مبارزان کمونیست
۸ مارس، روز جهانی زن، بر همه زنان خجسته باد!
http://kampain.info/mer.php?id=1908
ما سیاست‌های زن‌ستیزانه جمهوری اسلامی را محکوم می‌کنیم.
تلاش و مبارزه ۱۰۰ ساله زن ایرانی برای رفع تبعیض‌های چند لایه و کسب حقوق برابر با مردان که تا سال ۵۷ خورشیدی دستاوردهائی را برای زنان و جامعه مدنی ایران به همراه داشت با برقراری حکومت اسلامی همگی برباد رفت، با لغو قوانین مدنی، ایجاد دادگاه‌ها شرعی و اجرای قوانین ضدبشری، حکومت اسلامی خیلی زود چهره زن ستیز خود را آشکار ساخت، اما هنوز چند هفته‌ای از بقدرت رسیدن گروههای اسلامگرا نگذشته بود که هزاران تن از زنان آگاه و روشن‌فکر ایرانی بمناسبت روزجهانی زن (۸ مارس) و دراعتراض به حجاب اجباری، رو در روی روحانیون تازه بقدرت رسیده قد برافراشتند و در خیابانهای تهران فریاد زدند که: «ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم». متأسفانه آن فریاد که می‌توانست سر فصلی باشد برای مقاومت مدنی مردم ایران در برابر اسلامگرایان تازه به قدرت رسیده، در آنزمان مورد حمایت جامعه روشنفکری و گروههای سیاسی ایران قرار نگرفت! اما فریاد حق طلبانه و حقوق بشری زنان بیدار ایرانزمین در آن روز، بعنوان برگ درخشانی در حافظه تاریخ جنبش آزادیخواهانه و ضد تبعیض زنان ایران باقی ماند.
آپارتاید جنسیتی، جداسازی جنسیتی، حجاب اجباری، جلوگیری ازاشتغال و تحصیل زنان و دختران دگراندیش، تنظیم قانون خانواده بر اساس سنت مرد سالاری، ایجاد موانع قانونی برای حضور زنان درعرصه‌های فرهنگی و آموزشی و هنری و ورزشی وغیره، ازابتدای تأسیس حکومت اسلامی تا به امروز در صدر سیاست‌های این حکومت قرار داشته است تا از این طریق حضور اجتماعی زنان را در عرصه‌ها مختلف، حذف و یا کم رنگ سازند. ولی با وجود تمام محدودیت‌ها و سیاست‌های زن ستیزانهٔ حکومت ولایت فقیه، حضور فعال و مبارزه حق طلبانه زنان آزاده ایرانی همیشه خاری بوده است درچشم حکومت آیت الله‌های مرتجعی که فتوای آنان مجوزی است در دست اراذل و اوباش برای حمله به زنان و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه، تا از این طریق زنان ایران را ملزم به تسلیم در مقابل قوانین و مقررات قرون وسطائی نمایند.
خوشبختانه با تلاش و مبارزه مداوم زنان آگاه و روشن‌فکر ایران، تقلای ۳۶ ساله حکومت اسلامی و سیاست‌های زن ستیزانه برای به حاشیه راندن و خانه نشین کردن زنان، همگی با شکست مواجه شده است و بانوان ایرانی چه در داخل کشور با وجود تمام محدودیت‌ها و قوانین ضد زن و چه در کشورهای اروپائی و امریکائی، همه جا حضور پُررنگ خود را در تمامی عرصه‌های حیات اجتماعی، سیاسی، علمی و فرهنگی و هنری به اثبات رسانده و موجب افتخار هویت ایرانی گردیده‌اند.
