی تشدید اعتراضات خود به یک تصمیم نهائی نرسیده اند. اتحادیه ازاد کارگران ایران – ٢١ اردیبهشت ماه ١٣٩٤
اقدامات مزدورانه خانه کارگر در هم سوئی و همکاری با کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب متحدانه کارگران نورد لوله صفا را قویا محکوم میکنیم. صبح امروز در بیستمین روز اعتصاب کارگران نورد لوله صفا، خانه کارگر ساوه در اقدامی هم سو و هماهنگ با کارفرما، اقدام به ارسال اس ام اس به کارگران این کارخانه کرد. متن کامل این اس ام اس به شرح زیر است: کارگران عزیز لوله صفا سلام، با توکل به خدا و تعامل با کارفرما کار را آغاز، مسئولین پیگیر مشکلات شما هستند. با تشکر خانه کارگر ارسال اس ام اس فوق به کارگران اعتصابی نورد لوله صفا از سوی خانه کارگر در شرایطی صورت میگیرد که این کارگران بدلیل عدم پرداخت مزدشان به مدت ٤ ماه و عدم واریز حق بیمه هایشان به مدت ١٧ ماه در شرایط معیشتی بسیار مصیبت باری قرار دارند و در اعتراض به این وضعیت مدت ٢٠ روز است دست به اعتصاب زده اند. این کارگران بدلیل فقر شدید مالی حتی قبول کرده اند با دریافت یکماه از دستمزد معوقه خود، به اعتصاب پایان دهند اما علیرغم چنین خواست ناچیزی، کارفرمای نورد لوله صفا حاضر به پرداخت ریالی به کارگران نشده است و در این میان خانه کارگر ساوه، در طول بیست روز اعتصاب این کارگران، نه تنها هیچ اقدامی برای احقاق حق آنان نکرده است بلکه امروز در کمال بی شرمی و وقاحت اقدام به ارسال اس ام اس به کارگران نورد لوله صفا با هدف وادار کردن آنان به کار با شکم گرسنه کرده است. این اس ام اس در حالی از صبح امروز به صورت گسترده از سوی خانه کارگر ساوه به کارگران اعتصابی نورد لوله صفا ارسال شده است که آنان با قاطعیت، امروز نیز مانع بارگیری و خروج لوله و مواد از کارخانه شده اند و در حال حاضر سه نفر از نماینده هایشان در تهران مشغول مذاکره با کارفرما هستند. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، بدنبال دریافت این اس ام اس از سوی کارگران اعتصابی نورد لوله صفا، موجی از خشم و نفرت از خانه کارگر و زمزمه تجمع در مقابل این لانه ضد کارگری در میان آنان شکل گرفته است. اتحادیه آزاد کارگران ایران، با هشدار به اقدامات ضد کارگری خانه کارگر، عملکرد مزدورانه و اعتصاب شکنانه این نهاد ضد کارگری را بر علیه کارگران اعتصابی نورد لوله صفا قویا محکوم میکند و بدینوسیله با فراخوان به کارگران نورد لوله صفا برای ایستادگی متحدانه در برابر مظالم و دسیسه های کارفرما و خانه کارگر و حمایت قاطعانه از اعتصاب آنان، خواهان پرداخت فوری و تمام و کمال دستمزدهای معوقه این کارگران و محاکمه همه کسانی است که با غارت و چپاول دسترنج کارگران نورد لوله صفا، شرایط به غایت مصیبت باری را برای آنان ایجاد کرده اند. اتحادیه آزاد کارگران ایران – بیستم اردیبهشت ماه ١٣٩٤
١٠٠٠کارگر نورد لوله صفا در نوزدهمین روز اعتصاب، با برگزاری یک مجمع عمومی بزرگ مانع ورود و خرج ماشینهای حمل اجناس شدند
اتحادیه آزاد کارگران ایران: در نوزدهمین روز اعتصاب بیش از ١٠٠٠ کارگر نورد لوله صفا و بدنبال بی توجهی مدیریت کارخانه در پرداخت مطالبات کارگران، آنان ساعت ٨ صبح امروز در سالن کوتینگ اقدام به برگزاری یک مجمع عمومی بزرگ جهت تصمیم گیری در مورد چگونگی ادامه اعتراضاتشان کردند. در این مجمع همه کارگران کارخانه از سالنهای آربی، اسپیرال، ئی دبلیو و تراشکاری شرکت داشتند. سالن محل برگزاری مجمع عمومی( سالن کوتینگ) جائی بود که چند ماه پیش فرزاد صفری بدلیل از کار انداختن “کلید قطع اضطراری” توسط مدیریت سالن، جان باخت. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این مجمع با یک دقیقه سکوت به یاد فرزاد آغاز بکار کرد و پس از آن یکی از کارگران به شرح اخباری دال بر اینکه از دیروز جمعه تعداد زیادی کامیون در حال بارگیری لوله و مواد جهت خروج از کارخانه هستند، پرداخت و از کارگران شرکت کننده خواهان تصمیم گیری در این مورد شد. در ادامه این مجمع، کارگران به اتفاق آرا رای به جلوگیری از خروج این کامیونها از کارخانه تا زمان پرداخت دستمزدهای معوقه خود دادند و بدنبال آن بارگیری این کامیونها توسط کارگران متوقف و تعدادی نیز جهت جلوگیری از خروج کامیونهای بارگیری شده عازم درب خروجی کارخانه جهت کنترل نگهبانی شدند. بنا بر این گزارش، این اقدام در حالی بلافاصله پس از تصمیم گیری در مجمع عمومی، توسط تعدادی از کارگران عملی شد که مجمع برای تصمیم گیری های دیگر همچنان به کار خود ادامه داد و پیشنهادهای زیر در آن مطرح و مورد بررسی قرار گرفت: ١ –کارگرا ن به طرف ساختمان اداری رفته و آنجا را در اختیار خود بگیرند ٢– کارگران به اتفاق خانواده هایشان در مقابل فرمانداری ساوه دست به تجمع بزنند ٣– کارگران به اتفاق خانواده هایشان عازم تهران شوند و در مقابل مجلس دست به تجمع بزنند ٤– کارگران به اتفاق خانواده هایشان در مقابل دفتر نماینده شهر خانم میرگلو بیات تجمع کنند ٥– اقدام به ایجاد شورای کارگری کارخانه بشود. در ادامه این مجمع بزرگ کارگری، در عین حال که کلیه پیشنهادات فوق مورد بحث و بررسی قرار گرفت، نهایتا مقرر شد که چنانچه تا فردا، ممانعت از ورود و خروج کامیونها جهت پرداخت مطالبات کارگران موثر واقع نشود یکی از اقدامات فوق در دستور اجرائی کارگران قرار بگیرد.. در اواخر این مجمع معاون مدیر عامل کارخانه از کارگران خواست تا پیامی از طرف مدیر کارخانه به اطلاع کارگران رسانده شود. پس از موافقت کارگران با این پیشنهاد، وی رو به کارگران اینگونه گفت: کارگران بیاید گذشته را فراموش کنیم و از حالا شروع کنیم به تولید، که بلافاصله یکی از کارگران با قطع سخنان وی اظهار داشت: آقای شهلایی این زخم گذشته است که حالا عفونت کرده است. درهیاهویی که بدنبال سخنان این کارگر شکل گرفت وی دیگر نتوانست به صحبتهایش ادامه دهد و فقط موفق شد بگوید مدیر عامل از کارگران خواسته است تا نماینده هایی را جهت مذاکره به تهران بفرستند.. بدنبال این پیشنهاد، کارگران حاضر در مجمع، با به رای گیری گذاشتن این درخواست مدیر عامل کارخانه، با آن موافقت کردند و مقرر شد تعدای از نماینده هایشان جهت مذاکره فردا عازم تهران بشوند.. بنا بر آخرین گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، این مجمع پرشور کارگری با شعارهای: معیشت منزلت حق مسلم ماست، حقوق کارگر پرداخت باید گردد، کارگر اتحاد اتحاد، کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد، بیمه کارگر پرداخت باید گردد، کارگر بیدار است از تبعیض بیزار است و…، در حالی به کار خود پایان داد که مقرر شد فردا ضمن اینکه تعدادی از نماینده های کارگران جهت مذاکره عازم تهران میشوند، کارگران در محل کارخانه همچنان مانع ورود و خروج کامیونهای حامل لوله و مواد بشوند. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ١٩ اردیبهشت ماه ١٣٩٤
………………….
اعتصاب کارگران معدن زغال سنگ نگین طبس
٢١ اردیبهشت: ١٥٠ نفر از کارگر معادن ذغال سنگ نگین طبس در اعتراض به تعویق یک ماه و نیم حقوق، دست از کار کشیده و محل کار خود را‌تر ک کرده‌اند. هم اکنون این کارگران در محل آسایشگاه حاضرند. پیش از این حقوق کارگران حدود سه ماه به تعویق افتاده بود که کارفرما بخشی از مطالبات کارگران را پرداخت کرده است اما در حال حاضر کارگران نیمی از حقوق اسفند ٩٣ و حقوق کامل فروردین ٩٤ را دریافت نکرده‌اند. تعداد کارگران این معدن حدود ٤٠٠ نفر است که به صورت چرخشی ٦ روز کار و ٣ روز استراحت فعالیت دارند. اجتماع امروز مربوط به کارگران یک شیفت ١٥٠ نفره است که قرار بود ٦ روز در معدن به طور مداوم کار کنند. کارگران میگویند: با وجود آنکه کارگران در چندین نوبت از مسئولان شهرستانی و مدیران معدن خواسته بودند به مشکلات این معدن رسیدگی شود اما آنان نسبت به این موضوع بی‌توجهی کرده‌اند و سکوت آنان موجب گسترش اعتراضات کارگری در این معدن شده است. علاوه بر تعویق در پرداخت حقوق از سوی شرکت معدنی نگین، یکی از عمده‌ترین مشکلات کارگران مربوط به کسر از اضافه کاریهای کارگران غیر شیفت در ایام نوروزسال جاری بوده است.
تجمع اعتراضی کارگران پتروشیمی خوزستان
٢٠ اردیبهشت: تجمع اعتراضی کارگران پتروشیمی خوزستان در مقابل ساختمان اداری این واحد پتروشیمی برگزار شده است. کارگرانی که در این تجمع اعتراضی حضور داشتند میگویند؛ که دلیل این تجمع اعتراضی وضعیتی است که از سوی مدیران پالایشگاه برای کارگران پدید آمده است بطوری که بخشی از مزایای شغلی کارگران قطع شده است. زیان ده بودن ترازنامه اقتصادی پتروشیمی خوزستان باعث شده‌است تا مدیران پتروشیمی در مقام کارفرما بخشی از مزایای کارگران را بصورت سلیقه‌ای پرداخت کنند.
تجمع اعتراضی کارگران تراکتورسازی کردستان
١٩ اردیبهشت: در این تجمع اعتراضی کارگران تراکتورسازی کردستان خواهان افزایش دستمزدها شدند. و در مورد سایر مطالباتشان میگویند؛ قطع بخشی از مزایای جانبی و حذف وعده ناهار از حدود یک سال پیش از دیگر موارد اعتراض کارگران تراکتورسازی کردستان است.
