خدامراد فولادی
چند زن بشمارم
چند زن بشمارم
از شرق تا غرب
از شمال تا جنوب ِ زمین
مثل ِ فروغ / یا پروین
مانند ِ نرگس و نسرین
یا مثل ِ خواهرم سیمین
مثل ِ رزای لوکزامبورگ و
کلارا زتکین
یا مثل ِ همه ی زنان ِ زحمت کش ِ زمین
که شرم می کند قلم
بیاورد نام شان را
پهلوی ِ نام ِ زن ستیز ِ تو.
هی!
نانخور ِ نادانی ِ نادان تر از
نادانی ِ خویشتن
از مرد و زن!
چند زن بشمارم
داناتر از
آموزگار ِ مکتب ِ بی الفبای ات
و هرچه الفبای معرفت نخوانده
مثل ِ خودت.
چند زن بشمارم
که بام ِ بینش شان
از بام ِ بینش ِ تو و
نام شان
از سقف ِ آسمان ِ کوتاه تو
بلندتر است.
هی!
مردسالار ِ
دشمن ِ زن
دشمن ِ انسان
دشمن ِ هرچه صفات ِ نیکوی انسانی
که تو / فاقد ِ آنی!
هرچه می شمارم
کم نمی آید
نام ِ زن / بر درخت ِ دانایی
پس
در این روز ِ هشتم ِ مارس
کلاه از سر برمی دارم
و در برابر ِ نیمه ی سیب ِ آگاهی ِ انسان
سر فرود می آرم.