مبارزان کمونیست
اعلامیه حزب حکمتیست درباره مذاکرات وین
پایان بی نتیجه مذاکرات، ادامه کشمکشهای غرب و جمهوری اسلامی
طرفهای این منازعات نفرتبار و جنایتکارانه همگی دشمنان لجوج مردمند
مذاکرات نمایندگان 1+5 و جمهوری اسلامی در ددلاین سوم آذر (24 نوامبر) بی نتیجه به پایان رسید. نمایندگان بار دیگر با ریاکاری نفرت انگیز عکس یادگاری گرفتند و به پایتختهایشان برگشتند تا کشمکشهای ارتجاعی و جنایتکارانه خود را از کانالهای دیگر ادامه دهند. اعلام هفت ماه تمدید مهلت یعنی اعلام بیحاصلی یک دوره دیپلماسی، یعنی اعلام ادامه جدال همه طرفهای درگیر در همه عرصه های “اختلافات جدی” در اشکال دیگر.
نشستهای پشت پرده و فوق سری که محتوای واقعی شان هرگز اعلام نشد و با کلمات و عبارات گنگ و متناقض مانند مثبت، پیشرفت و “هنوز اختلافات جدی باقی است از آن “اطلاعرسانی” میشد، روز یکشنبه به بن بست رسیده بود با این حال ترجیح دادند بگویند که دارند تلاش میکنند به یک “توافق سیاسی” و مهلتی یکماهه برای جنبه های فنی و حقوقی آن برسند. اما این هم بی نتیجه ماند. سرانجام دوشنبه اعلام شد که برای “توافق سیاسی” به چهار ماه و برای جنبه های فنی به سه ماه دیگر زمان اضافی نیاز دارند. این تمدید مجدد جز پرده پوشی عدم توافق سیاسی چیز دیگری نیست. واقعیت پشت پرده این است که غرب و جمهوری اسلامی زیر پوشش مذاکرات هسته ای، دارند بر سر منازعات خود در منطقه چانه میزنند و به “توافق سیاسی” هم نمیرسند. دارند بر سر جنگ سه ساله ویرانگر سوریه و سناریوی سیاه کاملی که بر مردم آن تحمیل کرده اند، بر سر منجلاب سناریوی سیاهی که جامعه عراق را در آن غرق کرده اند، بر سر کشمکشهایشان در لبنان و افغانستان و فلسطین و غیره سروکله میزنند و لجوجانه بر اهداف ضدمردمی خود پا میفشارند. دلیل اصلی سری بودن محتوای نشستها و بروز ندادن جزئیات همین بوده است.
در پی 12 سال کشمکش علنی با دستاویز هسته ای، پس ازسالها تکرر دیدار نمایندگان دیپلماتیک رژیم اسلامی و قدرتهای بزرگ و با گذشت یک سال از توافقی که “تاریخی” لقب دادند، تمدید اخیر معنای دیگری نداشت جز اینکه در همان نقطه یک سال قبل مانده اند و درجا زده اند. طرفهای مذاکرات وین واقف اند که اگر این دوره از دیپلماسی شان با یک بار تمدید و با وجود نشستهای فشرده اخیر به فرجام نرسیده است، در ماههای آتی باز هم از هر دو سو با موانع و محدودیتهای بیشتر و جدیتری روبرو خواهد شد. با این حال هیچیک از آنها اعلام بن بست و شکست این دیپلماسی را به سود خود نمیدانند و با تمدید آن هر یک منافع جداگانه خود را دنبال میکند. تمدیدی که مساوی ادامه تحریمها، ادامه جنگ و جدالهای کنونی و تحمیل فقر و ناامنی بیشتر بر مردم ایران و منطقه است.
حزب حکمتیست در بیانیه پلنوم 28 کمیته مرکزی خود در آخر اکتبر 2013، چند هفته قبل از توافق ژنو، بر نیاز دو طرف به رفتن پای مذاکره و نرمش و سازش و توافق انگشت گذاشت، سیاست خود در قبال مناسبات جمهوری اسلامی با آمریکا و غرب را به روشنی بیان کرد و امروز هم بر آن پا میفشارد. در آن بیانیه آمده است که:
هر درجه بهبود روابط و “عادی سازی” مناسبات جمهوری اسلامی و دولت آمریکا با مخالفت ما به عنوان یک جریان انقلابی سرنگونی طلب روبرو نمیشود. بر خلاف پروپاگاند طرفین و نیروهای اپوزیسیون حامی هر کدام ازآنها، نه خصومت و دشمنی تاکنونی جمهوری اسلامی و آمریکا و نه نزدیکی و توافق احتمالی آینده آنها کوچکترین ربطی به منافع کارگران و مردم و صف آزادیخواهی و حق طلبی در آن جامعه نداشته و ندارد.