پانزدهمین روز اعتصاب کارگران قطار شهری اهواز/ سکوت مسئولان ادامه دارد
در پانزدهمین روز از اعتصاب کارگران قطار شهری اهواز در اعتراض به تعویق چهار ماه حقوق، شرکت پیمانکاری کیسون علاوه بر اخراج ١٥٠ کارگر واحد حفاری، در تاریخ ٢١ اردیبهشت اسامی ٢٠ کارگر واحد ماشین آلات را با سوابق ٦ تا ٧ سال کار در لیست اخراجی‌ها قرار داد.
٢١ اردیبهشت: ٦٠٠ کارگر پیمانی معترض قطار شهری اهواز در اعتراض به دریافت نکردن حقوق طی ٤ ماه گذشته برای سیزدهمین روز متوالی دست از کار کشیدند. بخش دیگری از کارگران که تعدادشان ٥٠ نفر گزارش شده نیز در مقابل سایت مرکزی قطار شهری واقع در خیابان اقبال تجمع کرده‌اند. یکی از کارگران قطار شهری اهواز درباره دلایل این اعتراض صنفی می‌گوید؛ از شرایط کار با شرکت پیمانکاری کیسون رضایت نداریم. این شرکت با وجود داشتن داشتن منابع مالی کافی، در پرداخت دستمزد ماهانه کارگران کوتاهی میکند. به گفته کارگران پیمانی، بیش از ٩٠٠ کارگر با شرکت پیمانکاری کیسون در اجرای پروژه قطار شهری اهواز همکاری دارند. حدود ٦٠٠ نفر از این کارگران که مستقیما با شرکت کیسون کار میکنند طی ٤ ماه گذشته حقوقی دریافت نکرده‌اند و پرداخت حقوق باقی کارگران که در شرکت‌های پیمانکاری کوچکتری با کیسون همکاری دارند نیز دو ماه به تاخیر افتاده است. کارگران میگویند، همه مسئولان بویژه مسئولان استان و شهرستانی از موضوع اعتصاب کارگران پیمانی پروژه قطار شهری اهواز با خبرند اما هیچ توجهی به مطالبات کارگران ندارند.
تجمع کارگران کارخانه کنتور سازی ایران در اعتراض به تعویق دو ماه حقوق
١٩ اردیبهشت: تجمع کارگران کارخانه «کنتور سازی ایران» در قزوین در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه حقوقهای پرداخت نشده. کارگران میگویند حقوقشان در ماههای اسفند ٩٣ و فروردین ٩٤ پرداخت نشده است و همچنین حق عیدی حدود ٣٠ نفر از کارگران قرار دادی با سوابق حداقل ١٤ سال کار، تا کنون پرداخت نشده است. به گفته کارگران، علاوه بر تعویق دستمزد، بخشی از مشکلات کارگران مربوط به پرداخت نشدن حق بیمه از جانب کارفرما به سازمان تامین اجتماعی است. کارگران معترض درباره مشکلات بیمه تکمیلی خود میگویند: با وجود آنکه هر ماه مبالغی از حقوق کارگران بابت بیمه تکمیلی آتیه سازان کسر می‌شود اما کارگران از خدمات بیمه تکمیلی به دلیل واریز نشدن حق بیمه به حساب شرکت بیمه گر بهره‌مند نیستند.
تجمع متقاضیان بیمه کارگران ساختمانی مقابل اداره تامین اجتماعی شعبه ١ اردبیل
١٩ اردیبهشت: کارگران اردبیل در مقابل سازمان تامین اجتماعی شعبه یک تجمع کردند. تجمع کنندگان عنوان کردند: سهمیه جدید بیمه کارگری برای اردبیل تعلق گرفته و برای ثبت نام حضور یافته اند که واکنشی مبنی بر ثبت نام از سوی این سازمان صورت نگرفته است.برخی از کارگران در این تجمع گفتند که بیمه آنها مسدود و یا قطع شده است. رئیس شعبه یک تامین اجتماعی اردبیل طی مصاحبه ای از علت تجمع و سهمیه تعلق یافته سؤال کرد که وی اظهار داشت: تاکنون نزدیک به ١٨ هزار کارگر در سطح استان تحت پوشش تامین اجتماعی قرار گرفته که فقط ٧ درصد حق بیمه خود را پرداخت می کنند و بیش از ٧هزار بیمه شده کارگری مربوط به اردبیل بوده و با توجه به اینکه در سال ٩٣سهمیه ای برای ثبت نام بیمه کارگری برای استان تعلق نگرفته بود، تعداد متقاضی از سال های قبل نیز به تعداد متقاضیان جدید اضافه شده که اولویت در صورت تایید مراحل بازرسی و قانونی با متقاضیان قبلی است. وی تصریح کرد: امسال ١٨٠٠ سهمیه بیمه کارگری برای استان اردبیل تعلق یافته، که با توجه به کثرت جمعیت کارگری ٥٠٠ سهمیه به شعبه یک و ٢٥٠ نفر به شعبه ٢ تعلق گرفته است و مابقی سهمیه به تناسب جمعیت کارگری هر شهر که از طریق صدور پروانه ساختمانی از سوی شهرداری هر شهر با معیار هر هزار متر مربع یک کارگر تعیین می شود، این در حالی است که بیش از ٥ هزار نفر متقاضی بیمه کارگری در شهرستان اردبیل مدارک ارایه داده اند.
تجمع اعتراضی کارکنان پالایشگاه شازند
١٥ اردیبهشت: پس از حادثه گازگرفتگی ٥ نفر از کارکنان پالایشگاه شازند اراک کارکنان و متخصصان در پالایشگاه شازند در مقابل دفتر مدیرعامل این پالایشگاه تجمع کردند. پس از حوادث سریالی اخیر در پالایشگاه شازند که منجر به مصدوم شدن عده ای و مرگ ٣ نفر از کارکنان این پالایشگاه شده است، کارکنان این پالایشگاه نسبت به امنیت جانی خود احساس نگرانی می کنند. در طول یک هفته پالایشگاه اراک ٣ بار دچار حادثه شده است و حوادث سریالی در این پالایشگاه در یک سال اخیر هر دو یا سه ماه یکبار اتفاق افتاده است.
ویژه اعتراضات معلمین
١٧ اردیبهشت ادامه تجمعات سراسری معلمان .
روز، هفدهم اردیبهشت، طبق قرار قبلی معلمان در ادامه اعتراضات دور اخیر خود و برای پیگیری خواستهایشان در سراسر کشور از جمله در شهر ها و استانهای تهران، کردستان، زنجان، دامغان، همدان، خراسان، کهگیلویه و بویر احمد، اصفهان، و… دست به تجمعات اعتراضی زدند. معلمان در تهران در مقابل مجلس و در شهرستانها مقابل مراکز آموزش و پرورش گرد آمدند. در فراخوان ١٧ اردیبهشت معلمان بر خواستهای مهمی چون افزایش حقوق، به بالاتر از خط فقر برای عموم فرهنگیان شاغل و بازنشسته، آزادی و بازگشت به کار معلمان زندانی، آموزش رایگان و پرهیز از طبقاتی کردن مدارس و خصوصی سازی آنها و بهبود و ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی در مدارس کشور.، که خواستهای کل جامعه است، تاکید کرده بودند و مضمون این خواستها را در پلاکاردهایی که معلمان در این روز در دست داشتند میشد دید. در تجمعات امروز بسیاری از معلمان با خانواده های خود شرکت داشتند. در این تجمعات معلمان بر خواستهایی چون افزایش حقوق ها بالاتر از خط فقر، آزادی معلمان زندانی، حق تشکل، برگزاری مجمع عمومی به عنوان حق پایه ای کانون های صنفی، شدند. معلمان بازنشسته نیز در این تجمعات چشمگیر بود. در برخی از این تجمعات دانش اموزان و خانواده ها نیز شرکت داشتند. برخی از شعارها و درخواست ها در پلاکاردهای تجمع هفدهم: ما خواهان حقوق پایه بالای خط فقر هستیم ماخواستار آزادی فعالان صنفی معلم دربند(بداقی,باقری,هاشمی) هستیم معلم بیدار است, از تبعیض بیزار استمعلم فریاد میزند رسانه ها سانسور میکنند حقوق بازنشستگان باید مطابق با نظام پرداخت هماهنگ کشوری باشد.٥ حق جامعه است که معلمان با انگیزه و بدون دغدغه معیشتی داشته باشد بی توجهی به حق معلم= بی توجهی به آینده کشور. برگزاری مجمع عمومی حق قانونی کانونهای صنفی معلمان است. خصوصی سازی مدارس و کالایی شدن آموزش را متوقف کنید. ما خواهان تبدیل وضعیت مربیان ، معلمان آزاد ،پیمانی وحق التدریسی بیمه کارآمد حق معلمان است به فرسودگی ٦٥ درصد از مدارس پایان دهید کنوانسیون جهانی کار تجمعات را حق اصناف می داند کلاس های پر جمعیت یعنی فشار بر معلم و نا کارآمدی اموزشی معلمان حق دارند در ساختار آموزشی مشارکت داشته باشند ما خواهان مدارسی با کیفیت در سطح استاندارد های جهانی هستیم هم از فرق می نالیم، هم از فرق بیزاریم دانش آموزان مناطق محروم هم از درآمدهای نفتی سهم دارند آنها را هم دریابید.
در بهبهان نیز در ١٧ اردیبهشت معلمان تجمع داشتند.
در این تجمع اعتراضی معلمان در بهبهان با تاکید بر خواستهای قطعنامه سراسری معلمان و با شعارهایی چون ما خواهان حقوق پایه بالاتر از خط فقر هستیم، هم از فرق می نالیم، هم از فرق بیزاریم، معلم بیدار است از تبعیض بیزار است، ماخواستار آزادی فعالان صنفی معلم دربند(بداقی,باقری,هاشمی) هستیم، معلم فریاد میزند رسانه ها سانسور میکنند، برگزاری مجمع عمومی حق قانونی کانونهای صنفی معلمان است، خصوصی سازی مدارس و کالایی شدن آموزش را متوقف کنید، ما خواهان تبدیل وضعیت مربیان ، معلمان آزاد ،پیمانی وحق التدریسی، بیمه کارآمد حق معلمان است، به فرسودگی ٦٥ درصد از مدارس پایان دهید، کلاس های پر جمعیت یعنی فشار بر معلم و نا کارآمدی اموزشی، خط فقر ٣ میلیون،حقوق ما یک میلیون، ما خواهان مدارسی با کیفیت در سطح استاندارد های جهانی هستیم صدای اعتراض خود را بلند کردند.
تجمعات اعتراضی ١٧ اردیبهشت معلمان در تهران
بنا بر گزارش در این روز جمعیتی بین ٥ تا ٦ هزار نفر مقابل مجلس در ضلغ شمالی بهارستان در تهران جمع شدند. حضور جوانان در این تجمع چشمگیر بود. حضور خانواده معلمان و بعضا دانش آموزان قابل توجه بود. فضا اعتراضی بود. و وقتی قطعنامه خوانده شد، صد نفری آنرا میخواندند و باقی با کف زدن بر خواستهای فوری آن چون افزایش حقوق بالاتر از خط فقر، تحصیل رایگان، آزادی معلمان زندانی، حق برپایی مجمع عمومی منظم کانون های صنفی استان ها، بازسازی مدارس تخریبی، استخدام معلمان حق التدریسی ، بیمه درمانی و…. تاکید میگذاشتند. معلمان اعلام کرده اند که اگر به خواستهایشان جوابی داده نشود به اعتراضات خود ادامه میدهند.
