مبارزان کمونیست
کوبانی، بارزانی، طالبانی
این روزها چشمها به کوبانی و مقاومت مردم در برابر تهاجم کانگسترهای داعش دوخته شده است. صحنه های رویاروئی پارتیزانها که در صف و سنگر آنان دختران مبارز جلوه هائی حماسی آفریده اند، بسیار شورانگیز است.
اما نگاهی مختصر به اتفاقات قبل از تصرف پر از راز و رموز “موصل” و سپس “شنگال” توسط داعش؛ و یارگیریهای دو جریان اتحادیه میهنی و پارتی دموکرات، احزاب تحت زعامت جلال طالبانی و مسعود بارزانی، از سناریوهای پشت پرده و توطئه های دیگری حکایت دارد. قبل از تصرف “ناگهان” موصل، جناب مسعود بارزانی فرموده بود که رابطه حکومت “اقلیم” در کردستان عراق با مالکی به بن بست رسیده است و مدت چند ماه است که حکومت مالکی از ارسال سهمیه ۱۷ درصدی فروش نفت عراق امتناع کرده است. باز هم مدتی پیش تر از اوجگیری این “بحران“، همین مسعود بارزانی به حضور اردوگان شرفیاب شد و طی تشریفاتی که خوانندگان “کرد“، “ابراهیم تاتیلسی“و “شوان پرور“مجلس آرای این داد و ستد بودند، مقرر شد که حکومت اقلیم نفت خام کردستان را به ترکیه بفروشد. اما ماجرا با این ساده لوحی رهبران عشیره ای “ملت کرد” به خیر وخوشی خاتمه نیافت. مالکی به دولت آمریکا فشار آورد تا دولت متحد ناتو درآمدهای فروش نفت را “بلوکه” کند. حزب بارزانی اعلام کرد که در آن شرایط چنان “آچمز” دارند به راه “ناگزیر” اعلام استقلال کردستان عراق فکر میکنند. من همانوقت نوشتم که اعلام استقلال کردستان عراق برای خاتمه دادن به وضعیت بلاتکلیفی حقوقی و مدنی کردستان عراق، مستقل از ماهیت سیاسی جریانی که پرچمدار آن خواهد بود، تنها راه باقیمانده و از سر ناچاری برای اوضاع فعلی در منطقه است. اما همزمان هم نوشتم جوهر پیام بارزانی خطاب به آمریکا، جمهوری اسلامی، ترکیه و نیز حزب رقیب، اتحادیه میهنی، این بود که “نگذارید مستقل بشویم“. همانوقتها جماعت اتحادیه میهنی متوجه شدند که در صورت جدی شدن آن طرح و اگر جناب بارزانی اشتها و شهامت سیاسی برای عملی کردن آن را داشته باشد، جمهوری اسلامی که در منطقه سلیمانیه بیش از بیست سال است سرمایه گذاری کرده است و نفوذ وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران را در صفوف اتحادیه میهنی گسترش داده است حاشیه ای تر میشوند و در کشمکش برای گسترش نفوذ در کردستان عراق دست را به ترکیه میبازند. اتحادیه میهنی با تمام قوا بر علیه استقلال کردستان عراق ایستاد. در گرماگرم اتفاق تصرف سراسیمه موصل در ۹ ژوئن و تسلیم اعجاب انگیز بیش از بیست هزار نیروی ارتش عراق به نیروهای کمتر از دو هزار نفری داعش، شایعه یک نشست سرّی در عمان پایتخت اردن پخش شد که برخی از تصمیمات و “توافقات” آن جلسه بطرزی مشکوک در یکی دو روزنامه “معتبر” ترکیه “درز” کرد. طبق افشای بخشی از توافقات و بند و بستهای عمان، “رئیس‌جمهور“منطقه کردنشین خودمختار در شمال عراق و رئیس حزب دمکرات کردستان KDP، مسعود بارزانی، در تشکیل این جلسه که روز ۱ ژوئن با اطلاع ایالات متحده، اسرائیل، عربستان سعودی و ترکیه تشکیل شد، نقش تعیین کننده‌ای ایفا کرده است. در این جلسه گویا رئیس سازمان اطلاعات و امنیت اردن، صالح کلب، نماینده حزب دمکرات کردستان، آزاد برواری و یک نفر از مشاورین بارزانی به نام جمعه، رهبر ارتش انجمن نقشبندی عزت ابراهیم الدوری و همین‌طور نمایندگان مختلف حزب بعث عراق و سازمان‌های “جهادیست“شرکت داشته اند. در هر حال مستقل از شایعه پراکنی های مرسوم در دوایر “دیپلوماسی سرّی“، یک حقیقت روشن است: مسعود بارزانی خود در چگونگی اجرا شدن “نگذارید مستقل بشویم” با همان روال نهادینه و توطئه گرانه که شالوده “دیپلوماسی” و سرسپردگی احزاب ناسیونالیست کردستان عراق به دولتهای منطقه را ساخته است، مستقیما دخالت داشته است.
اتفاقات کنونی، کنار کشیدن عمدی نیروهای بارزانی از جنگ با داعش بویژه در “شنگال“و تبلیغات نقشه مند و مسموم رسانه ها و تلویزیونهای وابسته به پارتی، از جمله شبکه “روداو” علیه پ.ک.ک و نیروهای گریلای کردستان سوریه و نیز حضور مصور “سردار قاسم سلیمانی“، فرمانده سپاه قدس، در راس تفنگچی های اتحادیه میهنی، و کارشکنی های آشکار دولت ترکیه در راه مقاومت مردم کوبانی، همگی گویای چگونگی تقسیم مناطق نفوذ ترکیه و جمهوری اسلامی در کردستان عراق و “تجدید” سهمیه بندی سرسپردگان این دو رژیم در میان دو جریان پارتی و اتحادیه میهنی است.
۱۰ اکتبر ۲۰۱۴
