مبارزان کمونیست
خدامراد فولاد
به یاد ِ زاینده رودی که بود
بوی زاینده رود می آمد
ز ِ هوا بوی عود می آمد
آفتاب عطر ِ نور می پاشید
بر طبیعت فرود می آمد
سبزه با رنگ ِ باد می رقصید
گل به رنگ و نمود می آمد
مرگ بر شاخسار ِ زیبایی
زندگی در سرود می آمد
بر درختان ِ سبز ِ بالنده
جلوه های صعود می آمد
در کنار ِ تجمع ِ ماده
شوق ِ گفت و شنود می آمد
به زمین و طبیعت و انسان
بر زبان ام درود می آمد
٭٭٭
آب در کام ِ زندگی خشکید
زهر در کام ِ رود می آید
بوی گل از ترانه هامان رفت
از فضا بوی دود می آید
برگ از شاخه های ناامنی
ناگهانی فرود می آید
باد پیغام ِ نیستی آرد
ترس ِ بود و نبود می آید
سبزه جای نفس کشیدن نیست
تیغ بر تن فرود می آید
آه زاینده رود ِ خشکیده!
بوی فقر و نبود می آید
با چنین خشکسالی ِ زشتی
شوق ِ گفت و شنود می آید؟
٭٭٭
در سرم این ترانه می پیچد
حال ِ بعد از رکود می آید
رود ِ جاری و آبسالی ها
باش! دیر یا زود می آید!
