مبارزان کمونیست
خدامراد فولادی
عاشقانه ی بهاری
مرا بنویس با خط ِ نگاهت
مرا بنمای در چشم ِ چو جامت
گلویت معبر ِ عطر ِ اقاقی
فضا را پر کن از بوی کلامت
دهانت بوستان ِ پر ز شب بو
به باغ ِ شعر ِ من شب بوست نامت
بیا بنشین به روی دیده ی من
بتابان بر شبم ماه ِ تمامت
درختم: دشنه ی مژگان برآور
بزن بر ساقه ام زخمی به نامت
تویی زنبور ِ باغ ِ پر گل ِ من
بُوَد شهد ِ گلم شیرین به کامت
برآور بال با من تا بلندا
نشسته این پرنده روی بامت
به چَم بر دشت ِ شوق ِ شعر ِ شادم
به شکل و شیوه ی آهو خرامت
کمان ابروی من دستی برآور
کمندافکن بیاندازم به دامت
مرا بنواز با رفتار باران
بخوانم با نوای نقره فامت
رها کن آبشار گیسوان را
بریزان بر سرم رود ِ مدامت
به گوش ِ من پیامی گر که داری
بگو با لحن ِ موسیقی پیامت.