تجمع چند هزار معلم در مشهد با شعار های وزیر بی لیاقت استعفا، استعفا، معلم زندانی آزاد باید گردد
روز ١٧ اردیبهشت چند هزار معلم در مشهد همراه با دیگر همکارانشان در سراسر کشور با شعارهایی چون معلمان « وزیر بی لیاقت استعفا استعفا » ، « معلم زندانی آزاد باید گردد»و « اتحاد اتحاد » در مقابل آموزش و پرورش شهر تجمع کردند و پیگیر خواستهای شدند. در این تجمع نیز پلاکارد خط فقر سه میلیون ، دستمزد ما یک میلیون توجه را جلب میکرد و معلمان با اعلام همبستگی خود با معلمان زندانی خواستار آزادی فوری آنان و لغو احکام قضایی صادر شده گردیدند و این صحبت ها با ده دقیقه تمام کف زدن ممتد جمعیت همراه بود.
رئوسی مهم از قطعنامه ١٧ اردیبهشت معلمان
در تجمعات اعتراضی ١٧ اردیبهشت معلمان قطعنامه ای داده و در آن رئوس خواستهایشان را اعلام کرده اند. این قطعنامه از جمله بر خواستهای زیر تاکید دارد: ــ بهبود معیشت و افزایش حقوق به بالاتر از خط فقر برای عموم فرهنگیان شاغل و بازنشسته …- آزادی معلمان زندانی، آقایان رسول بداقی و محمود باقری، برقراری یک نوع بیمه‌ی درمانی مؤثر، کارآمد و فراگیر، با حق بیمه‌ی معقول و منطقی. – همسان‌سازی حقوق با سایر کارکنان دولت پیش از طرح رتبه‌بندی. طرح رتبه‌بندی زمانی مورد پذیرش معلمان…- روی‌کرد صدا و سیما نسبت به جامعه‌ی معلمان کشور، به شدت مورد انتقاد این قشر عظیم است. تأمین حقوقی درخور و بیمه‌ی درمانی کارآمد برای بازنشستگان گران‌قدر، خواست مؤکّد جامعه‌ی فرهنگیان ایران است. اجرای قانون مدیریت انتخابی مدارس، علیرغم استقبال معلمان، برگزاری مجمع عمومی کانونهای صنفی معلمان سراسر کشور و برگزاری انتخابات هیأت مدیره‌ی آنها – بدون هرگونه فشار، اعمال نظر و نظارت استصوابی– اقدام نماید. درخواست حضورِ دو نماینده از اعضای شورای مرکزی تشکلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور، در کارْگروه تشکیل شده ، برای رسیدگی به خواسته‌های معلمان. آموزش رایگان و پرهیز از طبقاتی کردن مدارس و خصوصی‌سازی آنها، همچنین برنامه‌ریزی در جهت ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی در مدارس دولتی کشور. تبدیلْ‌وضعیت نیروهای قراردادی و پیمانی که از حداقل امنیت شغلی نیز برخوردار نیستند. در پایان این قطعنامه معلمان بر پیگیری خواستهایشان تاکیدگذاشتند. و اعلام کردند : “طبیعی است برنامه‌های بعدی شورای هماهنگی کانونهای صنفی، متناسب با نوع پاسخ مسئولان به خواسته‌های فرهنگیان، متعاقباً اعلام خواهد شد
بیانیه در حمایت اعتراضات معلمان! کانون مدافعان حقوق کارگر که بر مبنای منشور خود، دفاع از زحمتکشان و مزد و حقوق بگیران را وظیفه‌ی خود می‌داند، از اعتراضات سراسری معلمان حمایت کرده و آن را در پیوند با مبارزات کارگران و سایر اقشار زحمتکشی می‌داند که از نابرابری و بی عدالتی در جامعه امروز رنج می‌برند. “می زنم فریاد هر چه باداباد” “وای از این طوفان وای از این بیداد” این یکی از شعارهای معلمان در تجمع مقابل مجلس ١٧ اردیبهشت ١٣٩٤. همه‌ی کارگران، زحمتکشان، معلمان و پرستاران از “این بیداد” جانشان به لب رسیده است. شکاف طبقاتی، ظلم و بیداد به کارگران و زحمتکشان به حدی رسیده است که دیگر برای فرودستان قابل تحمل نیست. معلمان که کارگران فکری این جامعه فقرزده هستند، زبان گویای زحمتکشان شده و با فرهیختگی اعلام میکنند: “درد ما فرق است نه فقر”. هر چند آنان خواستار حقوق پایه بالای خط فقر هستند اما خواسته‌های صنفی‌شان فراتر از دغدغه معیشت‌شان است و به درستی بر ضرورت آموزش وپرورش رایگان برای تمام کودکان و مقابله با تفکر سوداگرانه حاکم بر مسئولان در جهت کالائی کردن علم و دانش تاکید دارند و خواستار آنند که کودکان مناطق محروم نیز سهمی از درآمد نفتی داشته باشند. آنان خواستار مدارسی با کیفیت در سطح استانداردهای جهانی‌اند و کلاس‌های پرجمعیت و مدارس فرسوده را عاملی برای ناکارآمدی آموزش می‌دانند. آنان بهبود کیفیت آموزش را خواستارند و می‌دانند که تنها مشارکت معلمان از طریق تشکلهای مستقل و واقعی‌شان می‌تواند سیاستهای مناسب را در جهت تغییر ساختار این نظام آموزشی بنیان گذارد. واقعیت موجود در جامعه بیانگر آن است که فاصله‌ی طبقات فرودست و زحمتکشان با طبقات حاکم آن چنان زیاد است که حاکمیت نه می‌خواهد و نه می‌تواند این فاصله را کاهش دهد و در برنامه‌های اعمال شده در چند دهه گذشته هر روز این فاصله را زیادتر کرده است. حکومت‌گران و قدرت‌مدران نمی‌خواهند این حقیقت را درک کنند که با وجود این که بیش از ٥٠درصد جامعه در زیر خط فقر زندگی میکنند، امکان تداوم وضع موجود نیست و چاره‌ی کار را در تشدید فشار، تهدید، بازداشت زحمتکشانی می‌بینند که علیه نابرابری‌ها فریاد برآورده‌اند و این گونه است که خواست آزادی معلمان زندانی به یکی دیگر از خواسته‌های صنفی معلمان تبدیل می‌شود. چاره کار تنها تغییر اساسی در وضعیت موجود است. این تغییر اساسی جز با پذیرش خواسته‌های مردمی امکان‌پذیر نیست. خواسته‌هایی که امروزه در فریادهای هزاران زحمتکش، از کارگر و معلم تا پرستار و… خود را نشان می‌دهد. اکنون وقت آن است که همگان بدانند دیگر به شیوه‌های قبل نمی‌توان تبعیض و نابرابری را بر مردم زحمتکش تحمیل کرد زیرا زحمتکشان نیز همانند قبل، حاضر به تن دادن به فقر و سیه‌روزی نیستند. این امر باید دانسته شود در جامعه‌ای که میلیون ها انسان زحمتکش برای قوت لایموت صبح تا شب به کارهای طاقت‌فرسا تن میدهند اما در انتها از داشتن یک زندگی عادی محرومند و در مقابل ثروت‌های بادآورده اقلیتی وابسته به قدرت سر به میلیادرها میزند و فساد اقتصادی در دستگاه‌های دولتی و بنگاه‌های مالی هر روز ابعاد وسیع‌تری می‌یابد، فریاد زحمتکشان هر روز همبسته‌تر و بلندتر خواهد شد. کانون مدافعان حقوق کارگر که بر مبنای منشور خود، دفاع از زحمتکشان و مزد و حقوق بگیران را وظیفه‌ی خود می‌داند، از اعتراضات سراسری معلمان حمایت کرده و آن را در پیوند با مبارزات کارگران و سایر اقشار زحمتکشی می‌داند که از نابرابری و بی عدالتی در جامعه امروز رنج می‌برند. اردیبهشت ١٣٩٤
احضار همسر و فرزند رسول بداغی معلم زندانی و بازجویی آنان
روز ١٩ اردیبهشت همسر و فرزندارشد رسول بداقی به دادسرای اوین احظار شده و تحت بازجویی شدید و فشار قرار گرفتند. فشار به خانواده سیاستی است برای فشار به زندانیان سیاسی. گفتنی است رسول بداقی در دهم شهریور ماه ١٣٨٨ پس از احضار به اداره آموزش و پرورش اسلامشهر بازداشت و بعدتر در دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی و به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” و “تبانی و تجمع به قصد برهم زدن امنیت ملی” به ٦ سال حبس تعزیری و پنج سال محرومیت از فعالیت‌های اجتماعی محکوم شد.او ابتدا به بند ٤ زندان گوهردشت کرج و بند ٢٠٩ زندان اوین و زندان گوهردشت کرج و سپس به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد و در مدت دوران محکومیت خود اجازه مرخصی نیافت. یک بند قطعمامه ٧ تشکل کارگری در روز جهانی کارگر، یک بند از خواستهای معلمان در دور اخیر مبارزاتشان آزادی کارگران و معلمان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی است.
گزارش
پس از کشته و مصدوم شدن ٢٣ کارگر، واحدهای در حال تعمیر پالایشگاه شازند تعطیل میشوند. پس از وقوع چهار حادثه کار متوالی در پالایشگاه امام خمینی شازند، به تازگی دستور تعطیلی کامل آن دسته از واحدهای این پالایشگاه که تعمیرات اساسی (overhaul) میشوند، صادر شده است. تعمیرات اساسی پالایشگاه شازند طی دو هفته گذشته در حالی انجام می‌گرفته که واحدهای در حال تعمیر این پالایشگاه به طور کامل از فرایند تولید خارج نشده بودند. کارگران میگویند مقامات محلی و مدیران پالایشگاه بعد از کشته و مصدوم شدن ٢٣ کارگر این مجتمع صنعتی تصمیم گرفته‌اند ادامه فرایند تعمیرات اساسی را به بعد از تعطیلی کامل واحدهای مربوطه موکول کنند. «پالایشگاه پیش از صدور این دستور خط به خط اورهال (تعمیرات اساسی) میشد، مثلا خط یک لوله را می‌بستند اما خط دیگر زنده بود و برای کاهش نیافتن سرعت تولید واحدها به طور کامل از سرویس خارج نمی‌شدند. کارگران مدعی‌اند انجام تعمیرات اساسی بدون تعطیلی کامل واحدها بخاطر «مسائل مالی» و «کاهش نیافتن میزان تولید» صورت می‌گرفته است. این ادعا از آن حیث قابل توجه است که چهارشنبه هفته گذشته، یک روز پس از وقوع آخرین حادثه در پالایشگاه امام خمینی شازند که به مصدومیت ٨ کارگر منجر شد، از این مجتمع صنعتی به دلیل تعهد به تولید روزانه ١٦ میلیون لیتر بنزین یورو ٤ تقدیر شد.
معرفی پنج کارگرمعترض کارخانه لوله سازی خوزستان به مراجع قضایی!
