مبارزان کمونیست
8 مارس روزی برای تمام زنان جهان
http://kampain.info/mer.php?id=1929
در گذشته 8 مارس را به نام روز جهانی زن کارگر نامگذاری کرده بود، بعدها به نام روز جهانی زن تغییر نام یافت. این روز در ابتدا به عنوان یک رویداد سیاسی سوسیالیستی در بین احزاب سوسیال آمریکا، آلمان و اروپای شرقی آغاز شد، اما بعدها در فرهنگ بسیاری از کشورها آمیخته شد و سازمان ملل هم از سال ۱۹۷۷ این روز را به عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» به رسمیت می‌شناسد.
تاریخچه 8 مارس
در چنين روزی يعنی روز ۸ مارس ۱۸۷۵، زنان كارگر كارخانجات نساجی در شهر نیویورك برای بهبود شرایط كارشان و در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد‌شان، دست به تظاهرات زدند. این حركت به درگیری قهرآمیز با پلیس آمريکا انجامید و پلیس به طور وحشیانه‌ای به تظاهرکنندگان حمله کرد و تظاهرات را سركوب کرد. برخی از زنان تظاهركننده زخمی و دستگیر شدند. اين مساله باعث شد که زنان کارگر ديگر نیز کم‌کم به حقوق انسانی خود آگاهی پيدا کنند و سعی کنند که راه آنها را ادامه دهند؛ حركت اعتراضی هر سال به حالت آشكار و یا مخفی در کارخانه‌های مختلف ادامه پیدا کرد.
روز ۸ مارس ۱۹۰۷، مجددا زنان نساجی آمریكا، با خواست ۱۰ ساعت كار روزانه، دست به تظاهرات می‌زنند كه این بار نیز تظاهرات آنها با سركوب پلیس روبرو و به دستگیری بسیاری از زنان منجر می‌شود. در این تظاهرات عده‌ی زیادی از مردان كارگر و زنان طبقات دیگر جامعه نیز شركت می‌كنند. در سال ۱۹۰۸، حزب سوسیالیست آمریكا به تشكیل كمیته ملی زنان برای كمپین حق رای زنان در انتخابات اقدام می‌كند و در مارس همان سال، كارگران زن بافنده سوزنی با خواست ممنوع كردن كار برای كودكان و كسب حق رای زنان در نیویورك تظاهرات می‌كنند. رویدادهای ۸ مارس همان سال سبب گردید كه در سال بعد یعنی سال ۱۹۰۹، این روز به عنوان نخستین روز ملی زنان در آمریكا تثبیت شود.
روزی به نام زن
مراسم ویژه اولین روز جهانی زن در سال ۱۹۱۱ میلادی برگزار شد و به این ترتیب، سال 2014 میلادی، صد و سومین سالروز جهانی زن به شمار می‌رود. موضوع انتخاب روزی مشخص به عنوان روز جهانی زن، از اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی، بین فعالان حوزه زنان مطرح بود. یعنی در دوره‌ای از پیشرفت و در عین حال آشفتگی و تلاطم در جهان صنعتی که با انفجار جمعیت، افزایش زاد و ولد و نیز ظهور ایدئولوژی‌های افراطی همراه بود. تبعیض قانونی یکی از شایع‌ترین انواع خشونت علیه زنان است. خشونت علیه زنان هرگونه عمل خشن مبتنی بر جنسیت است که موجبات آزار یا صدمه جسمی، جنسی یا روانی زن را فراهم آورد.
«کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» در آستانه 8 مارس 2015، این روز را به تمام زنان مبارز و در صحنه و همچنین به مادران رنج‌دیده تبریک می‌گوید؛ به امید روزی که هیچ خشونتی در جهان برای زنان وجود نداشته باشد.
شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۳۹۳ – ۷ مارس ۲۰۱۵
سعید بلوچی شهروند نیکشهری در زندان چابهار اعدام شد
http://kampain.info/mer.php?id=1926
سعید بلوچی اهل روستای کلدر لاشار که به اتهام حمل مواد مخدر از دیروز به سلول انفرادی منتقل شده بود، سحرگاه امروز شنبه 16 اسفندماه، اعدام شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی و به نقل از کمپین فعالین بلوچ، سعید بلوچی دیروز جمعه جهت اجرای حکم اعدام به قرنطینه زندان چابهار منتقل شد، سپیده صبح امروز شنبه 16 اسفندماه 1393 از طریق چوبه دار اعدام شد.
