مصاحبه کمونیست هفتگی با رحمان حسین زاده در رابطه با 16 آذر

کمونیست هفتگی میپرسد:
به مناسبت ۱۶ آذر روز دانشجو نزدیک شدیم، جایگاه ۱۶ آذر در جنبش رادیکال اعتراضی ایران را چگونه می بینید؟ فراخوان شما در ۱۶ آذر امسال چیست؟ 
رحمان حسین زاده: ۱۶ آذر یک روز اعتراضی مهم در فضای  سیاسی ایران است. سابقه ۱۶ آذر به دوران سلطنت برمیگردد. در اواخر دهه شصت میلادی زمانی که نیکسون معاون وقت ریاست جمهوری آمریکا به ایران آمد در فضای اعتراض ضد استبدای، ضد سرکوبگری آن وقت در اعتراض به سفر او اعتراض دانشجویی شکل گرفت. سه نفر از دانشجویان همان موقع به دست نیروهای سرکوبگر رژیم سلطنت جان باختند و از آن دوره به بعد ۱۶ آذر به عنوان روز دانشجو و یک روز اعتراضی مهم مناسبت پیدا کرد. چه در دوران رژیم سلطنت و چه در دوره جمهوری اسلامی روز دانشجو مناسبتی بوده که در آن دانشجویان مبارز و آزادیخواه دانشگاههای ایران صف خودشان را متحد و ابراز وجود کرده اند. در بسیاری از سالها روز ۱۶ آذر به روز اعتراض علیه سرکوبگری و استبداد و مضافا در یک دهه اخیر با ابتکار دانشجویان چپ و کمونیست محتوای رادیکالتر اعتراضی به خود گرفته است. آن هم از مقطعی است که دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب فراتر از اعتراض علیه استبداد دست به ریشه بردند و علیه نظم سرمایه و نظم حاکم مطالبات بسیار اساسی تری که از اعماق جامعه سرچشمه میگیرد، مطرح کردند. در دفاع از آزادی و برابری، در دفاع از حقوق کارگران، در دفاع از آزادی زن، تاکید بر برابری زن و مرد، در دفاع از آزادیهای بی قید و شرط سیاسی، و در تاکید بر اتحاد و همبستگی دانشگاه و دانشجویان با جنبش کارگری، جنبش زنان و با جنبشهای اعتراضی رادیکال در آن جامعه پا فشاری کردند. به این معنا مناسبت ۱۶ آذر در یک دهه اخیر، یک کیفیت دیگری به خود دید. اکنون این مناسبت به یک روز اعتراضی مهم در فضای سیاست ایران علیه جمهوری اسلامی، علیه نظم حاکم و علیه سرمایه داری تبدیل شده است.
فراخوان ما اینست در شرایطی به مناسبت شانزده آذر نزدیک می شویم، که جنب و جوش اعتراضی در سطح جامعه ایران گسترده است. در جنبش کارگری شاهد اعتراضات و اعتصابات کارگری بودیم. جنبش آزادی زن نقش مهمی را ایفا کرده و زنان برای حق وحقوق خودشان خیلی جسورانه در صحنه مبارزه هستند. بی حجابی و اقدام علیه حجاب یک صفت مشخصه زنان در این جامعه و در مبارزات یکساله بوده است. اعتراض عمومی علیه فشارها، تضییقات و تعرض معیشتی و سیاسی جمهوری اسلامی ابعاد جدی دارد.  نمونه هایش در همان اصفهان، تهران و دانشگاهها اتفاق افتاده است. حمایت از مبارزات قهرمانانه و مردم صاحب اراده کوبانی در تهران، تبریز، ارومیه و شهرهای کردستان جدی بود و به هم پیوند خورد و حرکت مهمی را شکل دادند. در این فضا به مناسبت ۱۶ آذر نزدیک می شویم. پیام ما و فراخوان ما به دانشجویان و مشخصا دانشجویان چپ و کمونیست و صف آزادیخواهی و برابری طلبی در محیط دانشگاهها اینست که مبتکرانه و هوشیارانه با تشخیص درست تناسب قوا در راستای گسترش اعتراضات علیه فشارها و تضییقات و محدودیتهای جمهوری اسلامی بکوشند. در تحرک و آکسیونهای احتمالی که صورت می گیرد پرچم رادیکال و انقلابی را برافراشته نگاه دارند. شعارها و مطالبات برحق مردم و کارگران ایران را بار دیگر نمایندگی کنند. از جمله در این اوضاع و شرایط این مطالبات و شعارها را میتوان برجسته کرد: “مسببین اسید پاشی ها باید به جامعه معرفی و مجازات بشوند”. “نه به حجاب”، “نه به تفکیک جنسیتی”، “دانشگاه پادگان نیست”، “زنده باد آزادی و برابری”، همه اینها می تواند شعارها و مطالبات روشن امسال با ابتکار دانشجویان چپ و کمونیست باشد. انتظار ما اینست، دانشجویان چپ و کمونیست در مناسبت ۱۶ آذر صفوف خود را متحدتر و متشکل تر و منسجم کنند. در عین حال پرچمدار تحرک اعتراضی رادیکال علیه همه این فشارها و محدودیتهایی باشند که جمهوری اسلامی بانی آن است. باید کاری کرد اعتراضات رادیکال در فضای سیاسی ایران از کانال دانشگاه تقویت بشود و گسترش پیدا کند. فرصتی است تا بار دیگر نسل جوان کمونیست در دانشگاهها مهر خود را برفضای اعتراضی امروز جامعه ایران بکوبند. *