١٩ اردیبهشت: از ابتدای امسال نیز کارخانه لوله سازی خوزستان تولید خود را متوقف و به حالت راکد درآمده است. حدود ١٠٠کارگر این کارخانه بیکار شده اند. کارگرانی که علاوه بر معیشت خود نگران تخریب، سرقت و فروش قطعات اصلی کارخانه هم هستند. کارگران از زمان مدیریت قبلی و سال ٨٨ حدود ٤٠ ماه حقوق و دستمزد و عیدی خود را دریافت نکرده اند که در زمان مدیریت جدید چند ماه حقوق پرداخت اما بازهم تاخیر در پرداخت ها تکرار شد به طوری که از شهریور پارسال تاکنون حقوق کارگران پرداخت نشده است. در پایان سال ٩٣ به جای عیدی و حقوق تنها ٥٠٠ هزار تومان به صورت علی الحساب به کارگران پرداخت شد. مدیر سابق کارخانه به کارگران وعده داده بود که تا ١٠ اردیبهشت ماه امسال با کارگران تسویه حساب می کند اما به بهانه رسیدگی به امور جاری، کارخانه را از ٩ اردیبهشت تعطیل اعلام کرده و از ورود کارگران و حتی نماینده آنها به محل کار جلوگیری کردند. مدیریت کارخانه با کارگرانی که برای احقاق حقوق خود مراجعه می کنند برخورد می کند و به تازگی نیز پنج نفر را به عنوان آشوبگر به مراجع قضایی معرفی کرده است.
در عسلویه بیشتر کارگران تا نزدیک به ١٦ ساعت در روز کار میکنند! ایمنی کارگران فدای سرعت پروژه‌های نفتی می‌شود یک کار‌شناس ایمنی در منطقه عسلویه گفت: افزایش سرعت اجرای پروژه‌های نفت و گاز باعث شده است تا رعایت ایمنی کار جدی گرفته نشود. بصورت طبیعی وقتی بر سرعت اجرای پروژه‌های پالایشگاهی اضافه می‌شود، کارگران شاغل در این پروژه‌ها باید بیشتر از حد معمول کار کنند.
وی بابیان اینکه هم اکنون در عسلویه بیشتر کارگران تا نزدیک به ١٦ ساعت در روز کار میکنند؛ ادامه داد: این وضعیت یعنی کارگران ممکن است برای مدت نامعینی از حق قانونی مرخصی نیز محروم شوند. ایمنی کار، افزایش ساعات شغلی در کنار مسائل دیگری همچون دوری از خانواده و شرایط آب و هوایی باعث می‌شود تا از کارایی نیروی کار کاسته شود.
حقوقهای پرداخت نشده
عدم پرداخت سه ماه حقوق کارگران معدن پیروک در طبس
٢١ اردیبهشت: کارگران که با سوابق کاری بالا و در شرایط طاقت‌فرسا و غیرمعمولی در معادن روباز برای تولید ماسه طبیعی سیلیسی مشغول به کارند، از بهمن ماه سال گذشته تاکنون حقوق ودستمزد دریافت نکره‌اند. کارگران میگویند: در حال حاضر حقوق ماههای بهمن و اسفند در سال ٩٣ و حقوق فروردین امسال به کارگران پرداخت نشده. بیمه‌های کارگران نیز با تعویق‌های ١٥ روزه به حساب تامین اجتماعی واریز شده و در طول این مدت به دلیل تاخیر در تمدید دفترچه‌ها گاهی مجبور شده‌ایم از جیبمان مخارج درمانی را پرداخت کنیم.
عدم پرداخت حقوق بازنشستگان در برخی استان‌ها
١٩ اردیبهشت: در این رابطه بازنشستگان اعلام کرده‌اند که در استانهای تهران، گیلان و قزوین مستمری کارگران بازنشسته‌ای که می‌بایست طبق فهرست الفبا در هفته گذشته پرداخت شود هنوز پرداخت نشده است. سازمان تامین اجتماعی دلیل این تاخیر را کمبود اعتبارات مالی اعلام کرده است.
عدم پرداخت دستمزد کارگران کارخانه سرامیک البرز
کارگران کارخانه سرامیک البرز میگویند طی دو سال گذشته که این واحد تولیدی به بخش خصوصی واگذار شده است، دستمزد ماهانه آنان با تاخیر پرداخت می‌شود و بخشی از حقوق و مزایایی که کارگران در زمان مالکیت دولتی سالانه دریافت می‌کردند قطع شده است. در این کارخانه حدود ٣٠٠ کارگر فعالیت دارند که طی ٥٠ روز گذشته حقوقی دریافت نکرده‌اند.
عدم پرداخت ٧ ماهه حقوق و بیمه کارگران کارخانه آونگان اراک
بیش از ٥٠ کارگر کارخانه آونگان از سال ٩٣ تاکنون ٧ ماه از حقوقشان را دریافت نکرده‌اند. کارفرما در عین حال از آبان سال گذشته تاکنون حق بیمه این کارگران را به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نکرده است. کارگران میگویند اگر حق بیمه معوقه‌شان به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شود، بیشتر آنها بازنشسته میشوند. شرکت آونگان که نبشی ساختمان و دکل مخابرات تولید میکند، از حدود ١٠ سال پیش خصوصی شده است. پیش از خصوصی سازی نزدیک به ١٢٠٠ کارگر در این کارخانه مشغول به کار بودند که طی ١٠ سال گذشته به تدریج اخراج شدند. این کارخانه هم اکنون با ظرفیت بسیار اندکی به تولید می‌پردازد. از زمان خصوصی سازی کارخانه آونگان، حق شیفت، سرویس رفت و برگشت و غذای کارگران این واحد تولیدی قطع شده است.
کارگران خدماتی شهرداری طبس ٢ ماه حقوق نگرفته‌اند
٦٥ کارگر خدماتی شهرداری طبس که تحت نظارت شرکت پیمانکاری «آوای کویر داغ» فعالیت میکنند دو ماه است که حقوقی دریافت نکرده‌اند. یکی از کارگران این شرکت خدماتی از تعویق دوماهه در پرداخت حقوق و بیمهٔ کارگران این شرکت پیمانکاری خبر داد و گفت: با گذشت ٤٥ روز از شروع سال جدید، هنوز حقوق ماههای اسفند ٩٣ و فروردین ٩٤ را دریافت نکرده‌ایم ضمن اینکه حق بیمه ما طی ٢ماه گذشته با تامین اجتماعی پرداخت نشده است. به گفتهٔ این کارگر علاوه بر معوقات حقوقی عیدی و پاداش سال ٩٣ هم به کارگران پرداخت نشده است. او ادامه داد: ما کارگران خدماتی هستیم که بعضا نزدیک به ١٠ سال است برای شهرداری طبس کار میکنیم. بعد از گذشت این مدت هنوز وضعیت قراردادهای کارگران مشخص نیست و قرارداد‌ها عمدتا یک ماهه و یا سه ماه بسته می‌شود و گاهی مثل امسال اصلا قراردادی بسته نمی‌شود. یعنی از ابتدای سال جدید تاکنون هیچگونه قراردادی با ما بسته نشده است.
اخراج و بیکارسازی
بیکاری ١٢٠ نفر از کارگران کشتارگاه سیمرغ
٢١ اردیبهشت: کشتارگاه سیمرغ از واحدهای زیر مجموعه هرم طلایی نیشابور به دلیل تخلفات بهداشتی تعطیل شد و ١٢٠ کارگر این واحد صنعتی با دو ماه حقوق معوقه بیکار شدند.
خبر اخراج سازی در کارخانه «فولاد قزوین»
تسلسل اخراج در کارخانه «فولاد قزوین»: در این واحد تولیدی بیش از ٤٠٠ کارگر مشغول به کار بودند اما طی یک ماه گذشته به دلیل آنچه از سوی کارفرما «رکود بازار فروش محصولات» عنوان شده است ، در مرحله نخست تعداد ٦٠ نفر از کارگران پیش از اتمام مدت قرار داد کارشان اخراج شده‌اند. در مرحله دوم اسامی ٦٠ کارگر دیگر تا پایان ماه جاری و با اتمام قرارداد در لیست اخراج قرار گرفته است.
طولانی شدن اخراج ١٠٠ کارگر کارخانه قند کرج
١٠٠ کارگر قرار دادی کارخانه «قند کرج» از اسفند ماه سال ٩٣ با تعطیلی کارخانه بیکار شده اند. کارگران میگویند؛ کارفرما به بهانه کمبود مواد اولیه تولید (شکر خام)، فعالیت «قند کرج» را در پایان سال ٩٣ متوقف کرده است و حدود ١٠٠ تن از کارگران قراردادی این کارخانه در دو ماه بیکار شده اند.
اخراج ١١کارگر کارخانه ستبران تاکستان
کارگران اخراجی کارخانه ستبران گفتند:در این واحد تولیدی ٤٠ کارگر مشغول به کار هستند اما از ابتدای اردیبهشت ماه سال جاری به دلیل آنچه از سوی کارفرما «رکود بازار فروش محصولات» عنوان شده است، تعداد ١١ کارگر این کارخانه با سوابق کار ٦ تا ١٦ سال پس از خاتمه قرارداد موقت کارشان اخراج شده‌اند. این کارگران میگویند کارفرما مدعی است کارخانه در زمینه فروش محصولات تولیدی خود دچار مشکل شده است و توان پرداخت به موقع حقوق حدود ٤٠ کارگر شاغل در کارخانه را ندارد، به همین دلیل بااخراج ١١ نفر از کارگران، فعالیت دو شیفت کاری این کارخانه را به یک شیفت کاهش داده است.
بیکاری ٥٦کارگر درپی تعطیلی کارخانه آجرسازی آذین پاراچین
با تعطیلی کارخانه آذین پاراچین تولید کننده آجر ٥٦ کارگر بیکار شدند. اغلب کارگران کارخانه آذین پاراچین بیش از ١٥سال سابقه کار دارند. کارگران بیکار شده درباره دلایل تعطیلی این واحد تولیدی گفته‌اند: این کارخانه به سبب مشکلاتی نظیر کمبود نقدینگی و نداشتن بازار فروش دچار مشکل شده بود و اکنون به ناچار از ادامه تولید باز مانده است. به گفته این منابع کارگری پس از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها اکثر کارخانه‌های تولید کننده صنعتی و نیمه صنعتی و سنتی آجر در شهرستان پاکدشت دچار رکود شده و یکی پس از دیگری تعطیل می شوند.
ناامنی محیط کار
مرگ ١١ کارگر در ٢ماه
در ماه های فروردین و اردیبهشت در خراسان شمالی ١١ کارگر بدلیل نا امنی محیط کار جان خود را از دست داده اند. پیمانکاران شرکت برق با ٦ کشته در ٤٥ روز اول سال ٩٤ بیشترین سهم را در مرگ و میر کارگران در حین کار داشته اند. چهار تن آنان که در ٢٠فروردین ماه در حادثه‌‌ای جمعی در نیروگاه سیکل ترکیبی برق شیروان دچار مرگ شد‌اند که البته حال نفر پنجم این سقوط نیز اصلا مساعد نیست و متاسفانه دچار قطعی نخاع و شکستگی‌‌‌های متعدد در بدن و حتی برداشتن تحال وی شده است که الان نیز در بخش‌‌ای سی یو بیمارستان امام علی شهرستان بجنورد بستری است.
