مبارزان کمونیست
اسماعیل ویسی- در حاشیه مبارزات کارگران سد آزاد بنیر مسیر سنندج- مریوان
سد “آزاد بن یه ر، بنیر در مسیر سنندج- مریوان” قرار دارد و از پروژه های جهاد نصر وابسته به جهاد سازندگی در کردستان می باشد. کارفرمای اصلی این سد سپاه پاسداران حکومت اسلامی می باشد. در قسمتهای متفاوت این پروژه 480 نفر کارگر مشغول بکارند. اکثر کارگران دارای قراردادهای دائم هستند. که غیر از عدم دریافت دستمزدهای معوقه، سایر پاداش ها و از جمله حق سنوات نیز مدت 7 سال است که به آنان پرداخت نشده است. از 1392 بدلیل شدت یافتن بحران اقتصادی، در واقع بن بست اقتصادی حکومت اسلامی، اکثریت مراکز تولیدی – کاری در سراسر ایران عملا با ظرفیت بسیار کمی تولید می کنند، یا بسته شده اند. کارگران با موج وسیعی از تعدیل نیروی کار و سیاست بیکار سازی روبرو شده اند. انعکاس این وضعیت در کردستان نیز وضعیت ناهنجار، مخاطره آمیز و فلاکت باری را به کارگران تحمیل نموده است، که میتوان به بسته شدن کارخانه ذوب فلز زاگرس کردستان، کارخانه های سیمان بیجار، بوکان، پروژه های ساختمان سازی جهاد نصر در سقز و دهها شرکت ساختمان سازی و کارگاههای بزرگ و کوچک در کردستان اشاره کرد.. سیاست بیکار سازی وسیعی که درصد بیکاری را در شهرهای کردستان بالا برده و بیکاران فاقد بودن هر گونه بیمه بیکاری و دیگر بیمه های اجتماعی هستند و…
کارگران سد آزاد “بن یه ر” بنیر نیز از سال گذشته (1392)، با همچون وضعیتی از طرف کارفرما صرفا به بهانه عدم بودجه روبرو شده اند، که با مقاومت و مبارزه کارگران تاکنون کارفرما موفق به تحمیل سیاست اخراج و بیکاری سازی نشده است. با اشاره به سیر این تقابل و کشمکش طبفاتی در این محیط بهتر می توان به نتیجه گیری عملی رسید.
سیر مبارزات کارگران
در اواخر سال 1392، کارفرمایان اقدام به اخراج ” 360 نفر ازکارگران در ماه های بهمن واسفند 92 کردند این اقدام تحت مرخصی با پرداخت نصف دستمزد انجام شد به کارگران وعده داده بود که بعداز تعطیلات عید به سرکارشان باز گردند اما در طول این دو ماه مرخصی اجباری هیچگونه مزایائی به کارگران پرداخت نگردید. و… کارگران روزهای 3 و 4 خرداد ماه 1393 در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه دستمزد ماههای بهمن و اسفند و همچنین عیدی و پاداش سال 92 و عدم پرداخت دستمزد ماههای فروردین و اردیبهشت سال 93 دست به اعتصاب زدند . با وعده کارفرما مبنی بر پرداخت دو ماه دستمزد معوقه سال 92 و همچنین پرداخت مابقی حقوقهای معوقه کارگران به سرکارشان بازگشتند، همزمان اعلام کردند در صورتی که کارفرما به وعده خود عمل نکند مجدداً دست از کار خواهند کشید. روز چهارشنبه 25/4/93، 450 نفر از کارگران برای چندمین بار در سال جاری، در اعتراض به عدم تحقق وعده های کارفرما مبنی بر پرداخت عیدی و پاداش سال 92 و عدم پرداخت دستمزد ماههای فروردین، اردیبهشت و خرداد 93 (35 نفر از این کارگران، که در قسمت حمل و نقل مشغول به کار می باشند از اذر ماه 92 دستمزدهایشان را دریافت نکرده بودند، همراه با کارگران شاعل در قسمتهای مخزن و دیوار و تونل) دست به اعتصاب زده بودند، درهمان روز کارفرما ناچار گردید، دو ماه دستمرد معوقه کارگران قسمت حمل ونقل و همچنین یک ماه از دستمزد معوقه کارگران در قسمت های مخزن، دیوار و تونل را به حسابهای آنها واریزکند. کارگران در این حرکت به بخشی از مطالبات خود دست یافنتد و به سر کارشان باز گشتند. اعتراض اخیر کارگران کارگران سد بنیر کارفرما را به عقب نشینی