مبارزان کمونیست
اسماعیل ویسی – گزیده ای از اخبار و رویدادهای کارگری و عمومی در کردستان شماره 82
تهیه و تنظیم از: اسماعیل ویسی
اعتراضات و اعتصابات کارگری
کارگران سد بنیر کارفرما را به عقب نشینی وادار کردند- سد بنیر، بن یه ر ” در مسیر سنندج- مریوان در 5 کیلو متری روستای نگل قرار دارد و دارای 450 نفر کارگر است. کارفرمای شرکت احداثی سد از آغاز این پروژه حقوق و مزایای کارگران را به بهانه های مختلف نصفه و نیمه پرداخته و گاهی تا چندین ماه با تاخیر دستمزدها را پرداخت کرده است. کارگران در سال جاری چندین بار برای دستیابی به حقوق و مزایای معوقه خود دست به اعتصاب و اعتراض زده اند و هر بار نیز کارفرما، با پرداخت بخش ناچیزی از دستمزدهای معوقه آنان را با وعده و وعید به سر کارهایشان باز گردانده است. در واقع کارفرما با چشم انتظار نگه داشتن کارگران و خسته کردن آنان سعی در فرسایش و از بین بردن همبستگی کارگران و فراهم نمودن شرایطی برای آسان سازی تعدیل نیروی کار کاهش دستمزد ها را تعقیب کرده است. و … در ادامه این سیاست ضد کارگری، کارفرمای شرکت اخیرا به بهانه نبودن بودجه و اعتبار کافی به کارگرا ن اعلام کرده بود که ” از روز شنبه مورخ 18/05/93 باید به مرخصی اجباری با نصف حقوق بروند و کارگاه را تعطیل خواهد، کرد “. این مسئله با واکنش تند کارگران روبرو گردید و آنان با تجمع در محوطه کارگاه متحدانه خواهان بازگشت به کار شدند. در اتحاد و همبستگی بعد از 3 روز تجمع اعتراضی در محوطه کارگاه، کارفرما را مجبور کردند که دوباره کارگاه را راه اندازی و دستمزدهای معوقه ماههای فروردین و اردیبهشت 1393 آنان را نیز به حسابهایشان واریز کند. و به سر کارهایشان باز گشتند.
این موفقیت را تمامی کارگران سد بنیر و سایر دوستان کارگر تبریک می گوئیم. زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران!
***
حوادث کاری
یک کودک کار در سنندج جانش را از دست داد- بر اساس خبر رسیده از سنندج، بر اثر حادثه انفجار در یک کارگاه بدلیل عدم امکانات ایمنی محیط کار ” محمد صنعان نوجوانی ١٥ ساله ” متسفانه جان باخت .
در سال 1392 نود درصد از کارگران جان باخته در حوادث کار بیمه نبوده اند- نوددرصد کارگرانی که در حوادث کار طی سال گذشته جان خود را از دست داده‌اند تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی نبودند. در سال گذشته هزار نفر از کارگران ساختمانی دچار ضایعه نخاعی شده‌اند که این آمار رقم قابل توجهی محسوب می‌شود.
***
دستگیری زندان و شکنجه فعالین کارگری و اجتماعی
بر اساس خبر رسیده از شهر سنندج، ” غلامرضا شریفی و کورش بخشنده از شرکت کنندگان و فعالین آزادیخواه و برابری طلب سنندج که، روز 30 مرداد ماه 1393، درتظاهرات مردم آزدایخواه شهر سنندج که در محکوم کردن جنایات جریان فوق ارتجاعی داعش و تحرکات سلفی ها در سنندج و حمایت از صدها هزار نفر مردم آواره و جنگ زده در عراق و کردستان، برگزار و مورد یورش نیروهای اتنظامی- امنیتی حکومت اسلامی قرار گرفت ، دستگیر شده بودند. خوشبختانه، غلامرضا شریفی، چند ساعت بعد از بازداشت آزاد گردید. و دیشب نیز کوروش بخشنده با قرار وثیقه 10 میلیون تومان ازاد گردید.
آزاد شدن این دوستان را به خانواده، مردم آزادیخواه و فعالین برابری طلب شهر سنندج تبریک می گوئیم!