شمار کارگران جان باخته حادثه قبلی پالایشگاه شازند به ٤ تن رسید
طی دو هفته گذشته حداقل سه حادثه گازگرفتگی در پالایشگاه شازند به وقوع پیوسته است. در حادثه اول که صبح روز ٧ اردیبهشت به وقوع پیوست، ٧ کارگر بر اثر استنشاق گازسولفید هیدروژن در واحد آب ترش [واحد ١٨] پالایشگاه مصدوم شدند که سه تن از آنها جان باختند. حادثه دوم شب همان روز و بر اثر پیچیدن گاز سولفید هیدورزژن در محوطه واحد ١٨ اتفاق افتاد که به مصدومیت ٨ کارگر منجر شد اما همه این کارگران بعد از مدتی به شرایط عادی بازگشتند. در حادثه سوم که ظهر روز ١٥ اردیبشهت به وقوع پیوست، ٨ کارگر بر اثر استنشاق گاز ازت در واحد ١٤ پالایشگاه مصدوم شدند که سه نفرشان به کمای عمیق رفتند و هم اکنون گفته می‌شود حداقل یکی از آنها جان باخته است. «حسن ابراهیمی» از کارگران مصدوم حادثه ٧ اردیبهشت در پالایشگاه شازند جان باخت. با مرگ آقای ابراهیمی شمار قربانیان حادثه یاد شده به ٤ تن رسید. همزمان خبر می‌رسد که حال ٢ کارگر مصدوم حادثه دیروز در این پالایشگاه وخیم است.
مصدومیت کارگر شرکت بانتا آبیدر بدلیل ناامن بودن محیط کار
عصر روز یکشنبه ١٣/٢/٩٤ یک کارگر ٣٨ ساله با نام “رئوف” ساکن شهر سنندج بعداز پایان کار بدلیل نبود روشنایی کافی در فضای یکی ازمحوطه های کارگاه شرکت بانتا آبیدر به داخل یکی از چاله های آسانسور در حال ساخت سقوط کرد وبه شدت آسیب دید واز ناحیه ی پا دچار شکستگی شد .کارگر نامبرده به بوسیله همکاران دیگر به بیمارستان سنندج انتقال یافت وهم اکنون نیز در بیمارستان بستری می باشد.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ١٤اردیبهشت ٩٤
کارگران
مصاحبه روزنامه اعتماد با پروین محمدی درباره کار زنان
پروین محمدی، فعال حقوق كارگری: صدای اعتراض كارگران زن كم است در میان كارگران، زنان كارگر مورد اجحاف بیشتری قرار دارند. كسانی كه در تبعیضی آشكار در محل های كارشان، كار می كنند و در شرایط سختی هم زندگی. زنان كارگر، علاوه بر اینكه مشاغل كم درآمد و پرزحمت با ساعات كار طولانی و غیرقانونی در اختیار دارند: در شرایط كار مساوی با مردان دستمزد كمتری دریافت می كنند و علاوه بر همه اینها در صف اول اخراج ها نیز قرار دارند. افزایش نرخ بیكاری زنان، به نقل از سایت مركز آمار ایران، از ٣٣ درصد در سال ٨٤ به ٤٣ درصد در سال ٩٠ همین داستان را توضیح می دهد. بیایید سركی بكشیم در زندگی زنان كارگری كه تن به كم درآمدترین كارها می دهند برای اینكه بتوانند شكم شان را سیر و زندگی شان را سپری كنند. با «پروین محمدی» كه یك فعال كارگری است درباره این تبعیض ها و مشكلاتی كه زنان كارگر دارند، گفت وگو كردیم. او به مدت ١٠ سال نماینده كارگرهای شركت صنایع فلزی بود و الان عضو اتحادیه آزاد كارگران ایران است. خودش با نان كارگری زندگی كرده و درد زنان كارگر را به خوبی می داند.
در میان قشر كارگران، به نظر می رسد زنان بیشتر مورد اجحاف قرار می گیرند. می خواهم بدانم بیشترین مشكلاتی كه زنان كارگر دارند، چیست؟ نخستین نكته ای كه باید در نظر بگیریم، دولت است: وقتی در آماری كه برای بیكاری ارایه می شود در اكثر موارد، زنان و دختران بیكار را در نظر نمی گیرند، نگاه بدی به جامعه منتقل می كند زیرا زنان را جزو آمارها به حساب نمی آورند. همین نوع نگاه است كه به كارفرمایان اجازه می دهد به جای اینكه به افراد به عنوان نیروی كار نگاه كنند، نگاه جنسیتی به آنها داشته باشند. وقتی زنی وارد بازار كار می شود، كارفرماها اول از همه زن بودنش را نگاه می كنند. به نوعی با زن ها برخورد می شود كه انگار برای اینكه حوصله شان سر نرود و نقشی هم در جامعه داشته باشند، برای كار خارج از خانه آمده اند! طوری با زن ها برخورد می شود كه انگار كار خارج از منزل برای آنها به منزله كار دوم است. این نگاه باعث می شود اصلازنان به عنوان نیروی كار اصلی به حساب نمی آیند. وقتی دولت چنین نگاهی دارد، كارفرمایان نیز چنین نگاهی را خواهند داشت: اما در این بین اتفاق بد این است كه خود كارگران زن هم به یك نوعی انگار این نگاه را پذیرفته اند.
چند مثال می زنید؟ مثلادر اكثر جاهایی كه زن ها به عنوان كارگر مشغول كار هستند، قانون به صورت واضحی پایمال می شود. حقوق كمتری به زنان داده می شود، قانون كار رعایت نمی شود و خیلی چیزهای دیگر. كارخانه ای را می شناختم كه مرد و زن با هم كار می كردند ولی همه، حتی مردها می دانستند كه در آن كارخانه برای زنان قوانین دیگری وجود دارد و حقوق كمتری دریافت می كنند. جالب اینكه همه این قانون را پذیرفته بودند.
خب چرا این اتفاق می افتد؟ با اینكه بارها شاهد بودیم كه زن ها اعتراض هم كرده اند… به نظر من درجه اعتراض زن ها كمتر است. البته علت های مختلفی دارد. دو سه سال پیش هم حتی از زبان یكی از نمایندگان قانونی كارگران در شورای عالی كار شنیدم كه در سیستان و بلوچستان واحدی وجود دارد كه همه كارگرانش زن بودند و به ١٢٠٠ نفر می رسیدند و همگی زیر حداقل حقوق را دریافت می كردند. من فكر می كردم كارخانه های بزرگ به دلیل اینكه نظارت بیشتری روی شان وجود دارد كمتر دچار این بی قانونی ها می شوند ولی متاسفانه طبق گفته های نمایندگان كارگری، چنین چیزی وجود ندارد. بیشترین چیزی كه وجود دارد فرار كارفرمایان از دادن حداقل های قانونی است كه برای كارگران در نظر گرفته شده ولی درباره زنان رعایت نمی شود. علاوه بر آن متاسفانه قوانین دیگری كه به نام قوانین حمایتی از زن ها عنوان شده حتی بر ضد آنها عمل می كند. مثلاهمین قانون افزایش مرخصی زایمان،
علیه زن ها است چون فضا را برای اخراج بیشتر یا حتی استخدام نكردن زن ها باز می كند.
گفته می شود كه درصد بالایی از كارگران زیر خط فقر زندگی می كنند و آمارهایی تعداد آنها را تا ٧٠ درصد هم اعلام می كند كه بخش مهمی از این كارگران زن هستند، نظر شما چیست؟ من این ٧٠ درصد را قبول ندارم، چون با این رشدی كه تورم در جامعه و هزینه تمام شده زندگی دارد و اینكه در مقابل آن افزایش قیمت ها كه به سرعت انجام می شود، افزایش حقوق سرعت بسیار كمتری دارد، نمی شود گفت فقط همین تعداد، زیر خط فقر هستند. به نظر من آمار كارگران زیر خط فقر بیش از اینهاست. سال گذشته نمایندگان كارگری محاسبه كردند كه برای زندگی یك خانواده چهار نفری، هزینه ماهانه سه و نیم میلیون تومان لازم است. چند درصد از كارگران چنین حقوقی دارند؟ حالابرویم سراغ اینكه چند درصد از این تعداد زنان هستند. با توجه به اینكه هر ١٩ ساعت یك طلاق در جامعه رخ می دهد و علاوه بر آن با وجود معضلات و مشكلات اجتماعی، هر روز به تعداد زنان سرپرست خانوار اضافه می شود، این دسته از اجتماع با وجود ركود اقتصادی، روز به روز بی حقوق تر می شوند. ما زن سرپرست خانواری نداریم كه بتواند یك زندگی متعارف داشته باشد. من خودم هم سرپرست خانوار هستم و زمانی این مسوولیت به دوشم افتاد كه وضعیت اقتصادی جامعه خیلی بهتر بود. وقتی فكرش را می كنم كه اگر من در این دوران به چنین وضعیتی می رسیدم چه اتفاقی می افتاد، متوجه می شوم كه خیلی اوضاعم بد می شد.
چرا؟ چون امنیت شغلی نیست و حقوق ما كفاف سیر كردن شكم را نمی دهد. زمانی كه در كارخانه كار می كردم مردها می گفتند برای درآمد بیشتر مجبورند سراغ مسافركشی یا دست فروشی و كارهای دیگر بروند ولی سوال شان این بود زنان كه نمی توانند چنین كارهایی بكنند، بقیه خرج زندگی شان را از كجا باید بیاورند؟ به نظر من ١٠٠درصد زنان سرپرست خانوار كه در بازار كار وجود دارند، زیر خط فقر زندگی می كنند و معتقدم به صورت كلی درصد بسیار ناچیزی از كارگران وجود دارند كه زیر خط فقر نباشند.
به نظر می رسد بیشتر زنانی كه كارگر هستند، به نوعی سرپرست خانوار هم هستند چون اگر مجبور نبودند تن به چنین كارهایی با آن حقوق های اندك و سخت نمی دانند، قبول دارید؟ البته من نمی توانم بگویم زنان كارگر، فقط زنان سرپرست خانوار هستند. به این خاطر كه وقتی آمار ازدواج پایین می آید و گره می خورد به مساله اقتصادی، جوانی كه حقوق پایینی دارد و قرارداد كارش آنقدر سست است كه نمی داند این كار را برای فرداهایش خواهد داشت كه بخواهد تشكیل خانواده دهد یا نه، این باعث می شود آمار زن های ازدواج نكرده زیاد شود. این زنان نمی توانند برای همیشه منتظر باشند كه پدرشان خرج زندگی شان را بدهد. دختر جوانی كه به سن ازدواج رسیده ولی موقعیتی برای ازدواج پیدا نكرده، هم برای خرج خودش و هم كمك خرجی برای خانواده مجبور می شود تن به كار دهد. بالارفتن تحصیلات نیز عامل دیگری است كه باعث می شود زنان انتظار بحق داشته باشند با چنان تحصیلاتی وارد بازار كار شوند و از آن همه سال تحصیل استفاده ای ببرند و مفید واقع شوند. باید در نظر بگیرید كه افراد صرفا از روی انسان بودن نیاز دارند كه كار كنند مخصوصا وقتی تحصیلات بالایی داشته باشند. از طرفی مسلم است كه وقتی فرد به نیازی می رسد، روی به انجام كاری می آورد. افراد برای سرگرمی وارد بازار كار نمی شوند آن هم بازار كاری به این خشنی كه برای زنان حتی آسیب هایی را هم می تواند به همراه داشته باشد.
