خدامراد فولادی
سرسلسله ی داعش
بار ِ نابه هنگام ِ عمرش
بر شاخه ی اندیشه گندید و
دهان ِ کس
طعم ِ شیرینی نچشید از آن.
نه طعم ِ خوش ِ تازه گی گرفت
نه شیرابه ی شیرین
از گذشت ِ زمان
این تلخ بنیاد ِ روزگار
تا که بگذارد / شاید
خاطره ی شیرین
در کام ِ فهم ِ مردمان
به یادگار.
درخت ِ عمرش
بار ِ مصیبت داد پی در پی
هرزمان
به نگاه ِ گرسنه و
دستان ِ خواهش مند ِ انسان.