غالب حسيني روانه زندان شد- بنا بر اطلاعیه خبری كميته ي هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي كارگري در روز 27/05/93، غالب حسيني فعال کارگری ، پس از اعلام شعبه چهارم اجرای احکام دادگاه سنندج، برای گذراندن 6 ماه حکم تعزیري، خود را به دادگاه معرفی وسپس به زندان مرکزی سنندج منتقل گردید. این فعال کارگری در حالی روانه زندان شد که جمع کثیری از کارگران و فعالین کارگری به همراه خانواده هایشان او را همراهی می کردند، که در اين ميان روحیه مقاوم غالب حسینی برای حاضرین ستودنی بود.لازم به ذکر است که خالد حسيني در 29اسفند سال 1392 بازداشت و به مدت 2 ماه در اداره اطلاعات سنندج مورد بازجویی قرار گرفت، که با قرار وثیقه 150 میلیون تومانی از زندان آزاد شد. نامبرده بعد از دادگاهی در شعبه اول دادگاه انقلاب به اتهام عضویت در کمیته هماهنگی به یک سال حکم تعزیری واز حیث تبلیغ علیه نظام به 6 ماه حکم تعزیری و در مجموع به 18 ماه حبس محکوم گردید که در نهايت دادگاه تجدید نظر به جهت عضویت در کمیته هماهنگی وي را تبرئه و از حیث تبلیغ علیه نظام 6 ماه حکم تعزيري را تایید نمود. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری ضمن محکوم کردن اجرای حکم زندان غالب حسینی، خواهان آزادی فوری و بی قید وشرط این فعال کارگری و همچنین آزادی سایر کارگران و فعالین کارگری و زندانیان سیاسی می باشد.
اطلاعیه شماره ۲۸ کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده – تبعید بهنام ابراهیم زاده به زندان رجایی شهر – کارگران ، تشکلهای کارگری ، انسان‌های شریف و آزاده – همانگونه که در اطلاعیه شماره ۲۷ کمیته دفاع از بهنام توضیح دادیم بهنام به خاطر شرایط وخیم جسمی و عدم مداوا ، تحمل سلول‌های انفرادی ، ضرب و شتم ، انتقال به بند ۲۰۹ و همینطور حمله به منزل و خانواده‌اش از تاریخ هفدهم مرداد ماه در بند ۲۰۹ زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده بود و این اعتصاب غذا همچنان ادامه دارد ، اما در یک حرکت ضدّ کارگری از سوی نیروهای امنیتی روز گذشته بیست و سوم مرداد ماه بهنام را به جای درمان و رسیدگی به مشکلاتش به زندان رجایی شهر تبعید کردند.
روز گذشته بهنام به بند یک ، سالن دو زندان رجایی شهر تبعید شد ، قابل ذکر است که بند یک محل نگهداری قاتلین خطرناکی است که حکم اعدام گرفته اند و هر لحظه انتظار عملی شدن حکم خود را میکشند.
کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده ضمن محکومیت مجدد این برخورد‌های ضدّ کارگری و ضدّ انسانی اعلام می‌دارد که بهنام همچنان در اعتصاب غذا به سر میبرد و از تمامی ، تشکلهای کارگری ایران و جهان و تمامی انسان‌های شریف و آزاده می‌خواهد که به هر طریق ممکن به این برخورد‌های ضدّ کارگری اعتراض نمایند. بیست و چهارم مرداد ۱۳۹۳
سخنگوی کمیته دفاع از بهنام ابراهیم زاده محمود صالحی ٠٩٣۵٧٣۵٣۴١٢-k.d.behnam.ebrahimzadeh@gmail.com
شاهرخ زمانی – از زندان گوهر دشت کرج- در حمایت از بهنام ابراهیم زاده 48 ساعت اعتصاب غذا می کنم!!!
بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری و فعال دفاع از کودکان را چهار سال بی گناه زندانی کردند ، حدود سه ماه پیش طی یورش ضد انسانی به بند 350 زندان اوین مورد شدید ترین ضرب و شتم قرار دادند و سپس به انفرادی منتقل کردند و در انفرادی بطور مستمر مورد آزار و اذیت ، بازجویی و شکنجه قرار دادند، در حالی که بهنام در سلول انفرادی بوده و از 4 سال پیش در زندان بوده است ماموران اداره اطلاعات به خانه او یورش بردند و تمامی لوازم و اثاثیه خانه اش را جستجو ودرب و داغان کردند به بهانه اینکه دنبال مدرک علیه او می گردند کسی که چهار سال است در زندان می باشد چه مدرکی می توان در خانه کرایه ی او که طی چهارسال سه بار عوض شده است پیدا کرد؟ آیا این پرونده سازی دروغین و ساختگی نیست؟ در تفتیش فریب کارانه منزل بهنام چون ناامید از یافتن مدرک بودند لب تاب نیما و تعداد دیگری از لوازم پسر بهنام را با خود بردند که هنوز بدون هیچ دلیلی وسایل نیما را پس نمی دهند، و اکنون بهنام را از سلول های انفرادی 209 اوین به بند یک ، سالن دو زندان گوهر دشت تبعید کردند و بهنام در اعتراض نسبت به چنین ظلم و ستم از تاریخ 18/5/1393 دست به اعتصاب غذا زده است ، او می خواهد تبعید غیر قانونی او را حذف کنند و به سالن 350 اوین بر گردانند و همچنین اجازه بدهند به مداوای بیماری های خود که همگی حاصل زندان و شکنجه های طی چهار سال گذشته هستند بپردازد.
مطالبات بهنام صد در صد قانونی و حق هر زندانی است ، ضمن حمایت از اعتراض بهنام ابراهیم زاده از تمامی کارگران ، تشکل ها و فعالین و مردم آزادیخواه می خواهم ، به هر طریق ممکن از بهنام دفاع و حمایت نمایند،
با توجه به اینکه خود من زندانی هستم و هیچ کمک عملی در دفاع از بهنام نمی توانم انجام بدهم و تنها کاری که می توان انجام بدهم اعتصاب غذا در جهت حمایت از همرزمم بهنام است، بنا براین از صبح روز یکشنبه مورخ 26/5/1393 به مدت 48 ساعت اعتصاب غذا می کنم و اعلام می کنم باید خواسته های قانونی و به حق بهنام عملی شود . شاهرخ زمانی ، از زندان گوهر دشت کرج- 26/5/1393
***
گزارشات مسایل، مشکلات و رویدادهای اجتماعی
زنان شهر حلبچه علیه جنایات داعش دست به تظاهرات زدند- بنا بر گزارش پخش شده در کردستان، روز تعدادی از زنان شهر حلبچه در پارک عمومی شهر علیه گروه داعش دست به تظاهرات زدند و نفرت و بیزاری خود را علیه این گروه اعلام کردند. آنان خواهان بررسی هرچه سریعتر مسئله زنان ربوده شده شنگالی توسط داعش شدند. تظاهر کنندگان طی بیانیه ای اعلام کردند که ” ما علیه هر گونه جداسازی نژادی، مذهبی و رنگهای مختلف هستیم” . همچنین یکی از فعالین این زنان اعلام کرد که ” از درون شهر زخم خورده حلبچه ما همدردی عمیق خود را با زنان ربوده شده شنگال و خانواده هایشان اعلام می کنیم و از نهادهای بین المللی می خواهیم که به یاری آوارگان شنگالی بشتابند.” و …
گفتگو با شادی رسولی، همسر کارگر زندانی یوسف آبخرابات- دلتنگی های هانا و وضعیت پزشکی یوسف
سلام به شما خانم شادی رسولی- ما و بسیاری از فعالین کارگری و تشکل های کارگری داخلی و جهانی نگران وضعیت جسمی یوسف آبخرابات از اعضای کمیته هماهنگی هستیم، میشه بگید یوسف تا الان چند بار بازداشت و زندانی شده و دلایل بازداشت و زندانی شدنش چی بوده؟ یوسف الان مدت ۷ ماهه که در زندان مهاباد محبوس هست و مدت محکومیت زندانش ۲ ساله. یوسف و واحد-سیده هر کدام ۲ سال و محمد مولانایی هم ۱ سال حکم زندان گرفتند که تنها دلیلش فعالیت کارگری و دفاع از حق و حقوق کارگران بوده و اونها که الان در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان مهاباد هستند ، یوسف تا حالا ۳ بار بازداشت شده بود که دفعات قبلی فقط بازداشت موقت بود و بعد از مدتی آزاد میشد اما این بار ۲ سال حکم گرفت دلیل بازداشت و زندان یوسف هم فقط دفاع از حقوق خودش به عنوان یک کارگر و دیگر کارگران بود.
