مبارزان کمونیست
اکتبر می پرسد.
عبداله دارابی. حل معضل سیاسی- اجتماعی کرد. مبارزه طبقاتی را رشد می دهد.
اکتبر: عبداله دارابی، عدم حل مشکل مسئله کرد در منطقه خاورمیانه، معضلی سیاسی- اجتماعی و تاریخی و تبعیض آمیز می باشد. و تاکنون هم تاثیرات مخربی را در مناطق کرد نشین عملا داشته است. و اخیرا از طرف ” مسعور بارزانی ” تحت عنوان حل این معضل در کردستان – عراق ” برگزاری رفراندوم برای جدائی از عراق و اعلام استقلال کردستان ” طرح شده است. حزب حکمتیست نیز بنا به واقعیات عینی اجتماعی و واقع بینانه طی بیانیه ای از برگزاری رفراندوم و استقلال کردستان- عراق، دفاع کرده است. تاثیرات مثبت عملی شدن این روند ” بر جامعه کردستان در ایران بطور کلی و بطور خاص بر اتحاد و همبستگی و رشد مبارزه طبقاتی ” را چگونه می بینید؟
عبداله دارابی: اخیرا موقعیت کنونی عراق و بخش کردستان آن، دچار تغییر و تحولات جدی شده و در اثر آن قبل از هر چیز پوچی و شکست شعار”فدرالیسم” احزاب حاکم در مرکز و منطقه کردستان نیز به عینه اشکارشده است. ما راجع به مضمون “فدرالیسم بار ها گفته ایم و نوشته ایم شعار فدرالیسم یک شعار دست ساز خودِ احزاب و گروه های حاکم برجامعه عراق است. تغییر و تحولات دو ماه اخیر درعراق، کل جامعه را دچار هرج و مرج کرده و پدیده ای بنام حکومت مرکزی را کاملا بی خاصیت و بی تأثیر کرده است. نا امنی و بی ثباتی حاکم بر جامعه، جای فدرالیسم دست ساز و شکست خورده را به مشترکات جدید تر احزاب و گروه های قوم پرست و مذهبی داده و در بستر آن کل کشور را به 3 بخش”سنی و شیعه و کرُد نشین” تقسیم کرده اند و هر چند گروه با همدیگر یکی از این بخش ها را تحت کنترل خود قرار داده و بر مبنای منافع خویش بر آن حکم میرانند. وقتی مشترکات یازده ساله کل احزاب مذهبی و قومی در سراسر عراق دچار شکست میشود، آنگاه زندگی شهروندی با وخامت هر چه بیشتری روبرو شده و احزاب جدید تری به خیل گروه های قدیمی تر می پیوندند و این بار با شعار و طرح های محلی اظهار وجود میکنند و با حربه تفرقه افکنانه ملی و مذهبی، مردم عراق را به جان همدیگر می اندازند و از این طریق رعب و وحشت بی سابقه ای را میان شهروندان رواج می دهند. اکنون مردم بی دفاع شهر های موصل و بصره توسط میلیشیا های سنی و شیعه مورد حملات وحشیانه نظامی قرار می گیرند و تهدید به مرگ میشوند. داستان اعلام استقلال کردستان توسط مسعود بارزانی را باید در دل چنین اوضاع و احوالی مورد بحث و بررسی قرار داد و آنرا از خواست استقلال کردستان توسط خودِ مردم جدا کرد. اگر رویداد دو ماه اخیر در عراق اینچنین اتفاق نمی افتاد بی تردید چنین شعاری از طرف مسعود بارزانی هم مطرح نمیشد و مناسبات دوستانه او و حزبش با سایر احزاب ملی و مذهبی عراق همچنان ادامه داشت.هرچند با طرح شعار استقلال کردستان توسط بارزانی، هنوز موضوع را نباید قطعی و تمام شده تلقی نمود زیرا همچنانکه در بالا اشاره کردم منافع طبقاتی احزاب بورژوایی و مناسبات مابین انها همیشه مقدم تر و برتراز هر خواست دیگری است. ما بار ها گفته ایم و نوشته ایم که، شعار فدرالیسم یک شعار دست ساز و محصول خودِ احزاب و گروه های حاکم بر جامعه است تا بدور از چشم مردم بعنوان فرمولی در معامله و مصالحه میان خودشان از آن استفاده نمایند. علاوه بر آن بوضوح توضیح داده ایم که خصلت ارتجاعی فدرالیسم سرشار از هویت تراشی های کاذب و صدور شناسنامه های قومی برای انسان هاست و سر سوزنی به “عدم تمرکز قدرت” و “دمکراتیزه” کردن سیستم اداری کشور ربط ندارد و…..اکنون صحت و واقعیت این گفتار در خیلی جا ها بویژه در عراق برای مردم کاملا مشهود است و کسی نمیتواند ان را رد یا نفی کند.
با توجه با کل این مسائل و روند این پروسه، ما کمونیستها و حزب حکمتیست، بعنوان یک اصل، حق جدایی مردم کردستان از عراق و تشکیل دولت مستقل از طریق یک پروسه انتخاب آزاد و عمومی را برسمیت می شناسیم و هر نوع اقدام قهرآمیز و نظامی برای جلوگیری از این انتخاب آزادانه را قویا محکوم می کنیم. برگزاری یک رفراندوم آزاد در کردستان عراق باید زیر نظارت مراجع رسمی بین المللی باشد تا مردم آزادانه بتوانند با خواست و تمایل خود در آن رفراندوم شرکت نمایند. این تنها خود مردم کردستان هستند که حق دارند و باید در یک رفراندوم آزاد تصمیم خود را در باره جدایی کردستان یا باقی ماندن در چهارچوب کشورعراق بعنوان شهروند متساوی الحقوق کشور اعلام کنند. ما هر نوع بند و بست نیرو های سیاسی و هر نوع توافقی ازبالای سر مردم در مورد آینده سیاسی کردستان را فاقد رسمیت سیاسی و قانونی می دانیم و قاطعانه با آن مخالف هستیم. در همین رابطه لازم است اشاره کنم که، شرایط کنونی حاکم بر عراق نشان دهنده آن است که بازگشت به سالهای قبل و چشم انداز روشن در مورد آینده عراق برای هیچ کسی فعلا قابل تصور نیست. چون شیرازه جامعه از هم پاشیده و نا امیدی به آینده روشن در عراق بیش از پیش تیره و تار گشته است. در همچون شرایطی، حمایت احزاب و جریانات کمونیست و سکولار از خواست یک رفراندوم آزاد در کردستان و” جدائی، استقلال ” از عراق باید روشن و بی اما و اگر باشد.
نقش چنین روندی بر جامعه کردستان ایران بی تردید مفید خواهد بود و بر اتحاد و همبستگی و رشد مبارزه طبقاتی کارگران هم تأثیرات مثبت خواهد گذاشت. چون اعمال تصمیم آزادانه خودِ مردم در یک رفراندوم آزاد، یکی از خواستهای مبرم طبقه کارگر است و به رشد مبارزه طبقاتی آنها هم کمک خواهد کرد و آنها را در مبارزات خود گامی به پیش خواهد برد.
26 ژوئیه 2014- چهارم مرداد ماه 1393
***
