مبارزان کمونیست
کامیل همتی با حکم دادگاه انقلاب، “جلب” و با پرداخت جریمه آزاد شد
http://kampain.info/mer.php?id=1775
این فعال مریوانی درباره قتل‌های بهار 93 در مریوان پیگیری مداومی داشته است
کامیل همتی فعال حقوق زنان و کودکان امروز شنبه 25 بهمن‌ماه، با حکم دادگاه انقلاب مریوان “جلب” و پس از ساعاتی بازداشت، با پرداخت جریمه مالی آزاد شد.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، کامیل همتی فعال مریوانی ٣٥ ساله، امروز شنبه ۲۵ بهمن‌ماه ۱۳۹۳، به اتهام نشر اکاذیب جهت تشویش اذهان عمومی و مقامات مسوول از طریق فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و در پی صدور حکم جلب از سوی دادگاه انقلاب شهرستان مریوان، دستگیر شده و پس از چند ساعت، با پرداخت جریمه نقدی آزاد شد. وی در خردادماه سال جاری دادگاهی شده و حکم بدوی صادر و در شهریورماه امسال در دادگاه تجدیدنظر حکم قطعیت یافت.
گفته شده این جریمه در پی محکومیت به دلیل پیگیری قتل‌های مشکوک بهار 93 در مریوان و همچنین انتشار آن در شبکه‌های اجتماعی از جمله فیس‌بوک از سوی وی پرداخت شده است.
این فعال حقوق زنان و کودکان اهل مریوان، امروز در صفحه شخصی فیس‌بوکی خود نوشته: «امروز بعد از گذشت نزدیک به یک سال از خودکشی‌های بهار ۹۳ و در پی پیگیری بنده به نمایندگی اتحادیه‌ها و انجمن‌های شهر مریوان از طریق درخواست به فرمانداری و فرماندهی انتظامی مریوان، جهت پاسخگویی به مردم و روشن شدن قضایا که همان وقت منجر به دستگیری بنده شد، از طریق پلیس فتا به دادسرای مریوان منتقل شدم و آنجا از طریق قاضی خضرلو، به عنوان متهم به تشویش اذهان عمومی و مقامات رسمی از طریق سامانه رایانه تفهیم اتهام و با قرار وثیقه موقتا آزاد شدم.»
این فعال مریوانی با اشاره به اینکه امروز شنبه ۲۵ بهمن‌ماه 1393، به دلیل مشکلات شخصی، بعد از صدور حکم نهایی مجبور به پرداخت جریمه مالی شده نوشته است: «طی چند ساعت بازداشت، با کمک مالی گرفتن از چند تن از دوستان به صورت قرض و پرداخت جریمه، زندان بزرگ را بر زندان مرکزی شهرستان مریوان ترجیح دادم و مثلا آزاد شدم.»
کامیل همتی کارشناس علوم اجتماعی از دانشگاە بهشتی تهران بوده و در سال‌های اخیر در حوزە حقوق زنان و کودکان فعال بوده است.
این فعال مریوانی بار اول در روز دوشنبه 11 اردیبهشت‌ماه 1385، از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و سپس با قید وثیقه آزاد می‌شود. وی دومین بار همزمان با سفر خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی به کردستان در اردیبهشت‌ماه 1388، در شهرستان سروآباد دستگیر و بە ستاد خبری مریوان منتقل شد. پس از اتمام سفر خامنەای، و پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 آزاد شد.
این فعال مریوانی، در 15 اردیبهشت‌ماه 1393، بە دلیل پیگیری قتل‌های مشکوک و زنجیره‌ای مریوان، از سوی نیروهای امنیتی این شهر بازداشت و سپس با تامین قرار وثیقە از زندان آزاد شد.
یک منبع مطلع از وضعیت این فعال مریوانی به کمپین گفت: «همان زمان بعد از پیگیری‌ها جهت جلوگیری از تشویش و دلهره مردم نسبت به آن خودکشی‌ها به عنوان قتل‌هایی زنجیره‌ای، کامیل چند جلسه‌ای با مسوولان شهر داشته که از طریق فیس بوک به اطلاع مردم رسانده و مسوولان نیز وادار به استفاده از تریبون نماز جمعه شدند که بعد از آن به شیوه‌ای نامناسب و از طریق بالا رفتن از دیوار منزل وی و رفتار نامناسب پیش چشم همسایه‌ها، برخی از وسایل شخصی وی ضبط شده و سپس ماموران امنیتی به منزل برادر وی نیز مراجعه کرده و پس از ایجاد ناراحتی و تهدید و ارعاب آنان، برادرش را به عنوان گروگان به آگاهی نیروی انتظامی برده تا کامیل همتی خود را معرفی کند. این در حالی بوده که کامیل در سفر بودە و در شهر مریوان حضور نداشته بود.»
