مبارزان کمونیست
قتل عام کودکان در پشاور
صحنه دیگری از جنگ تروریستها!
آذر ماجدی
تروریسم افسار گسیختۀ اسلامی روز سه شنبه یک جنایت فجیع در پاکستان آفرید. شش تروریست طالبان در روز روشن به یک مدرسه در پشاور حمله کردند و ۱۴۸ نفر را کشتند. ۱۳۲ نفر از آنها کودک بودند. ۱۲۱ کودک دیگر و سه نفر از کارکنان مدرسه نیز بشدت مجروح شده اند و در بیمارستان بستری هستند.
اکنون سیزده سال از جنایت تروریستی یازده سپتامبر در آمریکا می گذرد. طی این مدت هزاران انسان بیگناه در حملات تروریستی جان باخته اند. بخش عمدۀ این جنایات در خاورمیانه و شمال آفریقا اتفاق افتاده است. سیزده سال است که دو قطب تروریسم، تروریسم اسلامی و تروریسم دولتی بسرکردگی آمریکا بجان هم افتاده اند؛ تعداد قربانیان این جنگ تروریستی بیش از یک میلیون انسان و ویرانی کامل عراق، افغانستان و غزه و بخش هایی از لبنان، سوریه و هرج و مرج کامل در لیبی است. رسانه ها و دولتها زمانیکه از تروریسم صحبت می کنند، صرفا به کشتار جوانان عاصی شستشوی مغزی داده شده ای اشاره دارند که بدست جانیان اسلامی در دام افتاده اند؛ و با این شگرد قتل عامی که توسط دولتهای غربی و ناتو و دولتهای موتلف شان در منطقه، مانند عربستان سعودی، قطر و دولت ترکیه و همچنین اسرائیل هر روزه سازمان می یابد، تحت فریب ایدئولوژیک “جنگ با تروریسم” توجیه می کنند. بیش از یک میلیون کشته، تعداد بیشتری مجروح و معلول، و ویرانی چند کشور بعنوان “هزینه” مبارزه با تروریسم توجیه می شود.
پس از قتل عام تروریستی یازده سپتامبر ۲۰۰۱ ما گفتیم که این جنگ علیه تروریسم نیست، بلکه جنگ دو قطب تروریسم است*؛ هشدار دادیم که اگر این جنگ را متوقف نکنیم، دنیا به دوره قرون وسطی بازخواهد گشت و گفتیم که مبارزه علیه تروریسم تنها بدست بشریت آزادیخواه و متمدن مقدور است. جنگ تروریست ها فقط و فقط قربانیان بیشتر، هرج و مرج وسیعتر و امحای حقوق پایه ای انسانی و شهروندی را بدنبال خواهد داشت. تاریخ سیزده سال اخیر صحت این تحلیل را به فجیعترین شکلی باثبات رساند. فاجعۀ مدرسه پشاور یکی از درناکترین و وحشیانه ترین رویدادهای تروریستی است. بدنبال این کشتار تروریست های اسلامی بوکو حرام در نیجریه بیش از صد زن و کودک را ربودند. داعش همچنان دارد شکم می درد و به کودکان تجاوز می کند.
کیست که نداند داعش، النصرۀ و جهادیست ها توسط غرب مسلح شدند؛ کیست که نداند این جانیان توسط عربستان سعودی، قطر و ترکیه حمایت کامل می شوند؛ کیست که نداند حمله داعش به عراق با حمایت و آگاهی کامل این کشورها انجام گرفت؛ و کیست که نداند عربستان سعودی و قطر مامورین غرب در منطقه اند. کیست که نداند بن لادن مامور سازمان سیا بود، طالبان از حمایت آمریکا برخوردار بود و اسلامیست هایی که سازمان حماس را بنیان گذاشتند، پس از انتفاضه اول در فلسطین، با تشویق و حمایت کامل مادی و معنوی اسرائیل و موساد به تحرک افتادند؟ بقدرت رسیدن رژیم اسلامی نیز که شهره خاص و عام است. کنفرانس گوادولوپ اکنون فصلی کثیف از تاریخ جنایات دولتهای غربی و آمریکا برای سرکوب انقلابات مردم تحت ستم در دنیا است.
جنگ تروریست ها کشتار و جنایت و هرج و مرج را بطور تصاعدی افزایش داده است. بسیاری از حقوق پایه ای مدنی در کشورهای دموکراسی غربی به بهانه جنگ با تروریسم لغو شده است. زندگی شهروندان در خصوصی ترین ابعادش توسط دولت و سازمان های مخفی اش کنترل می شود. پلیس دائما انسانهایی که بنظرش شبیه “تروریستها” هستند را مورد اذیت و آزار قرار می دهد؛ شکنجه بطور رسمی و قانونی در آمریکا اعمال می شود. اکنون در قرن بیست و یک دارند در باره ضرورت شکنجه در بازجویی در رسانه ها و پارلمان بحث می کنند، اما تحت نام مسخرۀ “تکنیک های موثرتر بازجویی”!
طی این دوره هر تلاشی برای مقابله با تروریسم، از آنجا که توسط دولتهای تروریست انجام گرفته است صرفا موجب گسترش آن شده است، تنها یک مورد درخشان وجود دارد که مردم خود مسلح شده و با تروریستها می جنگند و آن مقاومت قهرمانانۀ کوبانی است. در مدت بیش از سه ماهی که این مقاومت در جریان بوده است، ضربات مهلکی بر داعش وارد آمده است. جریان تروریستی ای که به یمن حمایت های بیدریغ غرب و دولتهای مامور منطقه ایش به سمت تسخیر قدرت بیشتر می رفت، سه ماه است که در مرز و اطراف کوبانی زمینگیر شده و تعداد بسیاری از نیروهای خود را از دست داده است. مقاومت توده ای کوبانی همان تجلی بشریت آزادیخواه و متمدن است که سازمانیافته و متشکل از جان و حرمت و خانه اش دفاع می کند. کوبانی نشان داد که این تنها روش موثر و انسانی برای مقابله با تروریسم است، چه از نوع اسلامی و چه از نوع دولتی.
امروز بیش از هر زمان دیگر فراخوان سازماندهی و بسیج بشریت آزادیخواه و متمدن برای مقابله با تروریسم در مقابل ماست. امروز دیگر بر همگان روشن شده که این جنگ باصطلاح علیه تروریسم فقط و فقط کشتار، ویرانی و بیحقوقی بیشتر بدنبال دارد.
* منصور حکمت، دنیا پس از یازده سپتامبر
