مبارزان کمونیست
روز جھانی کارگر در ایران، زندگی یک چھارم زیر خط فقر را تحمل نمیکنیم!
میزگرد نشریه کمونیست ماهانه
لاله محمدی، ھیمن خاکی، هه ساره ابراھیمی، امید علی زاده
کمونیست ماهانه: ما در آستانه روز جهانی کارگر هستیم و امسال با توجه به شرایط ، وضعیت طبقه کارگر ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟ مھمترین معضلات پیش روی طبقه کارگر ایران چیست و چگونه میتوان بر این موانع غلبه کرد؟
لاله محمدی: اگر مبنای ارزیابی مان را بر اساس فقط امارهای خود دولت قرار بدهیم که صد البته از واقعیتهای موجود بدور است باز هم با کلی از مشکلات کارگران مواجه خواهیم بود که به جرات میشود گفت در هیچ برهه ای از تاریخ نه فقط ایران بلکه در هیچ جای دیگر جهان سابقه نداشته است . بر اساس آمارهای بانک مرکزی و وزارت اقتصاد ،حقوق رسمی کارگران حدودا یک چهارم خط فقراعلام شده از طرف دولت است .اکثر کارگران با حقوق معوقه ی یک تا دوسال درگیرند . بیکار سازی ها در سطح وسیعی همیشه در جریان بوده و هست /علاوه بر اساس و ماهیت سیستم سرمایه داری که در همه جای دنیا به سوی انباشت سرمایه از طرفی و فلاکت جمعی از طرف دیگر حرکت میکند امادر ایران بر اساس مولفه های بیشمار دیگری نیزاین وضعیت به مراتب شدیدتر و بغرنج تر از جاهای دیگر است برای غلبه بر موانع پیش رو هیچ راه دیگری بجز اتحاد و تشکل یابی کارگران اساسا و وجود حزبی که محبوب توده ها باشد راه حل دیگری وجود ندارد.
ھیمن خاکی: ما در آستانه روز جهانی کارگر هستیم و امسال با توجه به شرایط ، وضعیت طبقه کارگر ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟ مھمترین معضلات پیش روی طبقه کارگر ایران چیست و چگونه میتوان بر این موانع غلبه کرد؟
اوضاع طبقه کارگر ایران را نمیتوان جدای از اوضاع طبقه کار گر در سطح جهان بررسی کرد به بیانی دیگر وقتی که بورژوازی جهانی در بحران اقتصادی بسر می برد و در منطقه خاورمیانه جنگ و در گیری های خونی وجود دارد بدون شک تاثیر به سزایی را به جامعه ایران میگذارد و بستر را برای عروج گرایشات متفاوت در درون طبقه کارگر با خواستهای مشخص و معین جنبش خود را به و جود میآورد ازاین رو بستر جامعه ایران هم تحت تاثیر منطقه و جهان و هم تحت شرایط معیشتی طبقه کارگر در ایران، اختناق و سرکوب درجه زیادی از انشقاق در درونش دیده میشود و حتی از سوی دیگر طبقات دار که خواهان تغییر سیاسی نظام جمهوری اسلامی هستند برانند که طبقه کارگر را به پشت صف خود بیاورد و تمامی این دادها دست به دست هم داده اند که کارگران متفرق باشند و به کارگر کرد ، ترک، عرب ، مولد ، غیر مولد، خدماتی ، تکنوکرات، صنعتی و…… تقسیم شوند از این روی مهمترین معضلی که امروز طبقه کارگرایران با آن روبروستتفرقه در صفوف طبقه کارگر است که انهم ناشی از عدم اگاهی در درون طبقه کارگر میباشد چون اگاهی و اتحاد در درون طبقه کارگر به هم مرتبط هستند .اما اینکه چگونه میتوان برتفرقه فایق امد باید به این سوال پاسخ دهیم که ما کمونیستهای کارگری در کجایی این معادله ایستادیم ؟و برنامه و پلان ما برای سازماندهی طبقه کارگر چه میباشد؟ و سوال اصلی این است که ایا جنبش کمونیست کارگری به مثابه یک جنبش به عنوان یک قدرت عینی و واقعی در دم وبازدم مبارزه گاه پنهان و اشکار طبقه کارگر وجود دارد ؟به نظر من تنها راه غلبه بر این موانع تقویت جنبش کمونیست کارگری طبقه کارگر در دروجنبش طبقه کارگر میباشد به این معنا که در محیط زیست و کار و…..این گرایش به عنوان پرچمی برای خواست و مطالبات طبقه کارگر عمل کند و بتواند نیروی عظیم اجتماعی این طبقه را در تمامی لایه متفاوت طبقه کارگر برای خواست و مطالباتش بسیج کند و برای تحقق این مسئله باید فعالین کمونیست در محیط زیست و کار راهکارهایی بر اساس شرایط زمانی و مکانی خود اتخاذ کنند.