بمناسبت روز جهانی زن که یاد آور ده‌ها سال تلاش و مبارزه خستگی ناپذیر زنان برای رفع تبعیض‌ها و بدست آوردن حقوق برابر در سرتاسر جهان می‌باشد، ما نهاد‌ها و فعالان حقوق بشر ایرانی، توجه سازمان‌ها و شخصیت‌های آزادیخواه و مدافع حقوق بشر را درسراسرجهان، به حمایت از مبارزه زنان ایران که هم اکنون با یکی از زن ستیز‌ترین حکومت‌های موجود در دنیا دست و پنچه نرم می‌کنند فرا می‌خوانیم، ما همچنین افکار عمومی جهان را متوجه این واقعیت تلخ می‌نمائیم که علاوه بر تصویب قوانین تبعیض آمیز و حمله سیستماتیک و اسیدپاشی به زنان و دختران ایران توسط عوامل حکومت اسلامی، وعلاوه بر اعدام صد‌ها زن آزادیخواه و به زندان افکندن هزاران تن دیگر از آنان در سالهای گذشته، امروزه نیز حکومت اسلامی همچنان به سیاست سرکوب و تبعیض علیه زنان با شدت ادامه می‌دهد و هرحرکت حق طلبانه آنان را با ضرب و شتم و زندان و شکنجه پاسخ می‌گوید. هم اکنون ده‌ها تن از زنان آزاده ایرانی با اتهام‌های واهی به حبس‌های طولانی مدت محکوم شده ودر زندانهای حکومت اسلامی از ابتدائی‌ترین شرایط زندگی محروم می‌باشند، مبارزه برای آزادی زنان زندانی و تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی وظیفه ما است.
ما از تمام نهاد‌ها و شخصیت‌های مدافع حقوق بشر در سرتاسر جهان درخواست می‌کنیم در مراسمی که به مناسبت روز جهانی زن بر پا می‌نمایند، با افشای سیاست‌های ضد زن و تبعیض آمیز حکومت اسلامی ایران، ازمبارزه و مقاومت مدنی زنان ایران و چهره‌های شاخص این جنبش دفاع کرده و برای آزادی زنان زندانی وتمامی کسانی که به اتهام دگراندیشی در زندانهای حکومت اسلامی، به مرگ تدریجی محکوم شده‌اند مبارزه نمایند.
همبستگی برای حقوق بشر در ایران
امضاء:
۱. اتحاد برای ایران ـ بلژیک
۲. انجمن ایران-سوئیس/ ژنو
۳. انجمن تئا‌تر ایران و آلمان ـ کلن
۴. انجمن دفاع از حقوق بشر در ایران – مونترال
۵. انجمن زنان ایرانی – مونترآل
۶. انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۷. انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران/ هامبورگ
۸. انجمن فرهنگی ـ اجتماعی پرسپولیس
۹. انجمن مجازی سازمان همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشری در ایران
۱۰. باشگاه جنبش سکولار دمکراسی ایران / لس آنجلس
۱۱. بنیاد اسماعیل خویی
۱۲. پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات
۱۳. جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران جنوب کالیفرنیا
۱۴. جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران
۱۵. حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۶. حامیان مادران پارک لاله – لندن
۱۷. حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۸. حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۹. حامیان مادران پارک لاله – مونیخ
۲۰. حامیان مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) – جنوب کالیفرنیا
۲۱. شبکه همبستگی ملی ایرانیان – فرزنو کالیفرنیا
۲۲. صداى موج سبز – جنبش سبز لندن
۲۳. صداى موج سبز – جنبش سبز بیرمنگام
۲۴. صداى موج سبز – جنبش سبز کاردیف
۲۵. فدراسیون اروپرس
۲۶. کانون فرهنگی و حقوق بشری سیمرغ – دورتموند
۲۷. کانون فرهنگ و هنر فرزنو
۲۸. کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
۲۹. کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی / پاریس
۳۰. مادران پارک لاله ایران
۳۱. مادران صلح مونترال
۳۲. همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – نیویورک
۳۳. همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – لس انجلس
۳۴. همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشری در ایران – مونترال
۳۵. همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشری در ایران – ونکوور
—
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
“ماشین اعدام نیز چاره‌ساز رژیم نیست”
http://kampain.info/mer.php?id=1909
بیانیه 17 زندانی محبوس در زندان رجایی شهر کرج در محکومیت اعدام 6 زندانی اهل سنت
17 زندانی محبوس در زندان رجایی شهر کرج طی بیانیه‌ای به اجرای احکام اعدام شش زندانی اهل‌سنت در این زندان، در سحرگاه چهارشنبه ۱۳ اسفندماه 1393، اعتراض کرده و گفته‌اند: «ماشین اعدام نیز چاره‌ساز رژیم نیست.»