مسوولان زندان چابهار صبح دیروز جمعه به خانواده سعید بلوچی اطلاع داده بودند که برای آخرین ملاقات حاضر شوند.
یکی از بستگان این زندانی گفته: «همه مردم، معتمدین و مسوولان فنوچ، لاشار و نیکشهر می‌دانند که سعید بی‌گناه بود و اتهام حمل و فروش مواد مخدر در مورد وی صحت نداشت.»
وی افزود: «در پرونده حمل و فروش 51 تن مواد مخدر در ظرف مدت طولانی را به وی نسبت داده‌اند، این در حالی است که سعید آدم بی‌بضاعتی بود و کسی که این همه مواد مخدر حمل کرده باشد، باید خانه و ماشین خوبی داشته باشد که نداشته است. سعید برای پذیرفتن این یک محموله که 8 ماه پیش از بازداشت وی در یک روستا در منطقه نیکشهر ضبط شده، مورد شکنجه قرار گرفته بود؛ در حالی که فردی که مواد متعلق به وی بوده، متواری شده و همه او را می‌شناسند و به جای وی، سعید را بازداشت و بی‌گناه اعدام کردند.»
این عضو خانواده سعید بلوچی تاکید کرده: «ما تقاضای اعاده دادرسی با به تعویق انداختن اعدام داده‌ایم، اما موافقت نکردند.»
شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۳۹۳ – ۷ مارس ۲۰۱۵
اعزام به مرخصی درمانی علی مرادی پس از 11 سال
http://kampain.info/mer.php?id=1925
علی مرادی زندانی سیاسی تبعیدی در زندان میناب، پس از 11 سال برای اولین بار به مدت 7 روز به مرخصی درمانی اعزام شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، علی مرادی زندانی سیاسی کُرد، صبح امروز شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۳۹۳، با وثیقه 300 میلیون تومانی، از زندان میناب به مرخصی درمانی آمد. این زندانی در تبعید به دلیل بیماری قلبی در وضعیت وخیمی به‌سر می‌برد و اعزام وی پس از 11 سال حبس بدون مرخصی صورت گرفته است.
گفته شده این زندانی سیاسی تاکنون چند بار به دليل مشكلات قلبی به بهداری زندان میناب منتقل شده ولی چون بهداری زندان برای معالجه زندانیان امکانات محدودی دارد، این زندانی سیاسی در تبعید، بارها برای اعزام به بیمارستان خارج از زندان درخواست کرده بود اما هر بار با مخالفت مسوولان زندان روبرو شده بود.
این زندانی سیاسی کُرد پیش‌تر در 13 مهرماه 1386، به دلیل حمله شدید قلبی به زندان ابولفضل بندرعباس منتقل و بعد از معاینه‌های پزشکان متخصص از جمله دکتر مجید نصیری و دکتر علی شابان، تشخیص داده شد که وی نباید در زندان نگهداری شود.
یکی از اعضای خانواده علی مرادی پیش‌تر در گفتگو با «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» گفته بود: «علی ناراحتی قلبی دارد و دکترها به وی گفته‌اند که باید در بیمارستانی مجهز بستری و عمل شود، هرچند چند سال پیش نیز به دلیل داشتن ناراحتی قلبی و عروقی، از زندان میناب به یکی از بیمارستان‌های شیراز منتقل شد و در آن‌جا تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته بود اما متاسفانه شدت بیماری قلبی وی بیشتر شده است. علی الان نیاز شدیدی به جراحی قلب در بیرون از زندان دارد، ولی مسوولین زندان و مسوولین قضایی و اطلاعات از انتقال او به بیرون از زندان جهت مداوا جلوگیری کرده‌اند.»
علی مرادی در 29 بهمن‌ماه ۱۳۸۲، در روستای کانی‌دینار از توابع مریوان در استان کردستان، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام محاربه از طریق عضویت در یکی از احزاب کُرد، به ۳۰ سال حبس و تبعید به زندان میناب محکوم شد. وی در زندان دچار ناراحتی قلبی شد و در این چند سال بارها به علت حمله شدید قلبی به بهداری زندان و یا مراکز خارج از زندان منتقل شده است.
گفتنی است علی مرادی پیش از دستگیری توسط نیروهای امنیتی، در سال 13۷۷ نیز به اتهام همکاری با احزاب کُردی دستگیر شده و 5 سال را در زندان میناب گذرانده بود.
شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۳۹۳ – ۷ مارس ۲۰۱۵