وادار کرد. کارفرمای شرکت احداث سد از آغاز این پروژه حقوق و مزایای کارگران را به بهانه های مختلف نصفه و نیمه پرداخته و گاهی تا چندین ماه با تاخیر دستمزدها را پرداخت کرده است. کارگران در سال جاری چندین بار برای دستیابی به حقوق و مزایای معوقه خود دست به اعتصاب و اعتراض زده اند و هر بار نیز کارفرما، با پرداخت بخش ناچیزی از دستمزدهای معوقه آنان را با وعده و وعید به سر کارهایشان باز گردانده است. در واقع کارفرما با چشم انتظار نگه داشتن کارگران و خسته کردن آنان سعی در فرسایش و از بین بردن همبستگی کارگران، فراهم نمودن شرایطی برای آسان سازی تعدیل نیروی کار و کاهش دستمزد ها را تعقیب کرده است. در ادامه این سیاست ضد کارگری، کارفرمای شرکت اخیرا به بهانه نبودن بودجه و اعتبار کافی به کارگران اعلام کرده بود که “از روز شنبه مورخ 18/05/93 باید به مرخصی اجباری با نصف حقوق بروند و کارگاه را تعطیل خواهد، کرد”. این مسئله با واکنش تند کارگران روبرو گردید و آنان با تجمع در محوطه کارگاه متحدانه خواهان بازگشت به کار شدند. با اتحاد و همبستگی بعد از 3 روز تجمع اعتراضی در محوطه کارگاه، کارفرما را مجبور کردند که دوباره کارگاه را راه اندازی و دستمزدهای معوقه ماههای فروردین و اردیبهشت 1393 آنان را نیز به حسابهایشان واریز کند . و به سر کارهایشان باز گشتند.
این سیر مبارزاتی و کشمکش طبقاتی با اتحاد و همبستگی با موفقیت کارگران پیش رفته است و باید این موفقیت به را تمامی کارگران سد بنیر و سایر دوستان کارگر تبریک گفت. اما لازم است به راه چاره اساسی و چه باید کرد همه جانبه تر در جنبش کارگری کردستان با تاکید بر نقاط قوت و ضعف سیر مبارزات کارگرا ن سد بنیر و دیگر مراکز کارگری اشاره کرد تا بتوان راه پیشروی آتی را در جریان مبازرات و دستیابی به مطالبات اقتصادی و دیگر مزایا و حقوق انسانی- اجتماعی را، هموارتر نمود.
راه چاره چیست؟
راه چاره اساسی بدون شک سرنگونی حکومت اسلامی می باشد. اما تا دستیابی به این امر در حال حاضر ” باید رهبران عملی کارگری برای بهم بافتن محافل کارگری و ایجاد شبکه محافل کارگری، که زمینه ساز اتحاد و همبستگی طبقاتی و سازمانیابی در ابعاد سراسری، برای ایجاد تشکل های توده ای کارگری در محیط کار و زیست است تلاش کنند ” این امر مسئله ای جدی است و باید در اولویت کار و فعالیت رهبران عملی کارگری و کارگران کمونیست و رادیکال، قرار بگیرد و عملا به پای مادیت بخشیدن بدان رفت.
عدم وجود این شبکه همبسته و سراسری و عدم وجود تشکل های توده ای کارگری باعث تفرقه و جدائی و پراکندگی مبارزات کارگری و عدم حمایت از مبارزات کارگری در بخشهای متفاوت صنعتی و تولیدی گردیده است، و دست کارفرمایان و نیروهای سرکوبگر را برای اخراج و سرکوب و و جلوگیری از دستیابی کارگران به مطالباتشان را باز گذاشته است، در جریان مبازرات کارگران فولاد زاگرس کردستان و در طول مبارزات پیگیرانه و همبسته یکسال اخیر آنان ، عملا این مشکل به چشم میخورد آنان در این مسیر تنها ماندند و متاسفانه از حمایت دیگر بخشهای کارگری در ابعاد اجتماعی و جلب و جذب افکار عمومی و شهروندان قروه که کارخانه در آن مستفر است، برخوردار نشوند. عواقب زیانبار و تحمیل شرایط هر چه فلاکتبارتر بر زندگی کارگران ملموس و محسوس می باشد. از این وضعیت باید درس و تجربه لازم را گرفت. با اتحاد و همبستگی طبقاتی و متشکل شدن، حکومت اسلامی را که مانع جدی و اساسی می باشد به عقب راند و مطالبات برحق انسانی- اجتماعی خود را تحمیل نمود.