هه ساره ابراھیمی: اگر بخواهیم شرایط حال حاضرطبقه کارگر را بسنجیم به فاکتورهای متعددی می توان اشاره نمود و ارزیابی مان از وضعیت موجود طبقه کارگر را بیان داریم. ولی بنا به دوران های مختلفی که پشت سر گذاشتیم و در بحبوحه اتفاقات در این چند سال وضعیت طبقه کارگر با تمام مسائل و مشکلاتی که روبرو بوده است و تحرکاتی برای احقاق حقوق خود داشته هنوز نتوانسته است به آن اساس و بنیادی که پایه اصلی یک تحرک واقعی و مبارزه خواهانه است دست یابد و معضلات پیش روی طبقه کارگر یک جریان ضد کارگری حاکم بر ایران است که با قلع و قم کردن کارگران معترض و سرکوب و اختناق آنها را تضعیف و پراکنده کرده است ولی این را هم باید گفت که طبقه کارگر با توجه به مسائل پیش رو جنبش مبارزاتی خود را علیه سرمایه ادامه داده است ولی معضل اصلی تر یک دست نبودن و پراکندگی طبقه کارگر است که توسط جنبش های دیگری نمایندگی می شوند و به دلیل شرایط و معضلات موجود و فشار از همه سو به طبقه کارگر از بی حقوقی، فقر اقتصادی، مذهب، سنت و خراقه هایی که روزانه تولید و بازتولید می شوند مجالی باقی نمی ماند تا به آن آگاهی و بینش دست یابد تا خود به دست خود راها شود و این وظیفه بر دوش مدافعین و پیشروان واقعی طبقه کارگر است که با آگاهی، تشکیل مجامع عمومی را در میان محافل و محلات کارگری ایجاد کنند.
امید علی زاده: اجازه بدهید در ابتدا روز جهانی کارگر را به تمامی کارگران و زحمتکشان جهان و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب تبریک عرض کنم.
از اولین همایش روز جهانی کارگر که در سال 1299 هجری شمسی در تهران، به وسیله شورای مرکزی اتحادیه کارگران متشکل از 15 اتحادیه کارگری برگزار شد؛ تا به امروز که 95 سال گذشته است همیشه بوسیله دولت و حکومتهای سرمایه داری حاکمه وقت فشار برای اجرا نشدن و کم رنگ نشان دادن این روز وجود داشته است.
اول ماە مە روزجهانی کارگر در ایران که 11 اردیبهشت است مصادف شده با کشته شدن مرتضی مطهری و به این بهانه این روز را روز معلم نامگذاری شد تا روز جهانی کارگر زیر سایه روز معلم قرار بگیرد و این رخداد مهم جهانی را کمرنگ جلوه دهند.
اما کارگران آگاه همیشه سعی در بر پا کردن هر چه با شکوهتر این روز داشتند، دستگیر و شکنجه شدند و آنان را اخراج کردند، اما پا پس نکشیدند.
امسال با سالهای گذشته میتوان گفت روز جهانی کارگر رنگ و بویی دیگر دارد. آن هم بخاطر شرایط اوضاع ایران در منطقه و جهان. از طرفی جنگ در یمن و سوریه و عراق و از طرف دیگر مسایل هستەای ایران با قدرتهای جهانی تمام این مسایل چه جنگها و چه مسایل هسته ای چیزی نیست که طبقه کارگر خواهان آن باشد چون به جز فقر و بیکاری و فشار معیشتی و غیره که روز به روز بیشتر میشود و حلقه را بر طبقه کارگر تنگتر میکند چیزی دیگری برایش به ارمغان نمیاورد.
پافشاری دولتمردان سرمایه داری ایران بر سر مواضع هستەای باعث تحریم و نبود مواد اولیه برای واحدهای تولیدی و در نهایت بسته شدن مراکز تولیدی و بیکاری برای کارگران شده استو در واحدهای بزرگتر به بهانه تعدیل نیرو عده ای اخراج و ما بقی با همان حقوق و با ا فزایش حجم کارروبرو شدەاند.
