مبارزان کمونیست
“موقعیت جنبش دانشجویی در آستانه 16 آذر”
مصاحبه سایت رضا کمانگر با “نینا پایدار”
در آستانه 16 آذر هستیم، اوضاع سیاسی اقتصادی بعداز سرکار آمدن دولت “تدبیر” روحانی وارد مرحله دیگری شده است. برجسته ترین مولفه های تفاوت این دوره با دوره زمامداری 8 ساله احمدی نژاد زیاد است که من سه مولفه زیر را اصلی میدانم: مولفه اول روابط جمهوری اسلامی با غرب و آمریکا بهبود یافته و تهدید گزینه نظامی آمریکا و غرب علیه ایران فروکش کرده است. هم چنین بخشهای از محاصره اقتصادی ایران لغو و یا تعلیق شده و بخشهای از دارائی های مسدود شده ایران آزاد شده است. مولفه دوم، شروع مشارکت و همکاری جمهوری اسلامی با آمریکا در بحران عروج داعش در سوریه و عراق موقعیت ایران را وارد مرحله دیگری از مناسبات سیاسی، نظامی با غرب و آمریکا کرده است. مولفه سوم، رویکرد عملی سیاست داخلی متکی بر ادامه عملکرد بیش از سه دهه گذشته حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی که عبارت است: تداوم فضای امنیتی رعب وحشت، دستگیری، شکنجه، صدور احکام سنگین زندان و فعال نگهداشتن ماشین اعدام و از طرف دیگر عملا اعلام کرده اند، برداشتن محاصره اقتصادی به طبقه کارگر و مردم ایران مربوط نمیشود، سهم مردم تداوم سرکوب و خفقان، بیکاری، فقر و گرسنگی است، همچنان که دیدیم تعین حداقل دستمزد سال 93 را با سه برابر زیر خط فقر تعین کردند، در جواب به اعتصابات و اعتراضات طبقه کارگر، حکم شلاق برای فعالین کارگری صادر کردند و دهها فعال کارگری، سیاسی، مدنی و دانشجوی هم اکنون در زندانها بسر می برند. جمهوری اسلامی جهت نشان دادن قدرت سرکوب خود به شنیع ترین روش به اسیدپاشی به روی زنان روی آورد و همچنان مشغول قربانی کردن مردم هستند.
سئوال، در شرایط کنونی در آستانه 16 آذر هستیم، موقعیت جنبش دانشجویی چگونه است؟
نینا پایدار: همانطور که در بالا فرمودید، شرایط داخلی ایران به شدت ملتهب است. اعتراضات عمومی طبقات محتلف به ج.ا بالا گرفته است. فقر ،گرانی و بیکاری و آمار بالای فحشا و اعتیاد در کنار اعدام و سرکوب طبقه کارگر و جنبش زنان و دانشجویان و اقلیت های قومی و مذهبی توسط حکومت نشانه ی بحرانی بودن شرایط داخلی ایران است. تحریم هایی که تا دیروز برای حکومت ایران کاغذ پاره محسوب می شدند، امروز زیربناهای اقتصادی دولت ایران را به چالشی جدی کشانده است. فقر و فلاکت اقتصادی و بیکاری مردم و جوانان در کنار تبلیغ فرهنگ گندیده اسلامی موجبات روند تصاعدی فحشا، اعتیاد و کودکان کار و خیابان را موجب شده است. حکومت ایران با جدی گرفتن مذاکرات دارد مقدمات نوشیدن جام زهر را فراهم می سازد اما این نوشیدن جام زهر را با تبلیغات رسنه ای باید به صورت وارونه وانمود کند. هم چنین این بهبود روابط با غرب و دیپلماسی خندان روحانی و دولت اش مشمول مردم و طبقه کارگر و زحمتکش این جامعه نمی شود. این بی ربطی را از افزایش روند سطح عمومی قیمت ها و عدم تغییر در زندگی مردم در تمامی ابعاد میتوان مشاهده کرد. جمهوری اسلامی به خوبی می داند که وضعیت نابه سامان اجتماعی می تواند موجب خیزش طبقات اجتماعی مختلف شود به همین دلیل با شنیع ترین شکل ممکن به سرکوب و شلاق فعالین کارگری، بازداشت فعالین زن و بازداشت و ارعاب و تعلیق تحصیل دانشجویان در این چند سال اخیر دست زده است. جنبش دانشجویی به عنوان، قلب تپنده جامعه و طبقه پیشرو جامعه نیز مورد این سرکوب شدید قرارگرفته است. بازداشت گسترده دانشجویان به خصوص فعالین چپ از سال 1386 به بعد به خوبی بیانگر سیاست کلان امنیتی رژیم در برخورد با دانشجویان است. بازداشت امسال بیش از ده ها فعال دانشجویی توسط سپاه و نه وزارت اطلاعات و نهگداری ایشان در بندهای مخوف 350 اوین و بندهای دیگر سپاه بیانگر چنگ و دندان نشان دادن تمام عیار رژیم به جنبش دانشجویی است. با تمام این تفاسیر و سرکوب شدید، جنبش دانشجویی همواره در دانشگاه ها حضور داشته است، شاید به مانند چندین سال پیش، در صحنه های علنی نبوده، اما فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه ها نشاندهنده زنده بودن جنبش دانشجویی و ترس رژیم از لولوی جنبش دانشجویی به مانند مغز متفکر جنبش های اجتماعی زنده مخالف حکومت ایران است. با فشار و بازداشت های تمام عیار رژیم باید این را اذعان کرد که جنبش دانشجویی خصلت کشسانی خود را همواره داراست، این جنبش همیشه راه در روی خود را برای فعالیت پیدا می کند، اعتراضات امسال دانشگاه های تبریز، نوشیروان بابل، دانشگاه تهران، سمنان و کردستان و …. در دفاع از مقاومت جانانه مردم بی دفاع کوبانی در برابر جلادان داعش، همان فریاد رسای ” دانشگاه زنده است” جنبش دانشجویی را در گوشمان تداعی می کند.
