مبارزان کمونیست
تبرئه مبارک، حکم اعاده رژیم سابق
سیاوش دانشور
ژورنالیستها که به تحولات سیاسی خاورمیانه و خیزشهای توده ای عنوان بی مثما و ناسیونالیستی “بهار عرب” داده بودند، با بازگشت نظامیان بقدرت در مصر و سقوط لیبی و سوریه در جنگ داخلی و خان خانی نظامی، از “زمستان عربی” سخن میگویند. ظاهرا همه این تحولات علیرغم نقشی که قدرتهای جهانی و منطقه ای در سیر اوضاع و وضعیت کنونی این کشورها داشته اند، در “جهان عرب” محبوس است و خصلت “درخود” و “عربی” دارد!
در مصر وضعیت بدرجه زیادی به دوران مبارک برگشته است اما رژیم مبارک هنوز تماما خود را احیا نکرده است. خیزش انقلابی و توده ای در مصر مبارک را سرنگون کرد. ارتش که ستون اصلی دولتهای مصر بود با اعلام “بیطرفی” که اسم رمز عقب نشینی موقتی برای ایفای نقش در دور بعد است، “برادر مردم” شد و همراه با هیئت حاکمه مصر با پایان قدرت مبارک کنار آمد. ارتش و طبقه بورژوازی مصر با هدف بخانه فرستادن مردم و دفاع از وضع موجود، از اخوان المسلمین حمایت کردند و محد مرسی طی یک انتخابات قلابی رئیس جمهور مصر شد. امری که مورد حمایت کامل آمریکا و دمکراسی غربی و دولت ترکیه بود و قرار بود مدل “اسلام میانه رو” در مصر و تونس الگوئی برای بحران حکومتی در منطقه و تقابل با اسلام سیاسی ضد غربی باشد. اما طولی نکشید که دولت اسلامی و “منتخب” محمد مرسی نیز با خیزشی سهمگین تر سرنگون شد. بار دیگر ارتش “برادر مردم” شد. اینبار ارتش ساقط شدن محمد مرسی را در دقیقه نود قاپید و پیروزی و پیشروی توده مردم انقلابی و خواهان تغییر را با یک حرکت قاطع به نفع خود مصادره کرد.
دادگاه حسنی مبارک و پسران وی و برخی از وزیرانش که از قبل در جریان بود با این تحولات شکل دیگری بخود گرفت. مبارک به قتل تعداد زیادی از معترضان در تظاهراتها متهم بود اما سه سال بعد تبرئه شد. همینطور پسران مبارک جمال و علا، وزیر داخله و تعدادی دیگر از همدستان نزدیک مبارک تبرئه شدند که یک قلم از اتهامات شان قتل هشتصد نفر بود. رئیس جمهور شدن ژنرال عبدالفتاح السیسی نقطه ای است که رژیم سابق اعاده میشود و دور باطل دست بدست شدن قدرت بین فراکسیونهای بورژوائی با رای نود و شش درصدی به ژنرال السیسی بسته و مهر و موم میشود. با اینحال هنوز کسی اطمینان ندارد که حکومت نظامیان بزعامت ژنرال السیسی با قیام دیگری روبرو نخواهد شد. چرا که تا به طبقه کارگر مصر و مردم معترض به اختناق و ارتشا و فساد حکومتی مربوط است، وضع اگر از دوران مبارک بدتر نشده باشد بهتر هم نشده است.
از نظر مردم خواهان تغییر، عبدالفتاح السیسی ادامه حسنی مبارک و مارشال طنطاوی و محمد مرسی است. مهرهائی که یکی بعد از دیگری بعنوان خاکریز ارتش و طبقه بورژوازی بمیدان می آیند تا از اساس نظام سابق دفاع کنند. برکناری ارتش و حکومت نظامیان در مصر نیز تنها اراده طبقه کارگر و نیروهائی را طلب میکند که تاکنون دو ضربه مهلک به بورژوازی مصر زدند. *
۴ دسامبر ۲۰۱۴
