مبارزان کمونیست
اعلامیه حزب حکمتیست بمناسبت اول مه
سوسیالیسم تنها راه نجات بشریت است!
بحران اقتصادی و جنگ و رقابت خونین حکومتهای سرمایه داری جهان را دهه ها به عقب برده است. تحمیل ریاضت اقتصادی و تعرض بیسابقه به سطح معیشت طبقه کارگر، پلیسی کردن جوامع و کنترل روزمره شهروندان و تصویب قوانین ویژه به بهانه “مقابله با تروریسم”، در کنار ایجاد کانونهای بحران دائمی و سازماندهی جنگ و کشتارهای مهیب، از نتایج بحران اقتصادی و کارنامه نظام سرمایه داری در دوره بحران اقتصادی است. میدان پیدا کردن فاشیسم و راست افراطی در اروپا و اکراین، عروج داعش و بوکوحرام و انواع نیروهای تروریست اسلامی و بازگرداندن مردم به عصر حجر، بحرکت درآوردن ماشین میلیتاریسم و تروریسم دولتی زیر پوشش “عملیات بشردوستانه”، ویرانی کشورها و تحمیل سناریوی سیاه به میلیونها انسان، همه از نیازها و ابزارهای نظام ضد انسانی سرمایه داری در دوره بحران اقتصادی برای پیشبرد رقابتهای منطقه ای و جهانی برای تامین حوزه نفوذ است.
ماحصل این سیاستها در مقیاس جهانی، تحمیل فقر عظیم و گرسنگی و بیکاری انبوه به میلیاردها مردم کارگر و زحمتکش است. تحمیل آوارگی و عقبگرد و بیحقوقی مطلق و بیماری و مصائب بیشمار به بخشی از مردم محروم جهان است. منفعت سرمایه هر مرزی را پشت سر میگذارد و حقوق پایه ای و بدیهی از قبیل؛ حق سلامتی، حق آموزش و مسکن را برای بسیاری مشروط و حتی ناممکن کرده است. در دنیائی که نهایتا روی کار و تولید و بر اساس تلاش جمعی انسانها میگردد، در دنیائی که غرق ثروت است، فقر و بیکاری و نداری سهم بشریت کارگر است.
در جبهه و اردوی طبقه کارگر و شهروندان آزادیخواه، علیرغم محدودیتهای جدی، اما مقاومت و اعتراض و اعتصاب و تلاش برای قیام و انقلاب علیه وضع موجود بیوقفه در جریان است. از مقاومت توده ای علیه تروریسم اسلامی در کوبانی تا قدرتگیری و پیشروی جریانات چپ رادیکال در یونان و اسپانیا، از اعتراضات توده ای و میلیونی شهروندان ناراضی و معترض به نظم موجود تا اعتصابات گسترده کارگری در قلب کشورهای صنعتی، همه جلوه هائی از مقاومت و مبارزه اردوی مردم کارگر و زحمتکش علیه تهاجم افسار گسیخته و سیاستهای ضد انسانی نظام سرمایه داری است.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی و کشورهائی که مشخصه اساسی سرمایه داری مبتنی بر تحمیل اختناق عریان و استثمار خشن نیروی کار ارزان است، حداقل دستمزد کارگران چند برابر زیر خط فقر رسمی است، کار برده وار و حقوق های پرداخت نشده قاعده عمومی است، بیحقوقی و سرکوب و ترور مخالفین سیاسی بیداد میکند، آپارتاید جنسی و زن ستیزی و گانگستریسم سیاسی حکم میراند، زندان و شکنجه و چوبه دار اعدام برقرار است. در این کشورها، نیروهای عصر حجری و اسلامی و تروریست و قوم پرست در متن سیاستهای ارتجاعی سرمایه داری به جان مردم افتاده اند و تلاش دارند مبارزه کارگری و هر تلاش برای آزادی و رفاه و سکولاریسم را حاشیه ای و منکوب کنند. اما هنوز سرمایه داری قادر به حل و یا تخفیف بحران سیاسی و اقتصادی نیست. در ایران کشمکش محوری برسر نفی فقر و اختناق و برقراری آزادی و برابری و رفاه همگان است.