سئوال: مسائل و مشغله های فعالین جنبش دانشجویی چیست؟
نینا پایدار: دانشگاه همواره مهد تفکر و اندیشه های پیشروانه بوده و خواهد بود. مشغله ها و دغدغه این طبقه از دانشجویان به خصوص دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب حول مطالبات طبقه کارگر، برابری زن و مرد و تلاش برای نهادینه کردن برابری های جنسیتی در جامعه و مطالبات حقوق کودکان و در دفاع از آزادی و برابری خواهد بود. پس از سرکوب دانشجویان چپ در سال 86 و 87 و تبعید رهبران این جنبش و بازداشت عده گسترده ای از این فعالین دانشجویی، جریان چپ دانشجویی رویکردهای فعالیت خود را تغییر داد، اگرچه به شکلی کاملا علنی در دانشگاه ها فعالیت نکرده اما تریبون های خاص خود را داشته و نشریات خود را در دانشگاه ها منتشر کرده، می خواهم بگویم با تمام فشارها و سرکوب های شدید، تنها رویکردش را به فعالیت در دانشگاه ها و جامعه تغییر داده اما دغدغه هایش همان دغدغه های آزادی خواهانه، برابری طلبانه و رادیکالی است که در پیوند با طبقات کارگران، جنبش زنان، جنبش کودکان کار و خیابان و جنبش هایی از این دست تعریف می شود.
سئوال: آیا بحث سازمان یابی تشکل و اتحاد میان فعالین دانشجویی مطرح است؟
نینا پایدار: قطعا وجود دارد. دانشگاه یکی از معدود مکانهای داخل ایران است که همواره بستر خاص خود را برای فعالیت و و همگانی کردن اندیشه های رادیکال و آزادی خواهانه و مترقی داراست. دانشگاه بنا به ماهیت ذاتی خود، همواره با ترقی و پیشرفت و رشد و کمال پیوند خورده است، چیزی که با ماهیت حکومت ایران تضاد ماهوی دارد. این اندیشه های مترقی در ذهن همین دانشجویانی می جوشد که در دانشگاه ها پرورش می یابند. جمهوری اسلامی از روند رو به رشد اندیشه های آزادی خواهانه و رادیکال، اندیشه های لائیک و برابری طلبانه به خوبی آگاهی دارد و با تمام قدرت می خواهد در برابر این اندیشه ها سد ایجاد کند. این اندیشه ها برای هماهنگ شدن نیازمند آژیتاتورهایی است که بتواند این نیروهای عظیم اجتماعی و فکری را سامان دهد. خصلتا این رهبران دانشجویی و فعالین آژیتاتور در قلب دانشگاه ها پرورش می یابند و به مرکزیتی برای این سازماندهی و اتحاد جنبش دانشجویی تبدیل می شوند. حضور نشریات مختلف در دانشگاه ها، حضور اعتراضات صنفی و سیاسی موجود در دانشگاه ها در اوایل امسال و تشدید فشار رژیم بر فعالین دانشجویی در روزهای مانده به 16 آذر خود نشان دهنده حضور این رهبران و جنبش دانشجویی در درون دانشگاه هاست.
