مبارزان کمونیست
اخراج شیوا داداش‌زاده همسر علی رضایی
http://kampain.info/mer.php?id=1992
شیوا داداش‌زاده همسر زندانی سیاسی بدلیل مصاحبه با رسانه‌ها و خبررسانی در مورد شرایط همسرش از کار اخراج شد.
بنا به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، شیوا داداش‌زاده همسر زندانی سیاسی بدلیل مصاحبه با رسانه‌ها و خبررسانی در مورد شرایط همسرش علی رضایی از محل کارش در دانشگاه پیام نور مرکز کرج و گرمدره اخراج شد.
شیوا داداش‌زاده نزدیک به ۸ سال در دانشگاه پیام نور مشغول به کار بوده و به عنوان مدیر پژوهش و آموزش انجام فعالیت می‌کرده است. پیش‌تر نیز همسر این زندانی سیاسی به علت خبررسانی در خصوص وضعیت همسر خود از سوی مأمورین اطلاعات تهدید به بازداشت شده بود.
علی رضایی نزدیک به ۴۰ روز است که در بازداشت انفرادی به سر می‌برد و طبق آخرین اطلاعات دریافتی وضعیت او وخیم گزارش شده است، به طوریکه این فعال آذربایجانی کاهش وزن شدیدی در روزهای بازداشتش داشته است.
شیوا داداش‌زاده در مصاحبه‌های خود عنوان کرده است که همسرش، علی رضایی، بیگناه و از فعالان میانه‌روی هویت طلب آذربایجانی محسوب می‌شود.
علی رضایی، در ۱۵ بهمن ۱۳۹۳ به هنگام ماموریت کاری در فرودگاه مهرآباد تهران دستگیر و پس از مراجعه به منزل با همراهی مأمورین اطلاعت، وسایل شخصی ایشان و همسرش خانم داداش‌زاده ضبط شده است.
پنجشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۳ تهران ۰۰:۵۱ – ۱۹ مارس ۲۰۱۵
— کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
چشم انتظاری مادر حکیمه شکری
http://kampain.info/mer.php?id=1991
متن کامل این نامه در اختیار «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» قرار گرفته در پی می‌آید.
دلنوشته‌ای از مادر حکیمه شکری زندانی سیاسی عقیدتی
دختر بیگناه من، سه سال از بهترین دوران زندگیت را در زندان گذراندی و من در چشم انتظاری، می‌ترسم از وقتی که بیایی و من دیگر نتوانم ترا ببینم، ترسم از نبودنم نیست، بلکه از آخرین بار ندیدنت است. از اینکه نتوانم دوام بیاورم و دوباره ترا در آغوش بگیرم. دخترخوبم،امسال به گفته مسوولین باور داشتم، از اینکه گفته بودند قبل از عید آزادی مشروط می‌دهند. آقای خدابخشی گفته بود پرونده‌ات را برای این به زندان قرچک فرستاده‌اند و ترا نیز برای همین به آنجا می‌برند که زودتر آزاد شوی، ولی اکنون سه ماه از رفتنت گذشته و هر روز همان جواب قبلی را تکرار می‌کنند .
امسال نه سفره هفت سین داری، نه شیرینی و آجیل، آخرین ملاقاتی که با تو داشتیم، سخنی از عید و تبریک نبود. چقدر ناراحت کننده و دردناک بود وقتی گفتی دیگر به ملاقاتم نیایید که از هفته بعد در اعتصابم و هیچکس را به ملاقات نمی‌پذیرم، خودتان را به زحمت نیندازید .
ما نیز می‌دانیم که امید زیادی داشتی از اینکه دولت امید واقعا دولت امید است. و باید امیدوار بود به روزی که همه بتوانیم امیدوار باشیم که در زندانها زندانی سیاسی عقیدتی نداشته باشیم .
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی عقیدتی
مادر حکیمه شکری
پنجشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۳ تهران ۰۰:۳۶ – ۱۹ مارس ۲۰۱۵