سرمایه داری هر روز در حال تکامل خود است و با ترفند و شیوه های مختلف برای بالا بردن سود و سرمایه خود سعی در تسلط بر طبقه کارگر دارد حتی از نیروهای مزدور خود در لباس کارگران برای تفرقه میان کارگران و گسستن یکپارچگی آنان اقدام میکند.
امروزه طبقه کارگر نیز باید خود را به روز کند و با آگاهی و دانش برای منافع خود و دیگران برای آینده جامعە فعل خواستن را در خود صرف کند و از مطالبات واقعی خود آگاهی پیدا کند.
کارگران باید بدانند که با سرنگونی سرمایه داری فقط راه نجات و آزادی وجود خواهد داشت طبقه ای که اگر واقعا به قدرت واقعی خود پی ببرد بدون شک از بند بندگی رها خواهد شد و سعادت را به ارمغان خواهد آورد و این امر بدون اتحاد و همبستگی طبقه کارگر ایجاد نخواهد شد چیزی که امروزه متاسفانه کمتر دیده میشود.
کمونیست ماهانه: امسال هم مثل سال های قبل مراسم روز جهانی کارگر برگزار می شود. چگونه میتوان مراسمھای گسترده روز جھانی کارگر را در مراکز و شھرھای مختلف ایران برگزار کرد؟ از نظر شما مھمترین مطالبات طبقه کارگر ایران در سال جاری چیست و یا حول کدامیک از مطالبات جاری ضروری است کارگران در روز جھانی کارگر متحد شوند؟
لاله محمدی: به دلیل عدم وجود تشکل های مستقل کارگری به نظر من کارگران فعال علاوه بر تجمعات مستقلی که میتوانند در جمع خودشان – و یا اگر تعادل قوا اجازه دهد- در فضاهای عمومی برگزار کنند اما برای رساندن صدای خودشان به جامعه و کارگران میتواند به جمع های تشکلیل یافته حتی از طرف خود حکومت بروند و در آنجا با توجه به وضعیتی که تنها خود آنها میتوانند تشخیص دهند به شکل های مختلف از شعار دادن تا پخش اعلامیه و صحبت با دیگران در تغییر وضع موجود مثمر ثمر واقع شوند .
لیست بلند بالایی از مطالبات کارگری وجود دارد که میتوان حول آنها روزها صحبت کرد اما در هر حرکت اجتماعی که بشود انسان های زیادی را جمع کرد باید به نقاط اشتراک آنها توجه کرد .به نظر من فوری ترین نیاز کارگران در ایران در حال حاضر روی دو مورد است ..یک میزان حقوق یک کارگر که یک چهارم خط فقر تعیین شده و دو : حقوق پرداخت نشده که پتانسیل بسیاری به منظور اتحاد عمل در میان کارگران ایجاد میکند و دولت نمیتواند به سادگی با آن مقابله کند و همدلی و پشتیبانی کل جامعه را میتواند پشت خود داشته باشد و برعلیه قوانین ضد انسانی و سیستم دولتی بسیج کند.
ھیمن خاکی: امسال هم مثل سال های قبل مراسم روز جهانی کارگر برگزار می شود. چگونه میتوان مراسمھای گسترده روز جھانی کارگر را در مراکز و شھرھای مختلف ایران برگزار کرد؟ از نظر شما مھمترین مطالبات طبقه کارگر ایران در سال جاری چیست و یا حول کدامیک از مطالبات جاری ضروری است کارگران در روز جھانی کارگر متحد شوند؟
همچنان که درپاسخ به سوال قبلی نیز اشاره کردم تفرقه یکی از اساسی ترین معضلات طبقه کارگر ایران میباشد از این روی بهر میزان تفرقه در درون این طبقه کمرنگتر شود ما شاهد حضور پرنگ طبقه کارگر در روزجهانی کارگر خواهیم شد و متقابلا شاهد بروزاعتراضات این طبقه برای خواست و مطالبات جاری و عروج اینطبقه برای کیفر خواست بورژوازی خواهیم بود .اما در رابطه با خواست و مطالبات طبقه کارگر در این روز باید به یک عامل عینی که در ایران وجود دارد اشاره کرد انهم اختناق میباشد این عامل در کشورهای که دیکتاتوری عریان بورژوازی وجود دارد مهر خود را بر هر اعتراضی میزندو به همین دلیل هر اعتراضی در ایران مهر ضد رژیمی را باخود حمل میکنند اما روز جهانی کارگر فقط روز مقابله با رژیم جمهوری اسلامی نیست بلکه روز اتحاد و همبستگی جهانی این طبقه در مقابل بورژوازی است و به همین دلیل باید در این روز اعتراض کارگران این مهر رابر خود داشته باشد که بردگان مزدی برای لغو کارمزدی در مقابل بورژازی به میدان امده است حال اگر این اعتراض این مشخصه را داشت خواست و مطالبات جاری طبقه کارگر مانند مقابه با دستمزد چهار برابر زیر خط فقر، حق ایحاد تشکل و …….. به میدان بییاند و ضروریست که طبقه کارگر ایران حول مبارزه با بورژوازی متحد شود.
