مبارزان کمونیست
در مجمع عمومی دستمزد تامین کنندە زندگی خانواده کارگری باید تصویب شود!
سخنی کوتاه با فعالین و رهبران جنبش کارگری
رضا کمانگر
رفقا!
خوب میدانیم، نهادهای ضد کارگری رژیم اسلامی مانند شورایعالی کار، نمایندگان خانە کارگر و شوراهای اسلامی کار مانند سال های گذشتە در نمایشی دیگر برسر تحمیل بی حقوقی بە طبقە کارگر بە اسم تعیین حداقل دستمزد سال ٩٤ بدور از حضور نمایندگان مستقل واقعی طبقە کارگر چانە زنی میکنند. تا آنجا کە بە نتایج این چانە زنیها بر میگردد و حتی با در نظر گرفتن طرح بن کالا، حق کمک مسکن و افزایش ٢٠ یا ٢٥درصد دستمزد که جزو مبنای بحث این نهاد های ضد کارگر کە مصوبە تعیین دستمزد در سال است و بحران اقتصادی و نرخ تورم نتیجەای جز بی حقوقی مطلق و تحمیل چندین برابر زیر خط فقر برای طبقە کارگر ندارد. البتە این را هم میدانیم کە بحث و جدل این حضرات شامل کل طبقە کارگر نمیشود، بخصوص کارگاە های کە کمتر از ٧ نفر کارگر دارند شامل نظارت قانون کار و تعیین حداقل دستمزد نمیشوند. درنتیجە میلیونها کارگر در این کارگاە های کوچک بشکل بردە کار، فاقد کوچکترین حمایت قانون کار هستند. خیل عظیم بیکاران و کارگران با برگه سفید امضا و کارگران فصلی را به این رقم باید اضافه کرد. نهاد های ضد کارگری رژیم اسلامی در شرایطی بحث و جدل تعیین حداقل دستمزد را شروع کردند کە از طرفی تجربە سرکوب اعتصابات کارگری، دستگیری، زندانی، شکنجە و اعدام رهبران و فعالین کارگری را طی نزدیک بە چهار دهە گذشتە را در کارنامە خود و رهبران رژیم اسلامی دارند و از طرف دیگر شاهد اعتراضات وسیع کارگری هستند. در عین حال میدانند اعتراضات دورە کنونی پراکندە و بدون سازماندهی پایدار هستند. سئوال اصلی این است کە چگونە دستمزد مکفی تامین کنندە زندگی خانوادە کارگری را بە سرمایەداران و دولت تحمیل کنیم؟ ملزومات فشار و تاثیر گزاری بر پروسە بحث و جدل این نهادهای ضد کارگری چیست؟ رهبران و فعالین جنبش کارگری و کمونیستی چە وظیفەای دارند؟
بر کسی پوشیدە نیست سرمایەداران و رژیم اسلامی در غیاب اتحاد و همبستگی طبقە کارگر و جنبش کارگری تاکنون توانستەاند نهایت بی حقوقی و فقر را بە طبقە کارگر تحمیل کنند. راە پایان یافتن بر این پراکندگی چیست؟ همە اینها سئوالاتی هستند امروز جلو رهبران و فعالین سوسیالیست قرار دارند.
