مبارزان کمونیست
نظام سرمایه داری بانی فحشای کودکان
جمال کمانگر
“چرا خداوند اجازه میدهد دختران کوچک به فحشا کشیده شوند؟” این سئوالی بود که که یک دختر ۱۲ ساله فیلیپنی به اسم “گلیزل پالومار” با بغض و گریان در جریان سفر هفته گذشته پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک های جهان از وی پرسید. این دختر ۱۲ ساله به علت فقر و نداری از طرف پدر و مادرش رها شده بود و توسط یکی از سازمانهای خیریه وابسته به کلیسا از خیابان به خانه های امن فرستاده شد. نه پاپ و نه برنامه ریزان سفر ایشان انتظار چنین سئوالی نداشتند! لابد قرار بود در انظار جامعه از این دختر به عنوان نمونه ای از “خدمات” کلیسا به کودکان بهره برداری میشد. قرار بود “سخاوتمندی” کلیسا را در بوق و کرنا کنند. اما این دختر با چشمان اشکبار ادامه داد: “کودکان زیادی به مواد مخدر و فحشا مبتلا می‌شوند. چرا خداوند اجازه میدهد این اتفاقات برای ما بیفتد؟ بچه‌ها که گناهی ندارند؟”
پاپ انتظار چنین سئوالی نداشت و آشکارا تحت تأثیر قرار گرفته بود نه به خاطر “سختی” سئوال، بلکه به خاطر خدای دستگاه تحمیق کلیسا و مسجد و کنیسه که این چنین توسط یک کودک قربانی فحشا و سوء استفاده جنسی از طرف کشیش و پولداران گردن کلفت مورد محاکمه قرار میگیرد. پاپ در اوج ریاکاری که ویژه صنعت تخدیر (دین) در جامعه است گفت: “این دختر سؤالی را مطرح کرده که هیچ پاسخی برای آن نیست و او حتی قادر نبود این سؤال را به خوبی مطرح کند و به گریه افتاد. این سئوال بزرگی برای همه ماست: برای چه کودکان باید رنج ببرند؟ چرا؟”
سئوال این دخترک قربانی بردگی جنسی، کل پایه خرافه دین را به چالش کشیده است. برای پاپ و کل میدیای نوکر “سئوال سختی” بود. و از نظر جناب پاپ “هیچ پاسخی برای آن نیست.” این شیادی محض است. این حقه بازی کشیش و آخوند و خاخام است که تسمه نقاله توجیه بی حقوقی، فقر و استثمار انسان از انسان هستند. هیچ پدر و مادری از روی سیری جگر گوشه شان را در خیابان رها نخواهند کرد. اگر خانواده های کارگری و بی بضاعت از روی ناچاری بچه هایشان را رها میکنند در وهله اول به امید اینکه لقمه نانی به سفره خالی آنها اضافه شود. به امید اینکه شاید به عنوان کودک کار بخشی از بار سنگین فقر و فلاکت را بر دوش نحیفشان بگذارند. در فیلیپین بیش از یک میلیون و دویست هزار کودک خیابانی یا کودکان کار وجود دارند. این جمعیت میلیونی در معرض تعرض و بردگی جنسی روزانه قرار دارند. برای پاپ این سئوال سخت است و “هیچ پاسخی برای آن نیست” چون بخشی وسیعی از کشیشان صنعت کلیسا روزانه مشغول سوء استفاده جنسی از کودکان هستند. رسوایی های کلیسا در زمینه کودک آزاری و تعرض جنسی به کودکان، زبان زد خاص و عام است. خدای کشیش و آخوند و خاخام سرمایه داری است و دین یک رکن اصلی ادامه کاری این نظام استثمارگر است.
همزمان با طرح این سئوال به ظاهر “سخت” از پاپ، اعلام شد “یک درصد به اندازه نصف جمعیت جهان ثروت و سامان دارند”. این یک درصد از جمعیت جهان بلیط بخت آزمایی استثمار طبقه کارگر را در جیب نامبارکشان دارند. سهم این دختر و چند میلیارد نفر را این اقلیت انگل بالا کشیده اند. پس جواب آن کودک در نظام کارمزدی سرمایه نهفته است. اما رسالت “پاپ فرانسیس” و کل صنعت دین پرده پوشی واقعیت دنیای سرمایه داری است. نظام سرمایه داری در جهان “خدایی” میکند. حواله دادن انسان استثمار شده به وهم خدا شگرد نظام سرمایه در عصر حاضر است. خدا ساخته و پرداخته ذهن بشر در چند هزار سال پیش بود. نظام سرمایه داری آنرا بروز کرده و نسل اندر نسل بواسطه خدا و مذهب بشر را به تباهی میکشاند. اگر خانواده ای در فیلیپین و آفریقا به دستور پاپ “زاد و ولد خرگوشی” میکنند، اگر هنوز وسائل جلوگیری از بارداری “حرام” است و جشن کاندوم سوزان به راه می اندازند، تماما از فرامین دستگاه خرافه دین است. سوء استفاده جنسی از کودکان، فحشا و اعتیاد به مواد مخدر و بردگی مدرن تماما از کارکرد نظام سرمایه داری است. پاسخ این وضعیت در جیب پاپ و آخوند و خاخام نیست. این طفیلی ها توجیه کنندگان وضع موجود هستند. آنها بی خاصیت ترین بخش جامعه هستند که از قبل ناآگاهی و از خودبیگانگی انسان امرار معاش میکنند.
اين دنياى وارونه را بايد از قاعده اش بر زمين گذاشت. اين کار کمونیستها و حزب کمونیستی است. اين هدف انقلاب کمونيستى طبقه کارگر است.*
