مبارزان کمونیست
حمید تقوایی
دستمزدهای یک پنجم خط فقر و ضرورت مبارزه برای سه میلیون تومان حداقل دستمزد!
“هزینه ماهیانه یک خانوار ۴ نفره کارگری طبق جدیدترین محاسبات صورت گرفته با فرض خرید از مراکز دولتی حدود ۲.۹ میلیون تومان و با قیمت آزاد به ۳.۳ میلیون تومان رسید که تنها ۷۸۵ هزارتومان آن سهم خوراک و ۱.۱ میلیون نیز سهم مسکن است … این در حالی است که حداقل دستمزد سال جاری کارگران تنها ۶۰۹ هزار تومان است و وزیر کار نیز اخیرا متوسط دریافتی کارگران در سال جاری را یک میلیون تومان اعلام کرده است.”
خبرگزاری مهر
ارقام فوق بوسیله حکومتی ها و مراجع کارگری وابسته به حکومت نظیر شوراهای اسلامی اعلام شده است. اما حتی همین ارقام یک بار دیگر بر این واقعیت تلخ تاکید میکند که کارگران در ایران چند مرتبه زیر خط فقر زندگی میکنند! این ارقام نشان میدهد که حداقل هزینه کارگران به پنج برابر حداقل دستمزد و بیش از سه برابر سطح متوسط دستمزد بالغ میشود. در خاتمه این گزارش از قول “کارشناسان اقتصادی و بازار کار” گفته شده ” یکی از دلایل پایین بودن بهره وری نیروی کار در ایران مشکلات معیشتی و درآمدی کارگران است.”
انتظار بیشتری از این کارشناسان افتصادی سرمایه داری اسلامی نمیشود داشت! میلیونها کارگر و خانوادهایشان را به فقر مطلق رانده اند و نگران بهره وری و سودآوری هستند! اما درد و امر کارگران نه بهروه وری سرمایه ها بلکه نفس بقا و تامین یک زندگی در خور شان انسان است. و همین دفاع از نفس زندگی است که هدف و اساس و نیروی محرکه جنبش چهل هزار امضا تا مبارزات و اعتصابات هر روزه کارگران برای افزایش دستمزدها را تشکیل میدهد.
این روزها مقامات حکومتی و “کارشناسان بازار کار” مدام از تعیین دستمزدها با توجه به “ظرفیت اقتصاد” و “توانائی بنگاه ها” و کاهش قیمت نفت و غیره صحبت میکنند. آخر سال و موعد تعیین حداقل دستمزد بوسیله شورایعالی کار نزدیک است و دارند زمینه را برای پائین نگهداشتن حداقل دستمزدها آماده میکنند. اما معضلات و مشکلات اقتصادی سرمایه دارها و دولتشان ربطی به کارگر ندارد. کارگران برای حل بحران و معضلات اقتصادی طبقه سرمایه دار راه حل سرراست و روشنی دارند: الغای تولید برای سود! خلع ید سیاسی و اقتصادی از طبقه سرمایه دار و سازماندهی تولید اجتماعی بر مبنای تامین رفاه جامعه! این تنها راه رهائی مردم ایران و مردم سراسر جهان از بردگی مزدی ای است که زندگی میلیاردها انسان ساکن کره ارض را در چنگال خود میفشارد. اما نه تنها تحقق این رهائی بلکه دفاع از زندگی در همین جامعه مبتنی بر تامین منافع یک درصدیهای مفتخور حاکم نیز در گرو مبارزه هر روزه کارگران است. اگر نان و مسکن و پوشاک و دیگر کالاهای اساسی در سبد هزینه های یک خانواده کارگری مبنای تعیین سطح معیشت کارگران است، مبارزه هر روزه کارگران یک فاکتور اساسی در تعیین سطح دستمزدها است. باید با تمام قوا تلاش کرد تا این مبارزه تعرضی تر و قدرتمند تر از همیشه سر بلند کند و به پیش برود. همین ارقام اعلام شده بوسیله دولتی ها نشان میدهد که دیگر مبارزه برای دو میلیون تومان حداقل دستمزد جوابگو نیست. جنبش کارگری باید پرچم “حداقل دستمزد سه میلیون تومان” را بر افرازد.*
حمید تقوائی
