مبارزان کمونیست
داعش و قوانين بردگى زنان و كودكان
سيف خدايارى
جهان “متمدن” امروزى علاوه بر جنايات شنيعى چون سربريدن چند شهروند اروپائی و آمريكايى در جلوى لنز دوربين هايى با كيفيت اچ دى و سلاخى هزاران نفر از اسراى جنگى توسط داعش و سنگسار زنان و قطع اعضاى بدن، شاهد اجراى يكى ديگر از قوانين شريعه توسط مجاهدين دولت اسلامى است. دولت اسلامى كه تلاش مى كند قوانين شريعه را بدون كم و كاست و طبق قرآن و سنت (با دقيق ترين تفسير) به اجرا در آورد، در آخرين اقدام خود شمار وسيعى از زنان و كودكان “ايزدى” را طبق قرآن و گفته هاى محمد به برده تبديل كرده است.
در آخرين نشريه دولت اسلامى به عنوان “دابق” كه ارگان رسمى داعش است و به زبان انگليسى منتشر مى شود، با مطلبى تحت عنوان “احياى بردگى قبل از آخر زمان” ضمن تأييد اين جنايت مقدس، احكام شرعى پيرامون آن را با نقل آيات و احاديث موشكافى كرده است. در اين نوشته ابتدا تأكيد شده است كه مسلمانان بايد قبل از نبرد آخر زمان – كه الملمهه الكبرى نام دارد- بايد تكليف خود را با مشركان و در اين مورد با ايزديها روشن سازند. دابق با نقل آيه شمشير اين حكم بى بروبرگرد را صادر كرده است: “بعد از ماههاى حرام، هرجا مشركين را يافتيد آنها را بكشيد، دستگير و محاصره كنيد و هر جا به كمين آنها بنشينيد. اگر پشيمان شدند، نماز خواندند و زكات دادند، آنها را رها كنيد” سوره ى توبه آيه شمشير-٥.
در ادامه مطلب استدلال مى شود كه ايزديها، شيطان پرست هستند و برخلاف مسيحيان و يهوديان (اهل الكتاب) نمى توان قوانين شرع مانند پرداخت جزيه را بر آنها جارى كرد و تنها يك راه باقى است: بايد اولتيماتيوم داد تا پشيمان شوند يا از سر شمشير بگذرند.
داعش بعد از “فتح شنگال” با استخراج از آيات و گفته هاى محمد به نقل از اين نشريه، اين قوانين را در مورد آنان به اجرا گذاشت: “بعد از فتح شنگال، زنان ايزدى و فرزندانشان طبق شريعه بين مجاهدان دولت اسلامى كه در اين نبرد شركت داشتند تقسيم شد و يك پنجم از آنان به عنوان خمس به مقامات دولت اسلامى تحويل داده شد تا مانند “غنيمه جنگى” به فروش رسند”.
دابق تأكيد مى كند كه بعد از كنار گذاشته شدن قوانين شريعه اين اولين بار است كه در مقياس بزرگ، خانواده هاى مشرك بين مجاهدان تقسيم مى شود “هرچند در مقياسى كوچكتر توسط مجاهدان اسلام در فيليپين و نيجريه در خصوص خانواده هاى مسيحى اجرا شده است”.
مو لاى درز قوانين شريعه نمى رود و براى اجراى دقيق آن، فرزندان (كودكان) نيز نبايد از زنان جدا شوند و بايد همراه آنها تقسيم شود يا به فروش برسد.
دابق در ادامه با نقل حديثى از محمد به روايت از البخارى و به نقل از ابوهريره تأكيد مى كند كه زنان مشرك بايد در غل و زنجير باشند: “خداوند خشنود از كسانى است كه با زنجير وارد بهشت مى شوند”. و بالاخره براى سنگ تمام گذاشتن در اجراى قوانين شريعه، ضرورت بردگى را به عنوان يكى از نشانه هاى بردگى به نقل از حديث ديگرى از محمد يادآورى مى كند: محمد يكى از نشانه هاى آخر زمان را “دختر برده اى كه براى اربابش بچه به دنيا مى آورد” دانسته است.