سئوال: خواست و اولویت جنبش دانشجویی چیست؟
نینا پایدار: تقلیل دادن جنبش دانشجویی به درون دانشگاه، حیله ای است که همواره دوم خردادی ها سعی می کردند از آن برای منافع سیاسی خود و اعمال فشار بر طیف سنتی حاکم بر قدرت از آن استفاده کنند، هم چنین آنها سعی می کردند که با اعمال فشار بر طیف سیاسی مخالف بتوانند نبض دانشگاه ها را در دست داشته باشند و در فعالیت های پلیسی وزارت اطلاعات نیز از نیروهای حاضر در دانشگاه شان استفاده کنند. جنبش دانشجویی به عنوان مغز متفکر و جریان رادیکال مستقر در دانشگاه ها، متحد جنبش های زنده جامعه ایران است، علی الخصوص جریان دانشجویان چپ که همواره خود را در اتحاد با طبقه کارگر، زنان و اقلیت ها بازتعریف کرده و بین خود و طبقات مختلف اجتماعی منافع مشترک تعریف کرده است. این جنبش با “نه” گفتن به هر نوع ارتجاع و کهنه پرستی حاکمیت سعی بر این دارد که فرهنگی انسانی، آزادی خواهانه و برابری طلبانه را در جامعه و در اذهان نسل بعد جا بیندازد. این جنبش نهایت تلاش و مطالبات اش حول مسئله برابری جنسیتی زن و مرد و زیرنظر گرفتن منافع طبقه کارگر و زحمتکش جامعه است، طبقه ای که با اینکه تولید کننده ثروت انبوه در جوامعه است اما در ایران حتی به شیوه بخور نمیر نیز زندگی نمی کند، جنبش دانشجویی دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب حول مطالبات چپ، رادیکال و انسانی، جنبشی زنده برای تغییر قوانین اجتماعی و عرف به شکلی متمدن و انسانی است.
سئوال: فعالین جنبش دانشجویی چگونه باید به استقبال 16 آذر بروند؟
نینا پایدار: پیش از هرچیز برای پاسخ به این سوال شما به اتفاقات زنده دانشگاه در دو ماه اخیر و پس از بازگشایی دانشگاه ها نظری می افکنم. اوایل امسال در نبرد خونین جریانهای مرتجع اسلامی و تروریستی داعش در سوریه و در شهر کوبانی، دانشجویان به صورت آکسیونی و اعتراضی در سراسر دانشگاه های ایران با پلاکارد و شعارهای رادیکال به صحن دانشگاه می آیند و علیه ارتجاع، کشتار، انسان کشی و غارت جانوران اسلامی داعش، رادیکالترین شعار ها را می دهند، در تهران دانشجویان جلوی سفارت ترکیه می روند، جلوی دفتر سازمان ملل می روند و در دفاع از آزادگی و مقاومت جانانه مردم کوبانی به خیابان می آیند. در غالب دانشگاه های ایران بیانیه های در دفاع از قوانین برابری طلبانه کانتون جزیر اعلام می شوند، کمپین های علنی و اینترنتی در دفاع از مردم کوبانی با پلاتفرمی انسانی و آزادی خواهانه ایجاد می شود. همین فاکت ها برای درک رویکردهای جدید جنبش دانشجویی در دانشگاه ها کافی است. دانشجویان با طرح مطالباتی آزادی خواهانه و برابری طلبانه دارند از چیزی دفاع می کنند که جریان چپ دانشجویی بذرش را خیلی قبل ترها پاشیده بود و از آن دفاع می کرد. “نه” گفتن به داعش در عراق و سوریه، “نه” گفتن به داعش موجود در حکومت ایران است. جنبش دانشجویی چپ دوباره به دانشگاه ها برگشته با همان مطالبات و پلاتفرم و با تغییر رویکردهای جدید در دانشگاه ها. جریان جنبش دانشجویی باید بتواند به مانند سالهای گذشته و به مانند چند ماه پیش که توانست هزاران دانشجو را در دانشگاه ها به دفاع از کوبانی بشوراند، در دفاع از آزادگی و “نه” گفتن به کهنه پرستی و ارتجاع ؛ باید بتواند در روز 16 آذر طبق سنت این روز به صحن علنی دانشگاه ها بیایند، 16 آذر روز قیام دانشگاه علیه سرکوب و ظلم موجود در ایران است و چه بستری مناسب تر از دانشگاه و چه معترضانی بهتر از دانشجویان. باید با شعارهای ” دانشگاه زنده است” و ” دانشگاه پادگان نیست” به صحن عمومی دانشگاهها برگشت، باید علیه فقر و فلاکت طبقه کارگر و در دفاع از بیداری و آزاد زیستن فریاد زد و جریان دانشجویی باید به عنوان قلب زنده دانشگاه بتواند به ارتجاع و سرکوب رژیم در جامعه و دانشگاه ها نه بگوید. باید با طرح مطالباتی برابری طلبانه به تمام قوانین زن ستیز “نه” گفت، با شعار “زن زندگی است” ، فعالین دانشجویی و چپ به دفاع از آزادبودن و برابری طلبی جنسیتی باید به صحنه بیایند و با شعارهای رادیکال و آزادی خواهانه و برابری طلبنه مطالبات طبقات مختلف جامعه ایران را مطرح کنند، مطالباتی که سرکوب و بازداشت و رعب و وحشت و فقر و فلاکت تحمیل شده بر مردم را به عقب رانده و دغدغه های طبقات کارگر، زنان، دانشجویان و اقلیت های مختلف را رساتر، گویاتر و زنده تر از همیشه فریاد بزند.
با تشکر از وقتی که در اختیارم گذاشتید.
نینا پایدار: من هم تشکر میکنم
9 آذر 1393
کمونیست ماهانه شماره هشتم: بر گرفته از سایت رضا کمانگر