کارگران!
نظام سرمایه داری راه حلی برای بهبود و حل مسائل پایه ای انسان امروز ندارد. اگر بورژوازی هر روز جنایت میکند، اگر طبقه حاکم هر روز مردگان تاریخ را در مقابل ما قرار میدهد، اگر پرچمهای ملی و فاشیستی و مذهبی میدان پیدا کرده اند، بسادگی به این دلیل است که طبقه کارگر با پرچم مستقل و سوسیالیستی خود در صحنه سیاسی حضور ندارد. جنبش طبقه کارگر تاریخا لنگر آزادی و رفاه و حرمت انسانها در جوامع مختلف بوده است. عدم حضور قدرتمند احزاب کمونیستی کارگری که راه حل سوسیالیسم را بعنوان یک آلترناتیو اجتماعی در مقابل جوامع امروز قرار میدهند، عدم حضور قدرتمند جنبش توده ای و رادیکال طبقه کارگر علیه سرمایه داری، مسلط نبودن افقی که تغییر در اوضاع موجود را ممکن و عملی و مبرم میداند، نهایتا و علیرغم انواع قهرمانیها و تلاشهای برحق، نتیجه ای جز تسلیم به بورژوازی و بربریت قرن بیست و یکمی اش ندارد.
اول مه روز همبستگی و اتحاد٬ روز اعتراض به نظام سرمایه داری، روز برافراشتن پرچم آزادی بشریت است. طبقه ما برای لگام زدن به ارتجاع سرمایه و برای باز کردن چشم انداز پیروزی کارگری باید متحد شود. طبقه ما باید در هر گوشه جهان دست بکار ایجاد حزب کمونیستی کارگری خود بعنوان ابزار حیاتی و فوری سازماندهی انقلاب کارگری شود. طبقه ما باید در مجامع عمومی و سازمانهای شورائی و ارگانهای عمل مستقیم توده ای متحد شود. طبقه ما نیازمند نقشه راه روشن برای یک پیروزی انقلابی در متن بحران اقتصادی و کشمکشهای جهانی و منطقه ای کنونی است.
اول مه روز تاکید بر هويت طبقاتی – انترناسيوناليستى طبقه کارگر است. طبقه کارگر در ایران، در اول مه همبستگی انترناسیونالیستی خود را با دیگر بخشهای طبقه جهانی کارگر اعلام میکند. بعلاوه تاکید میکند که اتحاد و تشکل و مبارزه متحدانه کارگری، راهگشای پایان دادن به فقر و گرانی و گرسنگی و اختناق موجود است. اعلام میکند زندگی زیر خط فقر و حداقل دستمزد تعیین شده جمهوری اسلامی را نمی پذیرد. بر افزایش دستمزدهای مورد نظر کارگران، تامین بیمه بیکاری مکفی برای همه افراد بیکار و شهروندان آماده بکار، حق اعتصاب و تشکل و دیگر مطالبات عاجل اقتصادی و سیاسی طبقه کارگر پافشاری میکند.
اول مه روز طرح و بمیدان آوردن آلترناتیو سیاسی طبقه کارگر برای آزادی جامعه است! در اول مه در صفوف بهم فشرده و با پرچمهای سرخ به میدان بیائیم! در اول مه اعلام کنیم؛ سرمایه داری مسبب و بانی کلیه مشقات انسانها در کره خاکی است، سوسیالیسم تنها راه نجات بشریت است!
کارگران جهان متحد شويد!
مرگ بر سرمایه داری!
آزادى٬ برابرى٬ حکومت کارگرى!
حزب کمونيست کارگرى ایران – حکمتیست
دهم آوريل ۲۰۱۵ – بیست و یکم فروردین ۱۳۹۴