حامد احمدی، کمال ملایی، جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، صدیق محمدی و هادی حسینی این شهروندان کُرد سنی مذهب در شعبە ۲۸ دادگاە انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به «محاربه»، «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» محکوم شده و حکم صادره اعدام برای آنها امروز به اجرا درآمد.
متن کامل بیانیه زندانیان رجایی شهر در اختیار «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» قرار گرفته که در پی می‌آید.
«رژیم این روزها با وحشی‌گری هرچه تمام‌تر ماشین اعدام را به کار انداخته و فقط طی سه روز گذشته، بیش از 60 نفر را اعدام کرد که 6 نفر از زندانیان عقیذتی اهل سنت بودند.
دادرسی غیرعادلانه، شکنجه در حین بازجویی و صدور احکام در دادگاه‌های غیر علنی و غیر منصفانه و به ویژه نحوه‌ی اعزام زندانیان برای سلول‌های انفرادی پیش از اعدام و حلق‌آویز کردن زندانیان در نیمه‌های شب، از وحشیانه‌ترین و ضد انسانی‌ترین رفتارهای این حکومت ارتجاعی است.
تردیدی نیست که شتاب بخشیدن به اعدام، در شرایطی که رژیم محتاج ترحم غرب برای توافق در پرونده‌ی مشکوک و ماجراجویانه‌ی هسته‌ای است، فقط به دلیل ترس و وحشت از خیزش‌های مردمی، اختلافات درون حکومتی، بحران‌های اجتماعی و فروپاشی حکومت است. گمان باطل عامل امنیتی حکومت این است که اگر بر تعداد اعدام‌ها بیفزاید، حتما در گسترش اعتراضات مردمی تاثیر بازدارنده دارد. در حالی که، فشارهای بسیار شدید ناشی از فقر عمومی و سرکوب اجتماعی، به نقطه‌ی غیر قابل برگشت رسیده و در وضعیت کنونی، هر نوع رفتار خشونت‌آمیز از ناحیه‌ی رژیم، به مثابه‌ی ریختن بنزین بر آتش است. به همین دلیل از همان ساعات اولیه‌ی انتشار خبر احتمال اعدام 6 زندانی عقیدتی، خانواده‌ها و برخی فعالین مدنی مخالف اعدام و شکنجه، روبروی زندان رجایی شهر (قتلگاه زندانیان) دست به اعتراض زده و ساعاتی پس از حلق‌آویز کردن گروهی از زندانیان، هم‌بندی‌های آنان در سالن 10 زندان با شعار الله‌اکبر – مرگ بر خامنه‌ای، لرزه بر اندام زندانبانان و قاتلان انداخته و همگی آنان در پشت درب بند جمع شده و به فکر چاره‌جویی افتادند.
رژیم در بحران فروپاشی غلتیده و جنگ و نزاع‌های جناح‌های مختلف آن از محافظه‌کار و اصلاح‌طلب به خوبی این واقعیت را آشکار ساخته است. تا آنجا که رفسنجانی، خواهان بستن تریبون مجلس شده، وزیر بهداشت از فاجعه در زندان‌ها می‌گوید، سخنگوی شورای نگهبان رژیم وضعیت حکومت را به جزایر سلطان‌نشین تعبیر می‌کند و فرمانده نیروی انتظامی از شرمساری رژیم به دلیل جنایات ارتکابی در کهریزک حرف می‌زند.
