مبارزان کمونیست
8 مارس، روز جها نی زن، روز مبارزه با بهره کشی از زنان،
روز به چالش کشیدن مردسالاری
مبارزه برای خودرهایی انسان، مبارزه برای از بین بردن استثمار انسان از انسان بدون به چالش کشیدن فرهنگ پدر- مردسالارناممکن ست. در دنیایی که سرمایه حاکم است، در دنیایی که انباشت سودِ بیشتر غایتِ تولید است، بازتولیدِ نیروی کار بدون کاربی مزد و مواجب خانه، بدون دستمزد پائین برای نیرویِ کارِ بخش خدمات که عمدتا بعهده زنان ست، ممکن نیست و این تنها باحفظ ستم جنسیتی و تداوم مردسالاری امکانپذیر می شود.
در دومین دهه ی قرن بیست و یکم سیستم جهانی سرمایه داری تلاش می ورزد با دستبرد به شعارهای رهایی طلبانه زنان، بابرپایی مراسم و اهدای جوایز به مناسبت روز جهانی زن، هژمونی ایدئولوژیک خود را با تحمیل برداشت های محافظه کارانهبر گفتمان فمینیستی مسلط کند. نیروهای جنبش کارگری – کمونیستی که خواهان استقرار بدیل سوسیالیستی، خواهان ساختنامکانات گسترده و برابر برای شکوفایی انسانند تنها با شرکت فعال در مبارزات همه سویه ی نیروی کار است که می توانند بهاین تسلط ایدئولوژیک سرمایه پایان دهند. به حرکت در آمدن طبقه بدون توجه مبارزین این طبقه به نیروهای گوناگوندرون طبقه کارگر، بدون دیدن ستمی که برزنانِ این طبقه صورت می گیرد، بدون دیدن آسیب هایی که تعاریف رایججنسیتی بر این بخش از طبقه وارد می کند نا ممکن ست. مبارزه با مردسالاری از مبارزه علیه تسلط سرمایه جدایی ناپذیرست. همچنانکه نمی توان به جنگ سیستم سرمایه داری رفت و فمینیسم سوسیالیستی، به معنای دفاع از انسان عاری از تعاریفرایج جنسیتی،عاری از نگاه ابزاری به زن را، درونی نکرد.
در سالهای اخیر با تشدید بحرانهای اقتصادی در کشورهای پیرامونی سرمایه داری زمینه ی رشد نیروهای واپسگرا بیش از پیش فراهم آمده است. بنیادگرایان اسلامی در شمال آفریقا و خاورمیانه با تکیه بر نارضایتی عمومی و ناکفایتی سیستم سرمایه داری، پرچم بازگشت به عقب را برافراشته اند. رشد بنیادگرایی اسلامی و گسترش اسلام سیاسی زنان را بیش ازپیش به مبارزه ای نابرابر کشانده است. زنان تونس، زنان شمال آفریقا، زنان هندوستان، زنان کوبانی و زنان ترکیه دست در دستزنان آمریکای لاتین، اروپا و آمریکا علیه ستم و بهره کشی جنسی، این ستم مضاعف بر زن، به پا خاسته اند.
زنان ایران که اولین زنگ هشدار علیه قدرت گیری اسلام سیاسی را در هشت مارس ۱۳۵۷ به صدا در آوردند، بیش از سی وشش سال است که علیه آپارتاید جنسی حکومت اسلامی مقاومت می کنند. طرحها و قوانین متعدد زن ستیزانه، از جملهطرح تعالی جمعیت، تحدید رشته های تحصیلی، افزایش طرح های تفکیک جنسی، طرح عفاف و حجاب، سپردن مقابله با”بدحجابی” به نیروی بسیج، بازداشتها، به زندان انداختن ها، اسیدپاشی ها، تشدید ناامنی و در واقع اعمال آپارتاید جنسی که در دوران روحانی نیز پی گرفته شد نتوانسته زنان را از مبارزه برای رهایی بازدارد. عدم تغییر وضعیت زنان ایران تأییدی ستبر پیوند مستقیم وضعیت زنان و حیات جمهوری اسلامی.
مبارزه با زن ستیزی در جامعه ایران به مبارزه برای براندازی رژیم گره خورده است. جنبش زنان و جنبش کارگری- کمونیستیهر دو برای پیشبرد مبارزه به پیوندی عمیقتربا زنان کارگر و زحمتکش که اکثریت زنان را تشکیل می دهند، نیاز دارند. زنان بهپا خاسته برای ساختن دنیایی عادلانه نباید تنها بمانند. باید که از تجربه ها آموخت و با تمام توان در میانه ی این میدان نبردهمدوش زنان آواز رهایی سرود.
۸ مارس روز بلندشدن طنین گامهایی که با آوای نان وگل سرخ نوید دنیایی بهتررادر جانهای خسته از بی عدالتی و جنگ دمیدندبر زنان مبارز جهان بویژه زنان سوخته جان ایران مبارک باد!
درود به نیروی طغیانگر زنان برای رهایی
پرتوان باد همبستگی نیروهای عدالتخواه
در مبارزه علیه سیستم درهم تنیده ی سرمایه داری و مردسالاری
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی زنده باد سوسیالیسم
هفدهم اسفند 1393 برابر با هشتم مارس 2015
1 -اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور
2- اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان
3 اتحاد فدائیان کمونیست
4- پیوند در خدمت کمونیست های ایران
5- سازمان راه کارگر
…