این فعال مریوانی پیش‌تر چندین بار از طریق تلفن و پیام‌های تهدیدآمیز فیس‌بوکی، از سوی نیروهای امنیتی اطلاعات تحت فشار و تهدید قرار گرفته بود.
کامیل همتی هم‌اکنون در شهر مریوان تحت نظارت امنیتی بوده و هر لحظه امکان بازداشت و طرح اتهام‌های انتسابی برای این فعال مریوانی وجود دارد.
شنبه ۲۵ بهمن‌ماه ۱۳۹۳ – ۱۴ فوریه ۲۰۱۵
در زندان مریوان صدای ملاقات‌کنندگان و ملاقات‌شوندگان به هم نمی‌رسد
http://kampain.info/mer.php?id=1774
مشخصات کلی زندان مریوان و وضعیت زندانیان محبوس در آن (از مجموعه نگاهی به زندانهای کردستان)
موقعیت ساختمان زندان
بنای دو طبقه زندان مریوان مانند دیگر زندانهای کردستان به دلیل مسایل امنیتی (حاکمیت اسلامی چنین تعریف می‌کند) تقریبا در وسط شهر و مابین دو مرکز نیروی انتظامی و بسیج، با سر کار آمدن رژیم جدید در اوایل سال ١٣٦٢، ساخته و هرچند هر ساله بودجە‌ای را صرف بازسازی می‌کنند؛ اما به صورت کلی از استانداردهای معماری بی‌بهره بوده و در مقابل یک زلزله با ریشتر کم، احتمال فرو ریختن این زندان دو طبقە و کشتە شدن حتمی تمامی زندانیان در آن وجود دارد.
ظرفیت زندان
ظرفیت واقعی زندانی کە آمار زندانیان محبوس در آن، با سر کار آمدن رییس جدید قوە قضائیە نزدیک بە 300 نفر است، در حقیقت برای نگهداری 100 نفر طراحی شده است.
سالن ملاقات
این زندان فاقد سالن ملاقات حضوری است و زیر راه‌پله‌ای را برای ملاقات خصوصی اعضای خانواده با زندانیان اختصاص داده‌اند. در ملاقات کابینی (پشت شیشە) بیش‌تر گوشی‌های انتقال دهنده صدای ملاقات کنندگان و ملاقات شوندگان، کلا قطع است و یا به درستی کار نمی‌کند.
فضای بازپروری یا فضای آموزشی
فضای بازپروری یا فضای آموزشی، متشکل از چند اتاق کوچک است کە ظرفیتی بیش‌تر از 10 نفر را برای آموزش صنایع دستی ندارد.
بهداری زندان
بهداری زندان با حضور یک پزشک عمومی اداره می‌شود. زمان ویزیت و معاینه روزانه برای 300 زندانی محبوس در آن، کم‌تر از یک ساعت در روزهای اداری است. بە دلیل نبود داروی کافی برای درمان بیماری‌های سرپایی، بیش‌تر داروهای زندانیان بیمار، از سوی خانوادە‌ی آنان تهیە می‌شود.
تغذیه زندانیان
رژیم غذایی با توجه به تغییر فصول، متغیر است، اما بیش‌تر زندانیان بە دلیل بی‌کیفیت بودن غذا، کم بودن جیره غذایی و ناسالم بودن تغذیه، همیشە با مشکلات غذایی روبرو هستند.
پرسنل زندان
پرسنل زندان بیش‌تر از افراد بومی که اکثر آنها عضو خانواده‌ی کشته‌شدگان وابسته به حکومت که در درگیری با نیروهای مخالف حکومت کشته شده‌اند و یا از اعضای سپاه پاسداران هستند تشکیل شده است. این یک تاکیک برای اطمینان از ادامه شکنجه زندانیان توسط پرسنل آن از سوی حکومت اندیشیده شده است.