از دیگر سو، سندیکاها، اتحادیه‌ها و انجمن‌های مدنی – صنفی جایگاه تاریخی خود را با راه‌اندازی اعتراضات مردمی متشکل از کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، زنان و پشتیبانان محیط زیست، بیش از پیش نشان می‌دهند.
سرعت گسترش این اعتراضات به ویژه در آستانه‌ی برگزاری روز جهانی زن در روز 17 اسفند، حکومت را با بهت و هراس روبرو ساخته است. این مساله به خوبی نشان می‌دهد که نقش تشکل‌ها در سامان‌دهی اعتراضات صنفی و دموکراتیک تا چه اندازه با اهمیت است و این در حالی است که معلم‌ها و سایر طبقات اجتماعی، در تظاهرات صنفی خود، آزادی زندانیان سیاسی و مخالفت با اعدام و شکنجه را خواستار شدند. یعنی این که، مساله‌ی آزادی و مسایل معیشتی و اقتصادی در وضعیت کنونی، دو روی یک سکه است.
حکومت در برابر موج فزاینده‌ی اعتراضات از یک‌سو و به دریوزگی افتادن در مذاکرات هسته‌ای و ناتوانی از حل بحران‌های درونی از دیگر سو، راه اعدام را برگزیده و البته ناگفته آشکار است، بخش‌های زیادی از نیروهای درون حکومت نیز با این رویکرد مخالفت جدی دارند. زیرا از عواقب ویرانگر آن برای تسریع در فروپاشی آگاه هستند.
گروههای مختلف اجتماعی که با هر نوع اعدام و شکنجه مخالف هستند و بر حقوق اساسی شهروندان به ویژه نفی هر نوع تبعیض و نابرابری جنسیتی تاکید می‌کنند، روز 17 اسفند با حضور در میتینگ‌هایی که به همین منظور و در تهران با دعوت زنان آزادیخواه و عدالت‌طلب در برابر کانون وکلا برگزار می‌شود شرکت خواهند کرد تا عملا به حکومت‌گران نشان بدهند، سرکوب و اعدام، راه‌حل پاسخ‌گویی بحران‌های ناشی از اندیشه و عمل خود آنها، نیست و تمکین در برابر حقوق اساسی مردم، امری الزامی است.»
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج
چهارشنبه ۱۳ اسفندماه ۱۳۹۳ – ۴ مارس ۲۰۱۵
امضاکنندگان:
ابوالقاسم فولادوند
اسدالله هادی
افشین حیرتیان
ایرج حاتمی
پیروز منصوری
حشمت‌اله طبرزدی
خالد حردانی
رضا اکبری منفرد
سعید ماسوری
سعید شیرزاد
سهیل بابادی
شاهرخ زمانی
صالح کهن‌دل
علی معزی
علیرضا فراهانی
فرید آزموده
مجید اسدی
محاصره خانه میزبان خانواده شش زندانی اعدام‌شده
http://kampain.info/mer.php?id=1911
خانواده 6 زندانی اعدام شده رجایی شهر طبق برنامه‌ریزی قبلی، قرار بود امشب را در قروه بمانند و فردا پنجشنبه 15 اسفند به طرف سنندج حرکت کنند، که مورد محاصره اطلاعات قروه قرار گرفتند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، طبق آخرین خبر رسیده از خانواده 6 زندانی اعدام شده طبق برنامه‌ریزی قبلی قرار بود امشب را در شهر قروه در منزل یکی از بستگان بمانند و استراحت کنند و فردا پنجشنبه 15 اسفند ماه 1393، به طرف سنندج حرکت کنند و در سنندج مراسم یادبود این اعدام‌شدگان را برگزار کنند.
منبع موثقی در این مورد به کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی گفت: ” نیروهای اطلاعات قروه به منزل مورد نظر را محاصره کرده‌اند و با حضور در پشت بام‌ها و خیابانهای اطراف و محاصره کامل منزل میزبان را تهدید و خانواده این 6 زندانی عقیدتی را مجبور به ترک فوری قروه و حرکت به سمت سنندج کرده‌اند، تا از مراسم یادبود اعدام‌ها ممانعت به وجود آورد.”