همه کارگران زندانی، فورا و بی هیچ قید و شرطی آزاد باید گردند
کوروش بخشنده و نظام صادقی از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری که به ترتیب روزهای ١٦ اسفند ماه ٩٣ و ١٦ فروردین ماه سالجاری بازداشت شده بودند آزاد شدند. کوروش بخشنده با وثیقه یکصد میلیون تومانی در روز ١٦ اردیبهشت و نظام صادقی با وثیقه پنجاه میلیون تومانی در روز ١٧ اردیبهشت در میان استقبال خانواده، اعضای کمیته هماهنگی و فعالین کارگری در شهر سنندج به آغوش گرم خانواده هایشان بازگشتند. اتحادیه آزاد کارگران ایران با ابراز مسرت از آزادی این دو فعال کارگری، تداوم بازداشت دیگر فعالین کارگری آقایان داود رضوی، پدرام نصراللهی، آرام و فواد زندی، محمود صالحی، عثمان اسماعیلی، ابراهیم مددی، رضا امجدی و حامد محمود نژاد را که همگی در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر بازداشت شده اند قویا محکوم میکند و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط این عزیزان و همه کارگران دربندی است که دوران محکومیت خود را سپری میکنند. احضار و دستگیری گسترده فعالین کارگری و اعضای تشکلها و نهادهای مستقل کارگری در آستانه اول ماه مه امسال در حالی صورت گرفت که دولت تدبیر و امید سرمایه داران با هدف تحمیق کارگران و به عقب راندن جنبش مستقل کارگری ایران، مجوز راهپیمائی در این روز را برای نهادهای دست ساز و ضد کارگری صادر کرد و آنان در اقدامی فاشیستی برای توجیه اخراج سازیها و بیکاری گسترده ما کارگران، مهاجرین افغانستانی را هدف حملات نژاد پرستانه خود قرار دادند و در روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران، خواهان اخراج این عزیزان از کشور شدند. تعرض همزمان دولت و تدبیر و امید سرمایه داران در روز جهانی کارگر به جنبش مستقل کارگری ایران و کارگران مهاجر افغانی، بیان عینی هم سرنوشتی ما کارگران ایران و کارگران مهاجر افغانستانی است. بدون تردید اتخاذ چنین رویکردی از سوی سرمایه داری حاکم بر ایران در برخورد به جنبش مستقل کارگری ایران و کارگران مهاجر افغانی، بیش و قبل از اینکه خللی در مبارزات رو به گسترش کارگران ایران و نهادینه شدن حقوق شهروندی کارگران مهاجر افغانی ایجاد کند، جنبش کارگری ایران و افغانستان را در جبهه واحدی در برابر سرمایه داری حاکم بر این دو کشور قرار خواهد داد و بیش از پیش شرایطی را پدید خواهد آورد تا کارگران مهاجر افغانی و جنبش مستقل کارگری ایران دوشادوش همدگیر مبارزه متحدانه ای را برای دستیابی به مطالبات بر حق شان به پیش برند. کارگر زندانی آزاد باید گردد. زنده باد همبستگی کارگران ایران و افغانستان. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ١٩ اردیبهشت ماه ١٣٩٤
جوانمیر مرادی : ویژگیهای روز جهانی کارگر ١٣٩٤
روز جهانی کارگر، ١١ اردیبهشت پشت سر گذاشته شد. آنچه که در روزهای منتهی به ١١ اردیبهشت و خود روز یازدهم اتفاق افتاد، برآیند سالیان متمادی مبارزات و اعتراضات و در همان راستا پختگی و کارآزمودگی طبقه کارگر ایران علیه سرمایه داری بود. روز جهانی کارگر امسال کارگران حق طلب نشان دادند که امروز در چه سطحی از آگاهی طبقاتی قرار گرفته اند. در برابر تبلیغات نژاد پرستانه ، بر جهان شمول بودن حقوق انسانی انسانها تأکید گذاشتند و از انسانیت در برابر هر گونه تلاش برای تفرقه اندازی در صفوف انسانها تحت نام ملیت و قومیت دفاع کردند. دفاع از انسانیت اگر چه سالهای گذشته هم در قطعنامه های کارگران به مناسبت روز کارگر به صراحت و وضوح تمام بر آن اصرار ورزیده شده بود اما امسال نه تنها در قطعنامه تشکلهای کارگری برجسته تر بود، بلکه به شعار کارگران شرکت کننده در مراسم روز جهانی کارگر بدل شد. امسال، به همان نسبتی که در یک سال گذشته دامنه اعتصابات و تجمعات کارگران، معلمان و پرستاران نسبت به سالهای قبل گسترده تر شده بود، همین انتظار می رفت که اتفاق افتاد. پیوستن معلمان بازنشسته و معترض در مقابل مجلس به کارگرانی که به مناسبت روز جهانی کارگر در آن محل مراسم برگزار کردند و به دست گرفتن پلاکاردهای کارگران توسط معلمان یکی از جمله موارد جدید بود. معلمان به کارگران پیوستند چون مطالبات خود را در قطعنامه و شعارهائی که بر روی پلاکاردهای کارگران نوشته شده بودند، می دیدند. دیدند که خواست اکثریت عظیم جامعه از زبان کارگران جاری می شود. اعتماد و باور به طبقه کارگر به عنوان سخنگو و نماینده کننده خواست اکثریت جامعه، امروز به یک واقعیت تبدیل شده و این امر، جنبش قدرتمند کارگری را چند برابر قدرتمندتر خواهد کرد. اگرامسال در روز ١١ اردیبهشت کارگران ایران به دلیل فضای سنگین پلیسی نتوانستند مراسم مستقل خود را برگزار کنند، اما ما شکست نخوردیم. ما مؤلفه های زیادی برای اثبات پیشرویهایمان در عرصه مبارزه برای دست یابی به شرایط بهتر زندگی داریم. هزاران اعتصاب و تجمع کارگری، اعتصابات و تجمعات کم سابقه معلمان و پرستاران و مهمتر از آن گره خوردن مبارزات این بخشهای معترض به همدیگر، تبدیل شدن خواست افزایش دستمزد به مطالبه اصلی دربیشتر اعتصابات، بخصوص اعتصابات معلمان از جمله نشانه های قدرت گیری جنبش کارگری هستند. کارگران مجال برپائی مراسم گسترده روز جهانی کارگر را نیافتند چون شهرها و مکانهائی که احتمال تجمع و برگزاری مراسم در آنها می رفت به شدت با حضور گسترده نیروهای انتظامی و امنیتی، پلیسی شده بودند. علاوه بر آن از روزها قبل در آستانه روز جهانی کارگر نهادهای امنیتی اقدام به احضار و بازداشت وسیع فعالین کارگری به منظور ممانعت از برگزاری مراسم روز کارگر کردند. خانه کارگریها هم که تحت فشارگستردگی اعتراض و نارضایتی توده ای کارگران به منظور مهار نارضایتی و به انحراف کشاندن اعتراضات ناچار به برنامه ریزی برای برگزاری مراسم فرمایشی روز کارگر کرده بودند، عمدا برای جلوگیری از حضور گسترده کارگران معترض و غیر خودی (غیروابسته به خانه کارگر) اطلاع رسانی نکردند. درنتیجه خانه کارگریها به دور از چشم توده کارگر معترض مجال اندکی یافتند تا با اقدامی شنیع و ضد انسانی پرچم تفرقه افکنانه و نژاد پرستانه علیه کارگران افغانستانی در دست گرفته و علیه این انسانهای شریف و زحمتکش به عنوان عامل بیکاری در ایران شعار دهند وازسرمایه داری به عنوان عامل بیکاری و دهها و صدها مصائب دیگری که بر سر کارگران ایران آورده است، رفع مسؤلیت کنند. در نتیجه مجموعه این اقدامات ضد کارگری که از قبل از ١١ اردیبهشت شروع شده بود و با تمام توان تا خود روز کارگر ادامه داشت کارگران جز چند مورد نتوانستند مراسم مستقل برگزار کنند. اما اینچنین اقداماتی برای ممانعت از برگزاری مراسمات مستقل روز کارگر، برای کارگران ایران اعمال ناشناخته ای نیستند. ما کارگران قدرت خود را تنها با موفق شدن یا عدم موفقیت دربرگزاری مراسم روز جهانی کارگر نمی سنجیم. آنجا هم که برای جلوگیری از برگزاری مراسم روز کارگر، جای سوزن انداختن نیست ما حضور و قدرت خود را می بینیم. قدرت کارگران در جنبشی است که هر روزه بر وسعت و عمق آن افزوده می شود. اعتصابات هر روزه برای گرفتن حقوقهای معوقه و مطالبات دیگر و قدرت گیری جنبش برای افزایش دستمزد نمونه هائی از قدرت گیری رو به فزونی کارگران است.
شاپور احسانی راد:سرکوب پنهان با دستمزدهای ٧١٢هزارتومانی
سرکوب پنهان با دستمزدهای ٧١٢ هزارتومانی و جنبش به پا خاسته کارگری! در فرهنگ عمومی جامعه بدرستی ” سرکوب ” به خشونت آشکار و عریان که با داغ، تیغ، درفش، شلاق، زندان و…همراه است معنی می شود. امروزسرکوب این خوی غیر انسانی بطور عینی و تمام عیار در بربریت و توحش مناسبات نظام سرمایه داری متجلی گشته است. اگر در جامعه سرمایه داری “سرکوب آشکار” گریبان منتقدین، معترضین و مبارزین را می گیرد و با بگیر و ببند و زدن آنها، بخشی از جامعه را وادار به عقب نشینی می کند، در “سرکوب پنهان” به صورت عامدانه قصد دارند با تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر، کل جامعه را دچار سرکوب معیشتی و وادار به تمکین کنند این ستم معیشتی بگونه ایی است که بخش زیادی از احاد اجتماع حتی نمی دانند از کجا و چگونه این همه نکبت و مصیبت بر آنها فرود می آید. بر کسی پوشیده نیست که استثمار انسان از انسان پلیدترین پدیده ضد بشری در طول تاریخ است و اکنون و در این زمان می توان با قاطعیت گفت گرو گرفتن معیشت جامعه، با تحمیل دستمزدهای خفت بار ٧١٢ هزارتومانی، رذیلانه ترین پدیده ضد انسانی است که تاکنون بر میلیونها انسان زحمتکش در یک جامعه به آنها روا شده است. داغ ما کارگران وقتی تازه می شود که دستمزد خفت بار٧١٢ هزارتومانی قبل از قرار گرفتن آن دسترنج ناچیز در جیب ما، بخشی از آن به صورت مستقیم توسط مالیات، بیمه تامین اجتماعی و بیمه تکمیلی بلعیده می شود و بخشی دیگر از آن بصورت غیر مستقیم با اعمال ٩ درصد ارزش افزوده، گران شدن ٥٠ درصدی آب، برق، گاز، بنزین و آزاد سازی قیمت ها و بویژه نان دزدیده می شود و این تازه در شرایطی است که در خیلی از جاها کمتراز این دستمزدهای حداقلی می دهند و حقوق های ماهیانه، ماهها به عقب می افتد. تبعات دستمزد های زیر خط فقر، پنهان اما بی رحمانه خانواده حقوق بگیران را تحت تاثیر قرار می دهد. پنهان بودن سرکوب معیشتی از آنرو می باشد که هر خانواده حقوق بگیر به هر اندازه ناتوانتر از دست یابی به بدیهی ترین و ابتدایی ترین مایحتاج خود باشد به همان اندازه در لاک بی پناهی خود فرو می رود و بطور مطلق فقط خودشان را در موقعیت فقر ونداری و دیگران را در موقعیتی بهتر از خود می بینند و اعتراف تلویحی و حتی صریح دیگران به فقر ونداری را باور نمی کنند. مطالبات اعضای خانواده بی پاسخ می ماند. شرمندگی نان آورخانواده از خود شروع و بتدریج سرزنش و نکوهش پیدا و پنهان اعضای خانواده بر سر او آوار می شود. با رانده شدن احترام، شان و منزلت انسانی به حاشیه، ارزش های درونی خانواده بی رنگ می شود و انسان در هم می شکند و درهم شکستن عزت نفس انسان مساوی است با تن دادن به هر خواری و ذلت. و این طور است که زندگی خانواده کارگر ایرانی معجونی می شود از لحظات اندکی از لبخند و اوقات تلخ و کشداری از حسرت، غم، غصه و سیلاب اشک. نتیجه عینی سرکوب معیشتی، فرو ریختن ارزش های انسانی در جامعه بصورت کودکان کار، زنان کارتن خواب، بیکاری، خشونت و… است. این چنین است که کسانی از فرط این درماندگی، فقر و استیصال دست به خودزنی و خودسوزی می زنند. سئوال اینجاست آستانه صبر و تحمل جامعه تا کجاست ؟ جامعه با این شرایط نابهنجار تا چه زمانی می تواند روی این پله درماندگی و بن بست بایستاد؟ جامعه ای که بویژه در دو سال اخیر به روشنی در یافته است که سیاست های اجرایی دولت تدبیر و امید سرمایه داران نه می تواند، و نه می خواهد، نقطه پایانی بر وضعیت مشقت بار موجود وستم معیشتی رو به گسترش بگذارد و علیرغم چند دهه سرکوب معیشتی، مصرانه قصد دارد شرایط مصبیت بار تری را با تصویب دستمزدهای ٧١٢ هزار تومانی به زحمتکشان تحمیل نماید، طبیعی است جامعه در مقابل این زخم عمیق و التیام ناپذیر برپیکر نیمه جان خود که اعصاب و روان میلیونها انسان ستمدیده را به لرزش در آورده است هم می خواهد و هم می تواند بر این ستم معیشتی نقطه پایانی بگذارد. عکس العمل غریزی جامعه در مقابل این سرکوب پنهان معیشتی و سرکوب عریان همه حقوق انسانی خود، گسترش هر روزه و پیش از پیش ابعاد جنبش عظیم اجتماعی کارگران بر سر تعین تکلیف ” معیشت و منزلت ” می باشد. وقوع دهها اعتصاب و تجمع روزانه کارگری در جای جای کشور، اعتراضات و تجمعات کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان در مقابل وزارت کار، مجلس و ریاست جمهوری تنها گوشه ایی از این جنبش به پا خاسته کارگری بر سر معیشت است که می رود با خلق صحنه های قدرتمندی از اعتراضات متحدانه و سراسری، کورسوی امید به تغییر را به مشعلی فروزان در دل ستمدیدگان مبدل سازد و بساط تحمیل بی حقوقی مطلق و سرکوب و ستم معیشتی بر میلیونها خانواده کارگری را پایان دهد.