همچنین در بیانیه حزب حکمتیست تاکید شده بود که “ما همواره خواهان پایان یافتن تحریمهای اقتصادی و اثرات ضد انسانی آن بوده و هستیم. در عین حال اعلام میکنیم که پایان تحریمها مترادف با پایان فقر و بیکاری و گرسنگی و ریاضت کشی اقتصادی تحمیل شده بر کارگران و مردم نخواهد بود. هر ذره بهبود شرایط کار و معیشت و پایان دادن به وضع موجود، تنها و تنها حاصل مبارزات طبقه کارگر و مردم معترض و پیگیری متحدانه و سازمانیافته مطالبات اقتصادی و سیاسی شان است.
در چارچوب توافق احتمالی آمریکا و غرب با جمهوری اسلامی، هرگونه تلاش قدرتهای جهانی و کشورهای غربی و طرفداران آنها در اپوزیسیون برای بزک کردن چهره جمهوری اسلامی و تحمیل این رژیم هار ضد انسانی به نام “دولت معتدل برآمده از رای مردم ایران” به مردم را وسیعا باید رسوا و خنثی کرد. حزب حکمتیست با همان شدت که خواهان پایان تحریم اقتصادی ایران و کوتاه شدن دست قدرتهای جهانی در تحولات ایران است، با همان شدت و بیشتر خواهان سرنگونی فوری جمهوری اسلامی است.
دیپلماسی جمهوری اسلامی با آمریکا و غرب به هر جا بکشد، ناسازگاری سیاسی و اجتماعی این رژیم با جامعه ایران یک واقعیت مسلم است. جمهوری اسلامی یک استبداد سیاسی متکی به استثمار شدید نیروی کار ارزان و سرکوب عریان شهروندان است. خودآگاهی و روشن بینی کارگری و سوسیالیستی، اتحاد و تشکل و سازمانیافتگی مبارزات کارگران، زنان، جوانان و مردم معترض نقش تعیین کننده ای در عقب راندن جمهوری اسلامی و تغییر تناسب قوا در راستای پیروزی صف آزادیخواهی و برابری طلبی در جامعه خواهد داشت. این اوضاع را با همه پیچیدگیهایش و با چشمان باز باید دید و دخالتگری کمونیستی و اجتماعی را تضمین کرد“.
در بیانیه سال گذشته حزب حکمتیست اعلام شده بود که این حزب برای گسترش مبارزات کارگرى و اعتراضات مردمى عليه کليت جمهوری اسلامى تلاش میکند. برای تغییر تناسب قوا و ایجاد گشايش سياسى با اتکا به نیروی مبارزه طبقه کارگر و توده مردم میکوشد. حزب حکمتیست در این پروسه اپوزیسیون پرورژیمی حامی مضحکه “اسلام معتدل “و اپوزیسیون پرو غربی را قاطعانه افشاء و منزوى خواهد کرد.حزب حکمتیست در صف مقدم مبارزات کارگران و مردم بیش از پیش بر برافراشتن پرچم مبارزه برای بهبود شرایط کار و زندگی و مبارزه قاطع برای سرنگونی جمهوری اسلامی پافشاری میکند. ما رهبران کارگری ، زنان و جوانان و همه آزادیخواهان و برابری طلبان را برای تحقق این امر به صفوف حزب حکمتیست فرا میخوانیم.
اکنونپسازیکسالدیپلماسینافرجامونهایتااعلامادامهکشمکشهایغربوجمهوریاسلامیوتلاشطرفینبرایتحمیلشرایطانتظاربهفضایسیاسیایران،حزبحکمتیستباردیگربرضرورتمبارزهبیوقفهوسازمانیافتهومتحدانهطبقهکارگر،زنانوجوانانتشنهرهاییوآزادیوهمهتودههایمحروماعماقجامعهبرایبهزیرکشیدنرژیماسلامیحامیسرمایهونجاتجامعهایرانازدایرهباطلاینمنازعاتارتجاعیوضدمردمیتاکیدمیکند.
حزب کمونیست کارگری ایران –حکمتیست
پنجم آذرماه 1393- 26 نوامبر 2014