ساعت ۸ و ۳۰ دقیقه سه‌شنبه 12 اسفند ماه 1393، حامد احمدی، کمال ملایی، جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، صدیق محمدی و سیدهادی حسینی جهت اجرای حکم اعدام، از بند ۱۰ زندان رجایی شهر به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. سحرگاه روز چهارشنبه 13 اسفندماه 1393، این زندانیان از طریق چوبه‌دار اعدام شدند.
این شش زندانی پیش از انتقال به انفرادی، اعلام اعتصاب غذا کرده بودند و ۷۷ تن دیگر از زندانیان سنی مذهب در بند ۱۰ زندان رجایی شهر کرج در حمایت از این افراد دست به اعتصاب غذا زدند.
این افراد در شعبە ۲۸ دادگاە انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به محاربه، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محکوم شده بودند. این در حالی است کە به گزارش بسیاری از فعالین و سازمان‌های مدافع حقوق بشر، این زندانیان هرگز نە دادگاهی عادلانە برای رسیدگی به اتهاماتشان برگزار شده و نە امکان دسترسی قانونی و مناسب بە وکیل داشتەاند.
پنجشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۳ تهران ۰۲:۱۰ – ۵ مارس ۲۰۱۵
فشار و تهدید اطلاعات برای جلوگیری از برپایی مراسم یادبود شش زندانی اعدام‌شده
http://kampain.info/mer.php?id=1910
نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات از برگزاری مراسم یادبود 6 زندانی اعدام شده در زندان رجایی‌شهر کرج از سوی خانواده‌های آنها در سنندج با اعمال فشار و تهدید ممانعت می‌کند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، طبق آخرین خبر رسیده از سنندج بر اثر فشار رسانه‌ای و اعلان انزجار همگانی از اعدام 6 زندانی عقیدتی اهل سنت کُرد در زندان رجایی‌شهر کرج، وزارت اطلاعات سنندج برخی از سران احزاب و مبلغین، را فرا خوانده و آنها را تحت فشار قرارداده است که فردا پنجشنبه 15 اسفند 1393، در مراسم یاد بود این 6 زندانی مشارکت نداشته باشند و مردم را نیز به حضور در آن مراسم تشویق نکنند.
منیع موثقی در رابطه با دیگر زندانیان سیاسی اهل سنت به کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی گفت: “امروز بقیه زندانیان به نشانه اعتراض به اعدام هم‌بندی‌هایشان به هواخوری نرفتند، مسوولین زندان تهدید کرده‌اند در صورت تشویق مردم به شرکت در مراسم، با آنها به شدت برخورد می‌شود و عواقب کار متوجه خود آنها خواهد بود.”
ساعت ۸ و ۳۰ دقیقه سه‌شنبه 12 اسفند ماه 1393، حامد احمدی، کمال ملایی، جمشید دهقانی، جهانگیر دهقانی، صدیق محمدی و سیدهادی حسینی جهت اجرای حکم اعدام، از بند ۱۰ زندان رجایی شهر به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. سحرگاه روز چهارشنبه 13 اسفندماه 1393، این زندانیان از طریق چوبه‌دار اعدام شدند.
این شش زندانی پیش از انتقال به انفرادی، اعلام اعتصاب غذا کرده بودند و ۷۷ تن دیگر از زندانیان سنی مذهب در بند ۱۰ زندان رجایی شهر کرج در حمایت از این افراد دست به اعتصاب غذا زدند.
این افراد در شعبە ۲۸ دادگاە انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به محاربه، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محکوم شده بودند. این در حالی است کە به گزارش بسیاری از فعالین و سازمان‌های مدافع حقوق بشر، این زندانیان هرگز نە دادگاهی عادلانە برای رسیدگی به اتهاماتشان برگزار شده و نە امکان دسترسی قانونی و مناسب بە وکیل داشتەاند.
پنجشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۳ تهران ۰۱:۲۸ – ۵ مارس ۲۰۱۵
