ریحانه
نادر بکتاش
شانزده نوامبر دوهزاروچهارده
حوری صهبا، عمیق از نظر سیاسی و طبقاتی و بوِِیژه ملموس و تکان دهنده از نظر انسانی و عاطفی حرف می زند. حرف ها مهم هستند، اما دیدن و حس کردن شور و عواطف پشت آن ها که در حرکات و لرزش ها و طوفان های صدا و چهره هستی و مادیت می گیرد، همه چیز را می گویند.
https://www.youtube.com/watch?v=AB6UXNDS-pk
ای کاش رهبران حساسیت های مختلف چپ انقلابی هر چه زودتر اضطراری بودن یک همکاری وسیع و فعال را عملی کنند؛ در آغاز اتحاد عملی و بعد شاید هم وحدت در یک حزب بزرگ با قواعد مدرن: هر کس فراکسیون و حقوق و امکانات عملی و مالی خودش را متناسب با تعداد موافقین و آراءش داشته باشد.
باید جنبید. تاریخ نوبت را به کارگران و زنان و جوانان و مارکسیست های ایران داده است: اگر لفتش بدهیم درکونی تقدیممان می کند و ما را به مستراح تاریخ می فرستد.
می خواهیم که مجسمه ریحانه زیبای همه ما، همجنان که آن فرانک، در شهرهای ایران و جهان برافراشته شود.
https://www.youtube.com/watch?v=AB6UXNDS-pk