راە حل دخالت و تاثیر گزاری برای تحمیل خواست دستمزد مکفی خانوادە کارگری در گرو ایجاد صف اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران است. ملزومات اتحاد و همبستگی طبقە کارگر در گرو ایجاد تشکل و سازمان یابی مستقل کارگری است. رهبران و فعالین کارگری وظیفە دارند ایجاد سازمانها و تشکلهای مناسب محل کار و زیست را در دستور کار خود قرار دهند. قطعا راە حل مناسب برای دخالت و ارادە مستقیم طبقە کارگر ایجاد مجامع عمومی منظم محل کار و زیست است. در مجمع عمومی محل کار و زیست بحث دستمزد مکفی باتوجە بە شرایط بحران زدە و تورم باید در دستور قرار گیرد و میزان تعیین دستمزد مکفی خانواد چهار نفرە کارگری لازمست بعنوان مبنا به تصویب اکثریت شرکت کنندگان در مجمع عمومی برسد و نمایندگان مجمع عمومی مصوبە های مجمع عمومی را با کارفرما و وزارت کار و امور اجتماعی ارائە خواهند داد و مسئول پیگیری مصوبات مجمع عمومی با کارفرما و دولت هستند و گزارش اقدامات خود را بە مجمع عمومی بعدی ارائە خواهند داد. در نمایش بحث و جدل اخیر در رابطە با تعیین حداقل دستمزد کارگران مسائل متعددی کە مورد توجە نهاد های ضد کارگری رژیم اسلامی نیست کە باید مورد توجە مجامع عمومی محل کار و زیست کارگران قرار گیرند. برای نمونە قانون ضد کارگری کار و تعیین حداقل دستمزد شامل همە کارگران جامعە نمیشود، از جملە کارگاە های کە کمتر از ٧ نفر کارگر دارند شامل قانون کار و تعین حداقل دستمزد نمیشود. معنی این است استثمار در کارگاە های کوچک میتواند بردەوار باشد و قانونی برای حمایت از آنها وجود ندارد. مسئلە کار یا بیمە بیکاری هم مشغلە آن حضرات نیست. “در حالیکە ما شاهد صف میلیونی لشکر بیکاری هستیم” برگزاری مجمع عمومی منظم محل کار و زیست ظرف مناسبی برای دخالت در پروسە بحث تعیین دستمزد است، دخالت مستقیم جهت طرح و نقد و رد قانون ضد کارگری است، دخالت جهت اعتراض بە عدم حمایت از کارگران کارگاە های کوچک است. برگزاری مجمع عمومی منظم در محل کار و زیست نشان دادن قدرت طبقە کارگر برای تغییر توازن قوای موجود بین طبقە کارگر با کارفرما و دولت است. در مجمع عمومی فراتر از مسئلە تعیین دستمزد بە مشکلات متعدد دیگر طبقە کارگر و از جملە مسئلە بیکاری و خواست کار یا بیمە بیکاری مربوط بە تعیین حداقل دستمزد کە دولت و کارفرما باید در کنار قبول دستمزد مکفی تعهد بە ایجاد کار و یا پرداخت بیمە بیکاری شوند. خانوادە چهار نفرە باید مبنای تعیین بیمە بیکاری باشد زمانت مسکن، غذا، دارو و بهداشت را شامل شود.
رهبران و فعالین کمونیست باید بە طرح نهادهای رژیم در رابطە با تحمیل بی حقوقی دستمزد در سالهای گذشتە و ازجملە بە سال ٩٣ کە با سە برابر زیر خط فقر تحمیل شدە بود توجە کنند و نقاط قوت و ضعف مبارزات و مقاومت طبقە کارگر را مورد ارزیابی قرار دهند.
رژیم اسلامی در طی حیات خود توجە اصلیش بە تحمیل استثمار و بی حقوقی بیشتر طبقە کارگر و مردم تهی دست جامعە بودە است. بخش اصلی تداوم وجود خود را مدیون سرکوب جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی دیگر، زندان، شکنجە و اعدام رهبران و فعالین کارگری، سیاسی میداند. مبارزە طبقە کارگر و مردم ایران علیرغم قربانی های زیاد و فراز و نشیبهای متعدد همچنان سرمایەداران و رژیم اسلامی را دشمن خود میدانند. وقتی بە تجربە مبارزە طبقە کارگر در سال جاری نگاە میکنیم علیرغم وسعت و تداوم آن و در موارد زیادی متکی بە برگزاری مجمع عمومی بودە، اما در عین حال تدافعی بودە و مجمع عمومی منظم و پایدار هنوز بە سنت جا افتادە ابزار مبارزە کارگران در محل کار و زیست تبدیل نشدە است. تجربە دورە گذشتە نشان داد کە ابزار مناسب برای دخالت مستقیم طبقە کارگر جهت طرح خواستها و تحمیل آن بە سرمایەداران و دولت متکی شدن بە برگزاری مجمع عمومی منظم و پایدار است. برگزاری مجمع عمومی منظم را بە ابزار ارادە مستقیم طبقە کارگر جهت تحمیل خواستەها و مطالبات طبقاتی ازجملە تعیین دستمزد مکفی بە سرمایەداران و دولت اسلامی تحمیل کنیم!
٢٧ بهمن ١٣٩٣