دابق علاوه بر اينها گرفتن زنان به عنوان جاريه (برده جنسى) را يكى از جنبه هاى شريعه مى داند كه نمى توان آن را “انكار” يا “مسخره” كرد. انكار يا مسخره كردن آن، انكار و مسخره كردن آيات قرآن و احاديث پيامبر است.
دابق فراموش نمى كند كه “ضرورت اجتماعى” اين قانون شريعه، يعنى بردگى زنان و بويژه بردگى جنسى آنها را يادآورى كند. بزعم دابق “بركنارى بردگى منجر به افزايش فحشا در بين مجاهدانى میشود كه امكان ازدواج با يك زن آزاد را ندارند و در معرض گناه قرار مى گيرند يا فراتر از اين خانواده هايى كه در خانه خدمتكار دارند و ممكن است دچار زنا شوند”.
تهوع آور است! اما اين تهوع اجراى كامل و دقيق قوانين شريعه است كه در صدر اسلام پديده اى عادى در ميان محمد و مجاهدان و قربانيان توحش آن دوران بوده كه بخش عمده اى از آن به مرور زمان كنار گذاشته شده و قرار است در بربريت كنونى قرن بيست و يكمى توسط داعش اجرا شود.
انديشه هاى متعفن مذهبى همواره در ميان مجاهدان و رهروان اسلام راستين وجود داشته است و اين تعفن تازگى ندارد. تفاوت فقط در كسب قدرت با ابزار جنايت و اسلحه هاى پيشرفته توسط داعش است. سه سال قبل سلوى المطيرى يك زن كويتى كه تمبر رسانه پسند “فعال زنان” را دارد، مجرى برنامه تلويزيونى و كانديد مجلس كويت بود نيز همين تعفن را با خونسردى كامل در يك برنامه تلويزيونى بر زبان آورد. المطيرى در “پاسخ” به پرسش يكى از بينندگان برنامه اش راجع به قوانين اسلام در مورد “جاريه” چنين گفت: طبق نظر علماى سعودى و كويتى حكمى شرعى است بدين ترتيب كه دولت اسلامى با دولت غير اسلامى در جنگ است و زنان اسير مى شوند. اين اسرا را طبق قانون شريعه میتوان فروخت و در خانه به عنوان جاريه از آنها استفاده كرد. قوانين جاريه با همسر متفاوت است. همسر بايد داراى حجاب كامل باشد در حاليكه جاريه مى تواند از كمر به بالا لخت باشد. نمونه اين حكم شرعى هم خليفه هارون الرشيد است كه در زمان مرگ يك همسر و دو هزار جاريه داشت. (نقل به اختصار از ويديوى سلوى المطيرى به زبان سليس عربى و با زيرنويس انگليسى). سلوى المطيرى براى تدقيق اين حكم شرعى به تجار كويتى پيشنهاد مى كند كه الان در چچن جنگ است و قطعاً اسراى جنگى در آنجا هست، برويد و آنها را بخريد تا شهوت مؤمنان سير شود و …
كم نيستند مسلمانان “ميانه روى” كه با داعش و اجراى كامل قوانين شريعه “مشكل” دارند؛ كسانيكه تفسير متفاوتى از قرآن و حديث مى كنند و تلاش مى كنند اندكى از بوى تعفن احكام مذهبى كم كنند تا “قابل تحمل” باشد. اما اين احكام و ساير احكام مشابه همه قوانين ناب شريعه هستند و برگرفته از قرآن و احاديث نبوى كه آن نيز ادامه احكام اديان هم خانواده خود يعنى مسيحيت و يهوديت هستند. رهايى از اين بربريت با “قابل تحمل” كردن احكام شرعى و قرائت های “دگراندیشانه” از اسلام ممكن است. سکولاریسم و یک نظام غیر قومی و غیر مذهبی قدمهای جدی در رفع تبعیض و مهار عملکرد نهادهای مرتجع مذهبی برمیدارد و ما برای آن تلاش میکنیم. با اینحال برای یک رهائی کامل، مذهب بطور كلى بايد از جامعه برچيده شود و براى اين امر راهى جز تغيير مناسبات اقتصادى – اجتماعى موجود و برقراى دنيايى آزاد و برابر و مرفه وجود ندارد. *