اعزام هیئتی از تراکتور سازی تبریز به شرکت تراکتورسازی کردستان
طبق گزارش دریافتی در پی اعتصاب کارگران شرکت تراکتور سازی کردستان در روز ١٤ اردیبهشت، هیئتی از تبریز مرکب از حراست کارخانه تراکتورسازی وهیئت مدیره به همراه مدیر عامل به کارخانه تراکتور سازی کردستان اعزام شدند. این هیئت جهت جلو گیری از اعتراض بیشتر کارگران و فرو نشاندن اعتصاب به میان کارگران آمدند و به آنان قول دادند مشکلات شان را حل کنند و همچنین لباس های کار را که از کارگران دریغ کرده بودند در اسرع وقت تهیه نمایند. کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ١٨اردیبهشت ١٣٩٤
برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در روستای آویهنگ از توابع سنندج
روز جمعه ١١ اردیبهشت ١٣٩٤ جمعی از کارگران واهالی روستای آویهنگ از توابع شهر سنندج در اطراف روستا مراسمی رابه مناسبت اول ماه مه (١١اردیبهشت)روز جهانی کارگر برگزار کردند . بر اساس این گزارش ارسالی کارگران با در دست داشتن پلاکاردهایی با مضمون تبریک اول ماه مه روز جهانی کارگر ولزوم مبارزه ی خستگی ناپذیر ومتحدومتشکل طبقه ی کارگر علیه نیروی سرمایه این روز راگرامی داشتند.گفتنی ست که این مراسم با دوساعت بحث وگفتگو حول مسائل جنبش کارگری وبررسی مشکلات زندگی کارگران ولزوم بالابردن سطح آگاهی کارگران برای شناخت نیروی واقعی وعظیم خود در برابر سرمایه داری ومسائل دیگری ازقبیل تعیین دستمزد زیر خط فقر(دستمزد ٧١٢٠٠٠ تومانی کاگران توسط دولت)باتوجه به این گرانی وسطح تورم وهمچنین تاکید بر ایجادتشکل های مستقل صنفی وکارگری بعنوان تنها راه حل طبقه ی کارگر دربرابر مشکلات پیش رویشان وچندموضوع دیگر،همراه بود..شرکت کنندگان درپایان مراسم نیز دستگیری کارگران وفعالین کارگری توسط اداره ی اطلاعات وصدور احکام سنگین وناعادلانه ی زندان برای آنان را بشدت محکوم کردند واز “اعتراض” و“ایجاد تشکلهای مستقل کارگری وصنفی وعضویت وفعالیت در آن تشکل ها ” را حقی قانونی (اصل ٢٦ و٢٧ قانون اساسی وماده ی ١٣١ قانون کار) کارگران و فعالین کارگری دانسته و این بازداشتها راغیرقانونی اعلام کردند و خواهان آزادی بی قیدوشرط کارگران وفعالین کارگری در بند شدند. در پایان قابل ذکر است که جمعی از فعالین کارگری از اهالی روستا یک شب قبل از ١١ اردیبهشت تراکت های تبریک اول ماه مه را در کوچه های روستا پخش کردند . کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
گزارشی درمورد اعمال هرچه بیشترفشارها و سیاستهای ضدانسانی وضدکارگری در شرکت بانتا آبیدر
بر اساس گزار شهای قبلی هنوزچندماهی از اعمال سیاستها وقوانین ضدانسانی واستثماربیرحمانه ی کارفرمایان شرکت بانتا آبیدر علیه کارگرانش درمحیط کار همانند اعمال اضافه کاری های اجباری وعدم پرداخت حقوق به موقع کارگران،اخراج های بی دلیل آنان ،تعیین چندین سرکارگر برای نظارت دائم برکارگران درحین کار و… نصب دوربینهای مداربسته بردیوارمشرف برسرویسهای بهداشتی کارگران برای کنترل هرچه بیشترآنان وچندین مورد ناشایست دیگرنگذشته که اخیرا” نیز شقاوت وبیحرمتی به شخصیت انسان را به حد انتهای خود رسانده و به خود اجازه داده اند تا گوشی های همراه کارگران را توقیف کنند واجازه ی استفاده از تلفن را به کارگران درداخل محوطه ی کارگاه ندهند؛به اینصورت که کارگران موقع ورود به شرکت باید گوشیهای همراه خود را به کیوسک نگهبانی دم درب کارگاه تحویل دهند . در غیر این صورت حق ورود به داخل کارگاه وکارکردن را ندارند وهرکارگری که درداخل کارگاه موبایل داشته باشد ازحقوقش روزانه ٤ ساعت کسرمی گردد.اعمال این مقررات ضدانسانی برخلاف قوانین انسانی وحتی قوانین کار می باشد. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
بی خبری از وضعیت فعالین کارگری واعضای کمیته هماهنگی در بند اداره اطلاعات سنندج
آرام و فواد زندی دو برادر و دو فعال کارگری بعد از گذشت ٢٥ روز بازداشت و با وجود پی گیری های مکرر خانواده همچنان در وضعیت نامشخصی به سر می برند و در طول مدت بازداشت ، نامردگان تنها یک بار با خانواده تماس تلفنی داشته اند . اداره اطلاعات خانواده این فعالین را تهدید کرده و عنوان کرده اند که نباید هیچ کسی در رابطه با وضعیت عزیزانشان با آنها ارتباط بگیرد و همچنین مادر ٧٠ ساله شان را تهدید به بازداشت نموده اند . حامد محمودنژاد فعال کارگری واز اعضای کمیته هماهنگی مدت ٢٣روز است که در بازداشت گاه اداره اطلاعات سنندج به سرمی برد .این فعال کارگری که یک کارگر جوشکار و تنها نان آور خانواده است تنها به جرم اینکه نتوانسته در پی تماس نیروهای امنیتی به اداره اطلاعات مراجعه کند در بازداشت به سر می برد . پدرام نصرالهی فعال کارگری واز اعضای کمیته هماهنگی که سال گذشته بعد از گذراندن١٩ ماه زندان به خاطر عضویت در کمیته هماهنگی و فعا لیت های کارگری از زندان آزاد شد این بار نیز جهت ایجاد رعب و وحشت در میان کارگران و فعالین کارگری در استانه اول ماه مه ،روز جهانی کارگر توسط نیروهای اداره اطلاعات مورد ضرب وشتم مامورین قرار گرفت و بازداشت شد . کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری ضمن محکوم کردن برخورد توهین آمیز وتهدید آمیز با خانواده های این فعالین ،خواستار آزادی فوری وبدون قیدوشرط نامبرگان می باشد.کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ٢١ اردیبهشت ١٣٩٤
آزادی رضا امجدی با وثیقه ٣٠ میلیون تومانی
بر اساس گزارش رسیده روز شنبه ١٩ اردیبهشت ماه ٩٤ رضا امجدی فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری بعد از گذراندن ١٥ روز بازداشت در بازداشت گاه اداره اطلاعات ،با وثیقه ٣٠ میلیون تومانی از زندان آزاد شد . لازم به ذکر است که این فعال کارگری روز ٥ اردیبهشت در آستانه اول ماه مه ،روز جهانی کارگر توسط نیروهای لباس شخصی بازداشت شده بود. کمیته هماهنگی ضمن تبریک به دوستان و خانواده این فعال کارگری ،خواهان آزادی بی قیدو شرط تمامی کارگران، فعالین کارگری و زندانیان سیاسی در بند می باشد . کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ٢٠ اردیبهشت ١٣٩٤
اخبار بین المللی
اسرائیل – تظاهرات مهاجران اتیوپیایی تبار علیه نژاد پرستی و خشونت پلیس
چندین هزار شهروند اسرائیل که اغلب آنها اتیوپیایی تبار بودند، روز یکشنبه ٣ مه (١٣ اردیبهشت) در خیابان های تل آویو علیه خشونت پلیس و تبعیض نژادی راهپیمایی کردند. به گزارش یک خبرنگار خبرگزاری فرانسه، این تظاهرات به درگیری میان راه پیمایان و ماموران پلیس منجر شد. پیشتر میکی روزنفلند، سخنگوی پلیس اسرائیل گفته بود تظاهرکنندگان برخی از خیابان ها را در مرکز تل آویو بستند و شعار “جای پلیس خشن در زندان است“ سر می دادند. یک شبکه تلویزیونی اسرائیلی اعلام کرده است که پلیس برای متفرق کردن معترضان، از نارنجک‌های بی‌حس کننده و ماشینهای آب‌پاش استفاده کرده است.