هه ساره ابراھیمی: برای هر چه گستردگی روز جهانی کارگر همانطور که در بالا به دان اشاره کردم مهمترین اصل همان اتحاد و همبستگی طبقه کارگر به دور از هر نوع فرقه گرایی، رسیدن به درک این ضرورت که احقاق حقوق، خواست ها و مطالبات است همان یک دست بودن طبقه کارگر است. امسال هم مانند سال های قبل به دلیل فقر و گرانی اولین مطالباتی که به میدان می آیند حول مطالبه وضعیت معیشتی می چرخد. با توجه به سیاست هایی که دولت سرمایه داری ایران در این چند سال اخیر اتخاذ کرده بود بیکاری، فقر و بی افقی را برای یک زندگی در حد زنده ماندن را از طبقه کارگر گرفته است و ما شاهد خودسوزی کارگرانی بودیم که هیچ امید و آینده ای را نه برای خود و نه فرزندانشان نیافتند. طبقه کارگر برای 1 می به دور از هر نوع گرایشی می توانند مطالباتی را طلب کنند که تاثیر بسزایی را در شرایط حال حاضر داشته باشد و با خواست هایی که مشخصا به زندگی و معیشت شان بر می گردد دنبال کنند و زمانی می توانند خواست های خود را به کرسی بنشانند، (همانطور که هر روزه و هر لحظه برای زنده ماندن مبارزه می کنند) از احقاق حقوق خود غفلت نورزند و طبقه کارگر به مسابه یک طبقه برای کیفر خواست بورژوازی به ثمره رساندن مبارزه طبقاتی در روز 1 می به عنوان حلقه از مبارزات طبقه کارگر به میدان بیایند.
امید علی زاده: این روز از سال 1889 میلادی در برگزاری کنگره بین المللی کارگران در ایتالیا به عنوان روز جهانی کارگر نامگزاری شد یعنی این روز رسمی ترین روزی است که کارگران جهان به دور از هر نژاد و فرهنگ مرزها را کنار میگزارند و با هم این روز را پاس میدارند و جشن میگیرند.
بنابر این بسیار با اهمیت است کە کارگران در این روز دست از کار بکشند و به دور از هر ترس و فشار دولت اسلامی سرمایە و بدور از هر نوع هویت تراشی کاذب مذهبی و جنسی و قومی همه با هم متحد و یکپارچه و هم صدا بشوند تا ترس را در دل دولتمردان و سرمایەداران بوجود بیاورند تا حقانیت خود را به جهانیان اثبات کنند.
باید هوشیار باشیم که از مراسمهای دولتی مثل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار دوری کنیم چرا که این روز متعلق به کارگران است نه دولت و اوباش اسلامی سرمایە.چرا که آنها به دنبال منافع و سود خود هستند نه به فکر ما کارگران.
امروز روزی است که طبقه کارگر برای به رسمیت شناختن خود باید تلاش کند باید برای آزادی فعالان کارگری که در زندانهای رژیم به “جرم” حق طلبی بە بند کشیدە شدەاند، یک صدا خواهان آزادی هر چه سریع تر آنها باشیم. باید بە شرایط زیست و بی حقوقی مطلق کنونی و بە دستمزدهای سە برابر زیر خط فقر اعتراض نمود و این حق را از حلقوم طبقە حاکم بیرون آورد. در عین حال باید خاطر نشان کرد کە در ایران میلیونها هم طبقەای ما از بیکاری رنج میبرند و بورژوازی ایران هیچ مسئولیتی در قبال آنان بعهدە نگرفتە است. این میلیونها انسان از بیمە بیکاری و بیمە درمانی محروم هستند و بیکاری فی النفسە عوارض منفی برای خانوادەهای کارگری و ناهنجاریهای اجتماعی بدنبال خواهد داشت.
