مبارزان کمونیست
ایرما خوشگله، حزب کمونیست کارگری: بیرون آوردن تفنگ‌ها
نادر بکتاش
18/12/2012
فیلم گروگان را ـ تیتری که به آن در ایران دادند ـ حتمأ خیلی از جوان‌های انقلابی قدیمی (!) به خاطر دارند. غول‌های بازیگری سینِما ـ گریگوری پک و آنتونی کوئین ـ بودند. کسانی که می توانستند بی اهمیت نرین مسائل را، با رفتن در قالب یکی دیگر، مساله همه آدم‌ها در همه جای دنیا بکنند. ایرما خوشگله یکی از زیباترین فیلم هایی است که دیده ام. دیدن آن را واقعأ توصیه می کنم. ایرما در یکی از صحنه ها، روی میزی می‌پرد و می رقصد: نه رقصی این‌چنین ـ که مولوی ترنم کرد ـ که رقصی آن‌چنان که شرلی مک لین روی میز کافه کرد، نه در یک میانه پرت، که در میانه جهانم آرزوست: آخوندهای همه کشورها و مسری! لطفأ دنبال سوراخ موش بچرخید و بدوید
در این پلنوم حزب در میانه دسامبر 2012، زنی پرید روی میزی و انفجار زندگی و رقص و شادی و حرکت شد. این، حزب کمونیست کارگریست.
اما، اما، لازم نیست که من این را درگوشی به کسی بگویم. غول‌هایی در جنبش کمونیسم کارگری هستند، کسانی که میخکوب حرفهای حمید تقوایی هستند و هستیم، که گلنگدن هایمان را می کشیم.
تفنگ هایمان را از چاله ها بیرون می آوریم: بالای جنازه های کثافات اسلامی می رقصیم و می خوانیم. صدها میلیون خواهیم بود.
نمیدانم شرلی مک لین و جک لمون هنوز هستند یا نه؛ اگر بودند حتمأ از حزب کمونیست کارگری تقاضای عضویت می کردند. هر وقت گذرم به محله پیگال می افتد، رقص شرلی مک لین را می بینم. از این به بعد رقص آن زن در میانه دنیا، در میانه پلنوم حزب کمونیست کارگری، دنیا را پر کرده راستش من جرأت ندارم از یک ارتفاع سی سانتیمتری بالا بروم، چه برسد به اینکه بپرم روی میز و برقصم!!!!