بیش از نیمی از زندانیان محبوس در زندان مریوان، متهمان، محکومان و بازداشتی‌های سیاسی هستند. همین امر سبب شده که با وجود پرسنل موجود، فضای شکنجه‌گری و قربانی کردن زندانیان سیاسی، به صورت مداوم در جریان باشد.
مرخصی زندانی
زندانی سیاسی با توجه بە قوانین وضع شدە از سوی لاریجانی در آیین‌نامه سازمان زندان‌ها و قانون جدید مجازات اسلامی، استفاده و برخورداری از مرخصی زندانیان تقریبا به امری غیر ممکن تبدیل شده است. نکته قابل توجه در اینجاست که سخت‌گیری و ممانعت از اعزام به مرخصی برای زندانیان سیاسی است و شامل زندانیان با اتهام غیر سیاسی نمی‌شود.
اشتغال زندانیان
زندانیان دیگر می‌توانند از قوانین جدید اشتغال به کار (رای باز) استفاده کرده و با پرداخت ماهانه مقداری وجه، تا اتمام دوران محکومیت، در بیرون از زندان بە سر ببرند.
بند سیاسی
در زندان مریوان، بند مستقلی برای زندانیان سیاسی موجود نیست و تمامی زندانیان به جز بند جرایم مربوط به مواد مخدر و معتادان، در یک بند بە اسم بند عمومی نگهداری می‌شوند. در این زندان بندی دیگر بە اسم بند پاک نیز ایجاد شدە کە زندانیان همرنگ و همراه سیستم حکومتی، با دسترسی به امکانات بیش‌تر نگهداری می‌شوند.
اعمال فشار و آزار زندانیان
زندانی سیاسی به زور و تهدید، باید در مراسم‌های ملی مذهبی شرکت نماید، وگرنە از ارتباط تلفنی و ملاقات با اعضای خانواده نیز محروم می‌شود. گاهی برای ایجاد پریشانی روانی و آزار زندانیان سیاسی، این دسته از زندانیان را از اتاقی به اتاق دیگر یا از زندانی به زندانی دیگر در شهرستان یا استانی دیگر، جدا و تبعید می‌کنند. اکنون زندانیانی سیاسی بسیاری در زندان مریوان، در حال تحمل دوران حبس خود هستند. از سرشناس‌ترین زندانیان محبوس در این زندان، «عدنان حسن‌پور» روزنامه‌نگار زندانی با ١٦ سال محکومیت، «کاوه فرجی» و «کاوە مرادی» هر کدام با حکم ٨ سال حبس در این زندان بە سر می‌برند.
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
شنبه ۲۵ بهمن‌ماه ۱۳۹۳ – ۱۴ فوریه ۲۰۱۵
ما مخالف اعدام هستیم
http://kampain.info/mer.php?id=1773
نامه زندانیان سیاسی گوهردشت به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در محکومیت اعدام سامان نسیم
سامان نسیم، زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام است و گفته شده ۳۰ بهمن‌ماه حکم اعدام او اجرا خواهد شد. جمعی از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج طی نامه‌ای به احمد شهید گفته‌اند: «ما درخواست رسیدگی و محکومیت این عمل غیر انسانی را داریم.»
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، جمعی از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج در بخشی از نامه‌شان به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران نوشته‌اند: «ما جهت محکوم کردن حکم غیر انسانی اعدام، برای نجات جان این هم‌وطن کُرد، از گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل آقای احمد شهید و همه مراجع بین‌المللی درخواست رسیدگی و محکومیت این عمل غیر انسانی را داریم.»
سامان نسیم ۲۶ تیرماه ۱۳۹۰، در ۱۷ سالگی به اتهام ارتباط با پژاک، حزب حیات آزاد کردستان و فعالیت مسلحانه علیه سپاه پاسداران، دستگیر و سپس در دادگاه مهاباد به اعدام محکوم شد. حکم اعدام وی از سوی دیوان عالی کشور تأیید شده و او درخواست اعاده دادرسی داده، اما خودش در نامه‌ای می‌گوید هنوز نتیجه این درخواست معلوم نیست و به دلیل قطعی بودن حکم هر لحظه امکان اجرای آن وجود دارد.
براساس آئین دادرسی کیفری موجود در ایران، سامان نسیم به دلیل اینکه در زمان ارتکاب جرم زیر ۱۸ سال بوده، باید در دادگاه کودکان محاکمه می‌شد و نه در دادگاه‌های انقلاب. سازمان عفو بین‌الملل نیز به این موضوع اعتراض کرده است.