در این مدت ۷ ماه که یوسف در زندان بوده آیا شما ملاقات حضوری هم باهاش داشتید؟ بله ملاقات داشتیم.
طبق خبری که در سایت کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری منتشر شده یوسف از ناحیه شبکیه چشم مشکل داره و باید در بیرون از زندان تحت مداوا قرار بگیره ، شما چه اقداماتی برای یوسف در این زمینه انجام دادید و آیا اقدامات شما نتیجه بخش بوده؟ در ماه قبل، ما پرونده یوسف را از بیمارستان لبافی نژاد در تهران گرفتیم و تحویل دادستانی و اداره اطلاعات دادیم ولی هنوز به ما هیچ جوابی ندادند که مرخصی میدهند یا نه ، چون یوسف به شدت از ناحیه چشم درد داره و ما امیدواریم که مسئولان با مرخصی موافقت کنند تا یوسف بتونه بره پیش دکتر خودش چون قبل از زندان هر ۲ ماه یک بار برای معاینه چشمش میرفت پیش دکتر ، چند روز پیش که باهاش حرف زدم گفت دیگه حتی نمیتونه کتاب یا روزنامه بخونه و هر دفعه که پائین رو نگاه میکنه به شدت چشم و سرش درد میگیره.
خانم رسولی ! شما چند فرزند دارید و شرایط فرزندانتان در نبود یوسف چگونه است؟ ما یک دختر ۵ ساله داریم که اسمش هست هانا ، دخترم در نبود یوسف به شدت احساس دلتنگی میکنه چون خیلی به یوسف وابسته بود و از وقتی که یوسف رفته زندان دخترم به شدت گوشه گیر شده و همش بهانه یوسف رو میگیره حتی چند بار که دید بعضی از پدرا بچه هاشان را بغل میکنند شروع به گریه کرد و میگه مامان چرا بابای من رفته زندان و من نمیتونم برم بغلش ، چون سنش خیلی کمه نمیتونه درک کنه که چرا باباش رفته زندان.
آیا با نبود یوسف خانواده شما دچار مشکلات اقتصادی هم شده؟ بله ، چون ما مستاجر هستیم و ماهیانه ۴۰۰ هزار تومان فقط کرایه خانه باید پرداخت کنیم حالا بقیه مخارج زندگی را هم شما در نظر بگیرید ، من خودم الان دارم کار می‌کنم اما حقوق ماهیانه من بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار تومان در ماهه که حتی پول اجاره خانه ما هم نیست و غیر از این هیچ درآمد دیگه‌ای هم نداریم که بخواهیم خودمان را تامین کنیم.
شما چه پیامی به عنوان یک کارگر و نیز همسریک فعال کارگری زندانی برای کسانی که این گفتگو را می خوانند دارید؟
ـ امیدوارم تمام زندانیان سیاسی و کارگران زندانی از زندان آزاد بشن ، از دوستان و آشنایان می‌خواهم که از خانواده های کارگران زندانی و از جمله خانواده کارگران زندانی یوسف آبخرابات، واحد سیده و محمد مولانایی حمایت کنند و پشت ما را خالی نکنند چون بزرگترین دلگرمی و پشتوانه ما حمایت همین دوستان و آشنایان از ماست و از همه می‌خواهم که برای آزادی یوسف و تمام کارگران زندانی تلاش کنند. تهیه و تنظیم گفتگو از کلاکیان- 12 مرداد ماه 1393 – بر گرفته از سایت کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
اسماعیل ویسی esmail.waisi@gmail.com / http://www.october-online.com/
منتشر شده در نشریه اکتبر شماره 148
3 شهریور ماه 1393- 24 ماه اوت 2014