روز اول مە روز کیفرخواست طبقە کارگر علیە بورژوازی و دولتهای سرمایەداری است. در ایران طبقە کارگر برای رسیدن بە سعادت و خوشبختی و بنیان یک جامعە آزاد و برابر راهی جز بە زیر کشیدن نظام بردگی مزدی و رژیم هار اسلامی سرمایە ندارد. این کوتاهترین مسیر برای فایق آمدن بە مرگ تدریجی کارگران و مرگ و میر ناشی از فقر و اعتیاد و غیرە است. لذا این امر خطیر از ما کارگران می طلبد تا متحد شویم و بە منافع طبقاتی مشترکمان بیاندیشیم و قدرت خود را دریابیم. بورژوازی با ایجاد بحرانهای متمادی و تحمیل فقر و سازمان دادن جنگهای خانمانسوز عدم صلاحیت خود را در ادارە جامعە مدتهاست بە اثبات رساندە است. اگر ما کارگران آمادە باشیم میتوانیم و باید موازنە را بە نفع بشریت کارکن و آزادیخواە تغییر بدهیم.
کمونیست ماهانه: روشن است که طبقه کارگر و روز کارگر متعلق به بخش اعظم جامعه ایران است. به نظر شما معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان چه وظیفه ای دارند در تقویت جنبش مطالباتی کارگران و برگزاری روز جھانی کارگر در ایران؟
لاله محمدی: اکثریت عظیمی از جامعه درگیر معضلات و مشکلات بیشماری است که جمهوری اسلامی مسبب آن است .هر کسی که در ایران زندگی میکند میتواند لیست بلندی از نابسامانیهای آن جامعه را نام ببرد. برای غلبه بر حکومتی همچون حکومت جمهوری اسلامی که فقط به زور سر نیزه مانده است هیچ راهی به جز اتحاد با اقشار دیگر جامعه که اکثرا متعلق به طبقه کارگر هستند وجود ندارد . اما برای به وجود آوردن چنین اتحادی فقط با فراخوان ودعوت و شعار نویسی نمیتوان کاری کرد. تا زمانیکه دیگران مارا همراه خود و نه برتر و بالاتر از خود ببینند. قطعا با ما همراهی نخواهند کرد .به امید آن روز.
ھیمن خاکی: روشن است که طبقه کارگر و روز کارگر متعلق به بخش اعظم جامعه ایران است. به نظر شما معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان چه وظیفه ای دارند در تقویت جنبش مطالباتی کارگران و برگزاری روز جھانی کارگر در ایران؟
همچنان که خود شما نیز اشاره کردیدروز جهانی کارگر به کل جامعه تعلق داردو این نیز از اینجا ناشی میشود که طبقه کارگر تنها طبقه ای هست که میتواند جامعه را از زیر بردگی مزدی بیرون بکشد و رفاه و اسایش را برای کل جامعه به ارمغان بیاورد و مخصوصا در جامعه ایران که بورژوازی برپایه استثمارشدید نیروی کار ارزان کار میکند و استبداد جزء لاینفک طبقه حاکمه است بورژوازی توانایی ان را ندارد که به مانند بورژوازی کشورهای پیش رفته یک سری خواست و حقوق جامعه را تحقق بخشد. به همین دلیل ما کمونیستها باید در تمای لایه های جامعه باید حضور داشته باشیم تا بتوانیم اتحاد را بین لایه های متفاوت جامعه برای به قدرت رسیدن طبقه کارگر بسیج کنیم ولی کمونیسم ما صرفا کمونینزمی دانشگاهی، روشن فکری و…. غیره نیست بلکه کمونیسم کارگری، اجتماعیست یعنی در دانشگاه هم حضور داریم در خیابان و محیط کار هم حضورداریم و باید سعی کنیم که جامعه برای رسیدن به خواستهایشان ما را به عنوان پرچم خود انتخاب کند اما باید در این راه در دام پوپولیسم نیفتیم ، پوپولیسم یعنی خلق گرای و خلق گرایی یعنی دنباله روی و باید ما به عنوان یک جریان پیشرو حضور داشته باشیم نه اینکه دنباله رو باشیم اما از سویی دیگر یک نوع کارگر گرایی قلابی هم وجود دارد که باید فعالین کارگری خط فاصله ان را به خوبی بشناسند با این توضیحاتی که دادم وظیفه هر کمونیست و هر فعال کارگریست که تلاش کنند هرچه بیشتر اقشار متفاوت جامعه را در روز یک می درگیر کنند و متقابلا در این روز بستر لازم برای همگرایی بیشتر فراهم سازند و هردرجه از این همگرایی قوی تر باشد بدون شک مرگ بورژوازی نزدیک ترخواهد بود.ما در این مدت شاهد اعتراضات گسترده معلمان بودیم تصور کنید اگر کارگران دانشجویان جوانان همگی از این اعتراضات حمایت میکردند معلمان به خواست و مطالباتشان میرسیدند و حتی نظام بورژوای حاکم را میتوانستند به سادگی در هم بکوبند به همین دلیل بنظرم باید در 1 می امسال معلمان همبستگی خود را باطبقه کارگر بیان کنند و کارگران نیز انها را حمایت کنند تا بتوان بار دیگر جنب وجوشی که در جامعه ایران برای احقاق حقوق خود به میدان امده است متشکل شود واعتراض اردوی کار مهر خود را برجامعه بزند.