عفو بین‌الملل و سازمان دیده‌بان حقوق بشر روز سه‌شنبه ۲۱ بهمن‌ماه، در بیانیه‌هایی از حکومت اسلامی ایران خواستند تا هرچه سریع‌تر اجرای حکم اعدام سامان نسیم را لغو کند و پرونده این زندانی سیاسی را مورد بازبینی قرار دهد.
نسخه کامل نامه زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج، در اختیار «کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی» قرار گرفته که در پی می‌آید.
«ماشین اعدام این حکومت بی‌رحم و مخالف حقوق بشر و همه ارزش‌های دموکراتیک و انسانی، پر شتاب کار می‌کند و به طور متوسط روزانه حدود 3 نفر را به کام خود می‌بلعد و معدوم می‌کند به گونه‌ای که نسبت به لحاظ جمعیت ایران شماره‌ی اول در بین همه‌ی کشورهای جهان است، اما به لحاظ آزادی بیان، در ردیف 173 می‌باشد! روزی نیست که به بهانه‌های گوناگون، احکام اعدام در دادگاه‌های غیرقانونی صادر نشود و هر روز بر تعداد زندانیان اعدامی افزوده می‌شود و شوربختانه، طناب‌های دار، روزبه‌روز ضخیم‌تر بافته می‌شود.
اینک قرعه به نام «سامان نسیم» یک هم‌میهن کُرد زده شد تا به کام این هیولای انسان‌کُش درآید و این در حالی است که مطابق ادعای خودشان این جوان در زمان ارتکاب به جرم، زیر 18 سال بوده که به لحاظ قوانین حقوقی و بین‌المللی، کودک به حساب می‌آمده و بر کودک نمی‌توان مجازات مالایطاق تحمل کرد. البته این نیرنگ‌باز همه‌ی تاریخ، همچون اصحاب بست، که روز شنبه‌ها که ماهیگیری را حرام دانسته بودند، در روزهای شنبه ماهی‌ها را به برکه‌ها محصور می‌کردند و روزهای یکشنبه به صید آنها می‌پرداختند. کودک 15، 16 و بلکه 13 و 14 سال را در زندان محصور می‌کنند تا به سن 18 سالگی برسد و سپس آن را اعدام می‌کند! به راستی بر ما ملت ایران شرم‌آور است که هر روز شاهد چنین قانون‌شکنی‌ها و چنین خشونت‌ها و چنین کشتاری هستیم، و هیچ مرجع تظلم‌خواهی هم وجود ندارد، شرم‌آورتر اما بر حکومتی است که ریحانه‌ها و سامان‌ها را اعدام می‌کند و حقوقدان‌ها و روزنامه‌نگاران وابسته‌اش که از خون همین ملت مکیده و زندگی ننگین خود را ادامه می‌دهد، اعلام می‌دارند که طرفداران حقوق بشر از ریحانه حمایت نکرده بودند، خانواده‌ی مقتول لج‌بازی نکرده و رضایت می‌داد! اما نمی‌گویند که حکم و حاکم و زندانیان و معدوم کننده و طناب باف و طناب دار، همین حکومت است و نه خانواده‌ی قربانی.
ما امضاکنندگان این نامه جهت محکوم کردن حکم غیر انسانی اعدام، برای نجات جان این هم‌وطن کُرد، از گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل آقای احمد شهید و همه مراجع بین‌المللی درخواست رسیدگی و محکومیت این عمل غیر انسانی را داریم.»
امضاکنندگان زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج به ترتیب حروف:
ابوالقاسم فولادوند
اسدالله هادی
افشین حیرتیان
ایرج حاتمی
پیروز منصوری
حسن فتحعلی آشتیانی
حشمت‌الله طبرزدی
خالد حردانی
رضا اکبری‌منفرد
زانیار مرادی
سعید شیرزاد
سعید ماسوری
شاهرخ زمانی
صالح کهندل
عبدالرضا قنبری
علی‌رضا فراهانی
فرید آزموده
کریم معروف عزیز
مجید اسدی
محمد جراحی
میثاق یزدان‌نژاد
جمعه ۲۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۳ – ۱۳ فوریه ۲۰۱۵