راهپیمایی مشابهی که هفته گذشته در اورشلیم رخ داد به خشونت کشیده شد. برگزار کنندگان این راهپیمایی ها می گویند اعتراض ها ادامه خواهد یافت. هفته گذشته ویدیویی منتشر شد که در آن پلیس یک سرباز اسرائیلی اتیوپیایی تبار را کتک می زند. هزاران یهودی از اتیوپی طی سال های ١٩٨٤ تا ١٩٩٠ به اسرائیل رفتند اما در روند جذب در جامعه اسرائیل با سختی روبرو هستند
آلمان – اعتصاب رانندگان شرکت ملی راه آهن
رانندگان قطار شرکت راه‌آهن دویچه بان آلمان روز یکشنبه٣ مه اعلام کردند در اعتراض به وضع حقوق و دستمزد به مدت یک هفته اعتصاب خواهند کرد. این اعتصاب هشتمین اعتصاب آنها در ده ماه گذشته است. اتحادیه رانندگان قطار در آلمان روز یکشنبه از اعضای خود خواست از روز دوشنبه در قطارهای حمل بار و از روز سه‌شنبه در قطارهای حمل مسافر دست از کار بکشند. اتحادیه کارگری سراسری آلمان از رانندگان خواسته است از ساعت ٣ بعداز ظهر روز دوشنبه ٤ مه اعتصاب را آغاز کنند. این اتحادیه خواستار افزایش ٥ درصدی حقوق کارکنان شرکت راه آهن و کاهش ساعت کاری از ٣٩ ساعت به ٣٧ ساعت است. هر دو اعتصاب قرار است روز دهم ماه مه پایان یابد. این اتحادیه مدت‌هاست بر سر حقوق و ساعات کار با شرکت راه‌آهن داچ بان اختلاف دارد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، این شرکت در آلمان ١٩٦ هزار نفر را در استخدام دارد و حدود ٥.٥ میلیون مسافر را در روز جابجا میکند.
کلمبیا – اعتصاب معلمان در اعتراض به دستمزد پایین ادامه دارد
رئیس فدراسیون کارمندان و معلمان کلمبیا (فکود) اعلام کرد: اعتصاب‌ها تا زمانی که دولت به تمام مطالبات بخش آموزشی این کشور پاسخ دهد، ادامه خواهد یافت. دست کم ١٠ هزار معلم کلمبیا روز دوشنبه ٤ مه به خیابان‌های اصلی بوگوتا پایتخت کلمبیا آمده و به منظور بهبود دستمزد خود، راهپیمایی بر پا کردند. فدراسیون کارمندان و معلمان بخش آموزشی کلمبیا همچنین از طریق صفحه‌ای در توییتر اعلام کردند که تا زمان پاسخ به تمام مطالبات این بخش کشور، اعتصاب‌ها به صورت نامحدود ادامه می‌یابد. کارمندان و معلمان بخش آموزش و پرورش کلمبیا علاوه بر درخواست خود از دولت مبتنی بر افزایش حقوق و دستمزد عادلانه، خواستار اختصاص منابع ارزنده‌تری به منظور بهبود زیرساخت‌ها در این بخش و تضمین شرایط لازم و ضروری برای حمل‌و‌نقل عمومی و سودمند برای دانش‌آموزان کلمبیایی شدند.
رئیس فدراسیون کارمندان و معلمان آموزش و پرورش کلمبیا تصریح کرد: معلمان زمانی که مشکلاتشان به طور گسترده حل و خواسته‌هایشان از سوی دولت اجرا شود، به کلاس‌های درس خود باز خواهند گشت. خوآن مانوئل سانتوس رئیس جمهور کلمبیا از طریق صفحه شخصی خود در توئیتر اعلام کرد که دولت وی تمام اراده خود را عزم کرده تا به مطالبات معلمان این کشور پاسخ دهد؛ حال آنکه این مسئله را که دانش‌آموزان در سر کلاس درسشان به دلیل عدم تمایل برخی از بخشهای آموزشی کلمبیا حاضر نشوند را نادرست و نا‌به‌جا توصیف کرد.
ایتالیا – تظاهرات وسیع در اعتراض به طرح “اصلاحات” آموزشی
آموزگاران و دانش آموزان ایتالیایی روز دوشنبه٤ مه (١٤ اردیبهشت) با برپایی تظاهراتی در رم و دیگر شهرها مخالفت خود را با طرح پیشنهادی ماتئو رنزی، نخست وزیر در زمینه آموزش و پرورش نشان دادند. یکی از شرکت کنندگان در این تظاهرات گفت: “ما در این راهپیمایی شرکت کردیم تا مخالفت خود را با تغییرات در قانون اساسی و قانون جدیدی که به تغییرات در مدارس منتهی خواهد شد نشان دهیم. ما مدارسی داریم که آموزش را در اختیار همگان قرار می دهد. حال آنکه آنها می خواهند مدارسی را جایگزین کنند که دانش آموزان را به درجه یک و درجه دو تقسیم می کند.” دیگری افزود: “من یک پسر هشت ساله دارم و می خواهم که او از امکانات آموزشی بهره مند شود. می خواهم که او آزادانه دبیرستان یا دانشگاهش را انتخاب کند و بتواند در هر دو شرکت کند. فارغ از اینکه یک کارگر باشم یا آرشیتکت می خواهم که او بتواند انتخاب کند.” لایحه پیشنهادی دولت در نظر دارد به مدارس استقلال بیشتری داده و دست مدیران مدارس را در گزینش آموزگاران و تعیین حقوق آنها باز می گذارد.
برزیل – اعتراض شبانه مردم به فقر و به فساد حکومتی
برزیلی ها سه شنبه شب ٥ مه با کوبیدن بر قابلمه ها و ماهی تابه ها و خاموش و روشن کردن لامپ های منازلش خود، دولت و حزب حاکم دیلما روسف، رئیس جمهوری را به چالش کشیدند. اعتراض خودجوش شهروندان برزیلی به دنبال پخش برنامه تبلیغاتی ده دقیقه ای “حزب کارگران” خانم روسف از تلویزیون ملی شکل گرفت. حزب کارگران که در این برنامه وعده مبارزه با فساد مالی و سیاسی را می داد اشاره ای به جنجال و رسوایی فساد مالی صدها میلیون دلاری نمی نکرد؛ اتهامی که محرک اصلی اعتراضات است و در کانون آن این حزب، خانم روسف و غول نفتی پتروبراس قرار دارند. در همین رابطه برای ٩٧ نفر از جمله چهار مدیر سابق پتروبراس و خزانه دار حزب خانم روسف کیفرخواست صادر شده است اما نام خانم روسف در بین این افراد دیده نمی شود. دیلما روسف بین سالهای ٢٠٠٣ تا ٢٠١٠ رئیس هیات مدیره پتروبراس بوده است. برزیلی های معترض، به هزینه های گزاف برگزاری جام جهانی ٢٠١٤، بازی های المپیک ٢٠١٦ ریو، وضعیت اقتصادی و فساد سیاسی اعتراض دارند و خواهان استعفای خانم روسف هستنند.
آمریکا – اهدای جایزه انجمن قلم به هفته نامه چارلی ابدو
مراسم اهدای جوایز انجمن قلم روز سه شنبه پنجم ماه مه در نیویورک در میان پیش بینی های شدید امنیتی برگزار شد. جایزه “شجاعت آزادی بیان” امسال به هفته نامه طنز شارلی ابدو تعلق گرفت. این انتخاب با اعتراض عده ای از نویسندگان که این هفته نامه را افراطی می دانند روبرو شد. در حمله اسلامگرایان به دفتر این مجله در ماه ژانویه سال گذشته، دوازده نفر از جمله سردبیر آن به خاطر انتشار طرح های طنزآمیز درارتباط با محمد پیامبر اسلام کشته شدند. آندرو سولومون، رییس انجمن قلم آمریکا در توضیح این انتخاب گفت: “عده کمی حاضرند خودشان را به خطر بیاندازند تا آزادی ما برای بیان اعتقاد هایمان را تضمین کنند. کارکنان شارلی ابدو اینکار را کردند و جایزه امشب، منعکس کننده تسلیم نشدن آنها به محدودیت مشروعیت بیان از طریق زور است.” جرارد بیارد، سردبیر کنونی شارلی ابدو نیز با قدردانی از انجمن قلم گفت: “مفتخریم که اینجا هستیم و این جایزه معتبر را دریافت می کنیم، حتی اگر عده ای فکر می کنند که اهدای این جایزه یک بی حرمتی است. از کسانی که از ما حمایت می کنند سپاسگزاریم.” مراسم اهدای جوایز انجمن قلم دو روز پس از حمله دو مرد مسلح به مسابقه کاریکاتور پیامبر اسلام در تگزاس، برگزار شد. داعش، مسئولیت این حمله را به عهده گرفته است.
خبر‌های کوتاه
جهان –
به گزارش سازمان نروژی “دیده بان وضعیت آوارگان داخلی” شمار آوارگان جهان در مقایسه با سال ٢٠١٤ با افزایش ١٤ درصدی همراه بوده است. بر اساس گزارش مزبور خشونت ها و درگیری ها به ویژه در سوریه، اوکراین و در مجموع در نقاط مختلف جهان، ٣٨ میلیون را به ترک خانه و شهرهای خود و سکونت در دیگر نقاط کشورشان مجبور کرده است. به گفته دبیرکل شورای آوارگان نروژ این بدترین آمار مربوط به افراد از یک نسل است که مجبور به جابجایی شده اند.
قطر –
اعتراضات نهادهای بین المللی به وضعیت اسفبار و بهره کشانه کارگران مهاجر در قطر همچنان ادامه دارد. به گفته مدیر بخش طرح های جهانی “سازمان دیده بان حقوق بشر“سیستم ویزای کاری به کارگران مهاجر، امکان سوءاستفاده از وضعیت این کارگران را به کارفرما می دهد. وی می گوید: “شرایط کارگران مهاجر در قطر خوب نیست. شکل ویزاهای این کارگران باعث می شود که آنان کاملا در اختیار کارفرماها قرار بگیرند. اگر کارفرما به حقوق تجاوز و از آنان سوءاستفاده کند، این کارگران با مشکل زیادی روبرو می شوند زیرا در آن صورت نه تنها نمی توانند کشور را ترک کنند بلکه از تغییر شغل و کارفرمای خودشان هم ناتوان خواهند بود.”
آرژانتین –
کارمندان بانک‌ها در آرژانتین اعلام کردند که روز ١٢ مه در اعتراض به عدم افزایش دستمزدها دست به اعتصاب ٢٤ ساعته خواهند زد. قراردادهای دسته جمعی قبلی تا دسامبر سال گذشته معتبر بوده ولی بعد از آن، کارفرمایان حاضر به مذاکره برای تجدید قرار داد با افزایش دستمزد نشده اند. کارگران همچنین در نظر دارند دست به چند تجمع اعتراضی بزنند.
گرجستان –
کارگران بنادر روز یکشنبه ٣ مه در شهر “پوتی” با خواست افزایش دستمزد دست به اعتصاب زدند. آنها خواهان ١٤ درصد افزایش دستمزد هستند. مسوولین بنادر میگویند چون کارگران از قبل مدیریت را در جریان اعتصاب نگذاشته، بنابر این اعتصاب غیر قانونی است. این کارگران دو روز بعد یعنی ٥ مه نیز دست به تجمع اعتراضی زدند و اعلام کردند چنانچه به مطالباتشان بی توجهی شود، به اعتصاب ادامه میدهند و اعتصاب را سراسری خواهند کرد.
