مبارزان کمونیست
جنبش حق طلبانه معلمان علیرغم تهدید، اعمال فشار دولت و عوامفریبی های جناح های رژیم ادامه خواهد یافت!
معلمان ایران ماههاست به اعتراض علیه ستم و تبعیضی که دولت اسلامی نسبت به آنها وارد می کند، بلند شده اند. جنبش معلمان حتا کانون های صنفی را نیز پشت سر گذاشته و عملاً ابتکار عمل را خود بدست گرفته اند. واقعیت این است که معلمان به خوبی وضعیت کانون های صنفی که به اشکال مختلف تحت فشار و در کنترل شدید دستگاههای امنیتی رژیم قرار دارند را می دانند.
هنگامی که »کانون صنفی معلمان« تحت تاثیر حرکت خود جوش معلمان وارد عمل شد، فشار به مسئولان این کانون شدت گرفت.
علاوه بر بستن سایت کانون صنفی معلمان ایران در آستانه هفته معلم، علیرضا هاشمی سنجابی فعال صنفی معلمان و عضو شورای مرکزی کانون های صنفی معلمان یکشنبه ۳۰ فروردین بازداشت شد.
رسول بداقی عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان که در زندان رجایی شهر زندانی و محکومیتش در حال پایان بود، دوباره به دادسرای اوین برده شد و اکنون در سلول انفرادی تحت فشار قرار دارد.
ارژنگ داودی معلم که به اعدام محکوم شده بود، تهدید به حکم دوم!! اعدام شده است و سرانجام دهها معلم مبارز هم اکنون در زندانهای رژیم تحت فشار شدید قرار دارند.
همزمان، فشار به فعالان جنبش کارگری نیز افزون شده است. ابراهیم مددی و داود رضوی دو عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، محمود صالحی، عثمان اسماعیلی و پدرام نصراللهی فعالان کارگری در شهرهای سقز و سنندج در آستانه اول ماه مه (روز کارگر) بازداشت شدند.
این ها همه نشان می دهند که رژیم اسلامی از جنبش توده ای، بویژه اتحاد میان نیروهای اصلی جامعه یعنی کارگران، معلمان، پرستاران و دانشجویان که در آستانه اول ماه مه میرفت تا متحقق شده و تبدیل به یک جریان اجتماعی وسیع گردد، به هراس افتاده و با تمام نیرو و امکانات خود سرکوب نیروهای به حرکت در آورنده جنبش را برنامه ریزی کرده است.
از دیگر سو، حسن روحانی رئیس جمهور رژیم اسلامی و هاشمی رفسنجانی مزورانه کوشیدند تا جنبش معلمان را به سمت خود کشیده آنرا از محتوا خالی سازند. گویی این ها به عنوان پایه های اصلی رژیم نبودند و هم اکنون نیز نیستند که مسبب فقر، فلاکت، اجحاف، سرکوب و نابسامانی اجتماعی و اقتصادی جامعه طی ۳۷ سال حاکمیت جمهوری اسلامی می باشند؟
توده های زحمت کش مردم ایران آنها که کارد به استخوانشان رسیده دیگر فریب این مهره های شناخته شده جمهوری اسلامی را نخواهند خورد و جنبش معلمان، مبازرات کارگران و سایر اقشار محروم جامعه در چند ماه اخیر نشان داد، که آنها به خوبی میدانند چگونه و از چه راهی می توانند به خواست های خود برسند.
اتحاد و پایداری! هرچه نیروی اجتماعی وسیع تر و مبارزه آن پایدارتر باشد به همان نسبت امکان سرکوب و منحرف کردن آن توسط عوامل رژیم کمتر خواهد بود.
»کانون معلمان در تبعید« که جریانی مستقل است، هدف خود را حمایت از خواست ها و مبارزات معلمان و نیز حمایت از دیگر جنبش های اجتماعی و کارگری تعیین کرده است، می کوشد صدای معلمان را به گوش جهانیان برساند و برای این جنبش در میان افکار عمومی جهان، اتحادیه های زحمت کشان کشورهای دیگر، زمینه دفاع پیگیر ایجاد کند.
ما از تمام نیروهای مترقی و آزادی خواه در داخل و خارج از کشور می خواهیم تا با همه امکانات سیاسی و عملی خود به یاری جنبش معلمان بشتابند!
این جنبش در واقع بیان خواست ها و منافع عمومی توده های زحمت کش جامعه در مقابل رژیمی
است که از همان بدو پیدایش حقوق توده های مردم را لگدمال کرده است.
فقر، بیکاری، فحشا همراه با سرکوب از یک سو و چپاول ثروت های جامعه و استثمار شدید زحمت کشان، از دیگر سو اساس سیاست حاکمان را تشکیل می دهد.
ما از همه مردم می خواهیم در روز پنجشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۰ صبح به معلمان شهر تهران و تمامی شهرستانهای استان تهران که در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع اعتراضی برگزار می کنند و در دیگر استان ها نیز از ساعت ۱۰ صبح در محوطه ادارات کل آموزش و پرورش استان و شهرهای هر استان درمقابل ادراه آموزش و پرورش شهرستان ها،حضور پیدا کرده و تجمعی گسترده را بوجود بیاورند.
کانون معلمان در تبعید
تلفن: 0016479510618
Moalem.D.T@Gmail.Com
17اردیبهشت 1394 6مه 2015
