مبارزان کمونیست
ترجمه فارسی متن سخنرانی پروین کابلی
در روز همبستگی با کوبانی در شهر گوتنبرگ سوئد
سلام بر تو کوبانی
دوستان شرکت کننده در تظاهرات! امروز روز کوبانی است. امروز روز ماست. روزی که مردم جهان به احترام مبارزه مردم در کوبانی جمع میشوند تا همبستگی خود را نشان دهند. چرا کوبانی، شهری که تا چندی پیش ناشناس بود اکنون به قلب دنیا تبدیل شده است؟ جواب بسیار ساده و روشن است. اگر کوبانی میتواند ما هم میتوانیم. اگر مردم کوبانی میتوانند در مقابل یکی از مجهزترین گروههای تروریسی بایستند و مقابله کنند ما هم برای تغییر میتوانیم.
سوال این است که چگونه کوبانی، کوبانی شد؟ آیا این یک اتفاق تاریخی ساده است که چهره کوبانی در مبارزه علیه تروریسم زنان شدند؟ یقینا این یک حقیقت است. زنان در خاورمیانه حق دارند که با تمام وجودشان علیه حکومت خلافت اسلام مبارزه کنند. چرا که در چنین موقعیتی زنان و کودکان اولین قربانیان سازمانهای تروریستی هستند که همه چیز را از دست میدهند. این زنان هستند که مجبور به بردگی جنسی میشوند، مورد تجاوز قرار میگیرند، قتل عام میشوند وقتی که مدنیت از بین میرود.
در مبارزه برای دستبابی به یک جامعه سکولار، آزاد و برابر و مرفه البته زنان باید در صفوف اول چنین مبارزه ای قرار گیرند. در هر قدم به جلو و هر موفقیت، زنان اولین پیروزمندان این مبارزه هستند. حکومت خلافت اسلامی، گروه های فعال مانند القاعده، حماس، بوکو حرام و رژیم اسلامی ایران همدستان آمریکا و قدرتهای غربی در منقطه هستند که به دنبال اهداف غیر انسانی خود هستند. این گروه ها ی تروریستی نتیجه مستقیم سیاست های دولت های غربی و حکومتهای ارتجاعی منطقه میباشند که هر کدام برای اهداف سیاسی خود تلاش می نمایند. هدف آمریکا روشن است. آمریکا بدنبال اعاده ی قدرت سیاسی خود در منطقه و جهان است و این تنها از طریق میلیتاریسم آمریکا امکان پذیر است.
اما کوبانی ایستاد. کوبانی مسلح شد. کوبانی با زنان شجاع خود به عنوان سمبل این مقاومت و سمبل آزادی در صف اول این مبارزه علیه ارتجاع تروریسم و داعش شد. کوبانی و مردمی که تصمیم گرفتند که برای آزادی خود و برای دفاع از خود و کاشانه خود مسلح شوند. کوبانی نمونه ی خوبی از مبارزه مردم برای آزادی است.
اما نیروهایی که مدعی مبارزه بر “علیه تروریسم” هستند کوبانی را تنها گذاشتند. چرا که هدف این بود که نشان دهند که مبارزه مردمی علیه تروریسم کافی نیست. که انقلاب و انقلابیگری حاصلی ندارد. و در یک کلام آمریکا و متحدین آن در ناتو و سرمایه داریست که حرف آخر را میزند. اما کوبانی نشان داد که راه سومی هم وجود دارد. راهی که در آن میلیونها انسان مترقی، انسانهایی که بر علیه همه نوع تروریستم هستند میتوانند به میدان آیند. این جامعه بشری است که یک صدا به تروریسم نه میگوید.
امروز اول نوامبر 2014 روزی است که که دنیای مترقی علیه تروریسم یک صدا ایستاد. علیه تروریسم و میلیتاریسم. برای کوبانی و برای انسانیت. تاریخ این روز را بیاد خواهد آورد. زنان و مردان شجاع کوبانی راه را نشان داده اند. اما نبرد برسر کوبانی هنوز تمام نشده است. کوبانی به بیشترین همبستگی و عشق ما نیاز دارد. زنده باد کوبانی! *