وضعیت تحمیل شده به کارگران در ایران و کردستان، ناشی از وضعیت فلاکتبار اقتصادی حکومت اسلامی است که در بن بست قرار دارد. اکثریت مراکز کاری- تولیدی در ایران بسته شده اند و یا به بهانه تعدیل نیروی کار، حکومت اسلامی و سرمایه داران دست به بیکار سازی و اخراج کارگران زده اند و شرایط سخت و ظاقت فرسائی را به طبقه کارگر و اکثریت توده مردم زحمتکش در جامعه ایران و کردستان تحمیل کرده اند.
درسها و تجاربی که باید گرفته شود.
قاطعیت، پیگیری مستمر و همبستگی مبارزاتی در این کشمکش طبقاتی مبنای اساسی دستیابی به بخشی از مطالبات کارگران سد بنیر بوده است که کارفرمایان سد را وادار کرده است، کارگران فعلا به سر کار باز گردند و به بخشی از مطالباتشان برسند. اما، این موفقیت نباید کارگران را خوشبین کند. زیرا هرآن ممکن است کارفرما مجددا با ترفند عدم بودجه و اعتبارات کافی کارگران را به مرخصی اجباری بفرستد و یا در حمایت نهادها و ارگانهای حکومت اسلامی، به هر ترفندی دیگر متوسل بشوند.
اما در این تقابل و کشمکش طبقاتی، باید همچنان متحد و همبسته صف و آمادگی خود را حفظ نمود و برای دستیابی به مطالبات بر حق خود تلاش نمود. از هم اکنون برای برقراری ارتباط با دیگر مرکز کاری و تولیدی در شهرهای سنندج و مریوان پیگیرانه وارد عمل شد. حمایت دیگر بخشهای کارگری و افکار عمومی و مردم را در شهرهای سنندج- مریوان و شهرک های دیگر در منطقه بدست آورد ، تا سر بزنگاه مبارزاتی تنها نماند! کارگران زاگرس متحدانه پیگیرانه ایستادگی کردند ولی متاسفانه بعلت عدم وجود تشکل توده ای کارگری در محیط کار و زیست و عدم ارتباط مابین رهبران عملی کارگری و محافل کارگری و عدم طرح مسائل و مشکلات کارگران در ابعاد اجتماعی ” در جریان این مبارزه کارگران کارخانه ذوب فلز زاگرس کردستان، تنها ماندند و از حمایت دیگر بخشهای کارگری و اجتماعی مردم شهر قروه ودیگر شهرهای کردستان برخوردار نشدند. در عوض کارگران سنگ آهن بافق، به مبارزاتشان بعدی اجتماعی دادند و خوشبختانه از حمایت مردم شهر بافق برخوردا شدند به مطاباتشان دست یافتند. این ضعف جدی و پایه ای را باید به رسمیت شناخت و برای رفع آن برنامه ریزی و سازماندهی نمود تا در سر بزنگاههای مبارزاتی بتوان توازن قوا را به نفع کارگران ایجاد نمود!
برای پیشروی و دستیابی به تمامی مطالباتتان و به شکست کشانیدن هر نوع ترفند کارفرمای سد، لازم است جدا از حفظ صف متحد و همبسته خود، کارگران دیگر مراکز کاری – تولیدی در شهرهای کردستان در جریان گذاشته شوند و آنان را به حمایت قاطع و همبستگی طبقاتی فرابخوانید و کمک بطلبید.
همبستگی مبارزاتی کارگران زاگرس و سنگ معدن بافق حاوی درس و تجربه مبارزاتی بسیاری است. لازم است کارگران در کردستان به ویژه کارگران سد آزاد بنیر، تجارب این کشمکش ها را در مبارزات جاری خود بسط و گسترش بدهند و با تمامی توان در همبستگی طبفاتی ، برای دستیابی به تمامی مطالباتشان در ابعاد اجتماعی از هیچ تلاشی فروگذاری نکنند!
دوستان! به مبازرات خود بُعد اجتماعی و سراسری بدهید. مطالبات بر حق خود را به کارفرمایان و دولت بقبولانید. زیرا اخراج و بیکار سازی چون سیاستی به شیوه های متفاوت هر روزه زندگی کارگران را تهدید می کند.
پیش بسوی ایجاد تشکل های توده ای کارگری – زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران!
اسماعیل ویسی – esmail.waisi@gmail.com
15 شهری.رماه 1393- 6 سپتامبر 2014
***