هه ساره ابراھیمی:هر کدام از این اقشاردر جامعه از معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان به نحوی با جامعه ای که بر پایه استثمار عمل می کند جدای از طبقه کارگر نیستند و مانند زنجیری در هم تنیده در دم و بازدم همدیگر جریان دارند ولی طبقه کارگر نبض تپنده هر جامعه ای است بر این اصل که طبقه کارگر ارزش اضافه برای سرمایه تولید می کند و از این منظر که رهایی جامعه از هر قشر به رهایی طبقه کارگر وابسته است.ولی جامعه دارای لایه های متفاوتی است واین اقشار از جامعه در همین لایه های متفاوت موجود جامعه امروزی در یک ضرورت اجتماعی بوجود آمده است و نمی توان بی اهمیت به این قشر از جامعه نگاه کرد. فشار و سنگینی بار زندگی احاد جامعه را در برگرفته و هر روز بورژوازی برای سهم خواهی بیشتر و بحرانی که خود به وجود آورده به بهانه های مختلف از قبیل مبارزه با تروریسم جهانی جنگ و ویرانی را بر جامعه مدنی تحمیل می کند و اینجاست که جنگ و ویرانی و بی خانمانی نه طبقه می شناسد نه هر کدام از اقشار جامعه و همه را با هم برای منفعت یک طبقه خاص که همان سرمایه داری تام باشد قربانی می کند و هر کدام از اقشار جامعه برای این که در این گردابی که دست مایه بورژوازی است با اتحاد و همبستگی در کنار طبقه کارگر در پی خواست و مطالبات همگام و هم قدم شوند و در جایگاهی که قرار دارند از بخش خدمات گرفته تا آموزش می توانند در بستری که قرار گرفته اند در پیشبرد اهداف طبقه کارگر فعالیت کنند و زمینه را برای همه گیر کردن اتحاد با طبقه کارگر فراهم کنند.
امید علی زاده: بدون شک معلین در ایران بخشی از اردوی کار در این جامعە هستند. صدها هزار معلم بعنوان بخش فرهیختە کە نسلهای آیندە را آموزش میدهند و با میلیونها دانش آموز در تماس هستند و اخبار مبارزاتشان سریعا در جامعە انعکاس خواهد داشت. معلمین در ایران نیز همچون کارگران زیر خط فقر بسر میبرند و مبارزاتشان در راستایی پیش میرود کە مبارزە کارگران و سایر کارکنان در جامعە را تقویت میکند. پرستاران همچنین جزو این نیروی کار ایران است کە با دستمزد ناچیز سخت ترین کارها را انجام میدهند.
لذا کارگران بعنوان نیروی تعییین کنندە در تحولات سیاسی و اقتصادی جامعە و نظر بە موقعیت کلیدی این طبقە در اقتصاد جامعە لازم است سایر بخشهای دیگر را تقویت کند و از اعتراضات بحق آنان حمایت کنند و شبکەای از ارتباطات بین نهادها و سازمانهای کارگری و معلمان و پرستاران و ارتش ذخیرە کار بوجود بیاورند تا اتحاد و همبستگی در میان اردوی کار در ایران، را تضمین کند و امروز روز اتحاد است روز همبستگی روزی که باید در کنار هم یک هدف را دنبال کنیم و آن بر اندازی و سرنگونی سرمایه داری ازریشه است
زنده باد 1 می
زنده باد روز جهانی کارگر
زنده باد همبستگی کارگران
زنده باد سوسیالیسم
منبع: نشریه کمونیست ماھانه، شمارھ 13، پنجم اردیبھشت 94
http://www.hekmatist.org/
