مبارزان کمونیست
تداوم اعدام و اسید پاشی های اخیر
پی آمدها و وظایف کارگران در ایران
سی و شش سال پیش، جامعه ای در پی آزادی و برابری، خاورمیانه و قدرت های جهانی را دستخوش تحول و چالش کرد و انقلاب را در دستور کار خویش قرار داد. اما نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران، برآمده از چنین موقعیتی برای پیوند با نظام جهانی، پس از ثبات نسبی حکومت، به گفتۀ رهبرش که اعلام کرده بود، انقلابی عمل نکردیم، چوبه های دار در میادین بزرگ شهرهای بزرگ برقرار نکردیم، جنایت کرد و با یورش به طبقات و اقشار مختلف به ویژه زنان به سرکوب عریان انقلاب پرداخت و میادین و خیابان ها و زندان ها را در سراسر کشور به میدان اعدام و تیر باران و قتل عام های زندانیان سیاسی تبدیل و هزاران انسان را نابود کرد. اما هرگز نتوانست “جزیره آرامش” را در جغرافیای خویش بر قرار نماید و لحظه ای خود را از اعتراض و مبارزات طبقاتی که اشکال گوناگونی در یک جامعه ی پیچیده ی طبقاتی متضاد و متناقض و متعارض دارد، در امان ببیند. اکنون چنین دولت و نظامی با بزرگترین بحران ساختاری دست به گریبان است. سردمداران جمهوری اسلامی ایران، برای برون رفت از بحران و حفظ نظم خویش از هیچ عمل زشت و پلیدی دریغ ندارند، از سویی در حال تعامل با نظام سرمایه داری جهانی هستند و از سوی دیگر در سهم خواهی قدرت و منابع در منطقه، با نیروهای تروریست و هاری همچون داعش رقابت می کنند؛ در داخل نیز با تداوم اعدام و شکنجه و اینک با پاشیدن اسید بر چهره ی زنان که یاد آور پُنس چسپاندن به پیشانی و در اسید خواباندن اجساد دختران تجاور شده، به قتل رسیده است و ایجاد رعب و وحشت، آزادگی رابه پستو می کشانند تا مبارزات اندرون جامعه را به عقب برانند.
اتاق مباحث کارگری جلسه ای را در روز پنجشنبه، ساعت 8 شب به وقت اروپای مرکزی، تاریخ 30 اکتبر 2014 برابر با 8 آبان 1393 برگزار می کند تا در این باره گفتگو کنیم و با بررسی اعتراض ها و کنش های اجتماعی موجود، به راه کارهای عملی و واکنش کارگران بپردازیم.
اتاق مباحث کارگری پنجشنبه، 30 اکتبر 2014، برابر با 8 آبان 1393،
ساعت 8 شب به وقت اروپای مرکزی
IranMabahesekargari
