مبارزان کمونیست
اطلاعیه کمیته اجرایی اتحاد سوسیالیستی کارگری بمناسبت،
25 نوامبر، روز خشونت علیه زنان در نظام سرمایه داری
خشونت بر زنان امریست سیاسی
امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان می رویم که خشونت به اشکال مختلف، نه تنها کمتر نشده بلکه آمارهای رسمی افزایش آنرا گزارش کرده اند. خشونتی سازمان یافته تر از سالهای قبل. اگرچه خشونت بر زنان نمودهای متفاوتی دارد اما خشونت سازمان یافته سیاسی و اقتصادی را می توان بعنوان اصلی ترین عامل خشونت برشمرد.خشونت امریست سیاسی. در سیستم مردسالار، سرمایه داری و نهادهای جهانی اش برای حفظ نظام خود، مجبور به اعمال سرکوب وحشیانه اند.خشونت بر مردم و بویژه زنان، خشونت سازمان یافته ایست که در راستای منافع سرمایه بطور مدام در تمام کشورها تولید و باز تولید میشود. اگر چه تنها زنان قربانیان این خشونت نیستند اما روند خشونت یعنی وجود تبعیض، استثمار و نابرابری در جامعه.
در جامعه سرمایه داری که سرنوشت و رفتارانسان ها از طریق قدرت سیاسی حاکم و قوانینش اعمال می شود، زور و خشونت یگانه ابزاریست که می تواند با ایجاد رعب و وحشت اعتراضات مردم را سرکوب و کنترل کند.
امروزه می شنویم که در مصر، از هر نه نفر زن، هشت نفر ختنه جنسی می شوند. در بنگلادش سقف کارخانه نساجی خراب می شود و هزاران کارگر زن و مرد زیر آوار دفن می شوند. تجاوز به زنان در هند، خرید و فروش زنان توسط بوکوحرام در نیجریه، بی حقوقی زنان درکشورهای اسلامی، و نیز مافیای جهانی سرمایه که سالانه میلیاردها دلار از قبل داد و ستد کارگران تن فروش “روسپیگرها” به جیب میریزند، همه و همه از مصایبی ست که سرمایه جهانی برای زنان و مردان زحمتکش به ارمغان آورده است.
و در ایران نیز سرمایه داری داعشی سالهاست که با قوانین ارتجاعی اش، هر روزه بسیاری از مردم ، به ویژه زنان را به دست جلادان مرگ میسپارد واز هیچ نوع خشونتی از جمله شکنجه در زندانها، آزار جوانان، قطع دست و پا و قانون ارتجاعی قصاص و اسیدپاشی فروگذار نمیکند تا لحظه ایی برعمر کوتاهش بیافزاید. خبر اسیدپاشی به پانزده زن در اصفهان، امنیت شهر را مختل و مردم را نگران کرد. این اولین بار نیست که زنان قربانی قانون کثیف و طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر میشوند. خشونتی عریان که مردم شریف اصفهان، تهران و سایر شهرها را به عرصه مبارزه با جمهوری اسلامی کشاند. جالب اینکه در پی این اعتراضات چند تن از مردم معترض به اسیدپاشی دستگیر شدند و شگفتا که دستگیری و پیدا کردن گروه رقص هپی که در پشت بام خانه شان ویدیوی رقص ضبط کردند، در ظرف چند ساعت امکان پذیر است اما دستگیری لباس شخصیها غیرممکن!!
مریم یکی از قربانیان اسید پاشی میگوید: “درد زخمها یک طرف و درد روح و روانم به یک طرف. غروب که میشه هر چه به لحظه ی حادثه ای که برایم رخ داده نزدیک می شوم، دوباره آن اتفاق مقابل چشمم زنده می شود. در آن لحظه من وسط خیابان فریاد می زدم و لباسهایم در تنم پودر شده بود.”
مبارزات زنان ایران علیه حکومت از آغاز رژیم اسلامی تاکنون ادامه دارد. رژیمی که با کوهی از مشکلات اقتصادی ـ سیاسی و ناتوانی از حل آن، دست به گریبان است و هر نوع اعتراضی، نهادهای امنیتی واطلاعاتی اش را نگران می کند. کابوس سرنگونی، کل نظام اسلامی را به لرزه می اندازد.
در حالی که قربانیان اسیدپاشی از ازهم پاشیدن روح و جانشان فریاد میزنند، فمینیست های لیبرال مدرسه ی فمینیستی ما، هنوز از چماقداران و اوباشان رژیم میخواهند که:“بهتر است مسئولان مواظب سخن هایی باشند که نتیجه ی محتوم اش ناامنی و خشونت سازمان یافته در جامعه است“.
اینان فراموش میکنند که تحقق کوچکترین و ابتدایی ترین حقوق مدنی و سیاسی در ایران مستلزم نابودی این رژیم است. رژیمی که هفتاد در صد مردم آن زیر خط فقر زندگی میکنند، چرا که اساسا سودآوری سرمایه در گرو نابودی و سرکوب کوچکترین آزادی هاست و کسب حقوق دموکراتیک مدنی و یا سیاسی در این نظام رویایی بیش نیست.
امسال ما در شرایطی به استقبال 25 نوامبر میرویم که زنان مبارز ما همگام و همبسته با مبارزات زنان قهرمان کوبانی و دیگر زنان جهان در یک جبهه در مقابل صاحبان زور و سرمایه با قامتی محکم و ایستاده به مبارزاتشان تا پیروزی نهایی ادامه میدهند و به زنان لیبرال می آموزند که برابری کامل بین زن و مرد تنها در گرو محو نظام سرمایه داری و تحقق سوسیالیسم است.
سرنگون باد رژیم اسلامی
کمیته اجرایی اتحاد سوسیالیستی کارگری
23 نوامبر 2014
